[GOT7] รักจัดเต็ม [markbam]

ลำดับตอนที่ #4 : รักจัดเต็ม 4

รักจัดเต็ม 4

"มึงมารับกูไม่ได้หรอกวะ" แบมแบมถามขึ้นขณะที่กำลังรอรถเมล์เพื่อที่จะกลับบ้าน 
"มึงมากับพี่มาร์คอะดีแล้ว อีกอย่างกูติดธุระไปรับมึงไม่ได้ รถเมล์มาแล้วกูไปก่อนนะ" 
ยูคยอมรีบวิ่งขึ้นรถเมย์ไปด้วยความรีบร้อน
"มันจะรีบไปไหนของมันวะเนี่ย" แบมแบมเกาหัวงงๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรสงสัยมันจะรีบไปทำธุระ

แบมแบมเปิดประตูบานใหญ่เพื่อที่จะเข้าไปในห้อง เขาอาศัยอยู่ในคอนโดแห่งนี้เพียงลำพัง แม่และพ่อของเขาอยู่ที่เมืองไทย สาเหตุที่พ่อของเขาส่งมาเรียนที่เกาหลีเป็นเพราะ อยากให้เขาเรียนรู้การใช้ชีวิตด้วยตัวเอง มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าเขาไม่เคยอยู่เกาหลีมาก่อน แบมแบมเคยเรียนที่เกาหลีจนถึงเกรดหก เพราะ พ่อแม่ของเขามาทำงานที่เกาหลี ทำให้การใช้ภาษาไม่เป็นปัญหากับสักเท่าไร แถมยังมีเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่เด็กๆอย่างยูคยอม มันทำให้การอาศัยอยู่ในต่างแดนของเขาดูจะไม่มีปัญหาอะไร
หลังจากเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เขาก็หาอะไรรองท้อง รอเวลาออกไปท่องราตรี

แบมแบมหยุดยืนที่หน้าคอนโดของตัวเอง เขาไม่รู้จะติดต่อกับคนอื่นยังไง โทรศัพท์ก็ไม่มี เบอร์ยูคยอมที่เคยให้ไว้ก็ทำหาย 
"แล้วจะไปยังไงวะเนี่ย" แบมแบมตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆเผื่อจะเจอบ้านของมาร์คเพราะยูคยอมบอกว่าบ้านของมาร์คอยู่ใกล้ๆกับคอนโดของเขา 
"แบมแบม" เสียงเรียกจากข้างหลังทำให้แบมแบมถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ 
"จะไปไหมไปก็ขึ้นรถ" เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครอื่นไกล มาร์คสุดหล่อหมาตายควายตะลึงนั้นเอง
บรรยากาศบนอึมครึมพอสมควรเพราะไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาเลยสักคำได้แต่นั่งเงียบรอเวลาให้ถึงที่หมาย

ณ ผับxxx

“ทางนี้ๆๆ” แจบอมที่นั่งอยู่ที่ตรงด้านในกวักมือเรียกมาร์คและแบมแบม

“กูนึกว่าจะไม่มาซะอีก”  ยองแจพูดพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าในกับมาร์คและแบมแบม

“วันนี้กูเลี้ยงเอง ใครไม่เมากูไม่ให้กลับ” แจบอมพูดขึ้นทำเอาคนอื่นๆตบมือหัวเราะชอบใจกันยกใหญ่

และเวลาก็ล่วงมาจนถึงตี 1

“หมดแก้วเลยไอ้แบม” จินยองพูดเชียร์ให้แบมแบมดื่มเหล้าให้หมดแก้ว

“ฮ่าๆๆๆ ไอ้นี้มันเมาแล้วรั่ววะ เมื่อกี้มันจะไปยื่นฉี่ตรงใส่โต๊ะคนอื่นเฉย ดีนะก็ผ่านไปเจอพอดี”  แจ็คสันหัวเราะลั่นเมื่อเล่าวีรกรรมที่แบมแบมไปก่อไว้

“เกือบไปแล้วไหมมึง ก่อนหน้านี้มันก็ไปท่าต่อยกับใครก็ไม่รู้ กูไปห้ามแทบไม่ทัน” แจบอมพูดด้วยสีหน้าปลงๆ

“มึงจะไปไหนไอ้แบม” ยูคยอมทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเดินโซเซออกไป

“เดี๋ยวกูไปดูให้” มาร์คพูดขึ้นแล้วเดินออกไปจากโต๊ะ

แบมแบมเดินโซซัดโซเซไปทางห้องน้ำโดยมีมาร์คเดินตามหลังติดๆ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปช่วยพยุง เขาเว้นระยะห่างจากแบมแบมพอสมควร และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

“แหวะ!!” ยังไม่ทันที่แบมแบมจะได้เข้าไปในห้องน้ำ แบมแบมก็ได้ปลดปล่อยอ้วกหมดไส้หมดพุงใส่ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง

“ไอ้เหี้ย มึงกล้าดียังไงมาอ้วกใส่กู!!!!!” ผู้ชายร่างสูงใหญ่ตะโกนเสียงดังด้วยความโมโหสุดขีด

