สู่ความฝัน แห่งคำว่า "ครู"

ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบทแห่งความฝัน...วิชาชีพครู

 ส่วนตัวผม ผมไม่ได้อยากมาเป็นครูตั้งแต่ตอนแรกหรอกครับ

ผมก็เป็นเหมือนเด็กทั่วๆไป อยากเป็นนั่น นู่น นี่

จนมาถึงตอน ม.3 ก็มีคนบอกมาว่า ทำไมไม่เป็นครูล่ะ ด้วยบุคลิกและเอกลักษณ์หลายๆอย่าง นั่นเป็นแค่แวบแรกเท่านั้น ในเวลานั้น ผมก็คิดไปเรื่อยๆ ไม่ได้เจาะจงว่าอยากเป็นอะไร จนถึงเวลาเลือกแผนการเรียน ด้วยกระแส จึงทำให้ผมเลือกเรียนวิทย์-คณิต ด้วยเหตุผลเพราะ เกรดถึง ==

อ้อ พูดถึงการเลือกแผนการเรียน ผมขอบอกไว้เลยนะครับ ว่าสำคัญค่อนข้างมากเช่นกัน พอๆกับการเลือกคณะเลย หลายๆคน เลือกเรียนวิทย์คณิต ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นเกรดถึง พ่อแม่บังคับ แฟชั่น ดูเท่ ฯลฯ

ถ้าอยากเรียนอะไรที่ออกแนววิทย์จริงๆ เช่น หมอ วิศวะ เภสัช ฯลฯ >>>>>> มาถูกทางแล้วละครับ

แต่ถ้าอยากเรียนพวกบัญชี เศรษฐศาสตร์ >>>>> ศิลป์- คำนวณเลยครับ ไม่หนักด้วย ^^

อักษร นิติ รัฐศาสตร์ ฯลฯ >>>>> ศิลป์ –ภาษา ดีที่สุดครับ

  อย่าเลือกวิทย์-คณิต แล้วไปเรียนอักษร มันไม่คุ้มกันหรอกครับ กับ 3 ปีที่เสียไป แต่ถ้าเกิดหลุดมาแล้ว ก็สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้ >O<

  กลับมาเรื่องของผมต่อ พอขึ้น ม.4 วิชาวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย ทำผมแทบจะร้องไห้ เพราะผมเรียนหนักมากกกกกกกกก และเลิกเย็นด้วย ณ ตอนนี้ ความคิดที่จะเป็นครู ก็ยังไม่ได้แวบเข้ามาหรอกครับ จนกระทั่ง.....

   ผมได้เรียนเคมีคาบแรก อาจารย์ที่สอนผม เค้าก็ดูฮาๆ ดี จนผมได้เรียนกับเค้า เทคนิ ความรู้ต่างๆ ทำให้ผมหลงรักในศาสตร์นี้ทันที ทุกๆ สัปดาห์ วิชาเคมีเป็นวิชาวิทย์วิชาเดียวที่ผมเฝ้ารอเรียน ในขณะนั้น คำว่า “ครู” ก็ยังไม่ได้เข้าหัวผม

   ในวันก่อนปีใหม่ โรงเรียนผมเงียบมาก ผมดันโง่มาโรงเรียน ในขณะที่ผมนั่งเล่นในห้องสมุด (เพราะครูไม่เข้าสอน) ผมก็เห็นหนังสือเล่มหนึ่ง

  “ การศึกษาไทย (ความล้มเหลวหรือพัฒนา) “

  ผมเลือกที่จะหยิบมาอ่าน และทำให้ผมพบว่า การศึกษาไทยยังต้องการอะไรหลายๆอย่าง หนึ่งในนั้นคือ ครูที่ดี

นั่นทำให้ผมตั้งมั่นว่า ผมจะเป็นครู !!!!!!!

มีคนเคยบอกผมไว้ว่า

“หากเกิน 4 เดือนแล้ว ยังคงคิดถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ เราจะเรียกว่า ความรัก”

ผมคงหลงรักวิชาชีพนี้แล้วละ (อาจดูน้ำเน่า แต่จริงนะครับ 55555 >< )