ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : #3 วันแรกของการทำงาน (ลิน)
ณ ปราสาทวองโกเล่
หลังจากที่ลินได้งานลาดตระเวนก็เลยจำเป็นที่จะต้องเดินไปรอบๆปราสาทซึ่งเป็นที่รู้กันว่าปราสาทแห่งนี้ใหญ่มากและค้วยความที่ไม่มีแผนที่จึงทำให้ลินหลงมาอยู่ส่วนไหนก็ไม่รู้ภายในปราสาทแห่งนี้
" เวรละ ที่นี่ที่ไหนเนี่ยยยยยย " ลินพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเป็นอย่างมาเพราะตอนนี้ไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหนหันซ้ายทางตันหันขวาทางลงชั้นใต้ดินหันหลังกำแพงหันหน้าทางเดินที่เพื่อหลงมาเมื่อกี้
" ทำไงดี ทำไงดี " เหมือนโรคจิตตอนนี้ลินทำอะไรไม่ได้นอกจากเอามือทั้งสองข้างกุมขมับของตนเองก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะเดินลงข้างล่างหรือย้อนกลับไปดี
" อ้าวเธอ " เหมือนเสียงสวรรค์ประธานมาให้ผู้ที่อยู่ตรงหน้าสาวน้อยที่กำลังหลงทางอยู่ก็คือ'สึนะ'
" บอส " เหมือนความโชคดีจะเข้ามาหาเธอ ลินจึงวิ่งไปสวมกอดคนตรงหน้าอย่างไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
" ดีใจจังเลย มีบอสมาช่วยแบบนี้ไม่ต้องกลัวหลงแล้ว " ลินทำท่าทางกระดี๊กระด๊าให้สึนะเห็นซึ่งเป็นอาการน่ารัก(น่าถีบ)มากทำให้คนที่ถูกสวมกอดอยู้อมยิ้มเล็กๆให้เห็น
" เออ...คือ...ขอโทษนะผมเองก็หลงเหมือนกัน " สึนะตอบด้วยท่าทางเหงื่อตกเล็กน้อยหลังจากที่ตอบ ลินความหวังดับวูบลงสู่เหวอีครั้ง
" อะจะอะ! " ลินร้องเสียงหลงพร้อมกับทำหน้าตาสิ้นหวังแบบสุดๆ
" แต่ไม่เป็นไรมั้งครับ ท้าเดินกลับทางเดิมอาจจะกลับไปที่เดิมได้ " สึนะพูดด้วยสีหน้าที่มีความหวังเพียงเล็กๆเท่านั้นซึ่งนั้นก็มากพอที่จะทำให้
คนตัวเล็กกว่ามีความหวังอย่างเหลือล้น
" แล้วบอสจำทางมาได้ใช้ไหมค่ะ " สาวน้อยถามพร้อมน้ำเสียงที่มีความหวังอย่างเหลือล้น
" เออ...เรื่องนั้น " สึนะชะงักไปซักครู่หนึ่งซึ่งยาวนานพอสมควร
" จำไม่ได้สินะค่ะ " ลินต่อท้ายประโยคให้สึนะด้วยน้ำเสียงที่ไม่บอกก็รู้ว่าเซ็งแค่ไหน
" อะครับ " สึนะตอบแบบเขินๆ
" นายจะทำตามแผนนั้นหรอ " ลินได้ยินเสียงสนทนาเบาๆเล็ดลอดออกมาจากทางเดินลงไปยังชั้นใต้ดิน ซึ่งทำให้ลินหันไปมองตามเสียงปริศนานั้น
" เป็นอะไรหรอครับ " สึนะหันไปถามลินที่ตอนนี้นั้งอยู่ปลายบันไดเพื่อดักฟังการสนทนา
