กลับตาลปัตร

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เชอร์รี่แต่งนะคะ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย ชอบไม่ชอบยังไงก็ติติงกันได้นะคะ ถ้ามีโอกาสอาจจะมีภาคต่อก็ได้นะคะ

ที่สำคัญต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว เจ้าหญิงแห่งพรรคกระยาจก นามว่า บ้องแบ๊ว ถูกเจ้ามังกรใจร้ายลักพาตัวไปขณะกำลังเสวยกระยาหาร พระราชาประกาศตามหาผู้กล้ามาช่วยเจ้าหญิงของท่าน และสัญญาว่าจะให้รางวัลตอบแทนอย่างงาม แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าสมัครใจไปช่วยเจ้าหญิง เพราะเจ้ามังกรใจร้ายได้แอบจ่ายเงินใต้โต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว

กระทั่งวันหนึ่ง ชายพเนจรผู้มีฉายาว่า "จอมโจรห่อเกี๊ยว" ถูกชาวบ้านจับมัดใส่กระสอบมาโยนทิ้งไว้หน้าพระราชวัง พระราชามาพบเข้า จึงเหมาว่าเขาเป็นผู้กล้าที่จะมาช่วยลูกสาวของท่าน

จอมโจรห่อเกี๊ยวจำใจยอมรับต้องเข้าไปช่วยเจ้าหญิงในถ้ำเจ้ามังกรใจร้าย อาวุธเพียงหนึ่งเดียวของเขาคือ ไม้จิ้มฟันศักดิ์สิทธิ์ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน

เมื่อจอมโจรห่อเกี๊ยวมาถึงหน้าถ้ำมังกรร้าย

"เจ้ามังกรใจร้าย จงปรากฏโฉมเจ้าออกมาให้ข้าเห็นเดี๋ยวนี้ ข้ามีเรื่องที่จะต้องพูดกับเจ้า"

แต่เจ้ามังกรก็ไม่ออกมา จอมโจรห่อเกี๊ยวจึงชักไม้จิ้มฟันศักดิ์สิทธิ์ออกมา

"อะไรกัน เจ้ากลัวข้างั้นรึ ไหนใครๆ ก็บอกว่าเจ้าเป็นมังกรร่างใหญ่ มีอิทธิฤทธิ์มาก แค่ลมหายใจก็ทำน้ำเดือดพล่าน แค่กระพือปีกก็ทำมหาสมุทรปั่นป่วนอย่างไรเล่า"

ว่าแล้วจอมโจรห่อเกี๊ยวจึงเสียบไม้จิ้มฟันศักดิ์สิทธิ์ลงหน้าถ้ำซึ่งทำให้สึนามิใต้ผืนพสุธาเริ่มเดือด..ปุด ปุด ปุด

เมื่อเจ้ามังกรสัมผัสการสั่นสะเทือนของสึนามิใต้ผืนพสุธา จึงเริ่มหวั่นๆเล็กน้อย อีกไม่กี่นาทีต่อมาจึงโผล่หัวออกมา

"ใครกันที่เรียกข้า"

"ข้าเอง" จอมโจรห่อเกี๊ยวตอบ

"เจ้าเก่งมากที่สามารถเดา password ของข้าถูก ข้าจะมอบรางวัลให้เจ้า"

แล้วเจ้ามังกรก็ส่งตัวเจ้าหญิงคืน ทำให้จอมโจรห่อเกี๊ยวถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงุนงง

"เหตุไฉนเจ้าจึงส่งตัวเจ้าหญิงคืนมาง่ายดายเยี่ยงนี้เล่า" จอมโจรห่อเกี๊ยวถามด้วยความสงสัย

"มังกรสมัยนี้ไม่จำเป็นต้องใจร้ายไปเสียทุกตัว อย่างน้อยก็ข้าตัวหนึ่งที่ไฮโซกว่ามังกรตัวอื่น วะ ฮ่า ฮ่า" เจ้ามังกรตอบอย่างภาคภูมิใจ

