ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ข้อเสนอ
"ปภาวรินทร์ คุณทราบรึเปล่าว่าวันนี้ผมเรียกคุณมาพบเพราะอะไร" น้ำเสียงสบายๆแต่แฝงไปด้วยความน่ายำเกรงของ ท่านพชร อชิตพล อธิการบดีแห่ง Abel University ดังขึ้น หลังจากที่หญิงสาวคนหนึ่งเดินอย่างเก้ๆ กังๆ เข้ามาในห้อง และหญิงสาวคนนั้นก็คือ... ฉันเอง T T
"ทะ...ทราบค่ะ" ฉันตอบ พร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ หลังจากท่านอธิการผายมืออนุญาต (ตอนฉันนั่งมันมีเสียงมั้ยนะ TOT)
"เกรดเฉลี่ยรวม 4 เทอมของคุณคือ 1.11 ใช่มั้ยครับ ปภาวรินทร์"
"ไม่ผิดสักทศนิยมเดียวค่ะ TOT"
"มหาวิทยาลัยของเรามีกฎว่า หากนักศึกษาปี3 คนไหน มีเกรดเฉลี่ยรวม 5 เทอมไม่ถึง 2.00 นักศึกษาคนนั้นจะต้องโดนรไทล์ออกจากมหาวิทยาลัยในทันที คุณคงทราบนะครับ" ท่านอธิการบอก แล้วส่งยิ้มอ่อนๆให้ฉัน ฉันก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ แล้วพยักหน้าเบาให้
ใช่ค่ะ.. ฉันรู้ รู้ดีด้วย TOT แต่แค่ปี1-2 ฉันหลังระเริงกับกิจกรรมและความสนุกในรั้วมหาลัยไปหน่อยเท่านั้นเองงงงงงงงงงง(ที่จริงคือเที่ยวนั่นแหละ) เกรดเจ้ากรรมดันทำร้ายฉัน แล้วไอ้การที่จะทำให้ได้ 2.00 มันไม่ใช่ง่ายๆนะพ่อคู๊ณณณณณณณ ไม่ใช่แค่เข้าเรียนครบ ส่งงานครบ แล้วจะได้เกรดงามๆมานอนกอดเหมือนตอนมัธยมนะยะ!!!!!
"ที่ผมเรียกคุณมา ก็เพราะจะเตือนเรื่องเกรดของคุณ ที่เสี่ยงต่อการโดนรีไทล์อย่างมาก คุณคิดว่า1เทอมต่อจากนี้ คุณสามารถกู้เกรดของคุณให้ขึ้นมาเป็น2.00 ได้รึเปล่าครับ"
"หนะ...หนูไม่แน่ใจค่ะ T T"
"ไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขนาดนั้นก็ได้ปภาวรินทร์ - - เพราะผมมีข้อเสนอให้คุณ" ข้อเสนอ... ข้อเสนออะไร!! ตาอธิการนี่คิดอะไรกับฉันอยู่งั้นหรอ ไม่เอานะ ฉันไม่อยากมีสามีรุ่นพ่อ TOT!!
"ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ - -; แต่ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแน่นอน" ค่อยโล่งหน่อย - -
"แล้วข้อเสนอที่ว่านั่นคืออะไรคะ"
"ไปจับผู้ชายมาให้ผมที"
"อะไรนะคะ!!!!!" ฉันพูดเสียงดังแล้วลุกอย่างอย่างรวดเร็วเพราะอาการตกใจ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก อธิการฉันเป็นแบบนั้นหรอเนี่ย
"ใจเย็นก่อน ปภาวรินทร์ อย่าเพิ่งตื่นตูมครับ ดูนี่ก่อน" อธิการพูดแล้วยื่นรูปใบหนึ่งมาให้ฉัน
"ผู้ชายคนนี้คือ มาเวล ปี3 คณะรัฐศาสตร์ หลานชายของผมเอง เค้ามีปัญหากับทางบ้านนิดหน่อยเลยย้ายออกไปอยู่คอนโดคนเดียว 2ปีมานี่เค้าไม่ยอมกลับบ้านเลย ผมซึ่งเป็นอาจึงต้องหาทางให้เขากลับบ้านให้ได้" ท่านอธิการพูดต่อไปเรื่อยๆ แต่ฉันไม่สนใจอะไรนอกจากรูปของผู้ชายตรงหน้า เค้าเพอร์เฟ็กมาก ผิวขาว สูง หุ่นดี ริมฝีปากบางสีชมพู ตาคม คิ้วเข้ม แต่สิ่งที่ดูจะเด่นที่สุดก็คงหนีไม้พ้นนัยตาสีฟ้าอมเทาของเค้า ที่บ่งบอกความเป็นลูกครึ่งอย่างชัดเจน แต่สิ่งที่ฉายแววในตาคู่นั้นมันอึนๆ มึนๆ นิ่งๆ อย่างบอกไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้ - -