" ชู่~~ เงียบๆหน่อยสิ " สีหน้าสิ้นหวังของลินหายไปกลายเป็นสีหน้าที่จริงจังเข้ามาแทนที่ ดูน่ากลัว และดุดัน เหมือนกับหมาป่าที่เตรียมจะล่าเหยื่อที่ตนเองกำลังหมายตาเอาไว้
" แผนรอบสังหารบอสวองโกเล่ก็เตรียมเสร็จตั้งนานแล้วนี่ ก็ทำให้มันจบๆไปเถอะ เด็กแบบนั้นรอบสังหารได้ไม่ยากหรอก " เสียงของคู่สนทนาดังขึ้นถึงเสียงจะเบาเพียงใดแต่ประสาทการได้ยินของลินก็ดีเลิศ ได้ยินบทสนทาการรอบสังหารโดยที่สึนะที่ยืนอยู่ข้างๆไม่ได้ยินอะไรเลย
" งั้นก็ตามนี้คืนนี้เจอกันตามแผน " เสียงของคู่สนทนาอีกคนเอ่ย ดูเหมือนว่าลินจะรู้ได้โดยสันชาติญาณว่าศัตรูมี3คนไม่รอช้าลินรีบวิ่งลงไปข้างล่างสร้างความสงสัยให้กับสึนะไม่น้อยรวมทั้งบุคคลที่ถูกส่งมาฆ่าบอสรุ่นที่10ด้วย พอลินวิ่งลงไปถึงข้างล่างด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อก็จัดการกับบุคคลที่อยู่ข้างล่าง3คน ด้วยการยิงปืนคู่กายแต่ภายในกระสุนเป็นกระสุนพิเศษที่พอยิงไปแล้วจะสลบไป3ชั่วโมงพอตื่นขึ้นมาก็จะพูดแต่ความจริง ปัง ปัง ปัง!!! กลางหัวอย่างมิต้องสงสัย สึนะได้ยินเสียงปืนจึงรีบวิ่งลงมาดูก็เห็นลิน กำลังถือปืนยืนอยู่หน้าผู้ชายอีก3คนที่ตอนนี้สลบไปแล้ว
" เธอฆ่าพวกเขา " สึนะถามด้วยหน้าถอดสีเพราะความกลัวบวกกับอาการช็อคเล็กน้อยที่เห็นคนตายต่อหน้า
" เปล่าจ๊ะ ฉันแค่ยิงยาสลบไปก็เท่านั้น อีก3ชั่วโมงคนพวกนี้ก็จะตื่นแล้วก็จะคายความลับออกมาเอง " ลินพูดพร้อมกับแสยะยิ้มเหี้ยมก่อนที่จะเก็บปืนคู่ใจไว้ใต้กระโปรง(ซ้อนได้ด้วยหรอ//ไรต์)
" บอสนะ เรียกทุกคนมารวมกันที่ห้องลงทัณฑ์ไม่ดีกว่าหรอ " ลินพูดน้ำเสียงระรื่นตามเดิม
" อะ....อืมแล้วพวกนี้ละ " สึนะรับคำอย่างงงแล้วถามลินออกไปอย่างงงเช่นกัน
" เดี๋ยวพวกนี้ฉันจะแบกไปเอง บอสไปเรียกรวมตัวเถอะ "
" อืม " พูดจบสึนะก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนเพื่อเรียกให้ทุกคนไปที่ห้องลงทัณฑ์
" หึ หึ เอาละ " ลินเสกน้ำให้ไหลไปรอบๆตัวของทั้งสามคนก่อนที่จะควบคุมน้ำให้ลอยยกขึ้นมาทำให้ทั้งสามคนที่ลอยอยู่บนน้ำถูกยกขึ้นมาด้วย
" กฎข้อแรกของการเป็น SPY คือการได้รับการไว้เนื้อเชื่อใจจากบอส แค่นี้ก็น่าจะได้แล้วละมั่ง " ลินบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะแบกคนสามคนที่ถูกควบคุมอยู่แล้วเดินไปทางข้างหน้าที่มีทางเชื่อมกับห้องลงทัณฑ์
............................................................................................................................
