ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดตำนานเรื่องเล่า...
เปิดตำนานเรื่องเล่า
"ท่านพี่!! อยู่ที่ไหน"เสียงเล็กใสตระโกนดังลั้นไปทั่วป่า เรียกให้ผู้เป็นพี่ที่กำลังจะจับสัตว์ถึงกับชะงักพลอยทำให้เยื่อรู้ตัววิ่งหนีออกไปทันที
"เฮ่อ=_= หมดกัน!"
"ท่านพี่!!!"
"ข้าอยู่นี่ ทางนี้หันหน้ามาสิ"น้องชายที่ได้ยินเสียงพี่รีบหันไปมองและเดินตรงเข้าไปหาทันทีพร้อยด้วยรอยยิ้มอันใสซื่อ
"มีอะไร หืม? ถึงวิ่งมาหาพี่ที่นี่^^"น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามน้องชายทันทีที่เด็กน้อยเดินเข้ามาใกล้
"คือ พี่แอลโลเขาตามหาท่านพี่อยู่น่ะ ข้าเลยอาสาจะพาเขามาหาท่านพี่ที่นี่ แต่ตอนนี้ไม่รู้พี่แอลโลหายไปไหนแล้ว@_@"เด็กน้อยผู้ใสซื่อเอ่ยบอกกับพี่ชาย
"งั้นหรอ แอลโลยังอยู่ในป่านี้หรือปล่าว?"
"น่าจะอยู่นะ เพราะข้าวิ่งออกไปดูและวิ่งดูรอบๆนี้แล้วแต่ยังไม่เจอเขาเลย ข้าเลยรีบวิ่งมาหาท่านพี่ก่อน!"ผู้เป็นพี่พยักหน้ารับก่อนจะนั่งลงให้เสมอกับส่วนสูงของน้องชายแล้วเอ่ยออกมา
"ลาเชลล์เจ้ากลับบ้านไปก่อนนะ พี่จะออกไปตามหาแอลโล และถ้าภายใน2ชั่วโมงนี้พี่ยังไม่กลับให้เจ้าไปบอกท่านปู่และพวกผู้ใหญ่ในหมู่บ้านว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าเข้าใจใช่มั้ย"โลซิสเอ่ยพูดกับลาเชลล์ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูงเมื่อน้องชายวิ่งกลับเข้าหมู่บ้านไป
ทางด้านแอลโล
โอ๊ยยย!! ที่ไหนกันเนี่ยทำไมข้าถึงหลงมาอยู่ในที่แบบนี้กัน เพราะเจ้าคนเดียวเลยโลซิส! ฮึ้ม!
"มาทางนี้สิ!!"เอ๋ เหมือนมีใครเรียกเลยแฮะ แอลโลพาร่างกายที่มีร่องรอยการถูกไม้ขูดขีดเดินไปทางต้นไม้ที่เขาได้ยินเสียงร้องเรียก แต่พอเดินมาถึงกลับไม่มีอะไรนอกจากโคลนต้นไม้ที่ถูกผูกด้วยใยฝอยที่มีความเหนียวแน่น ทนทานต่อการทำร้าย และยังสามารถสะกดสิ่งชั่วร้ายได้อีกด้วย
แอลโลยืนมองด้ายที่ผูกไว้กับโคลนต้นไม้อยู่สักพัก ก็ออกเดินทางหาทางออกจากป่านี้ต่อแม้ในใจจะสงสัยว่าทำไมต้นไม้ต้นนั้นถึงมีด้ายใยฝอยผูกอยู่ และเมื่อเดินไปตามทางเรื่อยๆก็เริ่มที่จะรู้สึกว่าทางที่เดินอยู่มันคลายๆกับที่พึ่งเดินผ่านมาเมื่อไม่นานมานี้
"อีกแล้ว ต้นไม้ต้นนี้อีกแล้ว!"แอลโลพูดขึ้นเสียงแผวเพราะสิ่งที่ตนเจอมันทำให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้ นอกจากตนจะหลงทางอยู่ในป่าแห่งนี้ แอลโลจึงตัดสินใจเลิกเดินต่อ แต่มาสนใจกับต้นไม้ที่มีด้ายใยฝอยผูกไว้มากกว่า
"ทำไมด้ายใยฝอยถึงผูกโคลนต้นไม้ต้นนี้ไว้กันนะ"แอลโลพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่นั่งลงใต้ต้นไม้ที่อยู่ถัดออกไปอีกต้นจากต้นไม้ต้นนั้น
'เพราะผู้เฒ่าคิดว่าข้าเป็นสิ่งชั่วร้ายน่ะสิ'เสียงตอบคำถามที่ดังมาจากต้นไม้นั่นทำให้แอลโลหันไปมองอย่างตกใจ
"เอ๊ะ! เสียงใครอ่ะ ออกมานะ!"เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ เขาจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็มีเสียงอื่นดังขึ้นขัดซะก่อน
"แอลโลเจ้าอยู่ไหน!!"
