คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Lovely Onew :: Title 1 :: Onew is bad
Lovely Onew
Title 1 : Onew is bad
“มินโฮไม่อยู่งั้นเหรอ.. อืม ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่โทรมาใหม่”
“ให้ผมบอกไหมครับว่าพี่ชางมินโทรมา”
ความหวังดีที่อยากกระทำกลับสวนทางความต้องการส่วนตัวกันนั้น มันเป็นแผลใจที่ลึกเกินกว่าการหวีดร้องหรือแสดงออกป่าเถื่อนอื่นๆ จะบรรเทาได้ ผู้รับสายโทรศัพท์ของผู้อื่นคนนี้จึงเลือกที่จะสยบความกราดเกรี้ยวทั้งหมดในใจแล้วสนทนาเป็นปกติ
“ไม่เป็นไร ให้เค้าโทรหาพี่ก็ได้ ขอบใจนะอนยู”
“ครับพี่ ผมจะบอกให้ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ผมฝากสวัสดีแทนเพื่อนๆ ในวงด้วยครับ”
ความสุภาพทั้งหมดไม่ใช่เพียงแค่ฉากบังหน้าอันสวยหรู แต่ยังเป็นสิ่งที่หัวหน้าวงอย่างเขาควรกระทำอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง รุ่นพี่ในค่ายเดียวกันคนนี้มีสัมพันธ์ที่ดีและคอยช่วยเหลือ Shinee มาตั้งแต่เริ่มแรก ความอิจฉาส่วนบุคคลจึงเป็นเพียงสิ่งที่มีความสำคัญน้อยกว่าการตอบแทนคุณ
เพียงแค่วางสาย กำปั้นข้างซ้ายก็กำแน่น ใบหน้าที่บ่งบอกว่ายิ้มแย้มขณะสนทนากลับกลายเป็นบึ้งตึงสนิท ใบหน้าที่ไม่มีใครได้เห็นนักจาก Leader วง Shinee ยามอีจินกิหรืออนยูคนนี้คับแค้นใจ ไม่ใช่สิ่งที่น่าพิศมัยหรือเปิดอวดอ้างให้ใครต่อใครได้เห็น
ไม่กี่นาทีที่เด็กชายผิวขาวจัดรูปร่างอวบอัดกว่าใครในวงคนนี้จมอยู่กับความคิดของตนเอง ก็มีเสียงเรียกจากด้านหลัง ดึงให้อนยูต้องกลับมาเป็นคนที่ควรเป็น
“พี่อนยู ใครโทรเข้าเครื่องผมรึเปล่าครับ”
น้ำเสียงทุ้มที่ใครๆ มักจะได้ฟังยามเป็น Rapper ที่น่าพิศมัยของวงนั้นกล่าวอย่างสบายอารมณ์ แม้จะเพิ่งยืนอยู่หน้ากล้องและแสงไฟแรงสาดนานหลายนาทีเพื่อถ่ายภาพ ปราศจากความเมื่อยล้า แต่กลับกระตือรือร้นที่จะถามหาข้อมูลทางโทรศัพท์มากกว่าอย่างอื่น
...ยิ่งทำให้อนยูกลัดหนองในอก
“ถ่ายเสร็จแล้วเหรอ งั้นคิวพี่แล้วสิ” อนยูปั้นยิ้มเป็นคนหน้ากลมชวนเอ็นดู เลี่ยงที่จะตอบคำถาม เดินนำขวดน้ำไปให้รุ่นน้องของวงคนนั้นด้วยความห่วงใย เหมือนๆ กับที่ทำกับคนอื่นๆ อย่างเสมอภาค
...ไม่เคยให้อภิสิทธิ์ใคร
...ไม่เคยแสดงออกว่าชื่นชอบใครเป็นพิเศษ
...ให้ความยุติธรรมกับน้องในวงเท่าเทียมกัน
แม้ในใจจะเอนเอียงให้ใครบางคนไปมากจนกลายเป็นคนขี้อิจฉาผิดวิสัยประจำกายอีจินกิไปมากก็ตาม
เขาเก็บความรู้สึกได้ดีจนหลายคนไม่เคยรู้ว่าพื้นฐานจิตใจอันแท้จริงซ่อนเร้นไว้นั้นเป็นเช่นไร รักใคร เกลียดใคร อีจินกิจะไม่แสดงออกให้ใครรู้ สิ่งเหล่านี้มาตามวุฒิภาวะทางวัยของเขาด้วย มิฉะนั้นคงไม่ได้ตำแหน่ง Leader มา