ณ ห้องลงทัณฑ์
ลูกน้องระดับร่างจนถึงระดับผู้พิทักษ์ต่างก็มารวมตัวกันที่นี่บรรยายกาศภายในห้องมีคราบเลือดที่ทำความสะอาดไม่หมดประปนเต็มพื้นห้องตามกำแพงและอีกหลายๆจุดห้องแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าผู้ที่ทรยศได้เข้ามาที่นี่ไม่มีสิทธิได้ออกไปเห็นโลกเป็นครั้งที่สอง!! และเป็นเรื่องปกติที่จะเห็นวาเรียควอลิตี้อยู่ที่นี่ด้วยเพราะพวกเขาจะเป็นเหมือนกับเพชรฆาตเลยก็ว่าได้ซึ่งแน่นนอนว่าเพื่อนรักของลินเองก็ต้องมาด้วยเพราะเธอได้ขึ้นเป็นวาเรียควอลิตี้ระดับสูงเพียงวันเดียว
ครบสามชั่วโมงผู้ที่ถูกลินจัดการค่อยฟื้นจากการหลับไหลและพบว่าตัวเองถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนที่ลามแขนและขาเอาไว้
" โว้ยยย ใครส่งพวกแกมา " สควอโล่ถามด้วยน้ำเสียงปกติ(?) ของตน
" บอสของ โรรูฟ แฟมมิลี่ " ตอบแบบเหมือนเป็นการถามตอบปกติซึ่งทำให้คนในห้องนั้นมีเสียงซุบซิบกันว่าทำไมถึงยอมบอกง่ายขนาดนี้
" นี่ นี่ บอกข้อมูลของพวกแกมามากกว่านี้หน่อยสิ " ลินเอ่ยขึ้นแสกอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่สนใจอะไรเลยถึงแม้ไอจะยืนหยิกแขนอยู่ข้างๆเพื่อเตือนว่าไม่เหมอะสม
" อืม บอสของเราส่งเรามาเมื่อครึ่งปีก่อน สั่งว่าให้ฆ่าบอสวองโกเล่แฟมมิลี่ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมา " ชายคนหนึ่งในกลุ่มตอบด้วยถ้าที่งุ่มงงเหมือนคนกำลังถูกควบคุมจิตใจอยู่
" ลินเธอใช้กระสุนสอบสวนใช่ไหม " ไอถามลินที่ยื่นอยู่ข้างๆด้วยน้ำเสียงที่เบามากๆจนเรียกว่ากระซิบเลยก็ได้
" อืม " ลินตอบด้วยหน้าถอดสีแถมยังรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ ไอเอื่อมหน้าเข้ามาใกล้ใปหูของลินก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
" เธอคงอยากโดนดร.บ่นมากเลยสินะ " ไอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนจะเสริมขึ้นว่า " รอบนี้ฉันไม่ช่วยแล้วนะ " แค่คำพูดสั้นๆแต่ส่งผลกับลินมาก ลินยื่นเหงือตกพลากเหมื่อนคนที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จหมาดๆ
" นี่ใครเป็นคนจับไอพวกสวะ พวกนี้ได้กัน " สควอโล่แหกปากไปทั่วห้องเหมือนกับเป็นการเรียกสติของลินกลับมาเช่นกัน
" ฉันเองจ๊ะ " ลินพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเหมือนเด็กๆที่ยกมืนตอนที่ครูเช็คชื่อ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ลินเพียงคนเดียว
" เด็กผู้หญิงหรอ " เริ่มมีเสียงซุบซิบเล็กๆน้อยๆเกิดขึ้นภายในห้องที่เงียบสงบ
" สึนะ " เสียงของผู้ชายวัยกลางคน คนหนึ่งเอ่ยสงผลให้ทุกคุณในห้องหยุดการสนทนาแล้วหันไปมองผู้ชายคนนั้น
" พ่อ " สึนนะเอ่ยอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าพ่อตัวเองก็อยู่ในที่แห่งนี้ด้วย
