ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Vol.1 : Meeting
{Fideo talking:}
[ณ ตอนนี้ภาษามาตรฐานคือภาษาอิตาลี]
“เฮ้ย!! ฟิดิโอ้! จะไปได้ยัง”เสียงของเพื่อนของผม... แอนเจโร่ เรียกผมก่อนจะยืนรออยู่ห้องพักของพวกเรา
วันนี้เป็นวันที่พวกเราจะลองมาซ้อมบนเกาะชิชิลีเป็นครั้งแรก... ผมจะถือว่าความคิดนั้นเป็นความคิดที่แหล่มมาก... แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าคนที่คิดไม่ใช่ ดันเท... คนที่ไม่ชอบการท่องเที่ยวเลยอย่างเขา - -^
“เอ้อ! เดี๋ยวตามไป”ผมตอบกลับไปก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินทางของผมแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องตามแองเจลโล่ทันที
...
..
.
“โย่ว! ฟิดิโอ้... มาช้าเชียวนะ”หลังจากที่ผมออกมาได้สักพัก... จิจิ เพื่อนของผมที่เป็นผู้รักษาประตูทักผมก่อนเป็นคนแรก...
“ขอโทษทีนะ ^^; พอดีฉันเก็บของอยู่หน่ะ”ผมตอบออกไปอย่างสำนึกผิดเล็กน้อย...
“อยากบอกนะว่าเมื่อวานนายมัวแต่ดูหนังเรื่อง แฮร์รี่พอตเตอร์ภาค7.2 จนลืมเก็บของ = =;”แจนลูก้าถามผมอย่างตกอกตกใจ... แต่หมอนี่ก็ตกใจเกินเหตุจริง ๆ นั้นแหล่ะ U___U;
“อะไรกัน... รายการโปรดฉันอุตส่าห์เอามาฉาย... คนมันก็อยากดูหนิ... ไม่เหมือนพวกนายที่สั่งชื้อมาได้หนิ - -^”ไม่ใช่ว่าผมไม่มีเงินซื้อหรอกนะ... แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงที่ผมกำลังโดนแม่อบรมสั่งสอนเรื่องที่ใช้เงินมากเกินไปต่างหาก... ผมหล่ะหน่ายชีวิต - -;
“นายก็ออกจะรวยทำไมไม่ซื้อหล่ะ... แค่ซีดีแผ่นเดียวซื้อได้นิ”ราแฟเอลี่ถามผม... ไม่มีใครถามได้เจ็บจี๊ดได้หมอนี่แล้วหล่ะ - -;
“อย่าบอกนะว่านายโดนแม่สั่งห้ามใช้เงินอยู่น่ะ”นั้นไง... ดันเท... เพื่อนที่จริงจังและเดาใจเก่งที่สุดถามคำถามสุดเจ็บจี๊ดออกมาจนผมรู้สึกจุกท้องไปเลย
“จริง ๆ ด้วย... หน้าฟิดิโอ้ซีดเหมือนท้องเสียอย่างนี้แสดงว่าดันเทถามไปตะกี้เป็นความจริงนะสิ!”แอนเจโรพูดออกมาอย่างตกใจ... คนที่ตกใจต้องเป็นผมสิ = =;;;
“เอาเถอะ... กัปตันมานั้นแล้ว”สิ้นเสียงของแจนลูกากัปตันหรือฮิเดะก็เดินมาพร้อมกับลูเซ่ที่ตอนนี้มาทำหน้าที่เป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลของอิตาลีของเราแล้ว... วันนี้หวังว่าจะมีแต่สิ่งดี ๆ อานะ
หลังจากนั้นพวกเราก็มานั่งล่องเรือในแม่น้ำเวนิสแล้วออกไปพายเรือไปถึงเกาะชิชิลีไปตามที่กัปตันบอกเอาไว้เลย
“กัปตันแน่ใจหรอครับว่าปลอดภัย = =;;;”จูแซปถามอย่างหวาดกลัวพรางมองเรือที่ล่องในเมืองเวนิสที่เรากำลังล่องไปจะล่องไปถึงเกาะชิชิลี ผมก็เริ่มเห็นด้วยหน่อยหนึ่งแล้ว... มันไม่น่าจะไปได้นะ... เรือไม้เก่า ๆน่ะ = =;;;;
“ฮะๆๆๆๆ ฉันมีประสบการร์นั่งเรือแบบนี้มาแล้วไม่ต้องห่วง”กัปตันบอกก่อนจะล่องเรือต่อ
ไป... ถ้ากัปตันบอกแบบนั้น... ผมก็จะไว้ใจแล้วกันนะครับ U___U;(ถึงแม้ใจจริงก็ไม่อยากเชื่อหรอกนะครับ)
เวลาต่อมา...