มินโฮกล่าวขอบคุณและยิ้มกว้างให้กับหัวหน้าวงที่ดูแลตนเองและเพื่อนสมาชิกเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ยื่นมือไปเก็บผมสองสามเส้นที่ผลัดถิ่นร่วงจากข้างใบหูของจินกิออกมาเสนอตัวอวดอ้างอยู่ให้เข้าที่ ฝ่ามือแตะที่แก้มของหัวหน้าวงอย่างไม่ตั้งใจนัก เป็นผลให้ผู้ถูกแตะนิ่ง..และหน้าแดงอย่างไร้สาเหตุ
“เอาล่ะ ทีนี้พี่ชายผมก็น่ารักแล้วนะครับ เวลาพี่เก็บผมข้างหูแบบนี้แล้วดูหน้าหวานจัง ฮ่าๆ อัลบั้มนี้ผมของผมมันสั้นกุดเลย อยากผมยาวแบบพี่จัง”
อัลบั้มล่าสุดของ Shinee เปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ของอนยูและมินโฮไปมากทีเดียว จากหนุ่มผมยาวหยิกเป็นคลื่นสลวยอย่างมินโฮก็ต้องตัดจนสั้นคล้ายทรงนักเรียนประถมต่างเพียงยาวกว่าเล็กน้อยเท่านั้น
ส่วนอนยูที่มักจะถูกจับตัดผมสั้นก็กลายเป็นผมยาวเกือบจะประบ่า ทัดผมไว้หลังหูหนึ่งข้าง และแต่งหน้าจนรู้สึกว่าเสน่ห์ที่แท้จริงของอนยูไม่ใช่แค่เด็กชายทั่วไปจะมี นั่นก็คือใบหน้าค่อนไปทางหวานสวยไม่แพ้ใคร
รูปร่างของอนยูนั้นยิ่งชวนให้นึกถึงสาวร่างอวบอัดที่มีทรวดทรงองเอว มิใช่อย่างสาวร่างผอมบาง ต้นขา สะโพก หรือส่วนอื่นๆ ก็น่าจะบีบจับฟอนเฟ้นไปทั่วทั้งร่าง
“แต่พี่ว่า.. มินโฮของพี่ตัดทรงไหนก็หล่ออยู่แล้ว” อนยูชื่นชมเหมือนที่ให้กำลังใจกับน้องๆ คนอื่นๆ โดยใครๆ หารู้ไม่ว่าคำคำนี้มันมาจากใจเพื่อส่งต่อให้มินโฮผู้เดียว
“ฮ่าๆ ขอบคุณครับ พี่ไปถ่ายเถอะนะครับ เดี๋ยวทีมงานเค้าจะรอนาน”
“อื้ม..” อนยูพยักหน้ามีรอยยิ้มปริ่มอกจากกำลังใจน้อยนิดที่ได้ถูกเติมจากบุคคลที่เขาแอบรู้สึกพิเศษด้วยมาหลายปี
คนเลวที่แอบรักคนดี..แต่ไม่มีทีท่าว่าจะรักตอบ มากกว่าในฐานะพี่ชาย
อนยูซุ่มซ่าม มีเด็กคนนี้คอยประคองหรือห่วงใยดูแล แต่มินโฮคงไม่รู้ว่านั่นมันทำให้ใครคนนี้มีความรู้สึกดีจนเกินขอบเขต คนไม่เคยมีแฟนทั้งชายหญิงเพราะนิสัยอันร่าเริงออกเชิงตลกมักจะกลบความน่าคบฉันท์แฟนไว้เสียมิด
มันก็เข้าอีหรอบเดิมที่ผู้รับบทนี้มักจะไม่มีแฟน มีแต่เพื่อน น้อง พี่ ที่เอ็นดู
“ตลกมีคนชื่นชอบคนรัก แต่มักไม่มีแฟน”
คำนี้ตลกหญิงรุ่นพี่ที่มักจะเล่นบทว่าชอบอนยูพูดซ้ำๆ จนอนยูเข้าใจได้ถ่องแท้ จองจูริทำให้เขารู้จักคำนี้ แล้วก็ยังสอนอะไรเขาอีกหลายอย่างที่หลังฉากยามไม่ได้ถ่ายทำ ตอนนี้พวกเขาเป็นเพื่อนที่สามารถพูดคุยได้อย่างเปิดใจด้วยซ้ำ
“นายยังดีที่ไม่ได้เป็นตลกเต็มตัวอย่างฉัน ถ้ามีอะไรที่พอจะไขว่คว้าไว้ได้ก็ทำเถอะ”
จูริบอกเพื่อนคนนี้ให้เข้าใจ และนั่นอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้อนยูตัดสินใจทำอะไรแบบนี้ ภาพลักษณ์มันกำหนดชะตาชีวิตไว้จริงๆ ภาพลักษณ์ของเขากับมินโฮต่างกันลิบลับ แม้ว่าจะดำรงวิถีการเป็น Shinee เหมือนกัน แต่บทบาทที่แต่ละคนเป็นนั้นมันทำให้หัวใจทำงานต่างด้าน
