คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [100%] เรื่องร้ายกำลังมาเยือน
ตอนที่ 7 : เรื่องร้ายกำลังมาเยือน
“หยุดหยุดเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะตายกันหมดงาน”
ยุนโฮ : แม่เจ้า
ฮยอนอา : จะไม่มีการเล่นเกมอะไรทั้งนั้น
พิธีกร : คุณฮยอนอามาด้วยหรอครับเนี่ย
ฮยอนอา : ถ้าไม่ยากตายก็ลงไป พูดมาก
บอม : นี้เธอรู้ไหมนี่มันที่ไหน หัดทำตัวเป็นผู้ดีซะบ้างครอบครัวของเธอไม่สั่งสอนเหรอไง
ฮยอนอา : พี่ค่ะฉันกลับไปคิดแล้วฉันจะต้องได้พี่ ถ้าฉันไม่ได้ยายบวมนี่ก็ไม่ได้
พอฮยอนอาพูดจบก็เดินไปหาปาร์คบอม แต่ดีที่มีคนคุ้มกันของปาร์คบอมออกมาห้ามเอาไว้แต่
ฮยอนอาไม่สนเรียกบอร์ดี้กาดของเธอออกมาเช่นเดียวกัน
อยู่ๆบอร์ดี้กาดของฮยอนอาก็ควักปืนออกมาขู่คนในงาน
บอม : นึกว่าฉันจะกลัวเธอเหรอ
มินจี ซีแอล ดาร่า ก็ต้องอุทานออกมาพร้อมกัน “พ่อเจ้าแม่เจ้า”
มินจี : พี่บอมถึงพี่ไม่กลัวแต่เรา 3 คนก็กลัวนะ
ซีแอล : ใครบอกล่ะป้าสู้ฉันก็สู้เหมือนกัน
ยูชอน : มันอันตรายนะซีแอล
ฮยอนอา : พูดเสร็จแล้วใช่ไหมฉันจะได้ลงมือ
ฮยอนอาพูจบก็เดินไปประชิดตัวของบอมแล้วก็กระชากคอเสื้ออย่างแรงแต่โชคดีที่ยุนโฮเข้ามาห้ามไว้ทัน
ข้างล้างเวทีก็มีการต่อสู้กันระหว่างคนคุ้มกันของ 4 สาวและบอร์ดีกาดของฮยอนอา
ทำให้คนที่มารวมงานหาทางเอาตัวรอดอย่างวุ่นวาย
ซีแอล : พี่ดาร่า น้องมินจี หนีกันเถอะปล่อยป้าไว้ที่นี้แหละตอนนี้เค้าเองรู้สึกห่วงชีวิตขึ้นมาแล้วละสิ
ดาร่า : ใครหน่อพูดว่า ป้าสู้ฉันก็สู้ เปลี่ยนคำเร็วจริง
มินจี : ตอนนี้พี่บอมเค้ามีคนคุ้มกันเรานี้สิไม่มี จะหนีก็รีบหนีเถอะ
แจจุง : นางฟ้ามาทางนี้
ดาร่า : คุณเรียกใครค่ะ
แจจุง : เรียกคุณนั้นแหละคุณนางฟ้า
ดาร่า : เหมือนพี่จะมีพระเอกมาช่วยแล้วไปล่ะพวกเธอก็ขอให้มีพระเอกมาช่วยเหมือนกันนะ
พูดจบดาร่าก็วิ่งไปหาแจจุง แจจุงวิ่งจับมือของดาร่าไว้แน่นมือข้างหนึ่งก็ถือปืนเพื่อคุ้มกันให้ดาร่า ส่วนอีกมือก็จับมือดาร่าไว้แน่นราวกับมีกาวตราช้างมาทาติดมือทั้ง 2 คนไว้
ดาร่า : คุณแจจุงค่ะมีคนตามเรามา
แจจุง : คุณเชื่อใจผมไหม
แจจุงพูดไปด้วยและก็ยังจับมือของดาร่าไม่ปล่อย
ดาร่า : ฉันวิ่งต่อไปไม่ได้แล้วฉันเหนื่อย
แจจุง : ผมจะยิ่งสกัดพวกมันไว้เองคุณหนีไปเถอะ
ดาร่า : ฉันไม่ทิ้งคุณหรอก
พูดจบประโยคดาร่าก็วิ่งไม่คิดชีวิตวิ่งแบบว่าไม่หันกลับมามองแจจุงเลย
ขณะที่แจจุงยิ่งต่อสู้กับพวกบอร์ดีกาดของฮยอนอา
ก็ ตัดกลับมาที่ฮยอนอา ยุนโฮ และปาร์คบอมอีกครั้ง
ฮยอนอา : พี่รักมันมากใช่ไหมพี่พึ่งรู้จักมันแค่ไม่กี่วันเองก็เป็นแฟนกันแล้วแล้วฉันล่ะค่ะฉันรู้จักพี่มาตั้งแต่เด็ก
อยู่ๆยุนโฮก็พูดตัดบทออกมาด้วยความไม่พอใจ
ยุนโฮ : พอได้แล้ว ที่พี่ไม่รักเธอก็เพราะเธอเป็นน้องได้ยินไหมว่าระหว่างเราเป็นได้แค่นี้
ฮยอนอา : ถึงจะเป็นพี่แต่ก่อนที่ยายบวมเข้ามา พี่ก็ตามใจฉันทุกอย่างฉันอยากได้อะไรพี่ก็หามาให้ถึงมันจะอยากมากมายพี่ก็หามาให้ฉัน พี่ทำให้ฉันรู้สึกว่าพี่เป็นคนที่…
บอม : หยุดได้แล้ว คุณ 2 คนจะเป็นอะไรกันก็ตามฉันไม่สน
ผัวะ !!
