คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ก้าวที่ 2..
ก้าวที่ 2....
ว๊าววว หลังจากที่เริ่มเรียนไปได้ ประมาณเกือบๆอาทิตย์นึงแล้ว
ทุกอย่างเป็นไปได้สวย เพื่อนใหม่ก็รักผมดีครับ อาจเป็นเพราะผมเป็นเด็กศิลป์ และเรียนก็คลอสเด็กศิลป์ อายุเท่าๆกันทั้งนั้น แต่ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงซะหมดอ่ะนะ เหอๆๆ
เมื่อเรียนเสร็จประมาณเที่ยงครับ เรียนรอบเช้า ผมก็เตรียมตัวกลับหออย่างทุกครั้ง
เปิดกระเป๋า หาเหรียญครับ เพราะผมนั่งรถเมล์กลับ และที่สำคัญเหรียญเยอะมากก แต่พอเปิดกระเป๋าเหรียญปุ๊บ ทำเอาผมค้างเลย กุญแจห้องหายไปไหนว้าาาา
หาๆๆๆ ขุดๆๆๆ คุ้ยๆๆๆๆๆ
ไม่มี ไม่เจออ ม่ายยยย แล้วผมจะเข้าห้องยังไงหล่ะนี่ ให้ตายเถอะ เศร้า ชีวิต
ทางเดียวคือ ต้องยอมโดนด่านิดนึง อ้อนหน่อยแล้วแหละทีนี้
BOOM ...โทรออก
ตื๊ดด
ตื๊ดด
'ว่าไงเมิง เร็วๆ พี่สอนอยู่'
"โหหห อย่าโหดร้ายกับน้องนักจิ "
'เออๆ ไงว่า'
"เอ่อออ น้องทำกุญแจห้องหายอ่า"
'ชิบเห็ด จะทำไงหล่ะเนี้ยย วันนี้พี่ไม่ได้กลับหอด้วย'
"อ่าว ทำไงดีอ่ะ"
'เออ แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน'
"อยู่หน้าที่เรียนนี่แหละ"
'เออๆ งั้นนั่งรถเลยมาหาพี่ที่ทำงานนี่ เอากุญแจก่อน แล้วค่อยกลับ'
"อื้มๆ โอเคคร้าบบบ แค่นี้แหละคร้าบบ ไม่กวนแล้วน้าา"
'เออออ แค่นี้แหละ'
ตู๊ดๆๆๆ
เฮ้อออ รอดตัวไป ไม่โดนด่ามาก แสดงว่าสอนอยู่จริง อยู่ต่อหน้าลูกศิษย์
ต้องอ่อนโยนครับ แหะๆ
แล้วผมก็นั่งรถเมลล์ไปที่ทำงานพี่บูมทันที
คือที่เรียนผม ถ้าออกจากหอ มันมาทางเดียวกับที่ทำงานพี่บูมแหละครับ
แต่ผมถึงก่อน
ผมก็นั่งรถไปหาพี่บูมที่ที่ทำงาน พี่บูมสอนเสร็จพอดีครับ
ผมก็เข้าไปเอากุญแจที่พี่บูม พร้อมรับการเทศนาชุดเล็กนิดหน่อย แล้วก็ออกมานั่งรอรถกลับ
เฮ้อออ รถขาออกทำไมมันมีน้อยจังนะ รอนานแล้วนะเนี้ยย
'ฮัลโหล ป๋าครับ ให้ลุงสนั่นมารับผมได้มั้ยครับ ............ อ่อ งั้นไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมนั่งรถกลับเองก็ได้ครับ .......... ครับๆ สวัสดีครับ'
เสียงใครนะ มาคุยโทรศัพท์แถวนี้ ชักรำคาญ คนยิ่งอารมณ์กำลังจะเสียอยู่
สะกิดๆ
"นายๆ ขอรอรถด้วยคนนะครับ" ชายคนนั้นพุดขึ้น
"อ่าครับ ตามสบายครับ ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของผมอยู่แล้ว แหะๆ" ผมตอบ
"ครับ (ยิ้มมมม) "
'เหอๆ ไอ่นี่ท่าจะบ้า รู้จักก็ไม่รู้จัก ยิ้มซะตาแทบปิด' ผมคิดในใจ
"ดูท่าจะรอนานแล้วใช่มั้ยครับ ผมก็ไม่เคยได้นั่งรถเมลล์ด้วยซิ บ้านอยุ่ไหนหรอครับ" ไอ่นี่ พูดมาก แต่ก็ดีครับ ผมไม่ค่อยชอบความเงียบ (เอ๊ะ จะเอาไงวะแกนิ)
