ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3
บทที่ 3
ก๊อกๆๆ..
“น้ำ ..แม่ได้ยินเสียงดังออกมา ..แม่เข้าใจนะ แต่มันคือความจริง เราต้องยอมรับมันนะ..แล้ววันนี้วัน..อาทิตย์แล้วนี่ เดี๋ยวน้ำต้องไปเรียนวันพรุ่งนี้แล้วนี่ ตอนแรกแม่กะจะให้หยุดพักใจซะหน่อย..แต่แม่คิดว่ามันคงไม่ดีแน่ ถ้าวันแรกของการเปิดเทอมไม่ยอมไปเรียน แล้วยิ่งเป็นเด็กใหม่ด้วย มันจะทำให้ครูเขาคิดถึงเราในแง่ที่ไม่ดี อีกอย่าง..วันแรกก็คงไม่ค่อยได้เรียนอะไรหรอก ..เดี๋ยวกลับบ้านไปแล้วรีบพักผ่อนนะน้ำ แม่เป็นห่วง”
“อืออ..ฮือออๆๆๆ... อึกอืออ..” หลังจากนั้นแม่ก็ออกไปจากห้อง...เหลือแค่ฉัน..กับปลา ..
“ปลา... เดี๋ยวพรุ่งนี้ ..ฉัน อึก..เปิดเทอม..แล้วนะ แล้วแกล่ะ..แกเปิดวันไหน.. อ่อ..ฉันรู้แล้ว แกก็คงเปิดวันเดียวกันกับฉันใช่มั้ยล่ะ ...นี่ อึก...ปลา แกตอบอะไรบ้างสิ ฉะ..ฉันจะพูดไม่ ..ไหว แล้วนะ ..ฉันน ฉัน”
ตุ้บบ!!
แอ๊ดด!!
“น้ำ ..น้ำ น้ำๆๆๆ..!! โธ่ ! ..ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ” ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็น..คือ แม่กำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้าฉัน ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
( ปลา >> พูดๆๆๆ )
ฉันลืมตาด้วยความสับสน เอ่อ..แบบว่า งงมากก@?@ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย แล้ว..เดี๋ยวนะ ฉันจำได้ว่าตอนนั้นพ่อขับรถแล้วฝนก็ตกหนักมาก ..แล้วว...แล้วอะไรวะ...แล้วก็
“แล้วก็มีเด็กวัยเดียวกับเธอวิ่งตัดหน้า ทำให้รถของเธอคว่ำไง ^-^”
“เฮ้ย! ตัวอะไรวะเนี่ย ..อยู่ดีๆก็โผล่มา เอ.. เหมือนในการ์ตูนมิรุโม่เลยว่ะเฮ้ย ..แต่ดูไปดูมาเหมือนโมจิเลยว่ะ เฮ้ย น่ากินอ่ะ มามะ ..มาให้กินซะดีๆ 555+ >O<”
“= * = นี่ บ้ารึเปล่า..ฉันจะมาช่วยเธอให้กลับไปมีชีวิตอีกครั้งนึงนะ แล้วก็เป็นคนเดียวซะด้วย หึหึ ^^”
“อะไร หมายความว่าไง..ฉัน ตาย..แล้วเหรอ..”
“ก็ไม่เชิงนะ คือท่านเอ่อ.. เรื่องมันยาวอ่ะ เธออยากให้ฉันเล่ารึเปล่าล่ะ”
“อยากสิ..มันเป็นเรื่องความเป็นความตายเลยนะ อีกอย่างมันเกี่ยวข้องกับชีวิตของฉันโดยตรงเลยด้วย”
“ก็พอดีว่าตอนนั้น ตอนที่อยู่บนถนน มีเด็กคนนึงวิ่งตัดหน้ารถพวกเธอ.. แต่ที่เขาทำอย่างนั้นเนี่ย..เพราะว่าเขากำลังถูกหมาไล่กัด ซึ่งหมาตัวนั้นไม่ได้ธรรมดาเลยนะ เขารู้ว่าที่จริงหมาตัวนั้นคือปีศาจที่จะมาทำให้ครอบครัวของเขาแตกแยก เขาเลยถูกหมาตัวนั้นไล่ตามฆ่าเอาชีวิต..แล้วฉันรู้จักหมาตัวนั้นเป็นอย่างดีซะด้วย เพราะว่า..ชาติที่แล้วมันเคยเป็นเพื่อนฉันมาก่อน มันเป็นคนดี ..ดีมาก ดีจนฉัน... คือ ตอนนั้นนะ ไอ้นนท์ มันช่วยฉันไม่ให้ถูกไอ้วิลล์ครอบงำ มันเลยถูกครอบงำแทนฉัน ..แต่ฉันก็ไม่อยู่นิ่ง ฉันวิ่งเข้าไปช่วยมัน..แต่ฉันก็ไม่ได้โดนครอบงำ เพราะว่าคำสาปมันเริ่มเรือนราง ฉันก็เลยแค่เสียชีวิตบนโลกใบนี้ไป แล้วก็กลายมาเป็นร่างโมจิอย่างที่เธอบอก ..แล้วเด็กคนนั้นฉันรับรองว่าเดี๋ยวเธอจะได้เจอแน่ แต่ว่าคนอื่นจะไม่เห็นเธอ นอกจากฉันและเพื่อนของเธอ ‘น้ำ’ นอกจากเธอมีพลังมากพอเธอถึงจะสามารถทำให้คนที่เธออยากเห็นเห็นได้อย่าง พ่อแม่ของเธอประมาณนั้น”
“หรอ...แล้วเล่าต่อสิ”
“ตอนนี้เด็กคนนั้นปลอดภัยดี ส่วนไอ้นนท์ พอมันเจอวิญญาณของเธอ ร่างและวิญญาณของมันก็หายสาปสูญไปเลย”
“อ้าว ..แล้ว ..”
