คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : #4อะจึ๊ย! ครูใหม่กับวิชาสุดสยอง [REWRITE]
#4อะจึ๊ย! ครูใหม่กับวิชาสุดสยอง
Writer: B_MoNz
Date: 31/03/2017
Tsuna talk
เช้าวันรุ่งขึ้น 6.59น.
นี้ก็วันอังคารวันที่2 ของการใช้ชีวิตในโรงเรียน วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติ(1นาที) เพราะรีบอร์นมันขู่ว่าถ้าไไม่ตื่นก่อน7โมงเช้า จะโดนระเบิดยัดปาก(โหดจังงงง) แต่ก็นะ1นาทีก็มีค่า อ่อนี้ทุกคนรู้ไหมว่าครูประจำชั้นผมคือใคร... คือ...
.
.
.
....เบียงกี้
ส่วนของห้องคุณฮิบาริ คือคุณดีโน่ซึ่งเข้ามาอยู่นี้พร้อมเบียงกี้
สอนวิชาอะไรก็ไม่บอก บ่อยให้งงไปตาม ๆ กันTT
“รุ่นที่10 ครับ เสร็จรึยังครับ ไปเรียนกันเถอะครับ” เสียงของโกคุเดระ ฮายาโตะ มือขวาสุดหล่อของผมดังขึ้น พร้อมกับที่ผมผูกเนกไท เป็นอันเสร็จพิธีการแต่งตัวไปโรงเรียนนะบัดนี้.....
“เสร็จแล้ว แป็บนึงนะก๊กจัง...ฮิฮิ”
แอดดดดด
“-3-”
“เอ่อ....”
ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องออกมาก็ฉะเข้ากับคุณโกคุเดระที่ยืนทำหน้าบูดอยู่ ก่อนจะยู่ปากและพองแก้มใส่ผม อย่าบอกนะว่า....งอนที่ผมเรียกว่าก๊กจัง
“รุ่นที่สิบเรียกผมว่าโกคุเดระจะดีกว่านะครับ ไม่เอาก๊กจัง”
“-3- ไม่รับประกันนะ”
“ไปกันได้ยัง อีก 5นาทีโรงเรียนเข้า แล้วก็ไม่ใช่ใกล้ ๆ นะรู้ไหม” มุคุจังเอ่ยขึ้นก่อนทำหน้าเบื่อโลกสุด ๆ
“จะยากอะไร นายก็พาเราหายตัวไปสิ”
“แหม....ไอ้คุณแรมโบ้ครับ ผมพาพวกเราเจ็ดคนหายตัว ในระยะเกือบกิโลเนี่ย มันกินพลังผมนะครับ”
“หรือจะให้บินไปเล่า!!”
“บินได้ก็บินไปสิ”
“ไปได้ไปนานแล้วโว้ย!!”
“แล้วจะพูดทำไมเนี่ยไอ้วัวเตี้ย”
“เจ้าสัปปา......”
“เน้!! มุคุจัง แรมโบ้ หยุดทะเลาะกันได้ยัง จะไปไหมโรงเรียน จากเหลืออีก 5นาที ตอนนี้เหลือ 3นาทีแล้วนะ....รีบ ๆ พาพวกเราหายตัวเถอะ” ผมพูดขัดทั้งสองที่ทะเลาะกันไม่เลิก
“ชิ” <<<<มุคุจัง
“แบร่ :p” <<<<<< แรมโบ้
“-*-“ <<<<ที่เหลืออีก 5คน
ตุ้บ!! ฟู่!!
จากนั้นหมอกสีขาวมากมายก็ล้อมรอบตัวเราทั้งเจ็ด เมื่อมุคุจังกระแทกด้ามสามง่ามลงพื้น ก่อนเราจะรู้สึกลอยละล่อง ผ่านไปไม่กี่วินาทีพวกเราก็เท้าติดพื้น หมอกสีขาวค่อย ๆ จางลง ทำให้พบว่าเราอยู่กันที่บันได ขึ้นตึกของพวกเรา ที่บัดนี้ไม่มีนักเรียนเดินผ่านเลย พวกเรารีบวิ่งไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว
แอดดดดด....
ฟิ้ววววววว....
โผล๊ะ............
“O-O”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเกิดอะไรขึ้น มันคือpoison cookies ของเบียงกี้ที่ถูกเจ้าตัวปามาทันทีที่ประตูเปิดออก แต่แน่นอนพวกผมที่มีสกิลการหลบหลีก และเพราะเป็นมาเฟีย เราจึงรับรู้อะไรได้ดีกว่าคนอื่น ดังนั้นเราจึงหลบพ้น แต่....โชคร้าย มันดันไปโดนเด็กที่ผ่านมาพอดี
“ปา มา ทำ ไม!!” ก๊กจังสายโหด
“พวกนายมาช้านี่”
“แล้วเห็นไหมว่ามันโดนเด็กคนอื่นน่ะ”
“เห็น แล้วฉันก็ให้เด็กเอาไปส่งห้องพยาบาลแล้วนะ”
“แล้วพวกฉันมาช้าตรงไหนหะ!! ยัยแมงป่องพิษ!!”
