ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2:องค์กร?
บทที่ 2:องค์กร?
ผ่านไป 5 ปี(เร็วจัง)"เฮ้อ~เสร็จซักทีจะได้ไปนอน"ตอนนี้ผมก็อยู่ที่ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง ซึ่งก็เป๊นที่พักของผมด้วยตั้งแต่ที่แยกกับมิเรมาผมก็ร่อนเร่ออกจากเมืองมาเมืองนี้แล้วก็ได้คุณซาตินช่วยไว้ ซึ้งเป็นเจ้าของร้านนี้ที่ผมอยู่นี้แหละโดยที่ผมได้พักอยู่ที่นี่แหละได้เรียนหนังสือต่อ ก็เพราะคุณซาตินให้ทำงานและพักอยู่ที่นี่ แต่มิเรจะเป็นไงมั้งน่ะ
---------------------------------------------------------------------------
ในอีกด้าหนึ่ง
"ดูนั้นสิมิเรนี้น่ารักดีน่ะ"
"ใช่น่ารักแต่เขาเป็นใครหรือ?"
"ก็คนที่ท่านเรไนท์ ผอ.ของโรงเรียนรับเลี้ยงอยู่ไง" ผมลงมาจากรถเพื่อมาโรงเรียนแต่ก็ต้องฟังพวกที่พูดกันอย่างกับนกกระจอกแตกรังแหนะไม่รู้มีเรื่องอะไรให้พูดมากมาย แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก
---------------------------------------------------------------------------
ย้อนไปตอนที่เพิ่งมามิตินี้
ผมและมิเรได้คนๆหนึ่งรับเลี้ยงโดยท่าเรไนท์ ท่านก็ใจดีกับพวกเรามากแต่ผมก็หนีออกมาเพราะผมอยากให้มิเรอยู่อย่างมีความสุขโดยที่ไม่ต้องมีพี่ชายแย่ๆอย่างงี้ ถึงจะทำให้ผมอาจถูกน้องมองว่าบ้าหรืออะไรก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงก็คงดีกว่าที่มิเรได้อยู่อย่างนั้น
---------------------------------------------------------------------------
กลับมาปัจจุบันของออซอีกครั้ง
"...เอาก็หมดเวลาแล้วนักเรียนทุกคนไปโฮมรูมได้แล้ว"ผอ.โรงเรียนบอกหมดเวลาหลังจากพูดอะไรก็ไม่รู้เยอะไปหมดเลย
"นักเรียทั้งหมดทำความเคารพ"
"ขอบคุณครับ/ค่ะ"
"ออซวันนี้เห็นบอกว่าจะมีนักเรียนใหม่ด้วยแหละ"เพื่อนในห้องคนหนึ่งเดินมาคุยกัยผม
"จริงง่ะแค่นี้คนก็เยอะเต็มห้องแล้ว ไม่จริง~"
"ก็ช่วยไม่ได้นี้ก็นี้มันโรงเรียนร็ฐเลยมีคนอยากเข้าแล้วก็ใช่เส้นเข้ามา"
"เบื่อจังป่ะเข้าห้องได้แล้ว"เมื่อผมกับเพื่อนเดินมาเข้าห้องเรียน121(อาคาร 1 ชั้น 2 ห้อง 1) ชั้นม.4/1
"เอานักเรียนวันนี้มีนักเรียนใหม่มา 2 คนพอดีย้ายมาเพราะงานของพ่อแม่"แล้วก็มีเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งกับชายอีกคนเข้ามา
"สวัสดีค่ะ ชื่อ'แมริน วูด'แล้วนี้ก็ชื่อ'วอคเกอร์ นารีน'ค่ะ ซึ่งวอคเกอร์...ได้ประสบอุบัตเหตุในตอนเด็กเลยทำให้ไม่สามารถพูดได้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ!"เด็นผู้หญิงมีผมสีชมพูตาสีฟ้า ซึ่งเป็นสีที่เข้ากับท่าทางที่ร่าเริงมากของเธอ แล้วเด็กผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็มีผมสีดำแซมแดงตาสีแดงแต่ไม่มีแววตาเลยเหมือนกำลังเหม่อมองอะไร ซักอย่างที่ไม่ใช่คนในห้อง คุณครู หรือสิ่งของในห้องแต่มองไปที่ๆทุกคนไม่สามารถมองเห็นอย่างไงอย่างงั้น
"เออแมรินกับวอคเกอร์ไปนั่งข้างหังที่เหลืออยู่ 2 ที่แล้วกันออซคุงากดูแล 2 คนนี้ด้วยน่ะ"ครูให้ 2 คนนั้นมานั่งข้างผมซึ่งเหลืออยู่ 2 ที่พอดี
"ครับ"ผมตอบรับครูไปเหมือนจะเป็นท่าทีที่อยากทำหรืออะไรดี แต่ที่จริงแล้วไม่อยากทำเลยล่ะ
"หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ววันนี้ต้องไปเรียนที่ห้องอื่นสิน่ะเอาไปกันได้แล้ว..."