"จุดประสงค์ของเจ้าคืออะไร" จอมโจรห่อเกี๊ยวไม่ไว้ใจเจ้ามังกรง่ายๆ

"ข้าต้องการแค่คอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุดพร้อมติดอินเตอร์เน็ตไฮสปีดและอาหารดีๆ ฟรีตลอดชีพเท่านั้นเอง"

ทั้งสองยืนคุยกันโดยลืมไปว่าเจ้าหญิงบ้องแบ๊วได้ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย

"พวกเจ้าคุยกันข้ามหัวข้าอยู่นะ รู้ตัวกันบ้างไหม" เจ้าหญิงบ้องแบ๊วเอ่ยด้วยน้ำตาไหลพรากเต็มหน้า

"ข้าไม่ต้องการกลับไปวังของข้า ข้าชอบที่จะอยู่ที่ถ้ำนี่มากกว่า" ว่าแล้วเจ้าหญิงบ้องแบ๊วก็กระชากตัวออกจากจอมโจรห่อเกี๊ยวด้วยน้ำตา และเดินไปหาเจ้ามังกร

 "เจ้ามาผิดเวลารู้ไหม ข้ากำลังเล่นเกมเศรษฐีอยู่ อีกนิดเดียวเจ้าหญิงบ้องแบ๊วก็จะใช้ตัวช่วยหมดแล้ว กล้ามาขัดจังหวะข้าได้อย่างไร ออกไปซะ แล้วอย่ากลับมาให้ข้าเห็นอีก" เจ้ามังกรกล่าวปิดท้ายแล้วเดินกลับเข้าถ้ำไม่สนใจจอมโจรห่อเกี๊ยวอีก

จอมโจรห่อเกี๊ยวกลับไปเล่าเรื่องให้พระราชาฟัง พระราชาทรงพิโรธมาก พระองค์ตรัสว่า

"ในเมื่อเจ้าไม่สามารถนำตัวเจ้าหญิงมาคืนข้าได้ตามคำมั่นสัญญา ข้าขอลงโทษเจ้าตามคำประกาศของข้า"

"ท...ท่าน...ข้าไม่ได้ไปสัญญาอะไรกับท่านสักคำ แล้วบทลงโทษท่านก็ไม่ได้..."

"หุบปาก! ทหาร!! นำตัวเจ้านี่ไปเฆี่ยนแบบ Non-stop!!!" พระราชาตวาดดังลั่น ทหารกุลีกุจอพาตัวจอมโจรห่อเกี๊ยวไปเฆี่ยนตามคำสั่ง

ขณะที่ทหารยกไม้เฆี่ยนขึ้น เจ้ามังกรก็บินโฉบมาคว้าจอมโจรห่อเกี๊ยวไป

เมื่อเห็นดังนั้นจอมโจรห่อเกี๊ยวก็แปลกใจว่าเหตุใดเจ้ามังกรจึงมาช่วยตน

จึงถามเจ้ามังกรว่า "เหตุใดเจ้าจึงกลับมาช่วยข้า"

"ก็เพราะข้าเพิ่งนึกได้น่ะสิว่าถ้ำของข้า ช่างรกรุงรังและเหม็นอับเสียจริง แล้วข้าก็รู้อยู่แล้วว่าถึงเจ้ากลับไปก็คงจะไม่รอดเงื้อมมือเจ้าราชาตุ้ยนุ้ยนั่น ข้าจึงอุตส่าห์ลงทุนเลิกเล่นเกมส์เศรษฐี แล้วมารับเจ้าไปเป็นคนใช้ในวังของข้าไงล่ะ"

เมื่อได้ฟังดังนั้นจอมโจรห่อเกี๊ยวถึงกับซึ้งในน้ำใจของเจ้ามังกรจึงสัญญาว่าจะอยู่รับใช้เจ้ามังกรตลอดไป

และแล้ว จอมโจรห่อเกี๊ยวและเจ้าหญิงบ้องแบ๊ว ก็ได้อาศัยอยู่กับเจ้ามังกรตราบนานเท่านาน

จบบริบูรณ์ (รึเป่า)
Cursor From: Glitz Heaven