“ขอโทษนะครัช ผมไม่ได้ตั้งจายยย”  แบมแบมพูดแทบจะไม่เป็นภาษา

“งั้นหรอ งั้นกูก็ไม่ได้ตั้งใจ” ชายร่างสูงใหญ่ปล่อยหมัดใส่เต็มหน้าของแบมแบมทำให้เขาล้มลงไปกองที่พื้น ชายร่างสูงใหญ่กำลังจะปล่อยหมัดใส่แบมแบมเป็นรอบที่สองแต่ไม่สำเร็จเพราะมีมือแกร่งมาจับแขนเขาเอาไว้

“มึงเสือกอะไรด้วย ปล่อยกูถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว” ชายร่างสูงใหญ่หันไปพูดจับเจ้าของมือแกร่งที่จับแขนเขาเอาไว้

“มึงต่างหากที่จะเจ็บตัว” มาร์คถีบชายร่างสูงใหญ่กระเด็นไปอีกทาง แล้วตามไปรัวหมัดใส่ไม่ยั้งดูเหมือนว่าเขาจะโมโหมากที่ชายร่างสูงใหญ่ต่อยหน้าแบมแบมเมื่อกี้ ตอนนี้มีคนมามุงดูเหตุการณ์นี้เป็นจำนวนมากเสียงร้องเชียร์เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ

“ไอ้มาร์คหยุดเถอะมึง เดี๋ยวมันก็ตายหรอก” จินยองที่ผ่านมาเห็นเหตุการณ์พอดีรีบวิ่งเข้าไปห้าม ตอนนี้ชายร่างสูงใหญ่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด มาร์คลุกขึ้นยื่น แล้วเดินเข้าไปพยุงแบมแบมที่นอนสลบไม่รู้เรื่องรู้ราว

“เดี๋ยวกูพามันกลับก่อนนะ” มาร์คพยุงแบมแบมเดินไปเรื่อยๆ แบมแบมยังคงไม่ได้สติอยู่

“มึงไม่คิดจะเล่าอะไรให้กูฟังก่อนเลยหรอ” จินยองถามขึ้นด้วยความอยากรู้ เพราะปกติแล้วมาร์คไม่ใช่คนใจร้อน เขารักความสงบเป็นที่สุด แต่ถ้าเขาโมโหเมื่อไหร่ใครก็เอาเขาไม่อยู่

“ไว้วันหลัง กูไปละ” เขาเปลี่ยนจากพยุงเป็นแบกแบมแบมขึ้นหลังเดินออกไปที่ลานจอดรถ แล้วขับออกไปด้วยความเร็วแสง

ณ คอนโดสุดหรู หรูสุดของมาร์คสุดหล่อหมาตายควายตะลึง

มาร์คไม่ได้ไปส่งแบมแบมที่บ้านเพราะเขาไม่รู้ว่าบ้านของแบมแบมอยู่ที่ไหน เขาเลยพาแบมแบมมาที่คอนโดของตัวเอง  เขาค่อยๆวางแบมแบมลงบนเตียงขนาดคิงไซส์

แล้วจัดแจงเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำแผลให้แบมแบม 

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำหลังจากที่มาร์คอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็เดินมานั่งที่ปลายเตียง เขามองแบมแบมทีกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง  

“ถ้ารู้ว่าเมาแล้วเป็นได้ขนาดนี้ห้ามไม่ให้กินตั้งแต่แรกซะก็ดี” มาร์คบ่นงึมงำสักพักก็เดินไปปิดไฟ เขาทิ้งตัวนอนลงนอนข้างๆแบมแบม

ขณะที่มาร์คกำลังเคลิ้มหลับก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างทับตัวเขาอยู่

“ทำอะไรนะ”  มาร์คพูดขึ้นด้วยความตกใจเมื่อแบมแบมกำลังคร่อมร่างของเขาอยู่

“พี่รู้ไหมว่าพี่มันหยิ่ง คนอุตส่าห์อยากจะพูดจะคุยด้วยดีๆกลับทำเป็นไม่สนใจ พี่มันนิสัยไม่ดี” แบมแบมดูเหมือนจะไม่สนใจคำพูดของมาร์คแถมยังด่ามาร์คเป็นชุด

“ลงไปจากตัวกูเดี๋ยวนี้” มาร์คพยายามผลักแบมแบมออกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล

“พี่รู้ไหมว่าผมเป็นแวมไพร์” แบมแบมก้มลงกัดที่คอของมาร์คทันที ทำให้เห็นเป็นรอยเขี้ยวหลายจุดที่อยู่บนคอของมาร์ค

“โอ๊ย!! เจ็บนะโว้ย”  มาร์คใช่จังหวะที่แบมแบมเผลอผลักร่างเล็กออก จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมร่างเล็กแทน

“เล่นอย่างนี้ใช่ไหม” จากนั้นเขาก็กดจูบหนักลงที่คอขาวๆของแบมแบมอย่างดูดดื่ม

“ถือว่าหายกัน” มาร์คพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม นานแล้วที่เขาไม่ได้ยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้ 

.

.

.

.

ขยันอัพมาก อัพทุกวันเลย ขอให้ทุกคนอ่านกันอย่างมีความสุข เม้นให้กำลังใจติชมแนะนำได้นะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะ>/////////<