คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รักจัดเต็ม 5
เช้าวันใหม่ที่แสนจะสดใสและซาบซ่า ....
“ปวดหัวจัง” แบมแบมเดินออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ้ย
“ตื่นแล้วหรอ” มาร์คหันมาถามขณะที่เขากำลังชงกาแฟอยู่
“ผมมาอยู่ที่นี้ได้ไง” แบมแบมถามอย่างงงๆ
“มึงจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้หรอ” มาร์คทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
“เมื่อคืนหรอ?” แบมแบมกุมหัวตัวเองพยายามคิด เหตุการณ์สุดท้ายที่เขาจำได้ลางๆคือโดนต่อยเข้าที่หน้า จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย
“จำไม่ได้ก็ไม่ต้องจำ นี้เสื้อผ้ามึงกลับห้องมึงไปได้แล้ว” มาร์คพูดตัดบทพร้อมกับยื่นถุงใส่เสื้อผ้าของแบมแบมให้
“งั้นผมกลับเลยนะครับ” แบมแบมก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ แล้วเดินออกไปจากห้องอย่างสงบ
.
.
.
“เฮ้ย!! นี้มันรอยอะไรวะ” หลังจากที่แบมแบมอาบน้ำเสร็จ กำลังที่จะทาครีมเขาก็สงเกตุเห็นรอยแดงจ้ำที่คอ
“อย่าบอกนะเรื่องเมื่อคืนคือ.. กรี๊ด!!!!” แบมแบมกรี๊ดร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับสำรวจร่างกายจนทั่ว
“อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อคืนที่ว่าคือกูโดนไอ้พี่มาร์คปู้ยี่ปูยำ ถึงว่ากูปวดเนื้อปวดตัวเหมือนร่างจะแตก แถมยังเจ็บตูดอีก” แบมแบมพูดพร้อมกับจับก้นของตัวเอง
“ไม่นะกูอุตส่าห์จะเก็บซิงไว้ชิงโชค นี้กูต้องเสียตัวตั้งแต่ยังเป็นเด็กเป็นเล็กเลยหรอเนี่ย” แบมแบมวิ่งไปวิ่งมาทั่วห้องราวกับคนสติออบซอ เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไปดี เมื่อตั้งสติได้เข้าจึงรีบแต่งตัวเพื่อที่จะไปโรงเรียน
.
.
.
.
.
“เป็นไงบ้างมึง คิดว่าจะไม่มาเรียนซะแล้ว” ยูคยอมทักเมื่อเห็นแบมแบมเดินเข้าไปในห้องเรียน
“วันนี้ถึงกูป่วยไกลตายยังไงกูก็ต้องมาให้ได้” แบมแบมพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดีสักเท่าไร
“ไอ้นี้พูดจาแปลกๆ” ยูคยอมไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วหันกลับไปสนใจสิ่งที่ครูกำลังสอนตามเดิม
.
.
.
กริ๊งงงงง!!!
เมื่อแบมแบมได้ยินเสียงสัญญาณพักกลางวัน เขาไม่รอช้ารีบวิ่งออกจากห้องเรียนไปด้วยความเร็วแสง ยังไงซะวันนี้เขาต้องคุยกับมาร์คให้รู้เรื่อง
“หวัดดีครับพี่ยองแจ พี่มาร์คอยู่ไหนครับ” เมื่อแบมแบมเปิดประตูห้องชมรมเข้ามาก็พบกับยองแจที่กำลังนั่งกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย
“มันนอนอยู่ในห้อง เมื่อคืนมึงมีรอ.. เฮ้ยจะรีบไปไหนกูยังพูดไม่จบเลย” ยองแจกำลังจะถามถึงเหตุการณ์เมื่อคืน แต่แบมแบมวิ่งเข้าไปให้ห้องซะก่อน
“พี่มาร์ค” แบมแบมเดินเข้าไปสะกิดหลังมาร์คที่กำลังหลับอยู่
“มีอะไร” มาร์คถามขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เขาไม่ได้ขยับตัวหรือลุกขึ้นมาแต่อย่างใด
“ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่อง” แบมแบมจับมือมาร์คแล้วดึงเพื่อที่จะให้เขาลุกขึ้น แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่เป็นฝ่ายล้มลงเพราะแรงกระชากของอีกคน ทำให้ร่างเล็กของแบมแบมทับร่างใหญ่ของมาร์คอยู่ มาร์คใช่สองแขนแกร่งกอดแบมแบมเอาไว้
“เรื่องอะไรว่ามา” ใบหน้าของมาร์คห่างจากใบหน้าของแบมแบมไม่กี่เซ็น
“ปล่อยผมก่อน” แบมแบมดิ้นสุดกำลังแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลอีกตามเคย มาร์คพลิกตัวให้เขาเป็นฝ่ายคร่อมร่างเล็กแทน
“รอยนี้ชัดดีนะ” มาร์คพูดยียวนเหมือนตั้งใจจะแกล้งให้อีกฝ่ายเกิดความเขินอาย พร้อมกับใช้นิ้วเรียวยาวจิ้มเบาๆที่รอยคิสมาร์ก
“เมื่อคืนพี่ทำอะไรผม” แบมแบมถามขึ้นหลังจากรวบรวมความกล้าอยู่นาน
“อย่าบอกนะว่ามึงคิดว่ากูกับมึงมีอะไรกันแล้ว ฮาๆๆๆๆๆ” มาร์คปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง เขาไม่คิดเลยว่าแบมแบมจะคิดอะไรไปไกลได้ขนาดนี้ มันทำให้เขาตลกกับความเป็นเด็กใสซื่อของแบมแบม
“แล้วทำไมผมถึงมีรอยคิสมาร์กที่คอ แถมผมยังปวดเมื่อยตัวไปหมด แล้วก็เจ็บที่ก้นด้วย”
แบมแบมร่ายยาวให้มาร์คฟัง แต่ดูเหมือนจะทำให้อีกฝ่ายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังขึ้นกว่าเดิม
“มึงจะบ้าหรอ กูว่าที่มึงปวดเมื่อยตัวเนี่ยน่าจะมาจากการที่มึงโดนไอ้ถึกนั้นต่อยจนล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้น” มาร์คอธิบายให้แบมแบมฟัง
“แล้วรอยคิสมาร์กละ” แบมแบมก้มหน้าลงด้วยความเขินอายเมื่อพูดถึงรอยคิสมาร์กที่คอ
“กูเป็นคนทำเอง ก็มึงทำกูก่อนอะ” มาร์คชี้รอยแดงที่คอให้แบมแบมดู แบมแบมเลิกคิ้วดูอย่างตกใจ แล้วภาพเหตุการณ์นั้นก็วิ่งเข้ามาให้หัวเขาทันที
“ไม่นะ!!” แบมแบมตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความตกใจและช็อคเป็นอย่างมาก
“คิดออกแล้วใช่ไหม เป็นอันว่าหายกัน” แบมแบมอายจนไม่รู้จะพูดหรือทำอะไรต่อ เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเป็นได้ขนาดนี้
“ส่วนอันนี้กูแถม” มาร์คกดริมฝีปากเรียวสวยลงบนหน้าผากของแบมแบม แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป เหลือเพียงร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ราวกับถูกสาปให้กลายเป็นหิน
อัพวันละนิดจิตแจ่มใส 555555555555555 อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจกันด้วยนะ
ความคิดเห็น