---------------------------------------------------------------------------
"กริ่งงงง"เสียงหมดเวลาเรียนก็ดังขึ้น อ่าแต่วันนี้ผมต้องพา 2 คนนี้ไปชมโรงเรียนเพราะตอนพักทานอาหารกลางวันผมก็โดนเรียกไปทำงานเลยไม่ว่างจะพามาเลยเป็นตอนเย็น
"เอาล่ะแมรินกับวอคเกอร์อยากจะไปไหนก่อนล่ะ"
"ก็เดินดูหมดแล้วค่ะไม่จำเป็นต้องพาไปดูแล้ว"
'ใช่ๆ'วอคเกอร์พิมพ์ในโทรศัพท์แล้วเอาขึ้นมาให้ดู
"งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วสิผมกลับก่อนน่ะ"
"เดียวก่อนค่ะ มีเรื่องจะคุยด้วยตามมาหน่อยได้ไหมค่ะ"
"งั้นหรือก็ได้เพราะวันนี้ผมก็ทำงานเป็นช่วงดึกซะด้วย"
"งั้นก็ไปหาร้านกาแฟนั่งคุยกันหน่อยน่ะค่ะ"เธอพูดอย่างงั้นพร้อมกับเดินนำออกไปจากห้องตามด้วยวอคเกอร์และผมที่เดินตามออกไป และก็เดินมาเรื่อยจากโรงเรียนไปจนมาถึงร้านน้ำชาแห่งหนึ่งแล้วเธอก็นำเข้าไป พวกเรานั่งกันที่โต็ะในสุดและก็สั่งชากันมาคนล่ะถ้วยแล้วแมรินก็เปิดประเด็นที่จะคุยขึ้นมา
"คุณออซที่จริงแล้วฉันและวอคเกอร์มาจากองค์กรที่ได้พาคุณมาที่มิตินี้"สิ่งที่เธอบอกผมมาผมไม่รู้จะเชื่อได้แค่ไหนและทำไมถึงเพิ่งมาบอกเอาตอนนี้ แต่ผมก็ยังอยากรู้เกียวกับพลังที่ผมมี
'ซึ่งเราต้องการให้คุณไปทีศูนย์ขององกรณ์เพื่อที่จะทำงานและคุณจะได้รู้ทุกอย่างที่คุณควรรู้'วอคเกอร?พิมพ์ขึ้นมาบอกเพิ่มเติม
"ผมขอเวลาคิดแปบน่ะครับ"ผมกำลังเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดล้วก็คิดได้ว่าถ้าคนขององค์กรมาหาผมแสดงว่าก็ต้องไปหามิเรด้วย!
"ก่อนอื่นผมขอถามได้ไหมครับว่ามิเรรู้เรื่องนี้รึยัง"
"ต้องไปตรวจสอบที่ศูนย์ขององค์กรค่ะไม่สามารถบอกได้ในขณะนี้"
"ครับถ้างั้นพาผมไปที่องค์กรทีเถอะครับ" ผมไม่อยากให้น้องต้องเขามาพัวพันกับเรื่องแบบนี้เลย
---------------------------------------------------------------------------
การมาที่ศูนย์ขององค์กรมีวิธีการนั้นแค่ป้อนรหัสเข้าไปตรงทางเข้าของตึกร้างแถวชานเมือง ซึ้งทำให้ผมคิดว่ามันจะไม่ง่ายไปหรือสำหรับการที่จะเข้าไปในศูนย์ขององค์กรที่ไม่มีใครรู้ แล้วผมก็พบว่าผมถูกหลอกเพราะคุณแมรินกับวอคเกอร์นั้นได้สลบอยู่พื้นของตึกร้างแห่งนี้ ทำไมคุณแมรินกับวอคเกอร์ถึงมีคนที่หน้าตาเหมือนกัน ใครเป็นตัวจริงที่มาจากองค์กร หรือทั้งหมดเป็นการแสดงที่หลอกผม ถ้าเป็นอย่างงั้นหลอกผมทำไม คำถามมากมายไหลเข้ามาในหัวผม และผมยืนนิ่งได้ไม่นานคุณวอคเกอร์ที่มาด้วยกันก็เดินเข้ามาหาผม จู่ๆภาพก็ข้างหน้าก็เริ่มเลือนและก็เป็นสีดำไปหมด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น