มินโฮ คือหนุ่มหล่อผู้มีเสน่ห์ที่ใครๆ ก็คงไม่คิดจะต้านทาน
จงฮยอน หน้าตาดีมีความเท่ห์เสน่ห์อยู่ที่ซุ่มเสียงอันน่าหลงใหล
คีย์ กล้า บ้าบิ่น ทำอะไรก็ได้โดยไม่มีใครคิดจะพูดว่าไม่ดี ไม่น่าทำ ภาพลักษณ์อันส่งเสริมให้ทำอะไรก็ได้ช่วยให้คีย์สะดวกต่อการทำอะไรหลายสิ่ง
แทมิน น้องเล็ก น่ารัก ไม่มีใครไม่เอ็นดู ถึงแม้ความเป็นจริงแทมินจะเป็นก๊อปปี้ร่างที่ 2 ของรุ่นพี่คิมฮีชอลและคิมแจจุงปั่นรวมกันมาก็ตาม แต่ใครจะสนเล่า ในเมื่อต่อหน้ากล้องเขายังเป็นน้องน้อยผู้น่ารัก
ส่วนเขา อีจินกิ อนยู้ผู้ซุ่มซ่าม กลัวเด็ก และ...ตลก
นึกถึงสิ่งที่เป็นจริงมักจะทำให้ช้ำใจไม่หยุดหย่อน
ชางมินมักจะให้ความสนิทสนมกับมินโฮมากกว่าปกติ
สายตาที่มองนั้นดูก็รู้ว่าคงทำให้มินโฮรู้สึกดี คนในบริษัทรู้ดีว่าชางมินแห่งเทพเจ้าโลกตะวันออกเป็นหนุ่มที่มีดีกรีละลายใจใครได้ทั้งหมด แต่มีแค่คนเดียวที่เขาจริงจังก็คือรุ่นพี่คยูฮยอนแห่งวง Super Junior คนอื่นๆ ที่เขาก้อล้อก้อติดก็เป็นแค่ของเล่นประสาหนุ่มหน้าตาดีที่มักมีกับแกล้มให้ทานระหว่างดื่ม
อนยูไม่อยากให้มินโฮต้องไปเป็นของเล่นของชางมิน ถ้าเป็นอะไรกับชางมินก็หมายถึงต้องยอมให้ชางมิน มินโฮของเขายังก้ำกึ่งไม่มีทีท่าว่าจะเป็นอะไรสักอย่างนอกจากเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง แม้จะทำเจ้าชู้กับพี่ๆ ในค่ายหรือต่างค่ายบ้าง แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรนัก
เพราะเวลามินโฮเล่นกับรุ่นพี่ผู้ชายด้วยกันเองแฟนคลับมักจะกรี๊ดกร๊าดหรือสนับสนุน ผิดกับเวลามีข่าวกับรุ่นพี่ผู้หญิง มักจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเสมอ ตั้งแต่กระแสแอนตี้แฟน หรือสร้างความลำบากให้กับผู้หญิงเหล่านั้น ตัดปัญหาด้วยการไม่วุ่นวายกับใครน่าจะดีที่สุด นั่นคือข้อตกลงจากบริษัทว่าห้ามไม่ให้นักร้องผู้ชายในค่ายมีข่าวคาวกับผู้หญิงที่ไหน ไม่เช่นนั้นจะถูกลงโทษอย่างหนัก
มีแค่คนเดียวที่กล้าเปิดเผย ซึ่งก็ต้องได้รับผลทำให้ลำบากหัวใจอยู่ในปัจจุบัน ...นั่นก็คือรุ่นพี่ ชินดง
จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่สามารถแต่งงานกับแฟนสาวที่คบกันมาหลายปีได้ ทั้งที่กำหนดเวลาว่าจะแต่งงานก็ถูกบริษัทให้เลื่อนกำหนดออกมาหลายครั้งแล้ว
คนที่มีกระแสกับมินโฮที่อนยูหวั่นไหวอีกคนก็คือเจ้าชายจากประเทศไทย นิชคุณ
เขาไม่กล้าพูดว่านิชคุณไม่ใช่คู่แข่งที่น่ากลัว เพราะความน่ารักของนิชคุณเป็นที่ต้องตาต้องใจมินโฮจนเล่าให้เขาฟังหลายต่อหลายครั้ง พูดจนเขาเบื่อไม่อยากฟัง
ส่วนกระแสอื่นๆ ที่มีกับคนในวงเขาไม่คิดจะห่วงเท่าไหร่ เพราะคนในวงล้วนอยู่ในสายตา เขาสามารถขัดขวางได้ทั้งหมด จึงเหลือแต่เพียงคนนอกวงเท่านั้นที่กังวล