แต่จะว่าไป -*- จะถามไปทำไมเนี้ยย
"อยู่แถว สาย4 ครับ ผมอยู่หอกับพี่ชาย" ผม
"อ่า ผมก็อยู่แถวนั้น งั้นก็ต้องนั่งรถคันเดียวกันใช่มั้ยครับ" เขา
"อื้ม ครับ" ทางเดียวกันก็ขึ้นคันเดียวกันซิฟ่ะ ไรของมันเนี้ย
"อ๊ะ!! รถใช่คันนั้นรึป่าวครับ ไปๆ เราไปกันเถอะ" ว่าแล้วเขาก็คว้ามือผมวิ่งไปโบกรถ
= = จะจับมือผมทำไมคร้าบบบ
และแล้วเราก็ขึ้นรถกันได้แล้วว
เย่ๆๆๆ ที่นั่งว่างมากมาย ผมดีใจมาก ถ้าไอ่บ้านี่มันไม่ลากผมไปนั่งข้างๆมัน
ผมก็ไม่ได้สนใจไรมาก หยิบไอพอดใส่หู ฟังเพลง สบายใจ แต่แล้วก็เหลือบไปเห็นสายตาคู่หนึ่ง ที่มองผมอย่าง เอ่อ จะเรียกว่าอ้อนวอนได้มั้ย น่าสงสารแหะ ผมเลยถอดหูฟังออก
"มีอะไรรึป่าวครับ" ผมหันไปถาม เหอๆ มองผมซะ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เห็นคุณดูมีความสุขดีจัง" - - เขา
"แหะๆ หรอครับ ^__^" ผม
"ผมไม่กวนละครับ ฟังต่อเถอะ" เขา
"ไม่เป็นครับ ใกล้ถึงแล้วแหละ" ผม
"อ่า ผมก็ใกล้ถึงแล้ว" เขา
"......" ผมเงียบ
"ครับ งั้นเรามาคุยกันต่อดีกว่า ไปเรียนพิเศษหรอครับ ถึงกลับเอาตอนนี้" เขา
"ครับ เรียนที่...... ครับ" ผม
"อ่อ ทางผ่านไปที่เรียนผมพอดีเลย เรียนทุกวันป่าวครับ" เขา
"เรียน อังคาร ถึง พฤหัสครับ" ผม
"โอ้ ตรงกับเวลาเรียนผมเลย" เขา
"อ่า ครับ แหะๆ" ผม
"........."
.
.
.
อ๊อดๆ
ผมกับไอ่คนนั้นเอื้อมกดอ๊อดพร้อมกันซะอีก
"อ่าวลงตรงนี้หรอครับ/ลงนี่หรอครับ" ผมกับเขาพูดพร้อมกัน
"เหอๆๆ ครับ "
"แล้วหอพักอะไรหรอครับ" เขาถามอีก
"หอ ..... ครับ"
"อ่อ ทางผ่านบ้านผมพอดี แล้วจะเข้าไปยังไงอ่ะครับ"
"คงจะเดินแหละครับ ปกติก็เดินอ่ะครับ"
"หือ?? มันน่ากลัวนะครับ ยิ่งตรงสะพาน ผมว่านั่งรถเข้าไปกันดีกว่าครับ"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินไปได้"
"น่าครับ ไปด้วยกัน ไหนๆก็ผ่าน ถือว่านั่งไปเป้นเพื่อนผม"
เอาครับ ก็ดี ขี้เกียจเดิน
และผมก็ขึ้นซ้อนเลยครับ ซ้อน 3 ตำรวจคงไม่จับมั้ง แค่ปากซอยเข้าในซอย
พอถึงหา ผมก็ให้พี่วินจอดเลยครับ
พอลงปุ๊บ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา
"พรุ่งนี้ 8 โมง ผมมารับหน้าหอนะครับ ไปด้วยกัน"
"อ่า ครับๆ" ด้วยความ งง ปนเอ๋อ จึงตอบรับไป
อ่าว เฮ้ยย ตอบรับไปไมฟ่ะตู ชื่อก็ยังไม่รู้จัก เวรกรรมจริง
งั้นก็ เลยตามเลยละกันพี่น้อง
.......................................TBC Next part..............................................
ตอนนี้ อ๊ะ ใครเข้ามานี่ เขาคือใคร ติดตามกันต่อไปละกันนะครับ ฮิฮิ
ความคิดเห็น