คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รางร้ายกำลังจะมาเยือน
รางร้ายกำลังจะมาเยือน
อื้อ~
เสียงครางอื้ออึงเป็นสัญญาณว่าร่างที่กำลังหลับใหลได้ตื่นจากนิทราแล้ว ร่างบางขยับลุกขึ้นทั้งที่เปลือกตายังหลับสนิท ลุกออกจากเตียง แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนต้องยอมเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งนั้นขึ้น เพราะ...
“เฮ๊ยยยย!!!”เสียงตะโกนดังลั้นไปทั่วบ้านพร้อมกับสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ร่างบางรีบเอาผ้าคลุมที่นอนเพื่อซ้อนอะไรบางอย่างที่อยู่บนเตียงนอนของเขา และนั่งลงบนเตียงตามเดิม
ผลัก!
ปัง~
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ!”แอลโลหันไปมองทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออกโดยฝีมือของผู้เป็นพ่อ
“เอ่อ...คือ มะ ไม่...ไม่มีอะไร แหะๆ^.^”
“ไม่มีอะไรได้อย่างไงได้เมื่อเจ้าร้องออกมาขนาดนั้นน่ะ!!”
“คือ ไม่มีอะไรท่านพ่อ ข้าแค่ตกใจที่ตัวเองตื้นสายน่ะ^_^!”
“ไม่มีอะไรแน่นะ ร้องลั้นบ้าน ก็นึกว่ามีใครมาทำอะไรมิดีมิร้าย....”ที่ว่าจะมีใครมาทำมิดีมิร้ายนี่หมายความว่าไงกัน เขาเป็นผู้ชายนะ ( และมีคนรักเป็นผู้ชายด้วย-*- ) พูดยังกับว่าเขาเป็นผู้หญิงไปได้ แอลโลแอบบ่นในใจ
“ไม่มีอะไรจริงๆนะ ไม่มี”ร่างโปร่งสายหัวรัวเพื่อให้ผู้เป็นพ่อเชื่อว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาจริงๆ
ตึง!
ตึง!
ตึง!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งและรู้สึกว่าจะมาด้วยความเร็ว….ตามมาด้วยเสียงเสียงเด็กร้องเรียกดังมาก่อนที่เจ้าตัวจะถึงที่ซะอีก!
“ท่านพ่อ! ท่านพี่! ท่านพี่เป็นอะไรฮะ!!!”
“เดีร์ยนอท! อย่าวิ่งสิเดี๋ยวก็ล้มหรอก!!”เสียงผู้เป็นพ่อร้องบอกลูกชายคนเล็กของบ้านด้วยความเป็นห่วง....และก้มลงอุ้มร่างเล็กขึ้นมาไว้อ้อมกอดเมื่อวิ่งมาถึงห้องของพี่ชาย
“ท่านพี่...ท่านพี่เป็นอะไรหรือเปล่า!!”เดีร์ยนอทเอ่ยถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง(มากเกินไปจนน่าห่วงมากกว่า- -)
“ข้าไม่เป็นไรเดีร์ยนอท เจ้าไม่ต้องห่วงข้าหรอก^^”
“อื้อ...”
“รีบตามลงมาล่ะ เจ้านี่ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยนะ^^”ผู้เป็นพ่อว่ายิ้มๆ ยื่นมือมาขยี้หัวแอลโล ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของเขาพร้อมกับลูกชายคนเล็ก
ปัง!
หลังจากที่แน่ใจว่าเสียงฝีเท้าไลออกไปแล้วเขาจึงเริ่มเอ่ยสิ่งที่ทำให้เขาต้องร้องลั้นบ้าน...
“เฮ่อ...นี่มันกิดอะไรขึ้นกัน...เจ้าเข้ามาในห้องของข้าได้ยังไง....โลซิส!”พูดพร้อมดึงผ้าที่คลุมตัวอีกฝ่ายออก จ้องเขม็งไปที่ร่างสูงที่นอนยิ้มหน้าบานอยู่บนที่นอนแสนนุ่มของเขา...
“...อ๊ะ!”
