รักสุดท้ายของ นาย กะ เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ......การกลับมาของเพื่อนสุดที่รัก

บทนำ………………..การกลับมาของเพื่อนสุดที่รัก

ตอนนี้ฉันกำลังลงจากรถแท็กซี่ที่หน้าสนามบินหลังจากจ่ายเงินไปเรียบร้อยแล้ว  ฉันมาที่นี่เพื่อจะมารับไอ้เพื่อนตัวดีของฉัน หลังจากที่มันบินไปเรียนไกลถึงฝรั่งเศส ปล่อยฉันให้คิดถึงมันตั้งปีนึง แต่วันนี้มันก็ได้กลับมาหาฉันแล้วล่ะ ดีใจจัง

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปรับเพื่อนสุดที่รักของฉัน ฉันขอแนะนำตัวเลยแล้วกันนะค่ะ ฉันชื่อนางสาวขวัญมนัส นามสกุล โกวิทสุธิรักษ์ ชื่อเล่นชื่อ ตองสอง เป็นนางเอกของเรื่องนี้ ฉันเพิ่งจะพ้นชีวิตนักเรียนม.ต้นมา และกำลังจะขึ้นชั้นม.4 ค่ะ ครอบครัวของฉันมี6คน อันได้แก่ ป๊า ม้า เฮียแซน ฉัน น้องสาวที่ชื่อน้ำผึ้งซึ่งเรียนอยู่ม.2 น้องชายคนเล็กชื่อน้ำฝนเรียนอยู่ป.6ค่ะ

ตอนนี้กำลังจะไปรับเพื่อนที่ชื่อ ฟองน้ำ ค่ะ มันเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน เพราะเราคบกันมาตั้งแต่อนุบาล พ่อแม่เราสนิทกัน เลยให้เราเรียนที่เดียวกันมาตลอด ฉันรักและไว้ใจมันมากเลยนะ และแล้วตอนนี้ฉันก็เห็นมันแล้วค่ะ

“ฟองน้ำ ฟองน้ำ ทางนี้”

ฉันตะโกนเรียกและโบกมือให้มันเมื่อเห็นมันกำลังมองหาฉัน

“เฮ้ไอ้ตอง”

ไอ้น้ำมันลากกระเป๋าใบใหญ่ของมันมาหาฉันอย่างรวดเร็ว

“ฟองน้ำ/ตองสอง”

ความคิดถึงมันมีพลังทำให้ฉันกับไอ้น้ำกอดกันในทันที

“คิดถึงแกว่ะTOT” ไอ้น้ำพูดพร้อมกันเสียงสะอื้น

“ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกันว่ะTOT” ฉันร้องไห้

แล้วเราก็กอดกันแน่นขึ้นกว่าเดิม เหมือนกับว่าจากกันไปนานสักร้อยปี

“หะ หาย หายใจไม่ออกอ่ะ”

ไอ้น้ำพูดแล้วพยายามพลักตัวฉันออกจากมัน

“เออ โทษทีว่ะ” ตอนนี้เราไม่ได้กอดกันแล้ว

“แล้วไอ้ปิงปองกับไอ้เนสไม่มาหรอว่ะ ทิ้งเพื่อนอ่ะ”

ไอ้ฟองน้ำพูดแล้วมองดูรอบๆ

“มันไปรออยู่ร้านไอติมอ่ะ”

“งั้นก็ไปดิ” ฟองน้ำพูดแล้วพยักหน้า

“กระเป๋าแกอ่ะ หิ้วไหวหรอว่ะ ไปโคตรจะใหญ่” นี่มันหอบสมบัติไรของมันมาว่ะเนี่ย-_-

“ลุงเล็กเอากลับบ้านให้น้ำเลยนะ น้ำจะไปกับตอง” ลุงคนขับรถมาแต่เมื่อไรว่ะ?

“ไปกันได้ละ”ไอ้น้ำพูดแล้วดึงแขนฉันไปเลย

ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้าร้านไอติมที่ชื่อ Sugar ร้านนี้มันอยู่ข้างโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ค่ะ เป็นร้านโปรดของพวกฉันตั้งแต่สมัยม.ต้นแล้วล่ะค่ะ

“ไอ้น้ำ/ไอ้น้ำ”ไอ้เนสกับไอ้ปิงปองมันตะโกนเสียงมากๆเมื่อเห็นฉันกับไอ้น้ำเดินเข้ามาในร้าน

“ไอ้เนส ไอ้ปอง”

แล้วพวกมันสามคนก็วิ่งมากอดกันเหมือนในหนัง แล้วปล่อยฉันไว้คนเดียว ตั้งนาน>O<

“ไอ้น้ำแกไปอยู่ที่โน่นได้แฟนใหม่ยังว่ะ”

ไอ้เนสชวนคุยทันทีเมื่อพวกมันสามคนและฉันนั่งลงได้สักที

“ไม่มีเฟ้ย คนเค้าตั้งใจเรียน ฟงแฟน ไรไม่มี”

ฉันว่ามันยังไม่ลืมแฟนเก่ามันที่ชื่อแพนมากมากว่า

“ยังไม่ลืมไอ้แพนอ่ะดิ”

