: high&low : หนูกำหมัดแล้วนะ!

ลำดับตอนที่ #6 : กำหมัด 5

       ณ ร้านอิโตคัง

       ใช่ว่าในสถานที่แห่งนี้จะมีความเฮฮาหรือจะบ้าคลั่งขนาดไหน ลึกลงไปก็ต้องมีความเงียบงั่นความกดดันซ้อนอยู่

ถ้าจะให้เปรียบ เธอก็ขอเลือกสถานการณ์ตอนนี้ของซังโนะ เหล่าชายฉกรรจ์จากสมาพันธ์ซังโนะต่างพากันทำหน้าเคร่งขรึม กลืนไม่เข้าขายไม่ออก

ต่างจากเด็กสาวแหล่ะเหล่าแก็งที่ติดตามเธอมาด้วยกัน ใบหน้าสวยแสยะยิ้มแลดูสนุก สองแขนกอดอกพิงตัวมาชิโฮะ มองเหตุการณ์อย่างรู้ดีกว่าใคร

ด้านทั้งสองข้างของร่างเล็ก ก็ประกบไปด้วยด้วยคู่ดูโอประจำแก็งอย่างมาชิโฮะและอาซาฮี นั่งมองเหตุการบนเคาท์เตอร์ด้วยสายที่ว่าเหตุการณ์ตอนนี้เจอมาเหมือนปกติทุกวัน

ส่วนยูตะและสุดที่รักของเด็กสาวอย่างฮารูโตะ ยืนประกบหลังทั้งสามคน ด้านหลังเคาท์เตอร์ แขนแกร่งของยูตะพ่าดไหล่ฮารุโตะไว้ ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างรื่นรม

ทางด้านฮารูโตะ สองแขนแกร่งกอดอกเข้าหากัน สายตามองด้วยความเฉยชากับเหตุการณ์แบบนี้ ก็พวกเค้าเจอออกจะบ่อย คงจะชินไปแล้ว ก็เป็นเหมือนชีวิตประจำวันไปแล้วนะสิ

" เอาหล่ะค่ะ "

" จิฮะจัง มีอะไรจะสารภาพไหมคะ? "

ใบหน้าสวยเอียงคอเชิดขึ้นเล็กน้อยพองาม มุมปากแสยะยิ้มน้อยๆดูน่ากลัว คิ้วทั้งสองเลิกขึ้นอย่างค้าดขั้น สองดวงตาดำสวยแลดูหวานฉ่ำ ก่อนจะเอ่ยถามกับคนที่ทำผิดขึ้น

จิฮารุชะงักไปแป่ปหนึ่ง เมื่อมองหน้าเด็กสาว ก่อนจะเอ่ยประโยคขอโทษขอโพยไปมา แถมบอกจะขอออกจากซังโนะ

เหอะ! งี่เหง่า อิเมลคนนี้หล่ะอยากจะขำ เป็นคนขอเข้ามาเองแท้ๆ แต่ดันอยากจะออก ก็คือออกเลยงี้อ่อ? ปัญญาอ่อน

แต่หล่อ อิเมลให้อภัย แอ่ก------

หลังจากเหล่าแก็งซังโนะกับจิฮารุปรับความเข้าใจกันแล้ว ในร้านก็ต่างพากันเริ่มครึกครื่นเฮฮาอีกครั้ง ก่อนสายตาของคอบบร้าจะหันมาสนใจแก็งของเด็กสาว

" เอ้ะ? "

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ปากได้รูปค่อยๆอ้าออกด้วยความเหว่อ ทั้งร่างของคอบบร้านิ่งค้างไปชั่วขณะ 

" 55555 "

" พึ่งเห็นหรือไง ตาลุงคอบบร้า "

เด็กสาวกลั้นขำกับภาพของชายตรงหน้า มือขวาปิดปากกลั้นขำ คิ้วเรียวทั้งสองย้นเข้าหากัน

" โย่!คอบจัง "

