คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คิดไปเอง
EXO -k Baby
ฉันกำลังพึมพำกับตัวเอง เพราะเวลาสถานที่นอน มันไม่ชินนะสิ ไม่ใช่เพราะฉันตื่นเต้นหรอก ที่ผ่านมาต้องทำงานหนักมาก ฉันเลยเหนื่อย แล้วก็จะหลับไปเอง แต่ตอนนี้มันยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยแล้วจะให้นอนอย่างงี้หรอ ไม่ไหว้อ่ะ Y-Y
~~ ครื้อง ครือง ~~
ไม่นะ เสียงแบบนี้ อย่า บะ..บอกนะว่า
เปี๊ยงงงงง //
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฉันร้องอออกไปสุดชีวิต การที่มานอน ที่ที่ไม่เคยชิน แล้วก็ต้องมานอน กับ ฟ้าฝนที่ไม่ชอบสุดชีวิต ฉันว่าเป็นมิตรกับผียัง ไม่น่ากลัวเท่าฟ้าร้องนะ (_ _) (T^T)
แล้วน้ำใสๆ ก็ออกมาจากตาของฉัน เหตุผลที่ฉันกลัวฟ้าร้อง นะหรอ
“ เอ๋ะ ทุกคนหายไปไหนหมดอ่ะ คุณครู แบม มีไหนกันหมดอย่าทิ้งฉันไหว้คนเดียวสิ ฮื้อๆ ๆ ”
สาวน้อยตัวเล็ก ที่ไปเที่ยวสวนสัตว์ กับโรงเรียน ได้หลงทางกับคุณครู และตอนนี้ ท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว แต่กำลัง บ่ายสองอยู่ นั้นหมายความว่า ฝนกำลังจะตก แต่เธอไม่ได้หาที่ร่มแต่อย่างใดได้แต่ตะโกนหาคุณครูและเพื่อนสนิทของเธอ พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย
“ คุณครู แบม มีไหนกันหมด ฮือ ๆๆ T T ”
เปี๊ยงงงงง //////
“ แม่จ๋า ช่วย พิมฐาด้วย ไม่เอาแล้วพิมฐา จะไม่มาสวนสัตว์แล้ว ฮือๆ (>_T) ”
แล้วเธอก็ได้ร้องไห้กลางสายฝน แต่ก็ยังตะโกน ต่อไปเรื่อยๆ
“ ‘ ไม่เป็นไรนะเธอจะต้องปลอดภัย เชื่อฉันสิ ’” เป็นเสียงของเด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง
“ ฮื้อๆ แม่จ๋าช่วยพิมฐาด้วย ฮื้อๆ ” สาวน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
“ ขึ้นมาสิ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปหาคุณครูของพวกเรานะ ^^ ” เด็กชายตัวน้อยยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เธอ
“ ฮื้อ ๆ ” สาวน้อยก็ยังคงร้องไห้ต่อไป
เด็กชายตัวน้อยได้อุ้มสาวน้อย ให้กอดหลังเขา แล้ว ในที่สุดเขาก็พาสาวน้อยไปหาคุณครูได้ในที่สุด
แต่ตอนนี้ ผู้ชายดีๆอย่างนั้น อยู่ไหนก็ไม่รู้ แถมชื่อฉันยังไม่รู้เลยเพราะตอนนั้นฉันร้องไห้ใหญ่เลย ตอนนี้ก็ด้วยอะดิ T^T
เปี๊ยงงงงง / /// //
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!! !! !