น่าน ไอ้ปิงปองพูดแทงใจดำมันเข้าแล้ว ไอ้นี่ใช้ไม่ได้จริงๆ

“ ใช่ๆ ยังไม่ลืมไอ้แพนอ่ะดิ มันเลิกกับแฟนมันแล้วนะเฟ้ย”

แล้วฉันก็เอาด้วย(แล้วทำเป็นว่าเพื่อน) ก็ฉันคิดว่ามันยังไม่ลืมไอ้แพนจริงๆอ่ะ

“ไม่ใช่สักหน่อย ที่ฉันไม่มีแฟนอ่ะ เป็นเพราะอยากตั้งใจเรียน แล้วก็จะกลับมาเป็นแฟนของไอ้ตองอ่ะ 55^O^”

อ้าว ไอ้เพื่อนเวร ไหงเป็นงั้นอ่ะ

“เฮ้ยไอ้น้ำไอ้ตองมันมีแฟนแล้วนะเฟ้ย แถมแฟนมันก็ไม่เคยนอกใจมันซะด้วยสิ”

ไอ้ปิงปองพูดแล้วจ้องหน้าฉันเต็มที่  ไรเนี่ยฉันไปทำไรให้แกโกรธว่ะ

“ใช่ๆ ไอ้ใบหม่อนไง จำได้อ่ะป่าว ไปอยู่ฝรั่งเศสปีเดียวลืมแล้วหรอวะ>O<”

ไอ้เนสพูดขึ้นบ้าง

“ยังไม่เลิกกันอีกหรอว่ะ นี่ไอ้ใบหม่อนมันจริงจังกับใครเป็นด้วยหรอว่ะ”

อ้าวไอ้นี่-_-

“แกคบกันมากี่ปีแล้วเนี่ย”

ไอ้น้ำพูดแล้วนับนิ้วของมันจนวุ่นวายไปหมด นี่ฉันกับใบหม่อนไม่ได้คบกันนานขนาดนั้นนะ

“ปีกว่าๆ” ฉันตอบสีหน้าเรียบเฉย

“ตั้งแต่ม.2เทอม2ต้นๆไง แล้วแกก็ไปฝรั่งเศส ตอนปลายปีม.2อ่ะ จำได้ป่ะ”

ไอ้เนสพูดแล้วตักไอติมที่มันสั่งไว้ ตั้งแต่ฉันยังไม่มา ไม่คิดจะสั่งเผื่อเพื่อนเลย

                แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร ไม่รู้ว่าสิ่งไหน จะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ ที่ฉันได้จากเธอ ได้รับโดยไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร

เสียงเรียกเข้ามือถือฉันดังค่ะ ฉันมองชื่อที่ขึ้นหน้าจอ^^ แล้วกดรับสาย

“ทำไม” คนที่มันโทรมามันพูดค่ะ และไอ้คนที่โทรมามันก็เป็นพระเอกของเรื่องนี้แหละค่า

“นี่ นายนั่นแหละทำไม มีที่ไหน คนโทรมาถามคนรับว่าทำไม มันต้องเป็นฉันถามไม่ใช่หรอ”

ฉันตะโกนใส่มือถือไป ถ้ามันไม่ใช่แฟนฉันนะ ฉันด่าหนักกว่านี้อีก กวนซิหายเลย

“เธอเจอเพื่อนเธอรึยัง”

“เจอแล้ว อยู่ที่ร้านไอติมข้างโรงเรียนอ่ะ” ฉันตอบนายหม่อนไป

“เจอแล้ว งั้นมาหาฉันที่หน้าสยามด้วย เร็วๆฉันจะรอนะ”

นายนั่นพูดแล้ววางไปเลยค่ะ ทำไมไม่รอฟังก่อนว่าฉันตกลงรึเปล่า บ้าจริง

“ไอ้หม่อนโทรมาอ่ะดิ รักกันจังนะแก”

ไอ้เนสพูดขึ้นทันทีที่ฉันวางหู

“มันเรียกแกไปไหนอีกล่ะ ไปหามันซะสิ อย่าให้มันรอนาน”

ไอ้ปิงปองพูดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ไรของมันว่ะ ไอ้นี่ท่าจะบ้า

“จะบ้าหรอที่ไอ้น้ำเพิ่งกลับมาถึงนะเฟ้ย จะให้ไปหาแฟนได้ไง ไม่ได้หรอก”

ฉันแย้งทันที ฉันไม่ใช่คนเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนนะ

“ไปเหอะน่า ฉันอยู่กับไอ้เนสกับไอ้ปิงปองก็ได้”

ท่าทางไอ้ฟองน้ำ ทำยังกับอยากจะให้ฉันไปสักที

“เออๆ ก็ได้ งั้นฉันไปนะ แล้วเจอกัน”

ฉันหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาหน้าร้านเพื่อเรียกแท็กซี่ ไปหาแฟนสุดที่รัก

~ นี่ใบหม่อนรู้ป่าว ว่านายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉันในตอนนี้เลย ~