คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : วันใหม่ที่สดใส๊ สดใส
ตอนที่ 5 วันใหม่ที่สดใส๊ สดใส
ตื่อ ตือ ตื่อ ตือ ตื่อ ตื๊อ ตื่อ ตือ ฮึม ม ม ม ม..
“มาโรงเรียนแต่เช้าก็ดีอย่างนี้นี่เอง อากาศแจ่มใสดีจัง”
เอ บี ซี จะมีใครมารึยังน่ะ เอ้า นั่นครูนี่นา ครูอะไรล่ะยืนหันหลัง มองไม่ค่อยชัดเลย แต่หุ่นดี๊ดีอย่างกับนายแบบแน่ะ ลองเดินไปทักดีกว่า
“ครู ครู ทางนี้ค่ะ”
หันมาแว้ว
“อ้าว ... ครูดอนนี่เอง นึกว่านายแบบที่ไหน”
“นี่ครู ไม่ใช่นายแบบที่ไหนหรอกแหม เธอก็ ..”
เอาแล้วง่า ทำครูเขินเริ่มบาแล้ว ทำไง ทำไงดี
“ครูดอน หวัดดีครับ”
เฮ้อ มาทันเวลา ใครเนี้ยที่มาช่วยซาตานน้อยๆ ไว้ทัน ขอบใจจริง จริ๊ง
“อืม หวัดดี นายวัน”
นายวัน เหรอออออ
“ไง ปากแมว เอ้ย เสือน้อย”
เฮ้ย ๆ เรียกดีดีน่ะเฟ้ยไม่งั้น..
“ไม่ว่าไงนิ้ หัวเขียว ฮิๆ”
“อ้า ยังงี้ แสดงว่าหายเป็นปกติแล้วใช่ไหมเนี้ย ถ้างั้นก็.. ครูดอน ขอตัวก่อนน่ะ...ครับ”
ไม่น่าฉลาดน้อยเลยตู
“โอ๊ย . . จะลากฉันไปไหนเนี้ย เบา ๆ หน่อยดิว่ะ ไอ้หัวเขียว เอ้ย นาย(แมง)วัน”
ซาตานอะไรไม่รู้ แรง โค-ตะ-ระ เยอะเลย ลากซาตานน่ารัก ๆ อย่างฉันได้ลงคอ
“นี่ ฉันรู้น่ะ ว่าเธอคิดอะไร ไม่ต้องทำเสียงให้น่ายัก หรอก จะบอกว่า ยาก”
โห รู้ทันอีก เบื่อๆๆๆ
“แล้วนายจะเอายังไง ว่ามาดิ อย่าลีลา ยังไงก็หล่ออยู่แล้ว เอ้ย ไม่หล่อต่างหากเล่า”
“แหม จะชมว่าฉันหล่อก็บอกมาเหอะไม่ต้องทำแบ๊วกลบเกลื้อน”
“เกลื่อนเว้ย”
“เออ ๆ เธอน่ะทำไรไว้ จำได้ใช่ไหม”
จำไม่ได้แล้วจะทำไม
“ก็ไม่ทำไมหรอกแค่จะเล่าให้ฟังใหม่ แต่มีค่าเปลืองน้ำลายด้วย แค่นั้นเอง”
“เฮ้ยรู้ได้ไงว่าฉันคิดไรอยู่อ่ะ ฮ่ะ”
“ก็ไม่มีไรมาก แค่หล่อ แล้วก็เก่ง แค่นั้น”
แหวะจะอ้วก...