" พ่อจะขอตัวเด็กผู้หญิงคนนี้จะได้หรือเปล่า " อิเอมิซึเอ่ยของลินไปแบบดื่อๆอย่างงี้เลย
" เอ๋ ต้องแล้วแต่เธอสิ " สึนะตอบแบบปัดๆไป
" เอ๋แล้วแต่ฉันหรอบอส " ลินทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีหน้าเหมือนคนที่กำลังคิดหนัก'ถ้าได้ไปอยู่ผู้ดูแลนอกแก๊งก็จะหาข้อมูลได้ง่ายแต่ทางกลับกันจะสังหารสึนะได้ยาก อืมม เอายังไงดีนะ' ลินคิดในใจอยู้ครู่หนึ่งก็เอ่ยขึ้นว่า
" ไม่ไปได้หรือเปล่าจ๊ะ ฉันอยากอยู่ที่นี่นะ " ลินตอบด้วยสีหน้าระรื่นไม่แคร์สื่อเลยซักนิด
" งั้นก็ตามใจ " อิเอมิซึยอมตัดใจแต่ก็สร้างความประหลาดใจอย่างมากให้กับเพื่อนสาวของเธอ
" วาเรียเองก็ไปจัดการโรรูฟ แฟมมิลี่โทษฐานคิดเป็นกบฎกับวองโกเล่ซะ " เสียงของอิเอมิซึสั่งวาเรียให้ไปทำงานลบล้างแฟมมิลี่นั่นถิ้งซะ
" ชิ ชิ ชิ เจ้าชายเข้าใจแล้วว่าทำไมบอสถึงไม่ยอมมาด้วย " เบล
" นั่นสินะ จบงานนี้จะเรียกเก็บค่าภารกิจให้หมดเลย " มาม่อน
" แค่งานกระจอกๆ ไม่จำเป็นต้องให้ถึงมือบอสหลอกนะ " เลวี่
" จะมีอะไรน่าสนุกไหมจ๊ะเนี่ย " ลุซซูเรีย
" โว้ยยยยย ไปได้แล้วพวกแก " สิ้นเสียงสควอโล่วาเรียควอลิตี้ก็เดินออกจากประตูบานใหญ่ไป
" โชคดีนะไอ " ลินโบคมือลาเพื่อนสาวที่กำลังจะเดินออกนอกประตูไป ไอไม่ได้พูดอะไรแต่ก็โบกมือลาตอบแล้วเดินออกไปเพื่อขึ้นรถรีมูซี สุดหรูที่ใช่ขนส่งพวกวาเรียระดับสูง
" โว้ยยยย เด็กใหม่ ภาระกิจแรกมีเปอร์เซ็นตายสูงเธอนะพร้อมยัง " สควอโล่หันมาถามกับไอด้วยน้ำเสียงที่แสบแก้วหูโคตรๆ
" อืม " สั้นๆ ได้ใจความ
............................................................................................................................
จบแล้ว จบแล้ว เย้!!!!!!!!! ตอนนี้เป็นตอนของลิน ตอนหน้าของไอ เข้าใจตรงกันนะ ไปล่ะบาย//ปล. เม้นด้วยนะค่ะ ท่าไม่เม้นจะส่งสควอโล่ไปกริ๊ดใส่หู55555+
หลังจากที่ลินได้งานลาดตระเวนก็เลยจำเป็นที่จะต้องเดินไปรอบๆปราสาทซึ่งเป็นที่รู้กันว่าปราสาทแห่งนี้ใหญ่มากและค้วยความที่ไม่มีแผนที่จึงทำให้ลินหลงมาอยู่ส่วนไหนก็ไม่รู้ภายในปราสาทแห่งนี้
" เวรละ ที่นี่ที่ไหนเนี่ยยยยยย " ลินพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเป็นอย่างมาเพราะตอนนี้ไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหนหันซ้ายทางตันหันขวาทางลงชั้นใต้ดินหันหลังกำแพงหันหน้าทางเดินที่เพื่อหลงมาเมื่อกี้
" ทำไงดี ทำไงดี " เหมือนโรคจิตตอนนี้ลินทำอะไรไม่ได้นอกจากเอามือทั้งสองข้างกุมขมับของตนเองก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะเดินลงข้างล่างหรือย้อนกลับไปดี
" อ้าวเธอ " เหมือนเสียงสวรรค์ประธานมาให้ผู้ที่อยู่ตรงหน้าสาวน้อยที่กำลังหลงทางอยู่ก็คือ'สึนะ'
" บอส " เหมือนความโชคดีจะเข้ามาหาเธอ ลินจึงวิ่งไปสวมกอดคนตรงหน้าอย่างไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