ฉันจำได้แล้ว!!!! เรื่องของหมอนี่เป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ในมหาลัยเมื่อ2ปีก่อน หมอนี่เป็นเดือนคณะรัฐศาสตร์ ที่เกือบจะได้เป็นเดือนของมหาลัย แต่เค้าดันหนีงานประกาศรางวัล เพื่อไปให้อาหารปลาทองที่เลี้ยงไว้ ทำให้รองอันดับ1ของการประกวดได้ขึ้นมาเป็นเดือนแทนเค้าซะงั้น - -
"ผมต้องการให้คุณพาเค้ากลับมาอยู่ที่บ้านให้ได้แค่นั้น ถ้าคุณทำได้...ผมจะทำให้คุณไม่โดนรีไทล์เป็นกรณีพิเศษ"
"ตะ...แต่หนูไม่รู้จักเค้า เค้าไม่รู้จักหนู แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่เชิง ขนาดพ่อแม่เค้ายังเอาเค้ากลับบ้านไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับหนูที่เป็นคนนอกล่ะคะ TOT"
"นั่นมันหน้าที่ของคุณ ผมให้คุณตัดสินใจนะ เกรดของคุณคือ 1.11 ในเทอมนี้คุณจะต้องได้ A กี่ตัวกันนะ ถึงจะทำให้เกรดเพิ่มเป็น 2.00ได้ ^^" ท่านอธิการพูดยิ้มๆ แต่ฉันไม่ยิ้มด้วยหรอก!! A งั้นหรอ!!? แม้แต่B ฉันยังไม่เคยได้เลยนะยะ ฉันไม่อยากทำให้ชีวิตฉันต้องวุ่นวายกับใคร แต่ไอ้การทำเกรดให้ได้ 2.00 นี่มันก็ยากเกินไปสำหรับคนอย่างฉันเหมือนกัน ทำยังไงดีเนี่ย TOT
"มีทางเลือกอะไรให้ฉันบ้างรึเปล่าคะ TOT" ฉันถามด้วยความหวังเล็กๆว่ามันจะมีอะไรที่ดีกว่านี้
"มีแค่ตกลง หรือไม่ เท่านั้นครับ" เอาวะ!! ไหนๆก็ไหนๆละ แค่ลากผู้ชายคนเดียวกลับบ้าน ยังไงมันก็ง่ายกว่าการเพิ่มเกรดแน่นอน!
"ตกลงค่ะ" อย่างนี้มันต้องลองกันซักตั้ง!!!!
"ทะ...ทราบค่ะ" ฉันตอบ พร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ หลังจากท่านอธิการผายมืออนุญาต (ตอนฉันนั่งมันมีเสียงมั้ยนะ TOT)
"เกรดเฉลี่ยรวม 4 เทอมของคุณคือ 1.11 ใช่มั้ยครับ ปภาวรินทร์"
"ไม่ผิดสักทศนิยมเดียวค่ะ TOT"
"มหาวิทยาลัยของเรามีกฎว่า หากนักศึกษาปี3 คนไหน มีเกรดเฉลี่ยรวม 5 เทอมไม่ถึง 2.00 นักศึกษาคนนั้นจะต้องโดนรไทล์ออกจากมหาวิทยาลัยในทันที คุณคงทราบนะครับ" ท่านอธิการบอก แล้วส่งยิ้มอ่อนๆให้ฉัน ฉันก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ แล้วพยักหน้าเบาให้
ใช่ค่ะ.. ฉันรู้ รู้ดีด้วย TOT แต่แค่ปี1-2 ฉันหลังระเริงกับกิจกรรมและความสนุกในรั้วมหาลัยไปหน่อยเท่านั้นเองงงงงงงงงงง(ที่จริงคือเที่ยวนั่นแหละ) เกรดเจ้ากรรมดันทำร้ายฉัน แล้วไอ้การที่จะทำให้ได้ 2.00 มันไม่ใช่ง่ายๆนะพ่อคู๊ณณณณณณณ ไม่ใช่แค่เข้าเรียนครบ ส่งงานครบ แล้วจะได้เกรดงามๆมานอนกอดเหมือนตอนมัธยมนะยะ!!!!!