“เฮ้ย แค่รู้จักกันแป๊ปเดียว แพ้ท้องเลยเหรอ เกินคาดน่ะเนี้ย”
“นี่อย่ามาทะลึง บอกมาดีดีว่ารู้ได้ไง”
“ก็ ท่านพ่อของฉันเคยสอนตอนเด็กๆน่ะ พื้นๆ”
พื้นๆ ขนาดฉันยังทำได้เลยน่ะเนี้ย
“เดี๋ยวครูก็คงสอน วิชาอ่านใจคนน่ะ แต่มันก็แล้วแต่น่ะว่าใครสามารถเรียนได้หรือไม่ได้”
อ๋อ แล้วแต่คนล่ะมั้ง
“ถูก”
“นี่ นาย อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม ฉันคิดอะไร นายก็รู้หมด”
“เธอไม่ชอบเหรอ”
“อืม”
“งั้น ฉันไม่อ่านใจเธอก็ได้ โอเคไหม”
“อืม จะได้ด่าแบบไม่ต้องกังวน เออว่าแต่จะให้ฉันทำไรว่ามา เร็วๆล่ะจะออดแล้ว”
“เอ่อ งั้นเธอก็ต้องช่วยฉัน”
“ช่วยอะไร”
“ช่วยไปน่ารักไกล ๆ หน่อย ล่ะมั้ง”
“เออ ได้ ๆ ง่ายมากเลยน่ะเนี้ย”
“เฮ้ย ล้อเล่นคิดจริงจังไปได้ เธอต้องช่วยฉันทุกเรื่อง ทุกที่ ทุกเวลา ที่ฉันต้องการความช่วยเหลือ เข้าใจ๋”
“นี่ มันไม่มากไปหรอไงฮะ ถ้านายมาขอให้ช่วยเอง ก็พอได้ แต่จะให้ไปทุกที่ทุกเวลาตามต้องการน่ะ ฉ้านไม่ใช่ซุปเปอร์แมนน่ะโว้ย”
พูดไม่คิด
“ฉันคิดไว้อยู่แล้ว”
เฮ้ย หรือว่า
“ว่าเธอต้องพูดแบบนี้ ฉันมีวิธีน่า ไม่งั้นไม่พูดหรอก เอ้านี่ เอาไปดิ”
เอ๊ะ มันยื่นอะไรให้ฉันเนี้ย อันกลม ๆ มีกระจกตรงกลาง เหมือนดาวด้วย ยังไงว่ะเนี้ย พูดเองงงเองแล้วว่ะตู
“ไอ้เจ้าเนี้ย เรียกว่ากระจกมีตา สามารถมองเห็นได้ว่าฉันอยู่ที่ไหน หรือมองหาอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ แค่สั่ง เท่านั้น”
“สั่ง สั่งขี้มูกเหรอ แย่จัง ฉันไม่ค่อยมีขี้มูกด้วยสิ”
“ยัยบ๊องเอ๊ย สั่ง คำสั่งต่างหากเล่า”
เพล้ง ! ไม่ใช่กระจกมีตาแตกน่ะ หน้าฉันนี่แหละ แตก ฉลาดน้อยเหลือเกินซาตานเสือน้อย
“เอ้อ แต่ถ้าเกิดว่าฉันตกอยู่ในอันตรายกระจกมันก็จะสั่น แล้วจะมีไฟสีแดงกระพริบตรงแฉกดาวนั่น เพื่อเป็นสัญญาณเตือน เธอ ก็ต้องมาช่วยฉัน เข้าใจไหม”
“ตูม ตูม ตูม”
“รู้แล้วใช่ไหม อย่าลืมล่ะ ยัยเสือฉลาดน้อย ไป เข้าห้องกัน”
เฮ้ย ๆ อยู่ ๆก็ลากฉันไปนู้น ไปนี่ เหมือนตุ๊กตาน่ารักๆ ตัวนึงเลยน่ะ
“ทำความเคารพ”
“สวัสดี ค่ะ/ครับ คุณครู”
“นั่งได้เลอ.. นั่งได้เฉยๆพอ ไม่ต้องเลยล่ะ”
“นี่ เธอเสือน้อยใช่ไหม”
“ใช่ เธอ .... เปา ใช่ป่ะ”
“หึ เปา เปาต่างหาก”
“ต่างกันจังเลยน่ะ”
“อือ ตั้งคำนึงแน่ะ”