" ดีใจจังเลย มีบอสมาช่วยแบบนี้ไม่ต้องกลัวหลงแล้ว " ลินทำท่าทางกระดี๊กระด๊าให้สึนะเห็นซึ่งเป็นอาการน่ารัก(น่าถีบ)มากทำให้คนที่ถูกสวมกอดอยู้อมยิ้มเล็กๆให้เห็น
" เออ...คือ...ขอโทษนะผมเองก็หลงเหมือนกัน " สึนะตอบด้วยท่าทางเหงื่อตกเล็กน้อยหลังจากที่ตอบ ลินความหวังดับวูบลงสู่เหวอีครั้ง
" อะจะอะ! " ลินร้องเสียงหลงพร้อมกับทำหน้าตาสิ้นหวังแบบสุดๆ
" แต่ไม่เป็นไรมั้งครับ ท้าเดินกลับทางเดิมอาจจะกลับไปที่เดิมได้ " สึนะพูดด้วยสีหน้าที่มีความหวังเพียงเล็กๆเท่านั้นซึ่งนั้นก็มากพอที่จะทำให้
คนตัวเล็กกว่ามีความหวังอย่างเหลือล้น
" แล้วบอสจำทางมาได้ใช้ไหมค่ะ " สาวน้อยถามพร้อมน้ำเสียงที่มีความหวังอย่างเหลือล้น
" เออ...เรื่องนั้น " สึนะชะงักไปซักครู่หนึ่งซึ่งยาวนานพอสมควร
" จำไม่ได้สินะค่ะ " ลินต่อท้ายประโยคให้สึนะด้วยน้ำเสียงที่ไม่บอกก็รู้ว่าเซ็งแค่ไหน
" อะครับ " สึนะตอบแบบเขินๆ
" นายจะทำตามแผนนั้นหรอ " ลินได้ยินเสียงสนทนาเบาๆเล็ดลอดออกมาจากทางเดินลงไปยังชั้นใต้ดิน ซึ่งทำให้ลินหันไปมองตามเสียงปริศนานั้น
" เป็นอะไรหรอครับ " สึนะหันไปถามลินที่ตอนนี้นั้งอยู่ปลายบันไดเพื่อดักฟังการสนทนา
" ชู่~~ เงียบๆหน่อยสิ " สีหน้าสิ้นหวังของลินหายไปกลายเป็นสีหน้าที่จริงจังเข้ามาแทนที่ ดูน่ากลัว และดุดัน เหมือนกับหมาป่าที่เตรียมจะล่าเหยื่อที่ตนเองกำลังหมายตาเอาไว้
" แผนรอบสังหารบอสวองโกเล่ก็เตรียมเสร็จตั้งนานแล้วนี่ ก็ทำให้มันจบๆไปเถอะ เด็กแบบนั้นรอบสังหารได้ไม่ยากหรอก " เสียงของคู่สนทนาดังขึ้นถึงเสียงจะเบาเพียงใดแต่ประสาทการได้ยินของลินก็ดีเลิศ ได้ยินบทสนทาการรอบสังหารโดยที่สึนะที่ยืนอยู่ข้างๆไม่ได้ยินอะไรเลย
" งั้นก็ตามนี้คืนนี้เจอกันตามแผน " เสียงของคู่สนทนาอีกคนเอ่ย ดูเหมือนว่าลินจะรู้ได้โดยสันชาติญาณว่าศัตรูมี3คนไม่รอช้าลินรีบวิ่งลงไปข้างล่างสร้างความสงสัยให้กับสึนะไม่น้อยรวมทั้งบุคคลที่ถูกส่งมาฆ่าบอสรุ่นที่10ด้วย พอลินวิ่งลงไปถึงข้างล่างด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อก็จัดการกับบุคคลที่อยู่ข้างล่าง3คน ด้วยการยิงปืนคู่กายแต่ภายในกระสุนเป็นกระสุนพิเศษที่พอยิงไปแล้วจะสลบไป3ชั่วโมงพอตื่นขึ้นมาก็จะพูดแต่ความจริง ปัง ปัง ปัง!!! กลางหัวอย่างมิต้องสงสัย สึนะได้ยินเสียงปืนจึงรีบวิ่งลงมาดูก็เห็นลิน กำลังถือปืนยืนอยู่หน้าผู้ชายอีก3คนที่ตอนนี้สลบไปแล้ว
" เธอฆ่าพวกเขา " สึนะถามด้วยหน้าถอดสีเพราะความกลัวบวกกับอาการช็อคเล็กน้อยที่เห็นคนตายต่อหน้า
" เปล่าจ๊ะ ฉันแค่ยิงยาสลบไปก็เท่านั้น อีก3ชั่วโมงคนพวกนี้ก็จะตื่นแล้วก็จะคายความลับออกมาเอง " ลินพูดพร้อมกับแสยะยิ้มเหี้ยมก่อนที่จะเก็บปืนคู่ใจไว้ใต้กระโปรง(ซ้อนได้ด้วยหรอ//ไรต์)
" บอสนะ เรียกทุกคนมารวมกันที่ห้องลงทัณฑ์ไม่ดีกว่าหรอ " ลินพูดน้ำเสียงระรื่นตามเดิม
