นิยายชีวิต "นุ่น วรนุช วงษ์สวรรค์"

ลำดับตอนที่ #2 : เด็กหญิงวรนุช

ดาวดวงเล็กๆ ทอจรัสแสงส่องประกายระยิบระยับเด่นจับตาเมื่อพระจันทร์ดวงกลมโตที่เคยส่องสว่างเจิดจ้านาทีนี้เหลือเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆจนแทบจะมองไม่เห็น

                นาฬิกาเพียงจะสามทุ่มเศษๆเท่านั้น ยังเป็นเวลาที่ไม่ดึกมากนัก แต่ดูเหมือนว่าบ้านเกือบทุกหลังในละแวกนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม  จะดับมืดสนิทเกือบหมดแล้ว

                ก็เป็นธรรมดาของคนแถวๆนี้ หลังจากเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากการทำไร่ทำสวนทั้งวัน  การนอนหลับพักผ่อนตั้งแต่หัวค่ำจึงเป็นวิธีเดียวที่ทำให้มีแรงไปสู้งานหนักในเช้าวันใหม่ได้

                จะมีก็แต่เพียงบ้านหลังเดียวเท่านั้น ซึ่งวันนี้ยังเปิดไปสว่างไสวผิดปรกติไปจากวันอื่นๆก็จะให้สมาชิกในบ้านข่มตาหลับได้อย่างไร เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าสมาชิกคนใหม่ก็จะลืมตาขึ้นดูโลกแล้วนี่!!

                คืนนี้บ้านทรงไทยอายุอานามร่วมร้อยกว่าปีจึงกลายเป็นที่รวมบรรดาวงศาคณาญาติตระกูล “วงษ์สวรรค์” ที่มานั่งจับกลุ่มรอฟังข่าวดีกันอย่างพร้อมหน้าหร้อมตา เมื่อ “ระเบียบ”เกิดอาการเจ็บท้องเตรียมคลอดลูกอยู่ที่โรงพยาบาล

                “ป่านนี้จะคลอดรึยังน้า” ผู้มีศักดิ์เป็นย่าเอ่ยปากถามลอยๆ หลังจากที่ลูกสะใภ้เกิดอาการเจ็บท้องใกล้จะคลอดลูกคนที่ 3 ในช่วงเย็นที่ผ่านมา

                “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะคุณแม่  ถ้าคลอดแล้วพี่เค้าคงโทร.มาบอกแล้วค่ะ”

            “แล้ว โอ๋ กับ นุ้ย ล่ะ ไปไหนแล้ว  ใครพาหลานเข้านอนรึยัง”

                “เพิ่งจะผล็อยหลับไปเมื่อครู่นี้เอง”

                ในที่สุดการรอคอยของญาติๆที่ผ่านมาถึงค่อนคืนของวันที่  24  กันยายน  2523  ก็มาถึง

                กริ๊ง!!  กริ๊ง!!    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

                “อุ้ย!! สงสัยจะคลอดแล้วแหละคุณแม่”

                สมาชิกคนหนึ่งในบ้านชิงพูดก่อน  และรีบวิ่งตรงดิ่งไปรับโทรศัพท์ทันที

                “ฮัลโหลๆหลานคลอดแล้วเหรอ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะพี่  เป็นยังงัยบ้าง หน้าตาน่ารักมั้ย”

                เสียงพูดต้นสายโทรศัพท์รีบยิงคำถามต่างๆนานาด้วยอาการตื่นเต้นดีใจ

                “ใช่!! คลอดแล้ว เป็นผู้หญิง”

เสียงพูดสายสนทนาอีกฝ่ายหนึ่งตอบกลับมาด้วยอาการตื่นเต้นเต้นดีใจไม่แพ้กัน

“คุณพ่อคุณแม่ค่ะ เราได้หลานผู้หญิงอีกแล้วค่ะ”พอยินคำตอบของพี่ชาย ผู้เป็นน้องสาวก็รีบตะโกนบอกทุกๆคนที่นั่งรอฟังอย่างใจจดใจจ่อและหันกลับไปซักไซ้ไล่เรียบสิ่งที่อยากรู้ต่อทันที

“พี่! หลานเป็นไง น่ารักไหม ผิวขาว หรือดำ

“เอ่อ! เอาไว้พรุ่งนี้มาดูกับตาตัวเองดีกว่า ตอนนี้พี่ขอตัวไปดูแม่กับลูกก่อนนะ อย่าลืมพา โอ๋ กับ นุ้ย มาดูน้องด้วยนะ

“ก็ได้ งั้นเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน  พี่รีบไปดูพี่ระเบียบกับลูกเถอะ”

ฟ้ายังไม่ทันสว่างดีนัก แต่ดูเหมือนว่าสมาชิกทุกคนในบ้านทรงไทยหลังนี้จะชิงตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้นต่างคนต่างรีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงพยาบาลกันแต่ย่ำรุ่ง

หลังจากจัดแจงทำธุระส่วนตัวเสร็จสรรพก็พากันขึ้นรถจากบ้านสวนทันที...กว่าจะไปถึงโรงพยาบาลก็ปาเข้าไปเกือบสามโมงเช้า

และทันทีที่นางพยาบาลอุ้มสมาชิกคนใหม่มาให้ยลโฉม เสียงเซ็งแซ่ก็ดังลั่น

“อุ้ย! หน้าตาน่าเกลียดน่าชังจัง ผิวก็ขาว ปากชมพูๆนิดๆตากลมบ๊องแบ๊วเชียว...โอ๋ กับ นุ้ย มาดูน้องซิลูก”

สาวน้อยวัย 5 ขวบ กับ 3 ขวบวิ่งมาดูน้องสาวอย่างว่าง่าย

“นี่น้องหนูนะลูก”ผู้เป็นพ่อบอกย้ำอีกครั้ง

“คราวนี้มีลูกสามคนเชียวนะ  ว่าแต่เจ้าตัวเล็กเนี่ย  จะตั้งชื่อว่าอะไรดีล่ะ” น้าสาวคนเดิมเปิดประเด็นสนทนาเรื่องใหม่ขึ้นมา

“เอ่อ! คุณหมอตั้งให้แล้วล่ะ”

“แล้วชื่อะไรเหรอ”

“คุณหมอให้ชื่อ ‘วรนุช’ น่ะ  ‘วรนุช’ ที่เขียน ว.แหวน ร.เรือ น.หนู สระอุ แล้วก็ช.ช้าง ‘วรนุช’ ที่แปลว่าผู้หญิงประเสริฐ..เป็นไงเพราะมั้ย  ความหมายก็ดีด้วยนะ”

“อืม! ก็โอเคนะ ชื่อนี้”

เมื่อญาติทุกๆคนเห็นพ้องต้องกันกับชื่อนี้สมาชิกน้อยๆที่เพิ่งจะลืมตาดูโลกเลยได้ชื่อจริงว่า “วรนุช”อย่างเป็นเอกฉันท์

แล้วใครเลยจะรู้ว่าหนูน้อย“วรนุช”ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อจะกลายเป็นดาราสาวมากฝีมือและดังที่สุดคนหนึ่งดังเช่นทุกวันนี้

บันทึกหน้าแรกของ “นุ่น-วรนุช  วงษ์สวรรค์” ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!!