“โมจิ”
“โมจิรู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็ฉันผ่านไปแถวนั้นพอดี..ส่วนไอ้นนท์..ฉันคิดว่าตอนนี้มันก็คงกำลังไปเกิดใหม่แล้วแหละ เพราะว่า ฉันกับมันอยู่มาเป็นศตวรรษแล้ว”
“แล้วทำไมนนท์เขาได้ไปเกิดแล้ว แล้วทำไมโมจิยังอีกล่ะ”
“ก็ฉันถูกไอ้วิลล์ใส่ร้าย เพราะฉันไปเห็นมันกำลังปรุงยาลอบฆ่าเทล..ซึ่งเป็นคนไล่มันออกจากสวรรค์ ฉันก็เลยโดนลงโทษ ให้อยู่เป็นอีกเท่าของที่ไอ้นนท์อยู่ แต่ถ้าหากฉันสามารถช่วยคนที่ผูกพันแบบว่าตายแทนกันได้กับวิญญาณที่หลุดออกมาโดยบังเอิญโดยที่ไม่ใช่คนในสายเลือดอย่างเธอได้สมหวัง ฉันก็สามารถเลือกเวลาไปเกิดได้ตามใจเลย ^^”
“อ่อ..คนๆนั้นก็คือ น้ำ ..ใช่มั้ย”
“ใช่ ^-^”
“แล้ววิญญาณอย่างฉันนี่มันหายากมากเลยหรอ”
“ก็ยากสิ..มากพอสมควรเลย ดีนะ ที่บังเอิญฉันผ่านมาแถวนั้นพอดี เพราะกว่าฉันจะเจอทีนึงมันตั้ง....20 ปีสวรรค์เลย”
“แล้วมันเท่าไหร่หรอ”
“ประมาณ 200 ปีของโลกมนุษย์”
“O.o นานจริงด้วย แล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน..”
“อ้อ ..ลืมบอกเลย ตอนนี้อยู่ในจิตใต้สำนึกของเธออยู่..เธอเดินตามฉันมานะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ห้องของน้ำ”
“น้ำ..น้ำเป็นอะไรอ่ะo.๐”
“ก็เป็นลมเพราะว่าเสียใจที่เธอตายไง..”
“แล้วไหนโมจิบอกว่าฉันยังไม่ตายไง?”
“ก็ทางโลกน่ะ เขาไม่ได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้นเขาก็ถือว่าตายแล้ว..แต่ถ้าเธอทำให้น้ำสมหวังในสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ เธอก็จะกลับเข้าร่างได้แล้วฉันก็จะได้ไปเกิดด้วย ..แต่มีข้อแม้ว่า ..เธฮต้องห้ามถามน้ำว่าต้องการอะไร..เธอต้องรู้ด้วยตัวเอง”
“แป่ววว = = ..แล้วถ้าฉันทำสำเร็จ ..ฉันจะยังเห็นโมจิอยู่มั้ยอ่ะ”
“ก็..เห็นนะ ถ้าเธออยากเห็นจริงๆ ^^ ”
“งั้นเราไปหาน้ำกันเหอะ..อีกอย่างโมจิ..นายต้องรีบไปสาธยายกับฉันด้วย ฉันไม่อยากเข้าร่างตอนที่ตัวฉันอยู่ใต้ดินสกปรกๆ”
“โอเคๆ ^o^ ”
( ปลา >> พูดๆๆๆๆ > จบแล้วจ้า )
แว้บบบ!!!