ยูตะเอ่ยทักกับชายหนุ่มที่ตัวเองเคยพักรถไปครั้งหนึ่ง ด้วยใบหน้าที่ร่าเริงยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่สทกสท้านกับสายตาอยากจะฆ่าเค้าให้ตายของคอบบร้าเลยสักนิด

" เอาหน่า~~~คอบบร้า "

" อย่างน้อยพวกเราทั้ง3 "

" ก็ออกเงินค่าซ้อมให้แล้วหน่า~~~ "

อาซาฮีค่อยๆย่องไปกอดคอของคอบบร้า พร้อมกับส่งยิ้มเป็นมิตรไปให้ ผิดกับอีกคนที่โดนกอดคอ รายนั้นทำหน้าอย่างกับขี้ไม่ออกมา3เดือนแนะ

คอบบร้าหันไปมองจ้องร่างเล็กของเด็กสาว ทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้กับสถานการณ์ในตอนๆนี้ แถมหันไปคุยกับเพื่อนสาวของเค้าอย่างนาโอมิ โดยไม่สนใจรอบข้างสักนิด

นาโอมิสกิดแขนเรียวของเด็กสาว ให้หันไปมองคอบบร้า ที่ตอนนี้มองจ้องเด็กสาวอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ

" เหี้*! " 

สองมือท้าบอก ร่างเล็กสดุ้งด้วยความตกใจ พร้อมกับอุทานคำสบถภาษาบ้านเกิดออกมาอย่างไม่รู้ตัว

" สึกิโนะ.... "

" จ๋าจ้ะ? คอบบร้าจังง~~~ "

ในเมื่ออีกฝ่ายอารมณ์ท่าจะไม่ดี อินี้ของัดลูกอ้อนใส่ก็แล้วกัน 

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน สายตาเฉียบคมก็เอาแต่จดจ้องร่างเล็กอย่างจะเป็นจะตาย ร่างหนาตรงหน้าของเด็กสาวไม่มีทีท่าว่าจะเล่นกับเด็กสาวด้วยเลยสักนิด 

" เอาหน่า~~~ "

" ตาลุงคอบบร้า~~~ "

" อย่างน้อยไอ้เจ้าพวกนั้นก็จ่ายค่าเสียหายให้นี้หน่---- "

เด็กสาวไม่ทันที่จะพูดจบประโยค แขนเรียวก็ถูกกระชากเข้าไปซุกกับแผงอกร่างหนาตรงหน้าเสียแล้ว

" เอ้ะ? "

" ใครอนุญาติให้เธอกินแอลกอฮอล์ "

มือหนาของคอบบร้ายิบยกแก้วใส่ไวน์ที่ยังคงหลงเหลืออยู่นิดหน่อย ก่อนจะชูให้คนผิดเห็น

" ฉันโตแล้วหน่า~~~ "

แก้มทั้งสองพองออกเหมือนกับอมมะนาวไว้ คิ้วเรียวย้นเข้าหากัน ใบหน้าสวยที่ทำหน้างอนตอนนี้ ต่างทำให้เหล่าชายฉกรรจ์ทั้งหลายพากันเอ็นดู

ผิดกับชายร่างหนาของเด็กสาว ที่คิ้วขมวดอย่างเคร่งขรึม สายตาก็เอาแต่จ้องร่างเล็ก

" ตัวเตี้ยอย่างกับลูกหมา "

" นี้โตแล้วหรอ? "

สายตาเฉียบมองด้วยความเจ้าเล่ห์ มุมปากแสยยิ้มออกมาอย่างหน้าหมั่นไส้ มือปลาหมึกที่จับกุมร่างเล็กไปทั่ว หมอนี้มันอันตรายกว่าที่คิดสะอีก!

ปัง!

