คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [100%] เรื่องที่ไม่ตั้งใจให้เกิด
ต่อจากตอนที่แล้ว
หลังจากที่ บอม หวังดีจะเข้าไปเช็ดน้ำที่เปื้อนจากเสื้อของยุนโฮแต่ปรากฏว่าสะดุดล้มจน จูจุ๊บ เข้ากลับยุนโฮ บอม ตกใจมากแต่ทำไงได้เมื่อริมฝีปากของเข้าและเธอประคบกันเหมือนราวกับอะไรที่เหมาะสมกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
บอมตกใจมากจึงรีบลุกขึ้น
บอม : ฉันขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจฉันอื้ม.........
ยุนโฮ : ผมสิต้องขอโทษคุณแต่วันนี้ผมมีนัดนะครับขอเบอร์คุณก่อนได้ไหมล่ะครับ
บอม : ฮะอะไรนะนี่คุณไม่โกรธฉันหรอ
ยุนโฮ : ผมคนใจดีไม่โกรธหรอกครับว่าแต่เบอร์ของคุณล่ะครับ
จู่ๆขณะที่บอมและยุนโฮกำลังคุยกันอยู่ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมากระชากคอเสื้อของบอมออกมาแล้วบอกว่า
ผู้หญิงนิระนาม : นี่เธอหน้าไม่อายหน้าหนามากเลยสินะแย่งแฟนคนอื่น
บอม : โทษนะฉันผู้ดีด่าอะไรมาฉันคงไม่ตอบหรอก เพราะฉันมารยาทดีพ่อกับแม่ฉันสอนมาดี
ผู้หญิงนิระนาม : นี่หาว่าพ่อแม่ฉันไม่สั่งสอน หรอ
บอม : ยุนโฮฉันอยู่โต๊ะ 3 นะค่ะบายนะ
ยุนโฮ : ฮยอนอาคุณกับผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วทำงี้ได้ไง
ฮยอนอา : อะไรนะคุณกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันพูดออกมาได้ไง
ยุนโฮ : ฮยอนอาผมบอกให้กลับไปถ้าคุณยังไม่กลับผมกลับคุณขาดกัน
ฮยอนอา : ก็ได้
ฮยอนอาโกรธบอมมากแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้
บอมเดินมาถึงโต๊ะของตัวเองแล้วก็เล่าทุกอย่าให้ ซีแอลและมินจีฟังซีแอลกับมินจีหัวเราะด้วยความชอบใจเมื่อบอมพูดไปไม่นานนยุนโฮก็เดินมาที่โต๊ะ
ยุนโฮอธิบายให้บอมฟังว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
ยุนโฮ : คือว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้เป็นน้องสาวข้างบ้านนะครับ
บอม : ข้อแก้ตัว
ยุนโฮ : มันไม่ใช่ข้อแก้ตัวของผมนะ
มินจีและซีแอลเห็นท่าไม่ดีจึงออกเดินออกจากโต๊ะ
ยุนโฮเห็นท่าทีว่าบอมจะไม่หายโกรธง่ายๆจึงพูดอะไรที่ไม่ทันคิดออกไป
ยุนโฮ : จะให้ผมทำยังไงล่ะในเมื่อเราสองคนก็จูบกันแล้วคุณไม่พอใจอะไรอีก
บอม : นี่นายแรกๆก็นิสัยดีอยู่นะแต่ตอนนี้รู้สึกนายจะโดนสุนัขเข้าสิงแล้วล่ะ
ยุนโฮ : ปากอย่างนี่มันต้อง
บอม : มันต้องอะไร
จูบบบบบบบบบบบบบบบ บอมตกใจจนตัวแข็งบอมไม่สามารถทำอะไรได้เลยในขณะนั้น บอมพยายามเรียกสติกลับคืนมาให้ได้ แต่ทว่าทั้งเรียกขวัญเอ้ยขวัยมา มันก็ยังไม่มาอยู่ดี สติขาดล่องลอยไปใกล้เกินกว่าจะเรียกกลับมา แต่ยังไงก็ต้องฝืนตัวเองบอมจับแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วสาดเข้าไปที่หน้ายุนโฮอย่างเต็มๆ
บอม : นายกับฉันต่อจากนี้ไปขอให้เป็น ศัตรูกันตลอดชาติไอ้บ้าฉันเกลียดนาย
ยุนโฮ : บอมเอ่ยไม่ใช่เจ๊บอมเกลียดอะไรระวังได้อย่างนั้นนะ
บอมรีบออกจากร้านไปโดยไม่ฟังอะไรเลย
ยุนโฮจับริมฝีปากตัวเองก็คิดไว้แล้วว่า บอม ต้องเป็นคนที่ใช่แน่ๆแต่ก็ไม่กล้าที่จะฟันธงว่าใช่จริงๆไหม
ซีแอลและมินจีเดินกลับมาก็เห็นแต่ยุนโฮยืนอยู่
ยุนโฮจึงถามซีแอลกับมินจีว่า
ยุนโฮ : โทษนะคับผู้หญิงที่ชื่อ บอม เป็นเพื่อนกับคุณใช่ไหมคับ
ซีแอล : ใช่แล้วทำไม
ยุนโฮ : ผมมีเรื่องที่ต้องเคลียร์กับบอมหน่อยนะคับเลยยากได้เบอร์โทรของบอมนะคับ
ซีแอล : ถ้าพี่บอมไม่อนุญาตเราก็ให้เบอร์พี่บอมกับคุณไม่ได้หรอกค่ะขอโทษนะค่ะ
ยุนโฮ : คือว่าผมยากอธิบายเรื่องที่ผมกับบอมจูบกันนะคับ
ซีแอล : ฮะนี่จูบแรกพี่บอมตกเป็นของนายหรอนี่ก็ได้ ฉันให้ก็ได้
มินจี : พี่ซีแอลถ้าพี่บอมรู้พี่บอมจะไม่โกธรหรอค่ะ
ซีแอล : ก็ถ้าพี่บอมรู้พี่บอมก็คงโกธรแต่ถ้าพี่บอมไม่รู้พี่บอมก็ไม่โกรธ เบอร์ของพี่บอมแลกกับเบอร์เพื่อนคุณได้ไหมล่ะ
ยุนโฮ : คนไหนล่ะ บอกผมมาเดี๋ยวผมจัดให้
ซีแอล : ก็คนที่ขับรถ bmw สีขาวนะ
ยุนโฮ : อ๋อคับเอางี้ดีกว่าผมกับคุณแลกพินกันดีกว่า
ซีแอล : ก็ดี
มินจี : พี่ซีแอลฉันออกไปรอข้างนอกนะ
มินจีเดินออกไปรอที่รถก็เห็นรถ bmw สองคันจอดคู่กันอยู่จึงสัยว่าคันไหนเป็นคันที่ซีแอลขอเบอร์เจ้าของรถแต่มินจีก็คิดว่าซีแอลคงจะถามเกี่ยวกับข้อมูลรถมากกว่ามินจีจึงไม่คิดอะไรมาก
ซีแอล : มินจีกลับกันเถอะพี่บอกคนขับรถมารับแล้ว
มินจี : ค่ะ
ทั้งสองคนยืนรอรถอยู่ซีแอลก็หันไปเห็นรถ bmw สีขาวสองคันจอดคู่กันอยู่แต่ก็คิดว่าเป็นของคนอื่นเพราะคนที่ซีแอลขอเบอร์ไว้คือ ยูชอน...
ความคิดเห็น