“อนยู ยิ้มมากกว่านี้หน่อยได้ไหม ?” ผู้กำกับคิดว่าอนยูอาจจะอยากดูเข้มขึ้นจึงหน้าตึงไป ไม่ทราบว่าอนยูกำลังคิดถึงเรื่องสิ่งใดอยู่
“ด..ได้ครับ ขอโทษครับ” สวมบทคนร่าเริงเต็มพิกัดเมื่อมีสติ เขาเพิ่งเผลเหม่อลอยนึกถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว
“อืม แบบนี้ล่ะ นายร่าเริงยิ้มสดใสแบบนี้ดูดีกว่าตั้งเยอะ ฉันอยากจะสะท้อนภาพลักษณ์ของแต่ละคนให้ชัดเจน” ผู้กำกับการถ่ายภาพครั้งนี้บอกจุดมุ่งหมาย อนยูเพียงแต่ยิ้มรับและทำหน้าที่ของตน
‘ภาพลักษณ์กับสิ่งที่เป็นมันอาจจะต่างกันก็ได้นะครับ’
……Lovely OneW ……
วันนี้มีการถ่ายทำรายการของสถานี SBS
เสื้อผ้าชุดนี้ทำให้เขาเขิน แต่ก็น่าลองไม่น้อย
อนยูไม่เคยแต่งกายล่อแหลม ไม่เหมือนคนอื่นๆ ในวงที่ต้องโชว์โน่นนิดนี่หน่อย แต่วันนี้สไตล์ลิสคิดยังไงก็ไม่ทราบได้ ลองเปลี่ยนให้อนยูแต่งตัววับๆ แวมๆ พิกล
ไม่มั่นใจแม้แต่น้อย กระทั่งเห็นสายตามินโฮมองตนเองนั่นล่ะ เลยไม่ปฏิเสธที่จะสวมเสื้อตัวนี้ ถึงด้านหลังจะเป็นซีทรูทั้งแผง เห็นแผ่นหลังทั้งหมด แล้วเวลาเต้นยกแขนเสื้อจะรั้งให้โชว์หน้าท้องขาวหมดจดก็เถอะ ยิ่งทั้งกระโดดและยกแขนมันแทบจะถลกขึ้นไปโชว์สิ่งที่อนยูพยายามปกปิดไว้เสมอด้วยเสื้อกล้ามภายใน ยอดหน้าอกหน้าใจอันชูชันกว่าเด็กหนุ่มปกติ
“พี่แต่งแบบนี้ก็ขึ้นดีนะครับ แต่อย่าบ่อยล่ะ ผมหวงแทนแฟนคลับ” มินโฮยังมีคำพูดดีดีให้เพื่อนในวงเสมอ ยิ่งกับพี่ใหญ่คนนี้เขารักและเคารพมากกว่าคนอื่นที่วัยเดียวกันในวง
“จริงเหรอ ? พี่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ พี่อ้วน”
“ไม่จริงสักหน่อย พี่อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับพวกผอมกระหร่องพวกนั้นสิครับ อย่างพี่นะใครได้เป็นแฟนคงกอดไม่ปล่อย น่ากอดจะตาย เหมือนตุ๊กตาตัวกระต่ายตัวใหญ่” หนุ่มตัวสูงที่สุดในวงกล่าวมา อนยูแอบยิ้ม แต่ไม่กล้าเดาว่าเขาหมายถึงอย่างนั้นจริงๆ หรือเพียงแค่รักษาน้ำใจ
“เอาเป็นว่า อย่าทำเซ็กซี่มากนะครับ คนที่ชอบพี่จะเสียชีวิต” มินโฮทิ้งท้ายไว้เท่านั้น เพราะช่างแต่งหน้าเรียกให้ไปเสริมหล่อ
อนยูเอียงตัวกับกระจก ยิ้มที่มุมปากหลิ่วตาลงข้างหนึ่ง เพ้อปลื้มฝันไปกับคำพูดเล็กน้อยนั้นและเริ่มวางแผนเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ
ทั้งชีวิตไม่เคยคิดจะทำแบบนี้ แต่เมื่อวันนี้โอกาสอำนวยก็ลองดู ไม่เสียหายอะไร
……Lovely OneW ……
ที่ห้องข้างๆ ยังมีกลุ่มนักร้องที่เดบิวต์ออกมาพร้อมๆ กับ Shinee ถึงจะมีการแข่งขันเพื่อให้ได้รับความนิยมกันอยู่บ้าง แต่ภาพลักษณ์ที่แตกต่างระหว่าง 2 วงทำให้นูนาทั้งหลายชอบพอทั้ง 2 วงไปพร้อมกันได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