ร่างทั้งร่างของทุกคนในร้านต่างพากันสดุ้ง กับเสียงเปิดประตู ไม่สิ ถีบประตูอย่างแรง สายตาทุกคนก็ต่างจดจ้องผู้ร้ายที่ถีบประตูกันด้วยความเหว่อความอึนและความงง

" น้องเวร!! "

" มึงอยู่ไหน!!! "

ชายผมบลอนเทายาว ตะโกนออกมาเป็นภาษาเกาหลี ตาชั้นเดียวดุจจิ้งจอก มองไปรอบๆเพื่อมองหาใครสักคน

" ไอฉี่!~~~ "

มือบางกุมขมับส่ายหัวไปมา ถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะสบถคำหยาบออกมาเป็นภาษาเกาหลี 

สองขาเรียวค่อยก้าวเดินไปตรงหน้าชายผู้มาใหม่อย่างช้า ก่อนจะยกเท้าถีบใส่ท้องอีกคนจน ต้องนอนกุมท้องกับพื้น

" มาแบบคนธรรมดาไม่ได้หรือไง? "

ดวงตาเรียวสวยจ้องมองอีกคนด้วยว่าเบื่อหน่าย สองมือคั่มไว้กับเอว ปากสวยพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเอื่อมสุกขีด

" เล่นไรของมึงเนี้ย! "

" นี้กูพี่มึงนะ!! "

ชายหนุ่มผู้ถูกกระทำ ลุกพรวดยืนจ้องหน้าผู้เป็นน้องสาว ก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าผากน้องสาวตัวเองซ้ำๆ พร้อมกับพูดโวยขึ้นมาเป็นภาษาญี่ปุ่น

" เอ้ะ!? "

" พี่ชาย!? "

ทุกคนในร้านต่างกันเหวอ เมื่อรู้ว่าชายที่พังประตูร้านนั้นเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเทพียอดตาดวงใจของเหล่าชายจากซังโนะ ยกเว้นสีหน่อจากแก็งของเด็กสาวเอาไว้หล่ะนะ

" โอ้! "

" อันยองครับ "

" คุณ ฮยอนจิน " 

เป็นอาซาฮีที่เอ่ยทักขึ้น ท่ามกล้างความและความเหวอของคนจากซังโนะ

      " โห้ยย~~~ นี้นายเป็นพี่ชายแท้ๆของยัยนี้จริงๆหรอเนี้ย 55555 "

ยามาโตะลูบคางตัวเอง สายตาพรางจ้องมองผู้ที่พี่ชายของเด็กสาว ด้วยความเหลือเชื่อ

" นั้นสิครับคุณยามาโตะ "

" ไม่เห็นจะเหมือนกันสักนิด " 

เท็ตสึชายหนุ่มผู้ชอบถ่ายรูปลงแอพไอจี เอ่ยเสริมทัพ สายตาก็จ้องมองเหมือนยามาโตะ พายในหัวก็เอาแต่คิดวิเคราะห์ว่าเด็กสาวกับชายคนนี้หน้าตาเหมือนกันตรงไหน

" ผมว่าเหมือนนะ.... "

" มองยังไงให้เหมือนนะหะ?ไอ้เจ้าจิฮารุ "

ดันโวยขึ้นมาทันที สองแขนจับใบหน้าผู้เป็นพี่ชายของเด็กสาว สายตาก็สอดส่องไปทุกส่วนของใบหน้า

" ก็เรื่องประตูยังไงหล่ะครับ! "

โป้ก! โป้ก! โป้ก!

" ไอ้เจ้าพวกบ้า! "

ฮยอนจินที่นั่งนิ่งอยู่นาน ก็ต้องลุกพรวดขึ้นมาเขกมะเหงกให้กับสามแสบคนหล่ะลูก โทษฐานที่มาจับหน้าล่วงเกินเค้าเกินไป

" เห้ย! "

" นี้นายนะ! "

" ถึงจะเป็นพี่ชายของสึกิโนะจัง! "

" พวกเราก็ไม่ยอมหรอกนะเว้ย! "

ดันพุ่งไปจับคอเสื้อฮยอนจินด้วยความเร็ว พรางจ้องมองหน้าอีกคนด้วยใบหน้ากวนหาส้นตี*สุดขีด 

ทั้งสองข้างของร่างฮยอนจินก็ปนะกบไปด้วย จิฮารุและเท็ตสึ ที่ทำหน้าพร้อมบอกเสมอใส่เค้า