" อะ....อืมแล้วพวกนี้ละ " สึนะรับคำอย่างงงแล้วถามลินออกไปอย่างงงเช่นกัน
" เดี๋ยวพวกนี้ฉันจะแบกไปเอง บอสไปเรียกรวมตัวเถอะ "
" อืม " พูดจบสึนะก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนเพื่อเรียกให้ทุกคนไปที่ห้องลงทัณฑ์
" หึ หึ เอาละ " ลินเสกน้ำให้ไหลไปรอบๆตัวของทั้งสามคนก่อนที่จะควบคุมน้ำให้ลอยยกขึ้นมาทำให้ทั้งสามคนที่ลอยอยู่บนน้ำถูกยกขึ้นมาด้วย
" กฎข้อแรกของการเป็น SPY คือการได้รับการไว้เนื้อเชื่อใจจากบอส แค่นี้ก็น่าจะได้แล้วละมั่ง " ลินบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะแบกคนสามคนที่ถูกควบคุมอยู่แล้วเดินไปทางข้างหน้าที่มีทางเชื่อมกับห้องลงทัณฑ์
............................................................................................................................
ณ ห้องลงทัณฑ์
ลูกน้องระดับร่างจนถึงระดับผู้พิทักษ์ต่างก็มารวมตัวกันที่นี่บรรยายกาศภายในห้องมีคราบเลือดที่ทำความสะอาดไม่หมดประปนเต็มพื้นห้องตามกำแพงและอีกหลายๆจุดห้องแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าผู้ที่ทรยศได้เข้ามาที่นี่ไม่มีสิทธิได้ออกไปเห็นโลกเป็นครั้งที่สอง!! และเป็นเรื่องปกติที่จะเห็นวาเรียควอลิตี้อยู่ที่นี่ด้วยเพราะพวกเขาจะเป็นเหมือนกับเพชรฆาตเลยก็ว่าได้ซึ่งแน่นนอนว่าเพื่อนรักของลินเองก็ต้องมาด้วยเพราะเธอได้ขึ้นเป็นวาเรียควอลิตี้ระดับสูงเพียงวันเดียว
ครบสามชั่วโมงผู้ที่ถูกลินจัดการค่อยฟื้นจากการหลับไหลและพบว่าตัวเองถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนที่ลามแขนและขาเอาไว้
" โว้ยยย ใครส่งพวกแกมา " สควอโล่ถามด้วยน้ำเสียงปกติ(?) ของตน
" บอสของ โรรูฟ แฟมมิลี่ " ตอบแบบเหมือนเป็นการถามตอบปกติซึ่งทำให้คนในห้องนั้นมีเสียงซุบซิบกันว่าทำไมถึงยอมบอกง่ายขนาดนี้
" นี่ นี่ บอกข้อมูลของพวกแกมามากกว่านี้หน่อยสิ " ลินเอ่ยขึ้นแสกอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่สนใจอะไรเลยถึงแม้ไอจะยืนหยิกแขนอยู่ข้างๆเพื่อเตือนว่าไม่เหมอะสม
" อืม บอสของเราส่งเรามาเมื่อครึ่งปีก่อน สั่งว่าให้ฆ่าบอสวองโกเล่แฟมมิลี่ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมา " ชายคนหนึ่งในกลุ่มตอบด้วยถ้าที่งุ่มงงเหมือนคนกำลังถูกควบคุมจิตใจอยู่
" ลินเธอใช้กระสุนสอบสวนใช่ไหม " ไอถามลินที่ยื่นอยู่ข้างๆด้วยน้ำเสียงที่เบามากๆจนเรียกว่ากระซิบเลยก็ได้
" อืม " ลินตอบด้วยหน้าถอดสีแถมยังรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ ไอเอื่อมหน้าเข้ามาใกล้ใปหูของลินก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
