คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Will protect with heart : 1
:; เริ่มต้นการทำงานของหัวใจ ;:
'ระหว่างหน้าที่กับหัวใจ จะเลือกอะไรหากสองสิ่งนี้สำคุญที่สุด'
“กรี๊ดดดดด!!! สายแล้ว!!”
เอ่อ...ไม่ต้องตกใจกับเสียงร้องตะกี้นะครับ เสียงผมเองแหละ
หึหึ ก็จะอะไรซะอีกล่ะครับ ผมตื้นตอน 08.30น. และมันก็เหลือเวลาอีกครึ้งชั่วโมงในการไปเรียนของผม และอีกอย่างบ้านผมมันก็อยู่ใกล้ ม.มาก มากจนใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการเดินทางโดยรถโดยสาร เหอะ!
รถผมเข้าอู่!!
ซวย!!
ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของผมตอนนี้
ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับแค่ผมมาไม่ทันรถเที่ยวนี้พอดี ขอย้ำว่าพอดีจริงๆ ผมเดินมาถึงปุ๊บรถก็ไปปั๊บ เหอะๆ เชื่อหรือยังล่ะครับว่าพอดีขนาดไหน!
สุดท้ายผมก็เลยต้องเดิน!(วิ่ง) อย่าถามว่าทำไมผมถึงไม่รอรถเที่ยวต่อไป หึหึ อีก1ชั่วโมงข้างหน้ารถก็จะมาแล้วแท้ๆ แต่ผมคงไม่รอถึงขนาดนั้นหรอกครับ สายมากกว่านี้ก็ไม่ไหวนะเออ!
หน้า มอ ผมมาถึงมหาลัยฯแล้วครับ โคตรของโคตรของโคตรร้อน! และเหนื่อยมาก
โห ผมเดินมาได้ไงวะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
“มาสายนะครับ!”
“หือ?” ผมหันหลังควบไปมองเจ้าของเสียงทันทีที่ได้ยิน
ซวยอีกแล้ว!
ไม่น่ามาเจอมันเลยจริงๆ โว๊ะ!!
“หมายถึงใคร?” ผมถามออกไป เพราะไม่ได้หน้าด้านพอจะคิดว่ามันถามผม (ถึงจะแอบคิดไปแล้วก็เถอะ)
“ผมกำลังคุยกับใครอยู่ล่ะ” มันก็ถามกลับมาแบบกวนๆ
“ไม่รู้ดิ!” ผมตอบปัดๆ เพราะไม่อยากจะมาเสวนากับมันนานๆ
“งั้นคุณก็จงไม่รู้ต่อไปเหอะ!” อะไรของมัน อยู่ๆก็ใส่อารมณ์สะงั้น
ผมเลยเลือกที่จะเดินหนีออกมาโดยไม่สนใจมันสักเท่าไหร่
ผมเดินไปนั่งโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าดึกคณะ เพื่อรอเพื่อนไปเรียนคลาสต่อไปพร้อมกัน เพราะถ้าผมเข้าไปตอนนี้ก็คงไปไม่ทันแล้ว นี่ก็ 10.24น. แล้ว อีกไม่กี่นาทีศาสตราจารย์ก็คงจะปล่อย ไปก็ไม่ได้เรียนอยู่ดีมีหวังโดนด่าจนหูชาแน่
“ไมไม่เข้าเรียนวะครับเพื่อน” เสียงร้องถามทำให้ผมมองไป ก็เห็นพวกไอ้วามันเดินลงมากันแล้ว
“ตื่นสายวะ อีกอย่างเดินมาเหนื่อยเลยไม่อยากเข้า” ผมก็ร้องตอบกลับไป พวกมันเดินมานั่งที่โต๊ะกับผมกันแล้ว
ยิ้ม!
-------------+++++++++++--------------
ยังไม่จบน๊าาาา
#ขอพักสักแปบ
เม้นให้กำลังใจกันหน่อยน๊าาา!!
ความคิดเห็น