ในที่สุดเรือเวนิสก็เป็นอย่างที่กัปตันว่าไว้... มันล่องจนมาถึงเกาะชิชิลีแบบไม่ต้องกังวลอะไรเลยด้วยฝีมือในการพายของกัปตันแด่เพียงผู้เดียว = =;;; ขอคารวะครับคุณกัปตัน
“หล่ะถึงแล้ว... ทางซ้ายไปอีกหน่อยเป็นรีสอร์ทที่โค้ชจองไว้ให้น่ะ”กัปตันบอกพรางผายมือไปทางซ้ายตามที่เขาบอกมา
“น่าเสียใจจังนะค่ะ... โค้ชไม่มาด้วย”ลูเซ่เปรยออกมาอย่างเสณ้าสร้อย... ผมก็เศร้าไม่แพ้เธอหรอก
“ช่วยไม่ได้อานะ... เขาไม่ว่างนิ... งั้นเราไปเก็บของอะไรแล้วไปเล่นตามชายหาดกันมะ”กัปตันเสนอออกมาทำให้ผมทำตาเป็นประกายไม่ต่างไปจากคนอี่น ๆ เลย... เล่นตามชายหาด... น่าสนแหะ
“งั้นไปเก็บของแล้วลงทะเลกัน!”
“โอ้ส!!!”
หลังจากนั้น...
“ฮี้ฮ่า!!!!”
ตูม!!!
หลังจากนั้นพวกบ้าบิ่นทั้งหลายก็กระโดดลงน้ำทะเลอย่างรวดเร็วจะน้ำกระเด็นกระจายเหมือนฝนตกลงมาชุดใหญ่
“พวกเพื่อนพี่ฟิดิโอ้วิ่งเร็วจังเลย ><”ลูเซ่บ่นขึ้นมา... อ๋อ! จริง ๆ แล้วผมยังไม่ได้ลงน้ำครับ... ผมมาดูแลลูเซ่แทนกัปตันที่ไปดูแลความเรียบร้อยก่อน... แต่ก็รู้สึกสบายเนื้อสบายตัวอย่างบอกไม่ถูกที่ได้พักมาบนชายหาดที่เกาะชิชิลีเนี่ย เหมือนขึ้นสวรรค์เลย -w-
“พี่ฟิดิโอ้ไม่ไปว่ายน้ำหรอค่ะ”จู่ ๆ ลูเซ่ก็หันมาถามผมอย่างสงสัย
“อ๋อ... รอกัปตันก่อนนะ... เอ๋...? นั้นอะไรน่ะ”จู่ ๆ สายตาของผมก็สะดุดกับร่างใครบางคนที่ล้มนอนอยู่ตรงชายหาดที่ห่างออกไปแถว ๆ โขดหิน ถ้านอนอาบแดดผมจะไม่สงสัยเลย... แต่นี่ใครเขาอาบแดดโดยใส่เสื้อผ้าหล่ะ = =;;;
“ใครน่ะคะพี่ฟิดิโอ้”ลูเซ่ถามอย่างสงสัย
“ไปดูกันเถอะ”หลังจากนั้นผมก็วิ่งออกไปโดยมีลูเซตามหลังผมมา(เงาของเธอตามผมมาเลยคิดไว้อย่างนั้น - -;)
หลังจากนั้นผมก็วิ่งมาถึงร่างที่นอนลงบนพื้นทรายที่เริ่มร้อนระอุเพราะแสงแดด...
ทำไม... รู้สึกคุ้นตาเหมือนเจอที่ไหนมาก่อน
“ลูเซ่... โทรบอกกัปตัน... พี่ดูอาการของเขาก่อน... น่าจะเป็นคนเจ็บ”
“คะ... พี่ฟิดิโอ้”หลังจากนั้นผมก็หันมาสนใจร่างตรงหน้าแทนแล้วเริ่มพลิกตัวเขาออกมา...
หนะ... นี่มัน...