" เธอคงอยากโดนดร.บ่นมากเลยสินะ " ไอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนจะเสริมขึ้นว่า " รอบนี้ฉันไม่ช่วยแล้วนะ " แค่คำพูดสั้นๆแต่ส่งผลกับลินมาก ลินยื่นเหงือตกพลากเหมื่อนคนที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จหมาดๆ
" นี่ใครเป็นคนจับไอพวกสวะ พวกนี้ได้กัน " สควอโล่แหกปากไปทั่วห้องเหมือนกับเป็นการเรียกสติของลินกลับมาเช่นกัน
" ฉันเองจ๊ะ " ลินพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเหมือนเด็กๆที่ยกมืนตอนที่ครูเช็คชื่อ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ลินเพียงคนเดียว
" เด็กผู้หญิงหรอ " เริ่มมีเสียงซุบซิบเล็กๆน้อยๆเกิดขึ้นภายในห้องที่เงียบสงบ
" สึนะ " เสียงของผู้ชายวัยกลางคน คนหนึ่งเอ่ยสงผลให้ทุกคุณในห้องหยุดการสนทนาแล้วหันไปมองผู้ชายคนนั้น
" พ่อ " สึนนะเอ่ยอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าพ่อตัวเองก็อยู่ในที่แห่งนี้ด้วย
" พ่อจะขอตัวเด็กผู้หญิงคนนี้จะได้หรือเปล่า " อิเอมิซึเอ่ยของลินไปแบบดื่อๆอย่างงี้เลย
" เอ๋ ต้องแล้วแต่เธอสิ " สึนะตอบแบบปัดๆไป
" เอ๋แล้วแต่ฉันหรอบอส " ลินทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีหน้าเหมือนคนที่กำลังคิดหนัก'ถ้าได้ไปอยู่ผู้ดูแลนอกแก๊งก็จะหาข้อมูลได้ง่ายแต่ทางกลับกันจะสังหารสึนะได้ยาก อืมม เอายังไงดีนะ' ลินคิดในใจอยู้ครู่หนึ่งก็เอ่ยขึ้นว่า
" ไม่ไปได้หรือเปล่าจ๊ะ ฉันอยากอยู่ที่นี่นะ " ลินตอบด้วยสีหน้าระรื่นไม่แคร์สื่อเลยซักนิด
" งั้นก็ตามใจ " อิเอมิซึยอมตัดใจแต่ก็สร้างความประหลาดใจอย่างมากให้กับเพื่อนสาวของเธอ
" วาเรียเองก็ไปจัดการโรรูฟ แฟมมิลี่โทษฐานคิดเป็นกบฎกับวองโกเล่ซะ " เสียงของอิเอมิซึสั่งวาเรียให้ไปทำงานลบล้างแฟมมิลี่นั่นถิ้งซะ
" ชิ ชิ ชิ เจ้าชายเข้าใจแล้วว่าทำไมบอสถึงไม่ยอมมาด้วย " เบล
" นั่นสินะ จบงานนี้จะเรียกเก็บค่าภารกิจให้หมดเลย " มาม่อน
" แค่งานกระจอกๆ ไม่จำเป็นต้องให้ถึงมือบอสหลอกนะ " เลวี่
" จะมีอะไรน่าสนุกไหมจ๊ะเนี่ย " ลุซซูเรีย
" โว้ยยยยย ไปได้แล้วพวกแก " สิ้นเสียงสควอโล่วาเรียควอลิตี้ก็เดินออกจากประตูบานใหญ่ไป
" โชคดีนะไอ " ลินโบคมือลาเพื่อนสาวที่กำลังจะเดินออกนอกประตูไป ไอไม่ได้พูดอะไรแต่ก็โบกมือลาตอบแล้วเดินออกไปเพื่อขึ้นรถรีมูซี สุดหรูที่ใช่ขนส่งพวกวาเรียระดับสูง
" โว้ยยยย เด็กใหม่ ภาระกิจแรกมีเปอร์เซ็นตายสูงเธอนะพร้อมยัง " สควอโล่หันมาถามกับไอด้วยน้ำเสียงที่แสบแก้วหูโคตรๆ
" อืม " สั้นๆ ได้ใจความ
............................................................................................................................
จบแล้ว จบแล้ว เย้!!!!!!!!! ตอนนี้เป็นตอนของลิน ตอนหน้าของไอ เข้าใจตรงกันนะ ไปล่ะบาย//ปล. เม้นด้วยนะค่ะ ท่าไม่เม้นจะส่งสควอโล่ไปกริ๊ดใส่หู55555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น