เฮียคะ หนูไม่ใช่เจ้าของร่าง 1

“แฮ่กๆๆ” ฉันวิ่งกระหืดกระหอบออกจากบ้านเช่าของตัวเองในย่านของคนจน สองข้างทางมีแต่สิ่งกีดขวางวางระเกะระกะ และมันไม่ได้ทำให้ฉันต้องหยุดวิ่งนั่นเพราะเสียงตะโกนไล่ตามมาจากทางด้านหลัง มันคือเสียงของหนึ่งในจำนวนผู้ชายตัวใหญ่นับสิบคนที่วิ่งตามฉัน พร้อมกับสั่งให้หยุด ‘ใครจะหยุดได้ทั้งๆ ที่รู้ว่าหยุดวิ่ง…ก็คือถูกซ้อม’ “แฮ่กๆ” คิดแล้วก็ได้แต่น้อยใจในโชคชะตา สาเหตุหลักๆ ที่ฉันวิ่งหนีมันมาจากหนี้สินที่ฉันไม่ได้เป็นคนก่อแต่กลับต้องหาเงินไปชดใช้ให้เจ้าหนี้ขาโหดที่พี่ชายของฉันเป็นคนไปกู้ยืมมา ใครจะรู้บ้างว่าดอกเบี้ยรายวันอันแสนแพงทำให้ฉันที่เป็นเพียงผู้หญิงหาเช้ากินค่ำถึงกับสิ้นไร้ไม้ตอก เงินค่าจ้างที่เหลือจากการจ่ายดอกเบี้ยเพื่อมาประทังชีวิตมีแค่วันละห้าสิบบาทในขณะที่พี่ชายของฉัน พี่ชานนท์ กลับหนีไป 'ถ้าหากวันข้างหน้า ฉันปลดหนี้ก้อนนี้ได้ ฉันก็คงมีเงินใช่ไหมคะ หรือมันคงเป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ของลูกหนี้แบบฉันที่แค่จ่ายดอกเบี้ยในแต่ละวัน เงินที่เหลือก็แทบจะไม่พอกิน’ สองขาของฉันวิ่งผ่านบ้านทุกหลังที่ปิดประตูคล้ายกับไม่มีคนอยู่ แม้ฉันจะรู้จักเจ้าของบ้านทุกคน แต่ฉันรู้ดีว่าไม่มีใครกล้าเปิดประตูออกมาต้อนรับและช่วยเหลือกันแน่ ‘ทำยังไงดี?’ ปากทางออกจากซอยมีให้เห็นในระยะสายตา หากพ้นจากตรงนี้ไปฉันจะเจอกับถนนใหญ่และสถานีตำรวจ!! “แฮ่กๆๆ” ฉันเฝ้าภาวนาขอให้เรื่องเลวร้ายครั้งนี้ผ่านพ้นไปด้วยดีเพื่อที่คืนนี้ฉันจะกลับมาเก็บเสื้อผ้าและหนีออกจากบ้านไปเลยโดยไม่กลับมาให้พวกมันเห็นหน้า แม้จะรู้สึกละอายใจว่ายืมเงินเขามาแล้วไม่มีปัญญาจ่ายคืน แต่หากให้นับจำนวนเงินต้นสามหมื่นบาทกับการจ่ายดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบต่อวัน ฉันคิดว่าในเวลาห้าเดือนที่ผ่านมานี้ฉันน่าจะจ่ายเงินต้นให้หมดแล้วรึเปล่าคะ “แฮ่กๆๆ” ในจังหวะที่ฉันกำลังโผล่หน้าออกไปจากซอยคนจน ฉันกลับถูกรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่พุ่งชนเข้าอย่างแรง!!! โครม!! “อึ่ก!” ร่างของฉันปลิวไปตามแรงกระแทกหากจำไม่ผิด หน้าปากซอยนี้เป็นทางเดินเท้า แล้วทำไมถึงมีมอเตอร์ไซค์วิ่งตรงนี้ แต่ช่างเถอะค่ะ ตอนนี้ร่างกายของฉันมันเจ็บเกินกว่าจะร้องขอความช่วยเหลือจากใครได้ ก่อนที่สติสัมปชัญญะของฉันกำลังจะดับวูบ ไป คำภาวนาสุดท้ายของสาววัยสิบเก้าที่ยากจนมากอย่างฉันก็คือหากฉันจะต้องตายก็ตายไปเลยในคราวเดียว อย่าให้ฉันต้องบาดเจ็บแล้วนอนเป็นผัก รอคอยให้ใครมาป้อนข้าวป้อนน้ำ “อึ่ก!” 
 

เพล้ง!!! ตุ่บ!! โครม!

“กรี๊ดดด คุณน้องนีม กรี๊ดดด!!”

ฉันกระตุกเฮือก เมื่อร่างไปกระแทกเข้ากับแผ่นกระจก เสียงกรีดร้องของใครคนหนึ่ง ซึ่งฉันได้แต่ภาวนาว่าขอให้เธอคนนั้นไม่เป็นอะไรเพราะคนที่น่าจะตายควรมีแค่ฉันคนเดียว สุดท้ายนี้…ถ้ามีโอกาสได้เกิดใหม่ในชาติหน้าก็ขอให้ฉันได้เกิดกับคนรวยๆ กับเขาบ้าง สงสารฉันเถอะหวังว่าสวรรค์เบื้องบนคงได้ยินคำขอของฉันนะคะ ฉันเหนื่อยมาพอแล้วค่ะ

วูบ!

(ปล.ไม่ลงตอนพิเศษกับ nc แบบเต็มจะมีอยู่ในอีบุ๊ก)