ซาตานกับซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : การปะลอง

                           ตอนที่ 2 การปะลอง

"เอ้า นักเรียนจับคู่กันได้ยัง"
"ครู เค้าไม่มีคู่อ่ะ"
ทำไมไม่มีใครกล้าปะลองกับตูว่ะ  สงสัยกลัวแพ้ ฮิๆ
"อ้าว ไม่มีเพื่อนเหรอ"
โห  พูดซะพี่ดอน เดี๋ยวตาย
"ครู เค้าก็ไม่มีคู่"
ใครเนี้ย แหลมมาเชียว  ไอ้หัวแมงเดย์ (วัน)นี่เอง
"เออ งั้นก็คู่กันไป"
"หู หู หู"
ให้ฉันคู่กับมันเนี้ยน่ะเดี๋ยวได้แพ้ หมายถึงมันนะ ไม่ใช่ฉัน  อย่างฉันน่ะฝีมือระดับซาตานขั้น 3 แล้ว เดี๋ยวก็ขั้น 1 ไม่ต้องห่วง
"ไม่ต้องหูแหเลยปากดีกันทั้งคู่ นิ"
"ถ้าใครแพ้ล่ะฮะครู"
"มีทำโทษต่อ แน่ๆ"
"งั้นเริ่มเลยดีก่า ครูอย่ามาเสียเวลา"
"อ่ะ ถ้างั้น คู่ใครคู่มัน"
"ไม่มีอ่ะครู"ใครจะไปคู่กับ *มัน* บ้าเปล่า
"อะไรไม่มี"
"โฮยครูเจอมันเล่นมุกใส่อีกล่ะ ไม่ทันมันเล้ย"
"เอ๊อ ระวังไว้แล้วกัน  เอ้าเริ่ม"
"มาเล้ย นายหัวเขียว ย้ากกกกกกกกก"
         ตูม + โครม + บึม + บูม

"โอ้ย อย่ารังแกผู้หญิงดิว่ะ "
"ไม กลัวไง ฮะ"
"ก็ได้ เจอพลังลมบาบูนหน่อยเป็นไง"
ปู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"อือ หือ  เหม็น โค-ตะ-ระ เลยโว้ย"
"เป็นไงล่ะเป็นไง อมแพ้ไหม"
"ฉันไม่ยอมเธอหรอกยายปากแมว"
เฮ้ย มันดูออกด้วยเหรอว่ะ ว่าฉันเป็นลูกครึ่ง ซาตาน แมวเสืออ่ะ
"แล้วจะทำไรฉัน ฮะ ฮะ ฮะ"
"ก็นี่ไง พลังลมวาฬสะท้านก้น"
 ปร๊าด ปู๊ด ปร๊าดดดดดดดดดดดดด
  ตึง งึง งึง งงงงงงงงงงงงงงงง

   หลังจากนั้น รู้มั้ยเป็นไง  ฉ้านแพ้  ย้ายยยยยยยย ไม่ยอม ๆ ๆ ๆ ๆ หึย อยากจะขุดหลุมฝังตัวเอง น่าอับอายที่สุดดดด  ซาตานอย่างฉันต้องแพ้ ซาตานอย่างไอ้แมงเดย์ยอม มิได้ ฮือๆ ๆ แล้วฉันจะโดนลงโทษยังไงล่ะเนี้ย ฮือออออ ตายแน่ตู