อ่า.... เหมือนเรื่องนี้ ผมควรจะต้องยุ่ง เนื่องจาก.....ทั้งคู่อยูภายใต้การปกครองของผม.....แต่ผมจะยังไม่ยุ่งตอนนี้นะครับผม
“นี่สึนะ ไปนั่งที่กันก่อนเถอะ”
“ผมเห็นด้วยกับยามะนะ ถ้ามันเริ่มรุนแรงค่อยห้าม”
“อืม....เก็บจิตสังหารเถอะยามะคุง”
“ก็พวกนายสองคนเรียกฉันว่ายามะนี่”
“-*-“
ผม ยามาโมโตะ และแรมโบ้เดินเข้าไปนั่งที่ก่อนจะนั่งมองพี่น้องทะเลาะกัน เอาจริง ๆ ก็อยากห้าม แต่ห้ามไปก็ไม่ฟังอ่ะ
“นี่ ๆ สึจัง ไม่ห้ามเหรอ” เจ๊ลาซหันมาถามผมที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“ไม่รู้สิ ดูไปก่อน”
“แต่ว่านะ....” ลาเต้ที่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างก็เงียบไป ก่อนพวกเราจะหันไปมองสองพี่น้องนะ....นั้น....เดี๋ยวเด้!!
“ห้ามเถอะสึนะ ไม่รอดแน่” ลอตเต้พูดอย่างตกกะใจ
โต้กกกก กา จายยยยย
“เฮ้ย ๆ ทะเลาะกันเฉย ๆ เด้!! จะเอาระเบิดกับพ๊อยเซิ่น คุกกี้มาปาใส่กันรึไง”
“เออ”
...ไม่ฟังไม่ว่า....มันไม่แม้แต่จะชะงัก.....นี่บอสนะเว้ยยยยยย
“จะหยุดกันไหมมมม??”
“ไม่”
....คิดหน่อยก็ดีนะ
-*-
“หึหึ ไม่หยุดสินะ
ดีงั้นเตรียมตัวโดนฉันเก็บ....ทั้งคู่!!”
ผมแผ่จิตสังหารไปอย่างมากมาย แม้แต่พวกเพื่อนในห้องยังสะดุ้ง
แล้วมีเหรอที่เหล่าบรรดา นักฆ่า มาเฟียทั้ง 8คนในนี้จะไม่รู้สึก ยิ่งพวกยามาโมโตะ แรมโบ้ เจ๊ลาซ กับแฝดทั้งสองนะ
พุ่งตัวหนีกันเลยทีเดียว
“เอ่อ.....”
“กลับมานั่งที่!!
“ค...ครับ / อ....อืม”
...ก็แค่เนี่ย...ชอบทำให้คนหล่อรมณ์เสีย -^-
เมื่อเหตุการณ์แสนวุ่นวายจบลง เบียงกี้ก็กลับสู่โหมดคู่สุดโหดเช่นเดิม แม่นางก็จัดการพูดคุยกับนักเรียน ก่อนจะขอตัว แต่ก่อนจะออกไปเธอก็....
“นี่ตารางเรียนนะ เอ้าเธอเอาไปแจกให้ครูด้วย ไปล่ะบาย”
....แจกตารางเรียน....
“นี่จ๊ะ” เด็กผู้หญิงน่ารัก ๆ คนหนึ่งเดินมาแจกกระดาษให้กลุ่มพวกเรา โดยก๊กจังที่รับไปคนแรกถึงกลับทำตารางเรียนหลุดมือเลยทีเดียว
“ม...มีไรก๊กจัง”
“รุ่นที่สิบดูเองเถอะครับTT”
....อะไรกัน ผมพลิกกระดาษเพื่อดูตารางเรียนที่เข้าให้มา แน่นอนวิชาพิสดารมันมีตั้งแต่ไอ้เจ้าพวกนั้นมาเป็นคุ...ครู....เดี๋ยวนะ
.
.
.
8.10 AM. 8.30 AM. 10.30 AM. 0.30 PM. 1.30 PM. 3.30 PM.
จ. Home
Room คณิต ไทย ….พัก... อังกฤษ ป้องกันตัว…
อ Home Room คอม การงาน ....กลาง มาเฟีย มาเฟีย…….
