คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Postscipt
ทิ้งท้าย
เอาล่ะครับ ทิ้งท้ายแล้วนะครับ ผมขอพูดถึงนิยายเรื่องนี้ก่อนเลยละกัน นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่มีคำว่าที่สุดเยอะที่สุดสำหรับนิยายที่ผมแต่งมาเลยนะครับ มันเป็นเรื่องที่ผมใช้เวลาแต่งนานที่สุด เป็นเรื่องที่มีจำนวนหน้าน้อยที่สุด เป็นเรื่องที่ผมซึ้งใจมากที่สุด เป็นเรื่องที่ผมเครียดมากที่สุด และก็เป็นเรื่องที่ผมยิ่งแต่งแล้วผมยิ่งอยากร้องไห้มากที่สุดครับ นิยายเรื่องนี้ ถ้าเกิดเพื่อนๆอ่านเล่นๆ มันคงแค่อ่านผ่านๆเอาสนุกเท่านั้นแหละครับ แต่ถ้าเกิดเราลองมองในอีกมุมมองหนึ่ง ซึ่งเป็นมุมมองที่พระเอกเราใช้มอง เพื่อนๆอาจจะยอมรับไม่ได้ก็ได้นะครับ เรื่องที่มีคนแตกต่างไปจากเรา มีคนที่มีแนวคิดที่แตกต่างจากเรา ความโหดร้ายของสังคมในปัจจุบัน ความรักของคนสองคน การรอคอยกับคำสัญญาที่เคยให้ไว้ และก็ความรักของพี่ที่มีต่อน้อง เรียกได้ว่ามันแสดงออกมาได้ครบถ้วนจริงๆ ขนาดที่ผมยังแปลกใจเลยครับ เพื่อนๆลองคิดดูนะครับ ว่าถ้าเกิดเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไง ถ้าเกิดเราไปพบเจอกับเรื่องแบบนี้ จะหนี หรือว่าจะพุ่งเข้าแลก ลองเลือกดูนะครับ คนเรามันอาจจะเลือกได้หลายอย่าง แต่ถ้าเกิดจะเลือกระหว่างความสงบสุข แต่เราต้องสูญเสียคนที่เรารักไป กับความวุ่นวาย ที่ยังมีคนรักคอยยืนอยู่เคียงข้างเสมอ การตัดสินใจอันนี้มันเป็นการตัดสินใจหลักที่ใช้ในนิยายเรื่องนี้ พระเอกเรามันเลือกอันหลัง แต่ว่า เพื่อนๆจะเลือกอันไหนกัน ลองถามใจตัวเองดูนะครับ และก็อย่าเลือกผิดซะล่ะครับ กลับมาเลือกใหม่ไม่ได้แล้วนา (นอกเรื่องนิด ถ้าเกิดผมเป็นพระเอก ผมก็คงเลือกอันหลังอยู่ดีแหละครับ)...
แต่ว่า ถ้าเกิดอยากจะให้มันเด็ดจริงๆ ลองอ่านตอนฉากที่ใกล้ๆจะจบ กับตอนที่พระเอกเราหนีออกมาพร้อมกับพี่และนางเอกพร้อมกับฟังเพลง My most Precious Treasureที่เป็นเพลงประกอบของ-
Angel Beat! จะเวอร์ชั่นธรรมดา หรือว่าเวอร์ชั่นหนูยุยก็ไม่ว่ากันครับ ลองดูสิครับ รับรอง ฟังแล้วจะอินกับเนื้อเรื่องสุดๆเลยล่ะครับ ผมลองแล้ว...
และก็อีกอย่าง สำหรับเวลาที่ทุกท่านเสียไปในการอ่านเรื่องนี้ ถ้าทุกท่านคิดว่ามันคุ้มค่า ผมก็พอใจและสุขสุดแล้วล่ะครับ
“....หา อะไรเนี่ย ไอ้หมอนี่มันสวะดีๆนี่หว่า...”
แต่ถ้าเกิดทุกท่านคิดเหมือนประโยคข้างบนล่ะก็ ขออภัยด้วยครับ ผมพยายามจริงๆนะครับ ผมจะพยายามต่อไป เพื่อให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขกับเรื่องที่ท่านอ่านให้ได้ ขอความกรุณาด้วยครับ...
สุดท้าย ผมขอขอบคุณทุกท่านที่คอยสนับสนุนผมให้เขียนเรื่องนี้ได้จนจบ และก็ท่านผู้อ่านทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านเรื่องนี้จนจบด้วยครับ ถ้าเกิดท่านผู้อ่านซึ้งใจกับเรื่องนี้ซักนิดล่ะก็ ผมก็พอใจแล้วครับ
งั้นไว้พบกันในเรื่องต่อไปและเมื่อชาติต้องการนะครับ...
Special Thank For My Friend, Special People and You
BalD! PANDORA -29/08/2010
ความคิดเห็น