คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 5 (100%)
ผมรีบสาวเท้าเินออมาารนั้นอย่ารวเร็ว ยิ่เห็นน้ำาอแบฮยอน ใอผมยิ่รู้สึปวหนึบ
ถ้าผมทนอยู่รนั้น่ออีแ่วินาทีเียว ผมึเาเ้ามาสวมอแน่ๆ ไม่ไ้นะปาร์านยอล
นายทำแบบนั้นไม่ไ้ !!!!!!!!!!
ผมเินลัเลาะถนนมานถึหน้าห้อพัั่วราวที่ผมหนีออมาพัอยู่ หลัาเิเรื่อวันนั้น ผมไม่มีหน้าพอที่ะลับไป
ยัอนโที่ผมพัอยู่ับอินหรอ ผมรู้สึผิเินว่าะมอหน้าอมันไ้
ผมนั่เหม่อมอออไปนอหน้า่า ู่ๆภาพใบหน้าร้อไห้อแบฮยอน็โผล่เ้ามาในวามิอผม
ผมูเป็นนที่แย่ริๆ ที่ทำให้เาร้อไห้แบบนั้น
“ันไม่ไ้รู้สึผิอะไรเลย นายอย่าเ้าใผิ และอีอย่าัน..็…มีนที่อบอยู่แล้ว นนั้นแหละที่ันำลัรู้สึผิอยู่”
เหอะ นที่อบอยู่แล้วอย่านั้นหรอปาร์านยอล ลสิ้นี ผมไม่รู้ัวว่าทำไมถึพูประโยร้ายแบบนั้นออไป
ผม็แ่อยาให้ทั้เ้าและผมัใ็เท่านั้น อินเป็นเพื่อนที่ีอผมมา และมัน็รัแบฮยอนมาเ่นัน นั้นือสาเหุว่าทำไม ผมถึรู้สึผิมามายนานี้
ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูเวลา ่อนะเห็น้อวามเ้าในโทรศัพท์เมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว ผู้ส่ือ พยอน แบฮยอน
ผม่อยๆเปิอ่านมัน
“ ถ้านายบอให้ันลืม ัน็ะลืมมัน ปาร์านยอล อให้นายมีวามสุับนอนาย รั – พยอน แบฮยอน”
ผมอ่าน้อวามบ ผมรู้สึเหมือนหายใไม่ออ มันุ แน่นไปหม ผม้อรู้สึีสิ ใ่! แบฮยอนำลััใาผม
เป็นเรื่อที่ีแล้วนี่ แ่ทำไม ทำไมน้ำาผมถึไหลออมาแบบนี้ ผมร้อไห้ทำไมัน นายร้อไห้ทำไม ปาร์ านยอล !!!
…………………………………………………………
หลัาที่ผมวาสายาไอเี้ย ผม็นอนเลือลิ้ไปมาบนเีย่อ โฮะๆ โเรียนไปอีวันล่ะู สุีแท้ 5555
- ออ -
เสียออหน้าประูัึ้นััหวะารเลือลิ้อผม สสัยไอเี้ยะมาแล้วละ โฮ อาหารผมมาแล้ว รอายล่ะอิน ผมี๊๊าวิ่ไปเปิประู พอเปิประูแ่นั้นแหละ ร่าเล็ๆอไอเี้ย็โผเ้าอผมทันที
“ ร้อไห้ทำไม ไอเี้ย หรือมึนึเสียายไ่ผัอส ไม่ไ้นะ มึบอว่าเอามาฝาุ ุไม่ยอมนะมึ !! “
ผมเอ่ยอย่าวนีน ่อนะทำหน้าแบบ ุไม่ยอมริๆนะ แบฮยอนผละออมามอหน้าผม ่อนมือบาะฟาลมาที่หน้าอผมอย่าแร
“ไอเี้ย บูทำไม!!!”
ผมร้อเสียั โฮ บะแรเลยนะมึ ุแ่อยาให้มึยิ้มเออ่ะ
“็มึอะ วนีนูทำไม เห็นไหมว่าูเศร้าเนี่ย ปลอบสิปลอบ”
“ไม่ปลอบเว้ย ูะิน้าว หิว !!!!” พูเสร็ผม็ผลัไอเี้ยออ ่อนะเินเ้ารัวไปัแเอาอาหารใส่าน อาหารฝีมือแม่ไอแบนี่อร่อยมาเลยนะรับ ผมไม่ละอยาะุย
“ไอเี่ยำ !!!!”
เสียไอเี้ยะโนไล่หลั ทำเอาผมแอบำ ฮ่าๆ ถ้าะให้มันหายเศร้า็้อทำแบบนี้ล่ะรับ ยิ่พูาปลอบ็ยิ่ฟูมฟาย ไม่รู้เรื่อันพอี แบนี้แหละรับ วิธีปลอบอผม !!!
“เอาๆ มาินๆ เลิร้อไ้ล่ะ เี๋ยวโฟาูเลอะี้มูมึหม”
“ฮืออ ไอำ ปาหมา!!!”
หลัาที่เมื่อืน ผมทนนั่ฟัไอเี้ยพรรนาวามเศร้าอมันนถึเ้า ย้ำถึเ้า เอาริๆผม็ไม่ไ้ปลอบอะไรมันหรอ ปล่อยมันเพ้อไปนะแหละ เี๋ยวมันเหนื่อย็หลับไปเอ ผมเพื่อนที่ีใ่มั้ยล่ะรับ เพราะผมรู้ไ ว่าไอานมัน็พูไปั้นแหละ
นที่อบบ้าบอไร ี้โม้รับ!
อาวันนี้วันหยุผมเลยอใ้ีวิับน้อยอูหนึ่วัน หลัาที่ปวหัวาไอู่านแบนไม่เป็นอันทำอะไร โฮะๆ
นั้นไมาแล้ววว
“รอนานไหม ?”