พ. Home Room วิทย์ คณิต .....วัน.. สังคม ชุมนุม……..
พฤ. Home Room ประวัติ หน้าที่พลเมือง ....นะ.... ดนตรี พละ……….
ศ. Home Room ศิลปะ ไทย ....จ๊ะ.... อังกฤษ การต่อสู่......
....2 ชั่วโมง ว...วิชา ....มาเฟีย
“TT”
“อ้อ....พวกนายบอกไว้ก่อน ที่นี่เรียน 4 คาบ ต่อหนึ่งวัน และ 2ชั่วโมง ต่อ 1คาบนะจ๊ะ”
“อ้อ.....อีกเรื่อง โรงเรียนนี้เลิกเรียน 5โมงครึ่งนะจ๊ะ ที่เลิกเย็นเพราะ เราเป็นเด็กหอ นะจ๊ะ”
....เดี๋ยวอีกครั้ง......
วิชาสุดสยองนั้นมีสองคาบ....ส...สี่ชั่วโมง!!
“ตายแน่!!!”
......................
.................
END Tsuna talk
..........
.....
.
“แก คาบนี้วิชามาเฟียยยยย”
ทุกคน.....เบิกบานใจ
“ฮืออออ มันจะมาแล้วน้อออออ”
แต่วองโกเล่ทุกข์ใจ
“ครูใหม่จะเป็นไงนะ”
ทุกคนอยากรู้ อยากเห็นหน้าครูคนใหม่
“มันจะเป็นใครกัน ฉันไม่อยากจะรู้ อย่ามายุ่ง!! ฮือออออ”
แต่ไม่ใช่กับวองเล่รุ่นสิบ
“เราจะรู้จักไหม แต่ถ้ารู้จักก็ดีสิ”
อยากได้ครูที่คุ้นเคยสินะ แต่....
“ไม่รู้จักกันยิ่งดี ฉันไม่รู้จักไอ้ครูนั่นแน่!!!”
วองโกเล่อยากได้ครูที่ไม่รู้จักเขา
“กรี๊ด ครูมาแล้ววววว”
ทุกคนตื่นแต้นยิ่งนัก
“มานนนนนน มา แล้ววววววววว”
เอิ่ม....-^-
แอดดดดด
"สวัสดีเด็กๆ ครูชื่อว่า เบียคุรัน เจซโซ ผู้น่ารัก แสนดี อ่อนโยน ชอบกินมาร์ชเมลโล่ที่สุดนะจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
....เฮือกกก!!....
“ซวยแล้วเหล่าวองโกเล่ คิคิ”
“คนเคยมีปัญหากันนิ ใช่ไหมลาเต้”
“ถั่วต้มนะจ๊ะลอตเต้”
“เอิ่มมมม เจ๊จะไม่ว่า เพราะเบียจังหล่อ ฮิฮิ”
"อะ.. ไอ้ บ้าเบียคุรัน!!" โกคุเดระ.....ปากเร็วจริง
“อ๊ากกกกก....จะกลับอิตาลี่โว้ยยยยย” สึนะทำได้เพียงโวยวายอยู่ใต้โต๊ะ
“เอ่อ...ไอ้หงอกนี่มัน....” แรมโบ้ยังคงวิเคราะห์อยู่ว่ามันเป็นใคร...???
“ฮ่า ๆ เบียคุรัน เจซโซ่ คนที่มาเล่นกลับเราเมื่อ 2ปีที่แล้วนี่”
"อ้าว สวัสดีเด็กหลังห้อง"
....เสียงใสเชียวนะป๋า....
.
.
….สวัสดีกลับผีน่ะสิไอ้หงอก!!! <<<< ก๊กจังกับสึจัง
-----------------ยินดีด้วยกับครูใหม่นะวองโกเล่----------------
--------------------------------------------------------------END-------------------------------------------------------------
Talk : ไรท์หายไปไม่นานเลยยยยยยยยย
อัพล่าสุดต้นเดือนจ๊ะ นี่ไรท์ก็มาอัพต้นเดือนนะเนี่ย
[อีกไม่กี่ชั่วโมงต้นเดือนเมษายน] ฮิฮิ
เป็นไงกันบ้าง สนุกไหม ไรท์รู้สึกถึงความแมนของสึนะ 555
แต่ไรท์ก็รู้สึกถึงความประสาทที่มีมากกว่าเดิมด้วยนะ
ขอโทษที่อัพช้านะ พอดีไรท์มีธุระนิดหน่อย(หรือไม่หน่อย)
ขอโทษทุกคนด้วยนะครับ
และเช่นเดิม
1เม้นท์ = 1กำลังใจ
ฝากฟอลทวิตไรท์ @l_MonNie_l
ความคิดเห็น