แทนที่อีกฝ่ายจะตอบคำถามกลับกันร่างสูงกลับดึงเขาให้นอนลงและกอดไว้แนบอก ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“ปล่อยข้านะ!”แอลโลโวยวายและออกแรงดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นนี้ ถึงจะอยากอยู่อย่างนี้ก็เถอะ
แต่ตอนนี้ต้องเคลียร์เรื่องที่ร่างที่กอดเขาอยู่เข้ามาในห้องของเขาได้ยังไงก่อน!
“อย่าโวยวายน่า เงียบและอยู่นิ่งๆก่อนได้ไหม ขอข้าอยู่แบบนี้อีกหน่อยแล้วจะบอก...”เมื่อได้ยินแบบนั้นแอลโลถึงยอมหยุดดิ้นและอยู่นิ่งๆตามที่โลซิสบอก......
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ แต่ไม่มีท่าทีว่าโลซิสจะทำอย่างที่พูดสักที ร่างโปร่งจึงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของอีกฝ่าย ก็เห็นว่าคนที่กอดตนอยู่นั้นหลับไปแล้ว....
แอลโลจ้องมองใบหน้าของคนที่กอดเขาอยู่ไล่จากคิ้วเข้มสวย เปลือกตาที่ปิดสนิท จมูกเป็นสันรับกับริมฝีปากบางรอมกรอบด้วยผมสีน้ำตาลเข้มจนมองเห็นเป็นสีดำ
ทุกอย่างดูดี จนเขาเองก็ยังแอบคิดว่าคนที่ดูดีไปซะทุกอย่างแบบนี้ทำไมถึงมาคบกับเขา ทั้งที่ผู้หญิงสวยๆที่เหมาะกับอีกฝ่ายก็มีออกจะเยอะ........แต่ถึงอย่างนั้นเขาเองก็ดีใจ ที่เขาคือคนๆนั้นที่ร่างสูงตรงหน้าเลือก....(มันยังไง-*- // ไรท์)
“นี่ มองขนาดนี้ข้าคิดค่ามองนะ^^”
“อ๊ะ!...ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ข้านึกว่าเจ้าหลับ....”
“แค่พักสายตา...แต่ก็ถือว่าคุ้ม เพราะมันทำเจ้าแอบมองข้า แถมนานด้วย^^”
“เจ้านี่มัน บ้าที่สุดเลย ฮึ้ย!”
“ข้าบ้าก็เพราะเจ้านั่นแหละ บ้ามากถึงขนาดแอบปีนเข้ามาในห้องเจ้าแบบนี้ ข้านี่มันบ้าสุดๆไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ…”
ใบหน้าหวานเกิดริ้วสีแดงจางๆ รีบก้มหน้าหลบสายตาอีกฝ่ายด้วยความเขิลอายทันที อ่ะ นี่ไม่ใช่เวลามาอายนะ-///- ว่าสวนกลับเพราะพึ่งนึกออกว่าไม่ใช่เวลามาเขิล-*-
“ใช่ เจ้ามันบ้า บ้ามากด้วย ทำอะไรไม่คิด ถ้าพ่อกับท่านแม่มาเจอเข้าจะทำยังไงห๊ะ!”โลซิสหาได้สะทกสะท้ายอะไร ร่างสูงกลับตอบกลับอย่างสบายใจ
“เจ้านี่ก็คิดมากไปได้ พวกท่านก็รู้ว่าข้ากับเจ้าเราเป็นอะไรกัน พวกท่านไม่ทำอะไรข้าหรอกน่า!”
“แล้วถ้ามันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดล่ะ…”เสียงทรงพลังเอ่ยขึ้น ทำให้ร่างทั้งสองที่นอนอยู่รีบลุกขึ้นและลงจากเตียงยืนก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตากับบุคคลเจ้าของเสียง!
“ทะ ท่านพ่อ ท่านแม่”แอลโลเอ่ยเสียงเบา
“เลิกทำหน้าอย่างนั้นได้แล้ว ทำอะไรน่ะอย่าคิดว่าเราจะไม่รู้สิ อาบน้ำร้อนมาก่อนย้อมรู้ดีกว่านะ^^”เอเลียน่า(แม่ของแอลโล)เอ่ยยิ้มๆ
“เอ่อ...คือ ข้า ข้า ไม่ได้ตั้งใจจะ...”ไม่ทันที่โลซิสจะพูดจบก็ถูกตะคอกกลับมาซะก่อน!