" ห๊าา? "

ฮยอนจินถึงกับเหวอ สีหน้าของเค้าตอนนี้ ถ้าจะให้เปรียบก็คง เหมือนสีหน้าตอนที่เห็นปะป๊าของพวกเราแต่งหญิงหล่ะนะ แน่นอนว่าปะป๊าไม่เคยแต่งหญิงจริงๆหล่ะนะ

" พวกนายสามคนหน่ะ "

" ไม่อยากให้ลูกตะกั่วฝังอยู่ในสมอง "

" ก็อย่าไปทำท่าทีใส่หมอนั้นเกินไปหล่ะ "

" 5555 แน่นอนว่าฉันไม่ได้ขู่ "

ยูตะกระดกวิสกี้ชั้นดีที่เอามาด้วยพร้อมแอบดูเหตุการณ์ตรงหน้าไปพราง เค้าก็ต้องมากลั้นขำกับท่าทีของสมาชิกจากซังโนะ ที่จะพร้อมบวกกับเทพโพไซดอนอย่างฮยอนจิน 

แต่ยูตะก็ต้องจำใจเอ่ยขู่ให้ไอ้พวกสามหน่อนั้นให้กลัว เมื่อเค้าสังเกตุสีหน้าของฮยอนจิว่าหน้าจะไม่เล่นด้วยหล่ะนะ

" ไม่เป็นไรๆ "

" มีฉันอยู่ทั้งคน อิเฮี้ยบ้านั้นไม่ทำอะไรพวกคุณหรอกค่ะ "

ร่างเล็กที่มาตอนไหนก็ไม่รู้ ค่อยๆย่อนตัวนั่งข้างๆร่างหนาของยูตะ พรางส่งยิ้มหวานไปให้สามหน่อผู้ไม่รู้ชะตากรรมอีกด้วย

สองขาเรียวไขว่ห้าง สองแขนกอดอก หลังเอนไปข้างหลังเพื่อจะได้พิงเคาท์เตอร์เพราะจะได้นั่งสดวก

" แหมๆ สึกิจังหล่ะก็! "

" อยากนั่งใกล้เค้าก็บอก~~~ "

สองแขนเรียวของยูตะกอดเข้าหากัน ร่างทั้งร่างบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย พร้อมส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้เด็กสาว

มือบางขว้าเก้าอี้ใกล้ๆตัวเอง ก่อนจะใช้มันหวดเข้าศรีษะร่างหนาข้างๆ ดวงตาเรียวสวยมองด้วยสายตาปลาตาย ปากได้รูปหุบยิ้มลงอย่างไว 

" หุบปากไปสักพักนะเฮี้ยมึง "

" รำคาญ "

เหล่าสมาชิกของซังโนะ ต่างพากันเกิดอาการเหวอขึ้นมากระทันหันยกเว้นสองผู้ร่วมก่อตั้งมุเก็น เมื่อได้เห็นเหตุการณ์เมื่อกี้ บางคนถึงกับตั้งหมั่นเลนว่าจะไม่ทำอะไรมห้เด็กสาวไม่พอใจเด็ดขาด

" 555555555+ "

" สมกับเป็น อะธีนา สะจริ้ง~~~ "

ฮยอนจินหัวเหราะลั่น สองมือแกร่งปัดมือของดันออก ก่อนจะแหวกทางไปหาร่างเล็กผู้เป็นน้องสาว เพื่อไปลูบหัวร่างเล็ก

" แล้วคุยกับหมอนั้นเสร็จแล้วหรือไง? " ฮยอนจินชี้นิ้วไปทางคอบบร้า

" อือ " สึกิโนะพยักหน้าหน่อยๆ

" งั้นกลับบ้าน "

" ไอ้ ฮยอนจุน คงจะคิดถึงน้องมึงจนจะตายห่าหล่ะ "

ดวงตาเรียวกลอกไปมา สองแขนเท้าสะเอว ถ้าไอ้แฝดพี่มันไม่โทรเร่ง เค้าคงจะได้สนุกกับให้สามหน่อนั้นต่อหล่ะนะ คิดหล่ะไม่หายแค้น!