Shinee คือเด็กหนุ่มที่เปล่งประกาย ยังดูเป็นเด็กน้อยวัยใสน่ารักน่าหยิก
แต่อีกวงนึงซึ่งอนยูกำลังจะเข้าไปพบ หรือทักทายกลุ่มนี้คือสัตว์ป่าอันน่าสยบอยู่ใต้ร่าง พวกเขาคือหนุ่มเต็มตัวอยู่ในวัยเจริญพันธุ์อย่างที่ต้นสังกัดต้องการอยากให้คนอื่นๆ รู้สึก
ก๊อกๆ
อนยูเคาะประตูเบาๆ ก็ได้ยินเสียงอนุญาตให้เปิดประตูจากหลายเสียงด้านในขานพร้อมๆ กัน ลีดเดอร์อาศัยความเป็นหัวหน้าวงมาเจริญสัมพันธ์ฝากเนื้อฝากตัวกับวงที่อยู่ห้องเคียงข้าง แม้จะรู้จักกันในระดับหนึ่งแล้ว
“อนยู Shinee สวัสดีครับ” เขาแนะนำตัวเองด้วยความอ่อนน้อม ถึงหลายคนจะอายุเท่าเทียมกับตนเองก็ตามที อนยูก้มหัวให้ทุกคน ซึ่งได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี อนยูเหมือนเด็กแก้มยุ้ยๆ น่ารักในสายตาของผู้ชายที่ออกจะโตเป็นหนุ่มเกินวัยอย่าง 2PM
“Member คนอื่นๆ กำลังแต่งหน้า ผมเลยเป็นตัวแทนมาทักทายก่อนครับ” รอยยิ้มสดใสถูกบดบังไว้ด้วยเครื่องแต่งหน้าที่แปลกไปกว่าทุกคราว เสื้อผ้า ทรงผม และการแต่งหน้าทั้งหมดปรับเปลี่ยนอนยูให้กลายเป็นคนที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ผิดแปลกจากทุก Live ที่ 2PM เคยเห็น
“ว้าว วันนี้จินกิ..ดูสวยจังนะ” ทั้งวงก็มีแต่แทคยอนที่เรียกอนยูว่าจินกิซึ่งเป็นชื่อจริง ตามธรรมเนียมแล้วหากไม่สนิทกันจริงก็จะเรียกชื่อในวงการทั้งสิ้น แต่หนุ่มนิสัยใจตะวันตกถือว่าความจริงใจที่เขาแสดงต่อทุกคนนั้นเป็นอันรู้กันว่าไม่ควรถือสา
“2PM ก็ยังเท่ห์เหมือนเดิมเลยฮะ” ยิ้มตาหยีโปรยให้ทุกคน และทำการพูดคุยอีกเล็กน้อย
หัวเราะคิกคัก เอี้ยวตัวไปมา ทำท่าตลกหมุนตัวไปมาให้หนุ่มบ้าพลังเหล่านี้ได้เห็นของดีที่ตนเองปิดบังไว้เนิ่นนาน ผิวขาวสะอาดของอนยูไม่ใช่สิ่งที่จะเปิดเผยได้ง่ายๆ เขาจึงอวดอ้างอย่างเต็มที่ แลเห็นสายตาหลายคู่ที่จับจ้องไม่วางตาก็คิดแล้วว่า
‘อาจจะได้ผล’
ไม่ได้หลงตัวเองว่าดูดีอะไรทั้งนั้น แต่รู้สภาพไอดอลชายว่าชีวิตนี้โด่งดังมีชื่อเสียง แต่ไม่มีเวลาไประบายความหนุ่มแน่นที่ไหน อีกทั้งการบีบรัดจากทางต้นสังกัด พวกเขาไม่มีทางจะได้ชื่นชมหญิงสาวอะไรนัก ผู้ชายเหมือนกันก็มักจะรู้ทันว่า ฮอร์โมนกับความรักบางครั้งมันก็แยกไม่ค่อยได้ หากมีตัวกระตุ้นที่น่าสนใจ แม้แต่เรื่องเพศก็ถูกมองข้ามไปได้ง่ายๆ
...อย่างตอนนี้ที่แทคยอนเหลียวมองในกระจก มองแผ่นหลังของอนยูที่สะท้อนให้เขาเห็น รวมถึงทุกครั้งที่ยกแขนขึ้นมาก็พาเสื้อขึ้นมาด้วยจนหน้าท้องทั้งหมดไม่เป็นความลับอีกต่อไป
“อ้า ผมรบกวนเวลาไปมาก ขอให้ทุกคนสู้ๆ นะครับ Fighting !!~” ลีดเดอร์ Shinee ทำเหมือนอย่างทุกครั้ง แต่คราวนี้ตั้งใจก้มหัวลงลาให้ค้างนานเป็นพิเศษ เพื่อให้คอเสื้อกว้างๆ นั่นถ่วงลงมาจนให้เห็นแผ่นอกจากช่องว่างนั้น
เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นอาการนิ่งค้างของหลายคน จึงยิ้มอีกครั้งแล้วจากลามา
“สนุกดีเหมือนกันแฮะ”
อนยูพูดกับตนเองเมื่อปิดประตูห้องของกลุ่ม 2PM และมองเห็นว่าจากกระจกของประตูนั้นมีสมาชิกของ 2PM ตามมามองเรือนร่างผ่านเสื้อผ้าซีทรูของตนต่อ
……Lovely OneW ……
เดินงกๆ เงิ่นๆ เตะโน่นนี่ไปจนถึงห้องน้ำ ถึงจะทำใจกล้ามาได้ถึงตอนนี้ หากลึกๆ ยังไม่มีความมั่นใจเท่าใดนัก อยากจะไปยืนหน้ากระจกดูตัวเองให้เต็มตา ดูว่าแท้จริงแล้วพวกเขามองสิ่งที่ไม่ดี หรือว่าอย่างที่คิดว่าจะทำให้คนอื่นชอบตนเอง
“อ๊ะ ขอโทษฮะ” อนยูมองตัวเองหันซ้ายขวา ถลกเสื้อเช็คว่าหน้าท้องของเขานั้นมีส่วนเกินยื่นออกมาให้ใครได้หัวเราะหรือไม่ ลืมดูไปว่าในห้องน้ำนั้นมีใครอยู่หรือเปล่า รู้ตัวอีกครั้งก็เห็นว่ามีสมาชิกวงบอยแบนคนนึงที่เพิ่งเปลี่ยนลุคมายืนยิ้มแอบขำกับท่าทางเปิ่นๆ ไม่มั่นใจอยู่ด้านหลัง
“ขอโทษทำไมล่ะอนยู พี่สิต้องขอโทษที่แอบดูอยู่ตั้งนาน”
หน้าตาเกลี้ยงเกลาแบบนี้ไม่คุ้นตาอนยูเท่าใดนัก นึกไม่ออกว่าเป็นใคร รู้ว่าแต่ชายหนุ่มที่ยืนดูตนเองนั้นมีรัศมีความเป็นศิลปิน หน้าตาหล่อเหลา หุ่นดีและมีน้ำเสียงน่าฟัง คงเป็นนักร้องไม่ผิดอย่างแน่นอน
“อ่า..อนยู ลีดเดอร์ Shinee ฮะ” ตัวตนเป็นคนไม่มั่นใจเวลาก้มยังเผลอเอามือมาปิดคอเสื้อที่ยานย้วย สัญชาตญาณบอกว่าถ้าก้มลงคนมองเห็นถึงสะดือ ตอนนี้ไม่เหลืออนยูตัวร้ายที่ยอมเปลืองตัวไปยั่ว 2PM สักนิด เวลาลืมตัวจะกลับมาเป็นเพียงเด็ก(เคย)อ้วนที่ไม่มั่นใจในตัวเองสักนิด
“อะไรกัน จำพี่ไม่ได้เหรอ น้อยใจนะ”
“อ่า ขอโทษจริงๆ ฮะ” ยังคงก้มค้างอยู่อย่างนั้นเพื่อมารยาทอันดี ซึ่งอนยูก็รู้สึกผิดจริงๆ
“จีโอ MBLAQ ไง พี่โกนหนวดแล้ว”
“อ๋า..พี่จีโอนี่เอง พอหน้าใสแล้วดูเด็กจนจำไม่ได้เลยฮะ”
“หล่อใช่มั้ยล่ะ” เขายิ้มสดชื่น ชอบรอยยิ้มของลีดเดอร์ Shinee เป็นทุน พอได้อยู่ใกล้ๆ ในชุดที่แตกต่างจากทุกวันยิ่งน่าดู ท่าทางไม่มั่นใจของการเปิดโชว์ร่างกายครั้งแรกๆ แบบนี้ดึงดูดสายตาจีโอไม่ให้ละจากซีทรูสีดำที่ตัดกับผิวสีขาวนัก
“หล่อฮะ เท่ห์ด้วย แต่..ดูผมสิ อ้วนแล้วยังจะใส่ชุดแบบนี้อีก ไม่มั่นใจเลยฮะ”
จีโออยากให้กำลังใจจึงเดินเข้ามาช่วยจัดดึงเสื้อผ้าของอนยูให้เข้าที่เข้าทางแล้วทำคิ้วขมวด เดินวนรอบตัวเหมือนกับเช็คแสกนลูบคางจนอนยูยิ่งเหี่ยวแห้งกำลังใจ
“แย่มากใช่ไหมฮะ” อนยูนึกย้อนไปตอนที่นึกคึกคิดบ้าไปอวดร่างให้ 2PM ดู แบบนี้ตอนที่วงนั้นดูคงไม่ได้มองแบบชอบแหงๆ อยากร้องไห้เสียแล้วตอนนี้
“เปล่า อย่าแต่งแบบนี้ไปเดินแถวหอ MBLAQ นะ เดี๋ยวโดนฉุด”
“เห ?”