“ปราชด เฟ้ย” ไอ้นี่มุกเยอะเหมือนกันแฮะ”
“ล้อเล่นน่ะ เธอเนี้ยเล่นมุกเก่งดีน่ะ ฉันชอบ”
“เธอก็เหมือนกัน”
“เป็นเพื่อ./นกันน่ะ”
“อืม/อืม”
“อะแฮ่ม คุยไรกันครูจะสอนแล้วน่ะ”
“ก๊อก ๆ ๆ ”
“ขอโทษค่ะครู มีเด็กมาเข้าใหม่ค่ะ ฝากด้วยน่ะค่ะครูดอน”
“เฮอะ ๆ ครู../..ดอน”
“พูดตามอ่ะ”
“เธอแหละพูดตามฉัน ยัยแว่น ดำ”
“เอ้า เงียบๆ มาใหม่ ทำเป็นซ่าส์”
“มาโรงเรียนค่ะครูดอนไม่ได้มาใหม่ อะไรที่ไหน”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”
หู เด็กใหม่ ถ้าจะมุกเยอะเหมือนกันน่ะเนี้ย
“เงียบ ๆ เอ้า เธอสองคนน่ะ ไปนั่งที่ได้ นั่นน่ะ นั่งต่อจากเสือน้อยกับเปา เปาน่ะ”
“ค่ะ/ค่ะ”
“นี่ คราวนี้เธอพูดตามฉันยัยแว่น ดำ”
นั่งข้างหลังต่อจากฉันเลยเหรอเนี้ย
“นี่เธอ ชื่อเปา เปาหรอ”
“อือ รู้ได้ไงล่ะ”
“ก็เหมือน ซาลาเปาซะขนาดนี้ไงล่ะ ใช่ไหม”
“ถูกต้องน่ะคร้าบ”
โฮ ทีนี้ล่ะ เข้ากันดีเชียว
“เออ เธอคงจะชื่อเสือน้อยใช่ไหม”
คนที่ไม่ได้ใส่แว่นถามฉันน่ะ
“ใช่ รู้ได้ไง เก่งจัง”
“อ้าว ก็เหลืออยู่คนเดียวทำไมจะไม่รู้”
เออ จริงด้วยว่ะ
“เออนี่ หน้าซาลาเปาขาวจังน่ะ เหมือน ๆ ๆ ๆ”
“เหมือนไร”
“เหมือนวัวต้มน่ะสิ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ งั้นขอเรียกเธอ หน้าวัวแล้วกันเนอะ ซาลาเปา”
“เฮ้ย ทั้งซาลาเปาทั้งน่าวัวเลยน่ะ ได้ งั้นฉันเรียกเธอหน้า..หน้า บ๊วยได้ไหม”
เอ้า เอากันเข้าไป ไม่ยอมกันเลยน่ะ ซาตานหน้าวัว กับ ซาตานหน้าบ๊วย เนี้ย ฮิๆ
“ทำไมล่ะ ซาลาเปา”
“ก็ หน้าคล้ายๆบ๊วย ดีอ่ะ”
จริงด้วยแหละ เออแล้วสองตนนี้ไม่มีชื่อจริงๆเหรอเนี้ย
“เธอสองตนไม่มีชื่อเหรอไง ฮึ”
“มีดิ ฉันชื่อ นุ่น”
“ทำไมชื่อมันแปลกๆ”
“อ๋อ ก็ยัยเนี้ยมันต่อสัญญาณไปโลกมนุษย์ แล้วก็ดูละครที่มีนางเอกสวย ๆ ที่ชื่อนุ่น แน่นเนี้ยแหละ ก็เลยตั้งตามเค้า บ้า”
“ส่วนยัยเนี้ย เรียกว่าแว่น ดำไปเลย”
“บ้า เหรอ ฉันชื่อฟีฟ หรืกเรียกสั้นๆว่า ฟีฟฟาเฟอะ ก็ได้น่ะ รู้มั้ยยัยนุ่นยัดหมอน”
“เออ เออ ใจเย็นๆ อย่าทะเลาะกันเลย น้า”
สองตนนี้นี่ ฉันล่ะงงไปหมดแล้วต้องนั่งเรียนด้วยกันคงต้องปวดหัวแน่ ๆเลย ฮึย แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีใครมานั่งด้วย เฮ้อ วันที่อากาศแจ่มใส๊ แจ่มใสจริงๆ แต่ไงก็ สู้ ๆ สู้ตาย ค่ะ
ความคิดเห็น