" แล้วร่างของยูตะนะ "

" จะทำยังไง "

ยามาโตะจู่ๆก็โผล่พรวดมานั่งข้างเด็กสาว นิ้วก็ชี้ไปทางร่างหนาที่นอนสลบเหมิกคาเคาท์เตอร์ ด้วยฝีมือร่างเล็กข้างเค้าๆ

ปากสวยเบะออก สองแขนหยักไหล่นิดๆอย่างไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเดินหนีออกจากร้าน โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

ฮยอนจินผู้เป็นพี่ชาย เมื่อเห็นว่าน้องสาวของตนเองไม่อยู่ที่นี้แล้ว เค้าก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ

" งั้นพวกเราขอฝากไอ้เฮียยูตะไว้ก่อนนะยามาโตะ "

" พอดีพวกเราขี้เกียจแบกร่างควายของเฮียมันนะ "

มาชิโฮะเดินมาเพื่อตบไหล่ยามาโตะ พร้อมขอฝากผู้สูงวัยประจำแก็งให้แก่ยามาโตะ 

ใบหน้าหล่อเข้มถึงกับเหวอ ปากก็อ้าพงามๆค้างไปหลายวิ 

" บ้านพวกเราก็อยู่คนละทาง "

" แถมอยู่ไกลด้วย "

" ฝากด้วยนะยามาโตะ "

ยามาโตะถึงกับเหวอรอบสอง ที่อาซาฮีคนที่หลย

บหน้าเค้าบ่อยที่สุดกลัวเค้าที่สุด กลับกล้าขอให้เค้าช่วยดูแลยูตะ

" บ้านของคุณยามาโตะก็อยู่ใกล้ด้วย "

" พวกผมก็ต้องขอฝากไว้ด้วยแหล่ะครับ "

ยามาโตะถึงกับเหวอรอบสาม พร้อมสดุ้งสุดตัว ที่จู่ๆไอ้ตัวที่เงียบที่สุดพูดน้อยที่สุดพอมีสุภาพที่สุด อย่างไอ้เจ้าฮารุโตะ ก็มาขอร้องให้ช่วยฝากไอ้เจ้านี้ไว้อีกคน

" ขอฝากด้วยนะ/ครับ "

ทั้งสามเอ่ยขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะก้าวเดินหนีออกจากร้านด้วยความเร็ว ไม่เว้นแม่แต่ฮารุโตะ รายนั้นเดินหนีไปก่อนคนแรก

" โห้ย!!!!!! ไอ้เจ้าพวกบ้า!!!! "

      ณ คฤหาสน์ตระกูลวาตานาเบะ

สองขาเรียวค่อยๆย่างกรายเข้าไปในตัวคฤหาสน์ เมื่อประตูเปิดออก สิงแรกที่เด็กสาวเจอบ่อยก็คือ พรหมแดงระหว่างกลาง พ่อบ้านและแม่บ้านนับ10ยืนเรียงรายกันเป็นแถ่วขนาบข้าง

" ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณหนู "

เหล่าพ่อบ้านและแม่บ้าน ต่างพากันก้มทำความเคารพเด็กสาวด้วยใบหน้าที่นิ่ง สมกับเป็นพ่อบ้านแม่บ้านของตระกูลมาเฟียระดับต้นๆ

เด็กสาวหลับตาลงพร้อมพยักหน้า บอกนัยๆว่าเธอนั้นรับคำต้อนรับ แล้วเดินต่อหวังจะไปที่ห้องรับแขก

ก่อนสายตาจะไปโฟกัสชายหนุ่มหน้าเหมือน ผู้เป็นพี่ชายของเด็กสาว ที่เดินตามหลังมาติดๆ

" ยินดีตอนรับกลับคุณน้องสาว "

เด็กสาวยิ้มอ้อนให้กลับชายหนุ่มด้านหน้า สองเท้าค่อยๆเริ่มเดินอย่างช้าๆ ก่อนจะเร่งสปีด แล้วก็กระโดดคอชายหนุ่ม