บอม : นี้คือสิ่งตอบแทนที่คุณทำให้ผู้หญิงสับสนและทำให้ฉันเสียความรู้สึก
ยุนโฮ : บอมฟังผมก่อนสิ
ระหว่างที่ยุนโฮและบอมกำลังพูดกันอยู่ฮยอนอาก็ยิบปืนออกมาจากกระเป๋า
ฮยอนอา : พี่เลือกระหว่างยายบวมที่มีชีวิตอยู่แต่พี่ต้องตาย หรือยายบวมตายทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม พี่จะเลือกอะไร ไม่เป็นไรฉันเองก็ได้
ฮยอนอาหันปืนไปทางปาร์คบอแล้วมองไปที่ปาร์คบอมด้วยสายตาลังเกียจ
ยุนโฮ : ฮยอนอาใจเย็นๆก่อนนะเอาปืนลง ฟังสิ่งที่พี่พูดบ้างสิ
ฮยอนอา : ไม่ ฉันจะฆ่ามันถอยออกไป ไม่งั้นก็ตายกันหมดนี่แหละ
ซีแอล : มันจะไม่เป็นอย่างงั้นถ้าเธอวางปืนลง
ฮยอนอา : นี่ยายหมวยคิดว่าพ่อใหญ่แล้วจะทำอะไรก็ได้สินะ งั้นยายหมวยเธอก็ตายเป็นคนแรกแล้วกัน
มินจี : มันไม่ง่ายอย่างงั้นหรอก
ผัวะ !!
มินจี : เป็นไงฝีมือของมินจี ข้างล่างเวทีก็สงบแล้วบนเวทีก็สงบแล้วอีกหน่อยตำรวจก็มาแล้วละค่ะ
ซีแอล : ใช่ๆฉันโทรหาพ่อแล้วก็ตำรวจเรียบร้อยแล้วล่ะ
ยูชอน : คุณโทรตอนไหนทำไมผมถึงไม่รู้เลยล่ะ
ซีแอล : ก็โทรตอนแจจุงเรียกนางฟ้านั้นแหละเฮ่อเป็นนางฟ้าแบบพี่ดาร่าคงจะดี
จุนซูที่ฟังอยู่รู้สึกมันไม่เข้าเรื่องเลยตัดบทมาเป็นฝ่ายพูดซะเอง
จุนซู : เฮ่อถ้าเธอเป็นนางฟ้าโลกนี้คงแตกไปแล้วมั้ง อีกอย่างมันไม่ง่ายไปหรอกถึงเราจะเป็นฝ่ายชนะแต่เราก็ไม่มีมือปืนซุ้มอยู่บน….