“น้ำ ..น้ำ..เธอได้ยินฉันไหมเนี่ย”
อะไรกัน..นี่ฉันเพ้อขนาดเห็นปลามาเขย่าตัวฉันเลยหรอเนี่ย...
“น้ำ..เธอเห็นฉันใช่มั้ย”
ฉันเริ่มสงสัยแล้วนะเนี่ย...ฉันลองเอามือไปแตะร่างของปลา..มัน..สัมผัสได้!
“ปลา..นี่..มันอะไรกันน่ะ”
“ก็..”
“แล้วตัวอะไรอ่ะ..ข้างๆเธอ..โมจิลอยได้รึเปล่า”
“นี่..น้ำ เธอพูดถูกแล้ว ฉันชื่อ โมจิ ..เธออย่าตกใจนะ แล้วควรทำตามที่เราบอกด้วย”
“คือว่า วิญญาณฉันมันบังเอิญหลุดออกไปพอดี แล้วฉันจะกลับเข้าร่างได้ก็ต่อเมื่อ ..ฉันทำให้เธอสมหวัง แล้วโมจิก็จะได้ไปเกิดด้วย”
“แล้ว..เอ่อ คนอื่นจะมองเห็นพวกเธอมั้ย”
“ไม่จ้ะ..^^ น้ำ ฉันขอให้เธอไปบอกใครก็ได้ ให้อย่าเอาร่างฉันไปฝังได้ไหม”
“..ทำไมล่ะ”
“ก็ฉันมั่นใจว่าฉันจะต้องทำภารกิจนี้สำเร็จได้แน่นอน แล้วตอนที่ฉันกลับเข้าร่าง ..ฉันก็แค่ไม่อยากเข้าร่างที่มันเหม็นๆน่ะ..เข้าใจนะน้ำ T-T ”
“อ่อ..^-^” อิอิ ..ขนาดวิญญาณเธออกจากร่างอยู่เธอยังเรื่องเยอะอยู่อีก.. ปลา
ก๊อกๆๆ....
"น้ำ..แม่ได้ยินเสียงอีกคนน่ะ.. น้ำคุยกับใครน่ะ - - “
“อ๋อ คุย..ๆ คุยกับเพื่อนอ่ะแม่ .นี่ไง..มือถือ” ขอบอกว่า..แถสุดๆๆ --^
“อืม..แม่ก็นึกว่าน้ำพูดคนเดียว..”
.. =*= ดูแม่พูด
“เดี๋ยวน้ำ..พวกเจ้าหน้าที่พยาบาล เค้าจะมาเอาศพปลาไปห้องดับจิตน่ะ”
“ฮะ!..OoO”
“แต่ว่า พ่อแม่ของปลาเขาขอว่าเดี๋ยวเขาจะจัดการกันเอง..ตอนนี้ยังทำใจไม่ค่อยได้ จะขอเก็บศพปลาไว้ที่ห้องปลาที่บ้านเขาน่ะ”
“ฟู่วว..^^ งั้นถ้าว่างเมื่อไหร่ เค้าก็จะไปที่บ้านปลานะแม่นะ”
“อื้ม ^^”
เล่นซะตกใจหมดเลยแม่..- -
ครืดดด..กึก ( นี่คือเสียงประตูหรอ = = )
“เย้..^^ ดีจังเลย ฉันจะได้ร่างที่สะอาดสะอ้านหน่อย”
“นี่..ปลา เธอก็ต้องรีบทำภารกิจด้วยนะ เพราะว่าฉันไปแอบฟังพ่อแม่ของเธอคุยกันว่าจะเก็บร่างเธอไว้ประมาณ 150 วัน ก็..ประมาณ 5 เดือนได้มั้ง”
“T^T อ่า ก็ยังดีกว่า 100 วัน”
“ไม่เป็นไรหรอกปลา..สู้ๆ ฉันกับแกอยู่ด้วยกันมานานแล้วนะ..ฉันเชื่อว่าแกทำสำเร็จได้ไม่ยากหรอก”
“อื้ม..”
“แต่ฉันว่า น้ำ..เธอควรพักผ่อนให้มากๆนะ พรุ่งนี้เธอจะต้องเจออะไรสนุกๆอีกเยอะเลยแหละ”
“อะไรเหรอ.?”
“หึหึ =O= ”
“น่ากลัวว่ะ - - “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น