" พี่ ฮยอนจุน!!! "

" คิดถึงพี่จังเลย~~~ "

ฮยอนจุนพี่ชายอีกคนของเด็กสาว ยกยิ้มขึ้นพอหล่อ สองแขนกอดตัวเด็กสาวไว้แน่นกลัวว่าเธอจะตก

" แหม~~~ "

" ทีเจอกูนี้ ทำหน้าสะเห็นขี้หมา "

" อิน้องเว* "

ฮยอนจินโวยขึ้น หลังจากที่ได้เห็นความสองมาตรฐานของผู้เป็นน้องสาว ปากก็เบะด้วยความหมั่นไส้

" ก็มึงมันกวนตีนน้องมันเอง "

" จะโทษมัน "

" หรือโทษกูไม่ได้ป่ะ? "

ฮยอนจุนเอ่ยขัด ปากยกยิ้มอย่างคนมีชัย คิ้วได้ทรงยักยกขึ้น อย่างกวนส้นเท้าคนอื่นได้ดี

" พูดงี้ก็สวยดิไอ้จุน! "

ฮยอนจุนถกแขนเสื้อตัวเองขึ้น เผยให้เห็นกล้ามแขนแกร่งเป็นมัดๆ  ก่อนจะพุ่งไปจับคอเสื้อแฝดผู้พี่

" ก็มาดิไอ้จิน "

ฮยอยจุนไม่น้อยหน้า ร่างหนายืนนิ่งดูเชิงแฝดผู้น้อง ด้วยสายตาที่เจ้าเลห์ ก่อนที่จะได้ลงมือจริงๆ

เด็กสาวกลอกตาไปมา ปากก็พ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยใจ ร่างเล็กยืนดูนิ่งๆเหมือนว่าจะชินกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้แฝดสองหน่อนี้ขนลุกซู่

" ถ้ายังไม่เลิกกัดกัน "

" จะบอกปะป๊าหักค่าขนม " 

คุยอะไร(ไรท์)

โมชิโมชิ~~~ไม่ได้เจอกันนานนะคะรีทที่น่ารักทุกคน ก็คือพอไรท์เปิดเทอมมา แล้วงานมันเยอะจริงๆ ยิ่งช่วงนี้ที่กิจกรรมเยอะ+กับงานของม.4มันเยอะไรท์เลยไม่ค่อยมีเวลาจริงๆค่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ แล้วก็อีกเรื่องหนึ่งของท่านยูเคน(สามีเราเอง)แค่กๆๆ ไรท์คิดว่าจะสลับเรื่องลงค่ะ อย่างเช่น เรื่องนี้ลงตอนนี้แล้ว แล้วไรท์ก็จะไปแต่งของอีกเรื่องค่ะ มันค่อยจะได้บัลลาสต์กันค่ะ;-; ถ้าติดขัดยังไงก็บอกไรท์ได้นะคะ 

ส่วนเรื่องเรือของน้องกับคนอื่นๆ ก็คือตอนนี้ตาลุงคอบบร้ายกนิ้วให้เลยค่ะ เรือคู่นี้ไม่แห้งแล้ว5555+ แต่ที่เหลือคือแห้งมากๆ คอยรออ่านต่อๆไปนะคะโมเมนต์เรือมีหลายคู่แน่ๆค่ะ

แต่ถ้ารีทคนไหนอยากให้แต่งเสปเชี่ยลของอิหนูสึกิกับคนไหนก็บอกไรท์ได้นะคะ เดี๋ยวไรท์จะได้แต่งไว้เผื่อ5555

สองแฝดมหาบรรลัย

( แฝดพี่ผู้ที่นิ่งสงบแถมเจ้าเล่ห์เจ้าการ )

อิม ฮยอนจุน

By Hyunjin from stray kids 

( แฝดน้องเจ้าอารมณ์ตรไปตรงมา )

อิม ฮยอนจิน

By Hyunjin from stray kids