คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ก้าวที่ 4..
ก้าวที่ 4
เมื่อผมเดินทางโดยอาศัยรถของพี่เณมาจนถึงโรงเรียนของผม ผมกับไม่เข้าใจเนื้อหาที่เรียนในวันนี้เลย อาจเป็นเพราะผู้ชายคนนี้ที่เข้ามาในชีวิตผม เณ ชื่อนี้อีกแล้ว ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมกันนะ หรือฟ้าเล่นตลกกับผมเข้าแล้ว ท่านจะหาคนมาแทนที่เขา ในใจของผมหรอ หรือแค่จะแกล้งให้ผมดีใจอีกครั้ง ไม่นะ ผมไม่ต้องการ ถ้ามันต้องเจ็บอีก
การเรียนจบลง ผมไม่ได้อะไรเลยจริงๆ ขณะที่ผมกำลังเดินลงจากอาคาร
Rrrrrr~~~~
เสียงโทรสัพท์ของผมก็ดังขึ้น
‘บูม สายเข้า...’
“ฮัลโล ว่าไงพี่บูม”
,เลิกเรียนยังวะ,
“เลิกแล้ว กำลังจะนั่งรถกลับหอ”
,เออ มาที่โรงเรียนพี่ก่อน ,
“อื้มๆ โอเคๆ แค่นี้นะ” เฮ้ออออ วันนี้ไม่มีอรมณ์ไปเซ้าซี้มัน มันบอกให้ทำไรก็ทำ เซ็งๆครับ
ผมจึงหันเหทิศทาง นั่งรถไปหาพี่ทันที
.....................................................
เมื่อมาถึงผมก็นั่งรออยู่ที่ร๊อบบี้ ไม่นานพี่ชายผมก็เดินเข้ามา
“เอ้ย บอล มาเร็วหว่ะมรึง” = =?? ตูอ่ะไม่เร็วหรอก มรึงอ่ะมาช้า
“เออ มีไรว่ามา” ไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่ครับ
“เดี๋ยวดิๆ รอศิษย์รักตูก่อนซิ มรึงจะรีบไปไหนเนี้ย” เออๆๆๆ แล้วผมก็นั่งเงียบๆรอต่อไป
“เฮ้ยๆๆ มาทางนี้ไอ่ศิษย์รัก” พี่ชายผมพูดขึ้นแล้วลุกเดินไปทางข้างหลังผม สงสัยศิษย์สุดที่รักมันคงมาแล้วแหละ
“บอล นี่ศิษย์รักพี่” ผมหันหลังกลับไปมอง
“.....................” อึ้งซิครับ ก็ไอ่ศิษย์รักของพี่ผมเนี้ย มัก็คือไอ่คนที่บังคับผมให้ขึ้นรถมาด้วยกับมันเมื่อเช้าไง
“หวัดดีครับ น้องชายพี่บูมหรอ ผม เณ ครับ อายุ 17ปี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” พี่แกรายงานตัวซะอย่างกะจะมาอยู่บ้านเดียวกับผม เอ๊ะ ไม่ใช่ๆ(คิดไปไกลแหะเรา)
“อ่า ครับๆ บอลครับ 15 ขวบ แหะๆ” ผมก็แนะนำกลับ ทำเหมือนไม่รู้จักกันเลยเนอะ ทั้งที่เมื่อเช้ายังบังคับผมอยู่เลย
.............................................................TBC.............................................................................
มันสั้นนิดนึงนะคะ
เดี๋ยวทดแทนตอนต่อไป
ความคิดเห็น