“ไม่ต้องพูด!!”
“ท่านพ่อ!”แอลโลเองพูดเสียงแผ่วเบา จนแทบจะไม่ได้ยิน ขอบตาทั้งสองข้างเริ่มที่จะมีน้ำใสๆคลอหนวง แต่ร่างบางก็รีบปาดมันออกก่อนที่จะไหลออกมาเป็นสาย…
“งื้อออออ~~ ท่านพ่อจะขึ้นเสียงใส่พี่โลซิสทำไม เชีร์ยโกรธท่านพ่อแล้ว!”เชีร์ยร่าลูกสาวคนกลาง(?)ของบ้านตะโกนว่าผู้เป็นพ่อ ก่อนจะวิ่งหนีออกไป! เมื่อผู้เป็นพ่อเห็นลูกสาวที่รักยิ่งงอลวิ่งหนีออกไปก็รีบตามไปทันทีไม่สนใจ เรื่องของแอลโลที่เป็นอยู่ตอนนี้! (เอ่อ บ้านนี้มันยังไงกันนะ-*- // ไรท์)
“เชีร์ยร่า! ลูกจร๊าพ่อขอโทษ!!!”
“เอ่อ...มันยังไงกัน...”โลซิสเอ่ยถามทันทีที่ วากอร์น (ชื่อของพ่อ น่ารัก><) วิ่งออกจากห้องไปแล้ว
“นี่ พวกลูกคิดว่าพวกข้าโกรธจริงหรือไง^^”เอเลียน่าเอ่ยยิ้มๆ
“งั้นก็แสดงว่า...”
“ใช่เราแค่จะแกล้ง แต่โลซิสที่เจ้าทำมันก็ไม่ถูกนะ ถ้าจะทำอะไรก็ควรจะขออนุญาติก่อนสิ ไม่ใช่แอบปีนเข้ามาแบบนี้ บ้านเราก็มีประตูนะ!”
“ข้าขอโทษ...แต่เดี๋ยวนะ ท่านแม่ท่านบอกว่าบ้านเราก็มีประตู! งั้นก็หมายความว่า...”โลซิสเอ่ยอย่างดีใจ ท่านแม่พูดแบบนี้ เดี๋ยวข้าก็ให้ท่านพ่อมาขอแอลโลวันนี้เลยนี่-///- (พูดเองเขิลเองสินะ-*- // ไรท์)
“ใช่เจ้าจะมาก็ไม่มีใครว่า แต่ก็ควรจะบอกพวกข้าด้วย!”
“^^ ข้าเข้าใจแล้ว ต้องขอโทษท่านแม่ด้วยที่ทำให้ลำบาก...”
“เอาล่ะ ทำธุระกันให้เรีบยร้อยซะ แล้วลงไปข้างล้างข้าเตรียมอาหารไว้พร้อมแล้ว”เอเลียน่าเอ่ยไว้แค่นั้นก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับเดีร์ยนอทที่หลับอยู่ในอ้อมกอด
“วันนี้ก็ขอฝากท้องไว้ที่นี่ด้วยแล้วกัน!”โลซิสตอบกลับอย่างดีใจ
อ่า วันนี้เขามีความสุขเหลือเกิน ร่างสูงคิดอย่างดีใจ แต่หารู้ไหมว่าความสุขที่ได้รับมาวันนี้ จะนำพาความทุกข์และความเจ็บปวดมาให้แก่เขาและร่างบางนี้!!
TBC.
สั้นอีกแล้วแฮะ ฮ่าๆ มีอะไรที่เขียนได้ยาวๆบ้างไหมนะT^T ง่า ถ้าเจอคำผิดก็บอกเค้าด้วยนะ นั่งปั่นไปปวดหัวไปมันอาจจะพิมพ์ผิดก็ได้ ขอบอกไว้ก่อนนะ เรื่องนี้จะสลับระหว่าง เรื่องเล่ากับปัจจุบันนะ เพราะงั้นไม่ต้องงงถ้ามันจะมีปัจจุบันโผล่มา อิอิ ยังไงก็ขอกำลังใจกันหน่อยนะจร๊ะ^^
ความคิดเห็น