ก่อนพี่จุนซูจะพูดจบยูชอนก็ตัดบทขึ้นมา
ยูชอน : ซีแอลหลบ ระเบิด
ยูชอนรีบคว้ามือของซีแอล
ซีแอล : พวกมันเป็นนินจาหรือไงมีระเบิดควันด้วยยูชอยคุณจะพาฉันวิ่งไปไหน
จุนซู : ลิงแล้วละหมวย ยูชอนคว้ามือมินจีวิ่งหนีไปทางเหนือของเวทีแล้วล่ะ
หมวยเอ่ยซีแอล : ลิง มันคืออะไร แล้วนายเมื่อไร่จะปล่อยมือฉัน แล้วเราอยู่ที่ไหนกันหันขวาก็ป่า หันซ้ายก็ป่า ข้างหน้าก็ป่า
จุนซู : ก็หนีมันป่าเฮ่อ มากับคนฉลาดน้อยนี่ปวดหัวเหมือนกันแหะส่วนคำถามหาที่พักได้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวตอบให้ทุกข้อสงสัย ส่วนเรื่องใครจับมือใครก็ใช้ดวงตาเล็กๆของเธอมองดีๆหน่อยหมวย
ซีแอล : แหะก็เห็นพี่แจจุงจับมือนางฟ้าไว้แน่นก็นึกว่านายจะจับอย่างงั้นบ้าง
จุนซู : ซีแอลระวัง โอ๊ย !! วิ่งเร็วสิวิ่ง
ซีแอล : นายถูกยิ่งไม่เจ็บหรอ
จุนซู : วิ่งเถอะน๊า
ซีแอล : ก็นายไม่วิ่งฉันจะวิ่งตามใครล่ะ
ป้างงง (เสียงปืน)
ซีแอล: กรี๊ด ฮือๆ นายฆ่าพวกมัน
จุนซู : ถ้าผมไม่ฆ่าพวกมัน มันก็ฆ่าเรา หมวยนี่เธอร้องไห้หรอ นี้หยุดร้องได้แล้วถ้าพ่อเธอรู้ว่าฉันทำเธอร้องไห้พ่อเธอเอาฉันตายแน่ๆ
ซีแอล : ฮือๆๆๆ ฉันอยากกลับบ้านฉันคิดถึงพ่อ พ่อ พ่ออยู่ไหนช่วยหนูด้วย
จู่ๆซีแอลก็ซุดตัวลงนั่งทำให้จุนซูตกใจมากจุนซูเห็นดังนั้นก็เข้าไปปลอบ
จุนซู : นี่จะร้องทำไมถึงเธอจะไม่มีพ่อคอยปกป้องก็ยังมีฉันนะ
ฟุบ!! จุนซู : อ้าวซะงั้นร้องไห้จนหลับโอ๊ย!! แผล หลับที่อื่นก็ไม่ได้มาหลับซบไหลของเราซะงั้น เวลาหลับก็สวยเหมือนกันนะ ยัยหมวย
แล้วเราต้องทำไงเนี่ยอย่าบอกนะว่าต้องแบกโอ๊ยแขนก็เจ็บยังต้องมาแบก ยายหมวยนี่อีก
ตัดไปที่คู่ของยูชอนและมินจี
มินจี : พี่ค่ะพี่ค่ะหยุดก่อน
ยูชอน : อ้าวไม่ใช่ซีแอลหรอกเหรอแต่ไม่เป็นไรหรอก
มินจี : ฉันเหนื่อย พักก่อนได้ไหมค่ะ
ยูชอน : ดีเหมือนกันผมเองก็เหนื่อยไปหลบในกระท่อมนั้นก่อนเหมือนมีคนกำลังมาทางนี้
มินจี : พี่ค่ะไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก พี่แจจุง กับ พี่ดาร่า
แจจุง : โชคดีจังที่เจอนาย นางฟ้าเหนื่อยไหมพักก่อน
ดาร่า : ฉันไม่เหนื่อยหรอกก็ตอนที่คุณยิ่งต่อสู้กับคนของฮยอนอาฉันวิ่งหนีจนหกล้ม
คุณตากหากล่ะที่ต้องพักคุณแบกฉันมาไม่เหนื่อยหรือไง
ยูชอน : ไม่ต้องห่วงแจจุงเค้าหรอกครับ คนนี้ อึด ทึก ครับ
มินจี : ฉันเหนื่อยแล้วจะพักตรงนี้หรอค่ะ
ยูชอน: ก็น่าจะตรงนี้นะ กระท่อมนี้น่าจะไม่พังลงมาง่ายๆ
ดาร่า : เอ่อแล้ว ยุนโฮ บอม จุนซู ซีแอล ล่ะ
แจจุง : ผิดแผนอย่างแรงนี่ยูชอนฉันนึกว่ามากับซีแอลซะอีก
ดาร่า : นั้นสิ
ยูชอน : ซีแอลน่าจะสบายถ้าอยู่กับจุนซู เพราะจุนซูดูแลผู้หญิงเก่ง
ดาร่า : เก่งยังไงก็ไม่เท่าคุณหรอกคุณยูชอนไม่เห็นหรือไงว่าซีแอลกับคุณจุนซูเค้าไม่กินเส้นกันเจอกันทีไร่กัดกันตลอด
แจจุง : นางฟ้านอนเถอะครับนี่มันก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวนอนน้อยระวังเป็นหมีแพนด้านะครับ
มินจี : คุณยูชอนค่ะขอบคุณมากนะค่ะที่ช่วยฉันส่วนเรื่องคุณยูชอนกับพี่ซีแอลฉันเชียร์เต็มที่ สู้ๆนะค่ะฉันไปนอนก่อนนะค่ะ
ยูชอน : ครับนอนหลับฝันดีนะครับ
ตัดกับมาที่คู่ของยุนโฮและบอม
บอม : โชคดีที่หนีมาได้ไม่งั้นพังชีวิตฉันโอ๊ย !!