“นี่มัน... โลโคโค่นิ!?”ใช่แน่ ๆ... ผมสีน้ำเงินตัดทรงแบบนี้ผิวคล้ำแบบนี้... โลโคโค่ อุรุปะที่เจอในศึกฟุตบอลระดับโลกกับพวกมาโมรุ ผมจึงรีบเอานิ้วมือของผมมาทาบที่คอของโลโคโค่... ค่อยยังชั่วที่หัวใจยังเต้นอยู่... แต่เลือดที่ไหลจากหัวแล้วบาดแผลตามตัวน่าเป็นห่วงอยู่... ท่าจะสาหัสน่าดู
“ค่ะ... กัปตันบอกว่าจะรีบโทรไปบอกทางโรงพยาบาลให้รีบพาไปที่หอพักคะ”ลูเซ่บอกผมหลังจาที่ผมได้ยินการสนทนาของลูเซ่กับกัปตันจบลง
“นี่!~ ฟิดิโอ้กับลูเซ่ทำอะไรตรงนั้นนะ”เสียงของแอนเจโรดังขึ้นพร้อมกับเงาอีกหลาย ๆ คนกำลังครืบครานมาหาพวกผม
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ”เสียงดันเทดังขึ้น
“พวกนายทุกคนรีบมาพยุงคนเจ็บหน่อย... หมอนี่กำลังจะแย่แล้ว”
เวลาต่อมา...
ณ โรงพยาบาลดาเบล
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่หน้าห้องไอซียูโดยมีพวกคนในทีมนั่งกระจัดกระจายตามที่ที่มีอยู่อย่างจำกัด
“เจ้าโลโคโค่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”จิจิหันมาถามผมอย่างจริงจัง
“ไม่รู้... ตอนเจอหมอนั่นก็นอนสลบอยู่บนชายหาด”ผมอธิบายกลับไปก่อนจะเริ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย...
ครืน...
เสียงประตูจากห้องไอซียูดังขึ้นโดยมีหมอออกมา...
“ใครเป็นคนพาผู้ป่วยที่มีผมสีน้ำเงินบ้างครับ”สิ้นเสียงหมอผมก็ลุกขึ้นไปหาหมอทันที... แต่มันก็บังเอิญอานะที่กัปตันลุกขึ้นมาด้วย
“พวกผมเองครับ”กัปตันตอบไป
“เขาปลอดภัยแล้ว... แต่ตรงศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง... คงต้องรอดูผลข้างเคืองก่อน... และข้อเท้าข้างขวาแพลงเล็กน้อยและแขนข้างซ้ายเอ็นฉีกครับ”
“อึ๋ย~ = =;;; อนาถา”เสียงแจนลูก้าดังขึ้นอย่างตกตะลึง
“แต่หมอได้เย็บและพันแผลตามตัวไว้แล้ว... นอนสัก 8 วันก็หาย แต่ตอนนั้นหมอได้เอ็กซเรย์สมองแล้วตอนนี้รอการตรวจอีกรอบนะครับ... จะไปเยี่ยมก็ได้นะครับ... ตอนนี้พยาบาลได้พาส่งตัวเข้าห้องผู้ป่วยหมายเลข 653 ที่ชั้น 6 ครับ”
“ขอบคุณครับ”หลังจากนั้นผมก็เดินตามกัปตันที่กล่าวขอบคุณไป...
“อาการหมอนั่นน่าเป็นห่วงจริง ๆ”กัปตันเอ่ยขึ้นมาในขณะที่เดินอยู่
“อืม”
“พี่ฟิดิโอ้... คนที่ชื่อโลโคโค่จะเป็นไงบ้างคะ”เสียงลูเซดังขึ้นพร้อมกับความอบอุ่นที่ผ่านจากฝ่ามือผมเป็นสิ่งที่บอกได้ว่าเธอมาจับมือผมเพื่อจูงมือ
“ปลอดภัยแล้วแต่ต้องดูอาการ”ผมพูดออกไปก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ที่กัปตันเปิดไว้ให้...
ผมขอภาวนาให้หายเร็ว ๆ อานะ
สวัสดี... ผู้แต่งเองครับ... คุยอะไรกันเล็กน้อย
ใครต้องการแบนเนอร์เอาหน้า writer ได้เลย เพราะเอาลงและดัดแปลงบทความอยู่ (สาเหตุเนื่องจากน้องเตยเซ้าซี้จนน่ารำคาญ - -;;;)ยังไงถ้าสนุกก็ไปบอกขอบคุณเตยเอา... เพราะเป็นคนจื้นผมเอง - -;; เอาหล่ะ มีอะไรถามตรง ๆ เดี๋ยวไปตอบให้ ผมมาบอกแค่นี้แหล่ะ เม้นไม่เม้นไม่เป็นไร ระวังแต่งเองแล้วไม่มีใครเม้นแล้วจะรู้สึกเองว่าเป็นยังไง
k_ cat
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น