"โลซิส!!"
"แอลโล!!! อยู่ตรงไหน"
"ยะ...อยู่ทางนี้!!!"แอลโลตะโกนตอบ ก่อนที่ออกเดินไปยังทางที่ได้ยินเสียงของโลซิส เมื่อเดินมาไม่นานก็เจอโลซิสที่เดินมาทางตนด้วยเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเป็นห่วงที่ถูกส่งมาจากอีกฝ่ายก็ทำให้น้ำตาพลอยไหลไปด้วย
"อึก! โล...โลซิส"
"แอลโล!! เจ้าไม่เป็นไรนะ"โลซิสที่เห็นร่างตรงหน้าร้องไห้รีบวิ่งเข้ามาหาทันที ก่อนจะสวมกอดอีกฝ่ายไว้แน่น "ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัวแล้ว ข้าอยู่นี่แล้ว^^"คำพูดปลอบโยนของโลซิส ช้วยให้แอลโลหยุดสะอึ้นและหยุดร้องไห้ในที่สุด
"เจ้าเดินมาไกลถึงนี่เลยหรอเนี่ย ตัวก็แค่เนี่ยแต่ทำไมแรงเยอะจังนะ^^"คำพูดติดตลกที่ส่งไปให้แอลโลหวังให้อีหฝ่ายยิ้ม และมันก็ได้ผมเมื่อแอลโลผละออกมาจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นนี้แล้วยู้หน้าใส่โลซิสแบบไม่พอใจเล็กน้อย
"เรื่องของข้า!>3<"
"ไปกันเถอะนี่ก็จะค่ำแล้วด้วย รีบกลับก่อนน่าจะดีกว่า"โลซิสพูดขึ้นเมื่อมองดูฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนจากสีฟ้าครามสดใสเป็นสีแดงเมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าไป
"อื้ม!!"
"เจ็บมากไหม เดินไหวหรือปล่าว"โลซิสถามด้วยความเป็นห่วง อยากจะบอกอยู่หรอกนะว่าไม่ไหวแต่ถ้าทำแบบนั้นกว่าจะถึงบ้านคงค่ำแน่
"อือ ไหวสิ แค่นี้เอง^^"พูดพร้อยรอยยิ้มกลบเกลือนเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นห่วงไปมากกว่านี้แล้ว
เมื่อกลับมาถึงบ้านแอลโลก็ต้องมานั้่งคิดว่าทำไมต้นไม้ต้นนั้นถึงถูกด้ายใยฝอยผูกเอาไว้แล้วเสียงที่ได้ยิ่นนั้นเป็นเสียงของใคร พอถามโลซิสว่าทำไมปู่ถึงผูกด้ายไว้กับต้นไม้ต้นนั้นก็รู้แค่...
'โลซิสทำไมปู่ถึงผูกด้ายใยฝอยไว้กับต้นไม่ต้นนั้นกัน'
'เพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นเลยทำให้ปู่ต้องทำแบบนั้นน่ะ'
'บางอย่างที่ว่ามันคืออะไรหรอ'
'เรื่องนี้ข้าคงบอกเจ้าไม่ได้ เพราะงั้นอย่าไปพูดเรื่องนี้กับใคร ขอให้เก็บไว้เป็นความรับนะ'
เมื่อรู้คำตอบได้แค่นี้ก็คงต้องปล่อยไปก่อนล่ะนะ เฮ่อออ!!
"นอนดีกว่า"
.
.
.
'แอลโล!! แอลโล!! แอลโล!! เจ้าจงมาที่นี่มาหาข้าที่นี่!!'
.
.
.
TBC.
ตอนนี้(ไม่)อาจจะสั้นไปนิดแต่ก้อนะ ช่วยเมนท์กันหน่อยนะจร๊^^
เจอคำผิดช่วยบอกด้วนน๊าาาาาาาา>^<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น