ยุนโฮ : เป็นอะไร
บอม : ส้นสูงหักรู้สึกว่าขาจะเจ็บด้วย
ยุนโฮ : มายื่นมือมาจะพยุงลุกขึ้น
บอม : ฉันก็ไม่ได้ขอให้มาช่วยนี่น๊า
ยุนโฮ : งั้นก็ลุกเดินเองแล้วกันผมไปก่อนล่ะ
บอม : เดี๋ยวสิพาฉันไปด้วยลุกไม่ขึ้น
ยุนโฮ : แม่เสือสาวขอร้องลูกแกะหรอเนี้ยพระเจ้ามันช่าง
บอม: จะพูดอีกนานไหมจะได้นั่งรอ
ยุนโฮ:ผมว่าขึ้นหลังผมดีกว่าเดี๋ยวผมแบกเอง
บอม : บ้าฉันใส่กระโปรงนะถ้าขึ้นหลังนายละก็
ยุนโฮ : ผมไม่มองหรอกน๊า
บอม : ก็ได้
ยุนโฮ : ผมว่าผมรักคุณให้แล้วล่ะ
บอม : อ้าวแล้วตอนพบกันแรกๆไม่รู้สึกหรือไง
ยุนโฮ : ตอนนั้นความรู้สึกมันยังไม่ค่อยชัดเจน
บอม : แล้วตอนนี้ล่ะ
ยุนโฮ : รักมาก รักมากกว่าฟ้าซะอีกถ้ามีคุณอยู่ข้างๆผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
บอม : ไม่จริงฉันไม่เชื่อเป็นถึงนักเต้นที่เต้นเก่งที่สุดในเกาหลีใต้อันดับต้นๆอีกอย่างออกทีวีบ่อยๆสาวๆเห็นเป็นต้องกรี๊ดกันทุกราย
ยุนโฮ : รวมถึงคุณด้วยรึป้าวล่ะ
บอม : ไม่ฉันไม่ชอบคุณยุนโฮแต่ฉันชอบอี่ตายุนโฮมากกว่าไม่ใช่ดาราไม่ใช่นักเต้นแต่ก็เจ้าชู้
ยุนโฮ : แตกต่างกันตรงไหน
บอม : เอาไว้ฉันจะเล่าให้ฟังแล้วกันนะ แย่แล้ว
ยุนโฮ : อะไรแย่ใครแย่
บอม : ก็พี่จียงกับกาโฮล่ะ
ยุนโฮ : ก็พี่จียงกับหมากาโฮนั่นไม่ใช่ญาติคุณซักหน่อย
บอม : เรียกกาโฮดีๆหน่อยส่วนพี่จียงถึงไม่ใช่ญาติฉันโดยตรงแต่พี่เค้ากับฉันก็รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆเหมือนนายกับฮยอนอาไง
ยุนโฮ : เวลาอยู่กับผมอย่าพูดถึงคนอื่นได้ไหมมันจี๊ด
บอม : คนอื่นที่ไหนกัน
ยุนโฮ : เลิกพูดเถอะ
บอม : ถ้านายพูดอย่างนี้ก็ปล่อยฉันลง เถอะฉันเดินเองได้ เชอะใครจะไปง้อไปเลยไปไอ้คนเอาแต่ใจ
ยุนโฮ : ก็ได้
ตุ๊บ !!
บอม : ฉันไม่ง้อนายหรอกจะไปก็ไปสิ
naru
ความคิดเห็น