"ที่ผมเรียกคุณมา ก็เพราะจะเตือนเรื่องเกรดของคุณ ที่เสี่ยงต่อการโดนรีไทล์อย่างมาก คุณคิดว่า1เทอมต่อจากนี้ คุณสามารถกู้เกรดของคุณให้ขึ้นมาเป็น2.00 ได้รึเปล่าครับ"
"หนะ...หนูไม่แน่ใจค่ะ T T"
"ไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขนาดนั้นก็ได้ปภาวรินทร์ - - เพราะผมมีข้อเสนอให้คุณ" ข้อเสนอ... ข้อเสนออะไร!! ตาอธิการนี่คิดอะไรกับฉันอยู่งั้นหรอ ไม่เอานะ ฉันไม่อยากมีสามีรุ่นพ่อ TOT!!
"ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ - -; แต่ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแน่นอน" ค่อยโล่งหน่อย - -
"แล้วข้อเสนอที่ว่านั่นคืออะไรคะ"
"ไปจับผู้ชายมาให้ผมที"
"อะไรนะคะ!!!!!" ฉันพูดเสียงดังแล้วลุกอย่างอย่างรวดเร็วเพราะอาการตกใจ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก อธิการฉันเป็นแบบนั้นหรอเนี่ย
"ใจเย็นก่อน ปภาวรินทร์ อย่าเพิ่งตื่นตูมครับ ดูนี่ก่อน" อธิการพูดแล้วยื่นรูปใบหนึ่งมาให้ฉัน
"ผู้ชายคนนี้คือ มาเวล ปี3 คณะรัฐศาสตร์ หลานชายของผมเอง เค้ามีปัญหากับทางบ้านนิดหน่อยเลยย้ายออกไปอยู่คอนโดคนเดียว 2ปีมานี่เค้าไม่ยอมกลับบ้านเลย ผมซึ่งเป็นอาจึงต้องหาทางให้เขากลับบ้านให้ได้" ท่านอธิการพูดต่อไปเรื่อยๆ แต่ฉันไม่สนใจอะไรนอกจากรูปของผู้ชายตรงหน้า เค้าเพอร์เฟ็กมาก ผิวขาว สูง หุ่นดี ริมฝีปากบางสีชมพู ตาคม คิ้วเข้ม แต่สิ่งที่ดูจะเด่นที่สุดก็คงหนีไม้พ้นนัยตาสีฟ้าอมเทาของเค้า ที่บ่งบอกความเป็นลูกครึ่งอย่างชัดเจน แต่สิ่งที่ฉายแววในตาคู่นั้นมันอึนๆ มึนๆ นิ่งๆ อย่างบอกไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้ - -
ฉันจำได้แล้ว!!!! เรื่องของหมอนี่เป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ในมหาลัยเมื่อ2ปีก่อน หมอนี่เป็นเดือนคณะรัฐศาสตร์ ที่เกือบจะได้เป็นเดือนของมหาลัย แต่เค้าดันหนีงานประกาศรางวัล เพื่อไปให้อาหารปลาทองที่เลี้ยงไว้ ทำให้รองอันดับ1ของการประกวดได้ขึ้นมาเป็นเดือนแทนเค้าซะงั้น - -
"ผมต้องการให้คุณพาเค้ากลับมาอยู่ที่บ้านให้ได้แค่นั้น ถ้าคุณทำได้...ผมจะทำให้คุณไม่โดนรีไทล์เป็นกรณีพิเศษ"
"ตะ...แต่หนูไม่รู้จักเค้า เค้าไม่รู้จักหนู แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่เชิง ขนาดพ่อแม่เค้ายังเอาเค้ากลับบ้านไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับหนูที่เป็นคนนอกล่ะคะ TOT"
"นั่นมันหน้าที่ของคุณ ผมให้คุณตัดสินใจนะ เกรดของคุณคือ 1.11 ในเทอมนี้คุณจะต้องได้ A กี่ตัวกันนะ ถึงจะทำให้เกรดเพิ่มเป็น 2.00ได้ ^^" ท่านอธิการพูดยิ้มๆ แต่ฉันไม่ยิ้มด้วยหรอก!! A งั้นหรอ!!? แม้แต่B ฉันยังไม่เคยได้เลยนะยะ ฉันไม่อยากทำให้ชีวิตฉันต้องวุ่นวายกับใคร แต่ไอ้การทำเกรดให้ได้ 2.00 นี่มันก็ยากเกินไปสำหรับคนอย่างฉันเหมือนกัน ทำยังไงดีเนี่ย TOT
"มีทางเลือกอะไรให้ฉันบ้างรึเปล่าคะ TOT" ฉันถามด้วยความหวังเล็กๆว่ามันจะมีอะไรที่ดีกว่านี้
"มีแค่ตกลง หรือไม่ เท่านั้นครับ" เอาวะ!! ไหนๆก็ไหนๆละ แค่ลากผู้ชายคนเดียวกลับบ้าน ยังไงมันก็ง่ายกว่าการเพิ่มเกรดแน่นอน!
"ตกลงค่ะ" อย่างนี้มันต้องลองกันซักตั้ง!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น