“หนุ่มๆ หื่นๆ เห็นก็ตบะแตกทั้งนั้นแหละ” หยุดอยู่ที่ด้านหลัง ยื่นหน้ามากระซิบข้างหูให้อนยูขัดเขินกว่าเดิม “เซ็กซี่นะเนี่ย”
“โถ่..อย่าล้อเล่นแบบนี้เลยฮะ ผม..ผม ผมไปเตรียมตัวขึ้นเวทีก่อนนะฮะ ขอให้ MBLAQ ประสบความสำเร็จนะครับ” รีบวิ่งหายออกไป อนยูเปิดเผยนิสัยตัวเองต่อหน้าจีโอ เพราะไม่ได้คิดอะไรตื้นลึกหนาบาง มอบความจริงใจให้ทั้งหมมด
จีโฮยิ้มที่มุมปาก หัวเราะหึหึกับคนน่ารักที่วิ่งหนีไปเพราะความขวยเขิน
“ฮ่า น่ารักกว่าที่คิดไว้อีกนะเนี่ย ลีดเดอร์ Shinee มิน่าจูนมันถึงรักหัวปักหัวปำ”
……Lovely OneW ……
“ไปไหนมาครับพี่” น้องๆ ถามกันเกรียวที่เห็นลีดเดอร์หายไปนานสองนาน
“พี่ไปทักทายห้องข้างๆ แล้วเลยไปห้องน้ำมาน่ะ นี่พวกเราพร้อมกันแล้วใช่ไหม ?” กลับมาทำหน้าที่ผู้นำที่ดี พาสมาชิกออกไปซ้อมตามเวลาขึ้นแสดงจริง
ไม่เพียงแต่แฟนคลับเท่านั้นที่มาให้กำลังใจขณะซ้อม วันนี้ Shinee ตกใจเล็กน้อยเพราะข้างๆ เวทีขณะเดินขึ้น มีวงบอยแบนด์ชื่อดังไม่แพ้ Shinee อีก 2 วงมาแอบให้กำลังใจ ส่งเสียงเชียร์พร้อมอังกอร์กับแฟนคลับด้วยซ้ำ ทำให้อนยูสนุกกับการเต้นมากกว่าทุกวัน ออกเสต็ปเต็มที่ ลืมนึกไปว่าตัวเองแต่งชุดแบบไหน หน้าท้องถูกเปิดโชว์จนเสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่นสนั่น Hall
ที่น่าตกใจกว่าคงเป็นเสียงผู้ชายส่งเสียงเชียร์ดังมากจากข้างเวที ผู้คนที่ไม่รู้คงคิดว่าเชียร์ฟุตบอลหรือมวยแน่ๆ
Shinee งง
ปกติจะมีแต่เสียงนูนา หรือแฟนคลับผู้หญิงมาให้กำลังใจ วันนี้มีเสียงบุรุษอื้ออึงอยู่ข้างเวทีจึงเป็นปรากฎการณ์ประหลาดมากแต่ก็ฮึกเหิมและสนุกสนานขึ้นเป็นเท่าตัว
อนยูจบด้วยท่าประหลาดได้ขณะซ้อม เขาหันหลังโชว์เสื้อซีทรูให้แสงไฟสาดเต็มๆ จนเห็นเนื้อใน แอ็คท่าเหมือนนักเพาะกายที่ไร้กล้าม หน้าตาท่าทางน่ารักแบบนั้นเป็นที่สนใจและได้รับเสียงปรบมือกว่าทุกครั้ง
“วันนี้พี่นึกคึกอะไรเนี่ย” จงฮยอนถามขึ้นที่เห็นลีดเดอร์คนดีมีท่าทางแปลกๆ ซึ่งอนยูส่ายหน้าหัวเราะตาหยี เดินลงจากเวทีไปพร้อมกับสมาชิกในวง ซึ่งตอนนั้นก็เห็นต้นเสียงว่าเป็นใครกันที่มาร้องเชียร์อยู่ข้างสนาม ทั้ง 2PM และ MBLAQ มาส่งเสียงให้กำลังใจผิวปากกันยกใหญ่
“อ๊ะ..” อนยูเห็นหนุ่มๆ อยู่กันเป็นขโยงก็รีบบอกน้องๆ ให้ขอบคุณที่ไอดอลลงทุนมาเชียร์ด้วยตัวเอง แม้จะเป็นแค่ตอนซ้อมก็ตามที “ขอบคุณมากนะครับ Shinee จะรอเชียร์ 2PM และ MBLAQ เช่นกันนะครับ” อนยูยิ้มหวานปนเคอะเขินแกมชื่นใจที่ได้รับการสนับสนุน
คิวต่อไปจะเป็นคราวของ 2PM ขึ้นแสดง ก่อนจะเป็น MBLAQ ที่ขึ้นปิดท้ายเป็น Comeback Stage ทั้งสองวงจึงรั้งให้ Shinee อยู่ดูพวกเขาซ้อมบ้าง ซึ่งทั้งหมดล้วนยินดีตอบแทนที่ไอดอลทั้ง 2 วงมาให้กำลังใจ ซึ่งมีเพียงแค่อนยูที่ร้อนหนาวกับสายตาที่ถูกสแกนเรือนร่างอย่างไม่ตั้งใจของหลายคน
กระทั่งจะขึ้นเวทีจริงก็มีเสื้อตัวหนึ่งถูกยื่นให้กับอนยู ไม่ใช่ของใครที่ไหนเลย เป็นสเวตเตอร์ตัวโคร่งของแทคยอนที่ถูกโยนมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เขาเพียงขยิบตาครั้งหนึ่งแบบที่นิชคุณชอบทำแล้วพูด
“ฝากไว้ก่อนนะ เดี๋ยวจะมาเอา”
……Lovely OneW ……
“ทำไมอยู่ๆ 2PM กับ MBLA็Q ถึงมาเชียร์เราล่ะครับ”
“ไม่รู้ !!”