ยอูถามผม พลาหอบน้อยๆ แ้มบาแระเรื่อผลาารวิ่้ามถนนมา โฮ น่ารัอะไรนานี้รับ ยอู๊
“สำหรับยอู รอทั้ีวิผม็ยอมรับ”
มุเสี่ยวรับประทานมารับ แ่มัน็ทำให้ร่าเล็รหน้าผมอายไ้ นี่็ถือว่าผ่านนะ ฮ่าๆ
“ป่ะ ไปันเถอะ”
ว่าแล้วผม็ูมือร่าเล็ เินผ่านฝูนเ้าไปยัถนนเมีย พวเราวิ่เ้าออร้านนู่นร้านนี้ เหมือนู่รัวัยรุ่นธรรมาทั่วไป
“นี่ๆ อิน ใส่นี่สิ”
ยอูยื่นิ๊บที่ิผมสีมพูรูปหมีน้อยมาให้ผม ผมส่ายหน้าพรื ยอูหัวเราะน้อยๆ ่อนะเย่เท้าแล้วิิ๊บหมีน้อยสีมพูให้ับผม
“ ฮ่าๆๆ ลเป็นบ้าเลยอิน ”
สิ้นำ็หัวเราะลั่นอีรอบ เหอๆ ูทำหน้าเ้าสิ ท่าะอบมาริๆสินะ
ผมเลยหยิบิ๊บรูปโบสีมพูแบบมีนฟูๆ อันให่ึ้นมาิให้ ยอูบ้า ่อนะยิ้มว้า ทำไมน่ารัอย่านี้นะ
ผม่อยๆโน้มหน้าลไปหมายะหอมแ้มใส แ่ยัไม่ทันะไ้ทำอะไร็เหมือนมีใรมาระาผมออ
“มึะทำอะไรนะอิน !!!!!!!!” ผมะั้า เฮ้ย! ไอหยอย มึมาไ้ไว่ะ
“ูะทำอะไร แล้วมันเี่ยวอะไรับมึ !!!”
ผมะโนลั่น ัะมีอารม์ล่ะนะ มึเป็นใรรับอยู่ีๆมา ะโนใสู่แบบนี้ ถึะเพื่อนู็เถอะ
“มึทำแบบนี้ มึิะหัหลัแบั้นหรอ !!! เหอะ !! มึล้าทำแบบนี้ไ้ยัไวะ”
“แล้วทำไมะทำไม่ไ้ ในเมื่อูับแบไม่ไ้เป็นอะไรัน !!!!”
“มึมัน !!”
ผลั่วะ
“หยุเียวนี้นะานยอล หยุ!!” ยอูวิ่เอาัวมาั้นระหว่าผมับานยอลไว้
“นายถอยไปเลยนะ ถอยไป !!!!!!!!”
“มึอย่ามาวา ยอูนะไอาน !!!”
ผมรีบผลัยอูให้ออห่าาพวผม้วยลัวร่าเล็ะโนลูหลาเหุาร์นี้
“ไออิน ถ้ามึูแลแบฮยอนไม่ไ้ ูะูแลแบฮยอนเอ !!!!!!! แล้วมึ ่วยออไปาีวิแบฮยอนเลยนะ ออไป!!”
“พอ! พอไ้แล้ว ปาร์ านยอล!!!” เป็นเสียยอูที่ร้อึ้น
“……….”
“นาย็ว่าแ่นอื่น ไม่ิะลอมอย้อนลับไปูัวเอหน่อยหรือไัน นายเอ็หัหลัอินเหมือนันไม่ใ่หรือไ”
ยอูพูอย่าเือแ้น ผมไม่เยเห็นร่าเล็ในโหมนี้เลยริๆ
“……..”
“พูไม่ออเลยใ่ไหมล่ะ หึหึ แ่ะอบอไว้ให้นะ ว่ามันเป็นโีอนายที่เรื่อที่แบฮยอนับอินเป็นแฟนันนะ มันือเรื่อโห แล้ว่วยหัฟันอื่น่อนะบ้านะ ไม่ใ่ปิหูปิา ิเอ เออเอไปแบบนี้ !!! นที่ทำให้แบฮยอนเสียใ ือัวนายเอ ไม่ใ่อิน ำไว้ !! แบฮยอนเ้าอให้อิน่วยแสเป็นแฟน เพื่อะไ้ใล้ิับนาย เาอยาอยู่ใล้ๆนาย อยาอยู่ในสายาอนาย แบฮยอนมันรันาย มันรันาย ปาร์ านยอล !!!!!!!” ยอูะโนลั่น ่อนะเ้ามาพยุผม ะที่ะเินออาร้าน ผมหันไปหาไอาน่อนะพู
“มึไม่้ออโทษู านยอล นที่มึวระไปอโทษ ือนที่มึทำร้ายิใเาไปเมื่อวานนี้”
---------------------------------------------------------
TALK : มาอัพให้รบแล้วนะะ ื้ออ หลัามีนแอบประทุษร้ายไรเอร์ 55555 โฮฮ ใร้ายุเบย >< อบุทุน
ที่มาอ่านฟิพวเราันนะะ อบุทุๆอมเม้น์้วย โฮ น้ำาไหลพราๆ แล้ว็อบุ นที่เป็นแฟนลับ้วย
ไรเอร์อูบที >3< ฮี่ๆ พาร์ทหน้า ฟิอพวเรา็ะบแล้วนะ ื้ออ ไม่อยาให้บเลย อีมั้ยะ 55555
รีเอร์บอเลวล่ะะ : P แล้วเอันพาร์ทหน้านะ่า ุ๊บๆๆ >3< รั รีเอร์ทุน
ความคิดเห็น