ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sorry, I love you ขอโทษ...ที่กูรักมึง!!

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 31 ก.ค. 57


     





    :; Intro ;:

     

             โลกความจริงเป็นสิ่งที่แสนจะโหดร้าย มีเพียงโลกในนิยายเท่านั้นแหละที่จะสวยงามและแสนน่าอยู่ ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะเป็นแค่ตัวละครที่ไม่เด่ดอะไรในนิยายเท่านั้น ไม่ต้องการจะเป็นตัวเอก ไม่ต้องการที่จะรับรู้อะไรอีก...ถ้าสิ่งที่ผมต้องการมันเป็นจริงได้ก็คงจะดีนะครับ

             “พี่คิท พี่จะไปทำงานตอนไหน?”

             “ไม่ไป!”

             ผมชื่อ พีรพัตน์  ชื่อเล่นคิท ผมกำลังเรียนมหาลัยฯ ปีสุดท้ายอยู่ครับ เรียนอีกแค่เทอมเดียวก็จบแล้ว...

             ส่วนบทสนทนานั้นคือ คิม น้องชายคนที่สองของบ้านร้องถามผม (ผมเป็นลูกคนแรก) คงเพราะเวลาแบบนี้ผมต้องออกไปทำงานพิเศษ แต่วันนี้ผมกลับยังไม่ออกไปไหน...

             “งั้นหรอ...ดีเลย ลงมาช่วยหน่อย!” คิมมันก็ร้องเรียกให้ผมไปช่วย แต่ไม่บอกว่าให้ไปช่วยอะไร แล้วแบบนี้จะไปรู้มั้ย - -

             “ช่วยอะไร??” ผมเดินลงไปด้านล่างของตัวบ้านแล้วเอ่ยถามคิม

             คิมมันกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่บนกองเอกสารที่ใหญ่กว่าตัวเอง หึ ตัวก็เล็กๆ แต่ทำไมถึงทำงานอะไรเยอะแยะมากมายขนาดนั้น?

             “ช่วยทำงานนี่หน่อยสิ ผมทำไม่ไหวอ่ะ จารย์ก็สั่งเยอะเกิ๊น!!” พูดไปบ่นไป แต่ก็ก้มหน้าก้มตานั่งทำงานด้วยความตั้งใจ....ทำแต่งานไม่สนใจโลกภายนอกอะไรเลย แล้วแบบนี้จะหาแฟนกับเขาได้มั้ยเนี่ย...

             คนหล่อล่ะกลุ้ม-*-

             “เออๆ ทำอะไรล่ะ”

             “ช่วยทำโปรเจ็กนี้แล้วก็เขียนชีสนี้ด้วยนะ ยังไงลายมือเราก็เหมือนกันอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมจะไปตรวจสอบดูอีกรอบเอง” พูดโดยที่ไม่มองหน้าผม

             ผมก็เลยต้องก้มหน้าก้มตาทำงานช่วยมันไปน่ะสิ ยังไงมันก็น้องอ่ะนะ...ใน ขณะ ที่ผมกับคิมนั่งทำงานอยู่ ไอ้น้องตัวแสบมันก็โผล่หัวกลับมาบ้าน(พึ่งกลับจากโรงเรียน)

             “อ้าว! พวกเจ๊ ทำไรกันอ่ะ??” ดูมันพูดสิ บ้ารึเปล่า มาเรียกผมกับคิมว่าเจ๊ ถ้าเป็นผู้หญิงจะไม่ว่าเลย แต่กูเป็นผู้ชายโว๊ยยยย!!!

             “เดี๋ยวกูจะฆ่ามึงคิน!!” คิมมันพูด แถมหน้าตานี่แบบโหดสุดๆ เดี๋ยวองค์จะลงเข้าให้

             “โหยยย!! เจ๊พูดแค่นี้เอง” ไอ้คินมันก็ยังไม่สำนึกหรอกครับ แต่กลับเพิ่มความโหดให้คิมมันมากกว่า

             “มึงจะไปไหนก็ไปเลยคิน กูจะทำงาน”

             “ผมไปแน่ครับ...อ่า...เจ๊ ถ้าเป้มาหาผมบอกว่าผมยังไม่กลับนะ!” อะไรของมัน?

    ผมมองไอ้คินที่เอาของไปเก็บที่ห้องของตัวเอง แล้ว เดินหายไปไหนก็ไม่รู้สิครับ แล้วมันจะหลบทำไม? แฟนมาหาเนี่ย!

             อ่า...แต่จะว่าไป ผมก็ไม่เห็นด้วยกับมันเลยที่ไปคบเป้ ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบเป้นะ แต่เพราะก่อนที่คิทมันจะไปคบกับเป้มันเคยบอกกับผมว่ามันแอบชอบเพื่อนสนิทของมันเอง ซึ่งเพื่อนสนิทมันมีแค่สองคน เมอมีนกับคริส

             ถ้าบอกว่ามันชอบคริสผมไม่มีทางเชื่อแน่ เพราะคริสมันหล่อ แถมยังเป็นรุกอีก(?) แต่ถ้าเป็นเมอมีนผมเชื่อ100%เลย เพราะเมอมีนตัวเล็กน่ารัก แถมยังเข้ากับผมได้ดีด้วย แต่พอไอ้คินมันคบกับเป้ที่เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน มีนก็เริ่มที่จะไม่ค่อยมาที่บ้านเลยแถมยังทำตัวเหินห่างอีก...อืมม! คิดแบบนี้แล้วก็คิดถึงตัวการที่ทำให้ผมคิดเรื่องคนอื่นมากกว่าตัวเองแล้วสิ...


    ----------------------------+++++++++++++++--------------------------------


    #งื้มมมม เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่แยกมาจากการเรื่องของพี่ธันวากับน้องนาธารค่ะ คือก้แบบยังไงอ่ะ ตัวละครแต่ล่ะเรื่องมันก็รู้จักกันไงเลยเอามาเขียนแยกซะเลย เนื้อเรื่องไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันนะค่ะ แต่อาจจะมีโผล่เรื่องนี้ไปเรื่องนู้นบ้าง

    ยังไงก็ช่วยติดตามกันหน่อยนะ







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×