อนยูเป็นคนโกหกไม่เก่งเลยสักนิด ทันทีที่ถูกจงฮยอนถามขณะนั่งรถกลับที่พัก เขาก็ตอบเสียงสูงทันทีแสดงพิรุธจนยากเกินกว่าใครจะเชื่อว่านั่นไม่ใช่สิ่งผิดสังเกต สิ่งนั้นแหละที่ดึงสายตาให้น้องๆ ในวงหันมามองเป็นตาเดียว บนรถคันที่ไม่ได้ใหญ่จนหลบพ้นสายตาใครได้ อนยูก็ยังคงขดตัวเหมือนพยายามจะหลบ สนับสนุนความคิดที่น้องทั้ง 4 คนเห็นพ้องตรงกัน
...พี่ของเขาโกหก
“แค่ถาม ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เป็นไรมากป่ะเนี่ย ?” จงฮยอนเป็นคนอารมณ์ดี และมักจะอารมณ์ดีเสมอกับท่าทางของอนยู เขาเอื้อมมือไปเขย่าไหล่รุ่นพี่ที่มักทำตัวเป็นน้องเล็กที่สุดของวงอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งใครก็รู้ว่านั่นเป็นการกลั่นแกล้งให้แก้มอูมๆ ของอนยูเขย่าไปมา
“พี่มีลับลมคมในกับพวกผมเหรอ ?” น้องเล็กตัวจริงอย่างแทมินเริ่มตั้งคำถามพร้อมสายตาเรียวแบบเหยี่ยวที่จะไม่ยอมปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดไปไหน จนกว่าจะคายคำตอบ
“เปล่าสักหน่อย แค่..แค่” นึกถึงเหตุผลอะไรที่น่าเชื่อถือไม่ได้เลย ในหัวแวบเข้ามาเพียงช่วงเดียวเป็นภาพฉายซ้ำๆ นั่นก็คือความใจกล้าบ้าบิ่นไม่กี่นาทีของตน ซึ่งทั้งหมดนั้นมันพุ่งเป้าไปที่คนเดียว
...ก็เพราะมินโฮนั่นล่ะ !!
“ผมจะเอาเสื้อไปคืน 2PM ให้เอง” จู่ๆ คนที่อนยูกำลังคิดถึงก็โพล่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบประจำตัวของเขา
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจัดการเอง พวกนายพักผ่อนเถอะ” ไม่อยากรบกวนใคร ไม่อยากให้เรื่องแดง หรือมีใครพูดอะไรแปลกๆ ให้มินโฮได้ยินสักนิด แค่แทคยอนบอกว่าฝากเสื้อตัวนี้ไว้ก่อน จะได้มีเรื่องไปคุยด้วยบ่อยๆ จนแซวโห่ร้องกันทั้งวงก็เกินพอแล้ว จนถึงตอนนี้อนยูเลยยังมีเสื้อของแทคยอนวางพาดอยู่บนตักเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ
“คงไม่ได้ล่ะมั้งครับ ก็พี่คืนเค้าไปแล้วแต่เค้าไม่ยอมรับ”
“หาเรื่องไปเจอพี่นิชคุณอ่ะดิ” ยังมีคนรู้ทันอย่างคีย์อยู่ อ่านหนังสือภาษาอังกฤษเหมือนไม่สนใจเรื่องผู้ใด แต่ก็ออกเสียงบล็อคมินโฮได้ถูกจุด ผู้กำลังประดักประเดิดหนีจากข้อกล่าวหาอย่างอนยูก็หน้ามึนตึงขึ้นมาทันใดที่ได้ยินความจริงข้อนั้น
“อย่าลำบากเลย พี่ควรต้องไปคืนเค้าด้วยตัวเอง” อนยูตอบออกมาทันที ปิดกั้นหนทางไม่ให้คนที่ตัวเองหลงรักได้มีโอกาสไปอยู่ใกล้กับใครอื่น
……Lovely OneW ……
ตอนแรกผ่านไป
ฝากคนรัก Onew , HoOn , Minew
และไรเตอร์ที่รักของ BallOonzA ด้วยะนะจ๊ะ
ขอบคุณมากจ้า ^^
ความคิดเห็น