ฉันกริ๊ดลั่นออกไปสุดชีวิต ไม่สนอะไรแล้ว ผนังนี้คงจะหนาพอนะ ฮือๆๆๆๆ
“ พิมฐา !! เธอเป็นอะไร พิมฐา ! ” เสียงของซูโฮ ดังขึ้นแต่ตอนนี้ฉันได้แต่ร้องไห้ไม่ตอบอะไร
เปี๊ยงงงงง
กริ๊ดดด ซูโฮนายช่วยฉันด้วย ฉันกลัว ฮื้อๆ
“‘ ไม่เป็นไรนะเธอจะต้องปลอดภัย เชื่อฉันสิ ’” ทำไมคำพูดนี้มันคุ้นๆจังนะ
[ SUHO ]
ผมได้ยินเสียงกริ๊ด ดังมาจากห้องที่ผมกำลังนอน พอดีว่าผมคอแห้งเลย ออกจากห้อง มาดื่มน้ำแล้วก็ได้ยินเสียงกริ๊ดจากห้องพิมฐา ผมเลยเขามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมรู้แล้วล่ะ ว่า พิมฐา กลัวฟ้าร้อง เพราะตอนนี้ ฝนกำลังตก หนักมาก เธอชื่อคล้ายๆ กับเด็กที่ผมช่วยไว้ตอนเด็กๆ เลย หรือจะเป็นคนเดียวกัน เธอยังไม่เลิกกลัวอีกหนอนี่มันนานมากแล้วนะ
“ ฉันกลัวฮื้อ ๆๆ ๆๆ ซูโฮนายอย่าไปนะ T^T ”
หะ..เห้ย พิมฐา กอดผมซะแน่นเลย ผมเป็นผู้ชายนะ ก็เขินเป็นเหมือนกันนะ
“ นายเผือก นายอย่าทิ้งฉันไปไหนนะ ฮื้อๆ ๆ ”
“โธ่ยัย โหด ”
“ อย่าทิ้งฉันไปไหน นะ….ซูโฮ ”
เปี๊ยงงงงง
“ กริ๊ดดดดดดด ฮือๆ ๆ ซูโฮ ”
“ ไม่เป็นไรน่ะ ฉันอยู่ข้างๆเธอแล้วไม่มีอะไรที่ต้องกลัว ”
ผมพูดเสร็จก็โอบกอดเธออย่างแน่น เพื่อให้เธอมันใจว่าผมจะปกป้อง เธอได้อย่างที่ผมพูด
พิมฐาหยุดร้องไห้ แต่ตอนนี้เสื้อนอนผมกำลัง ชื้นๆ เพราะน้ำตาของเธอ
ผมอยากให้เวลาแบบนี้หยุดจัง เพราะไม่รู้จะมีโอกาส แบบนี้อีกหรือเปล่า….
เช้าแล้ว
พิมฐายังไม่ตื่น แต่ผม ออกมาก่อนแม้จะเสียดายอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้นก็ตาม เดียวเธอจะโวยวาย ตอนนี้ 7 โมงแล้วอีกสองชั่วโมงยังทันอยู่ มั้ง ใช่ตั้งแต่วันนี้เราจะไปออกข่าวว่าเราเป็นแฟนกัน แฟนปลอมๆอะนะ @_@
ผมแอบเสียดายอ้อมกอดนั้นจัง
ตอนนี้ก็เก้าโมงแล้ว และเรากำลังจะไปตามสถานที่ ที่นัดกับนักข่าว พิมฐาเธอยังทำตัวปกติ เธอคงจะคิดไปเองว่าเป็นความฝัน เพราะฝนหยุดตกน่าจะประมาณเที่ยงคืนแล้ว บางทีมันเอาจจะทำให้เธอ คิดไปเอง
“ พวกเธอสองคนต้องตอบคำถามให้ดีๆ นะ สู้ๆ ” อานัทบอกกับพวกเราสองคน
“ ครับ / ค่ะ ” เราเอ่ยพร้อมกัน
[PIMTHA]
เมื่อคืน ฉันรู้สึกเหมือนได้กอดใครคนหนึ่ง ฉันรู้สึกว่ามันเป็นกอดที่อบอุ่นมาก แต่พอตื่นขึ้นมา ก็ไม่เจอใคร คงจะเป็น ฝันละมั้ง
ฉันมองหน้าซูโฮ เป็นเวลานาน หรือว่าจะเป็น …
“ มองหน้าฉันทำไม ยัยโหด =_= ”
คงไม่ใช่แน่นอน -3-
“ นี่ เมือคืน นายเข้ามาในห้องฉันหรือเปล่า ” ฉันลองถาม
“ เหอะ ๆ ฮะ.. ฮ่าๆ ” อยู่ซูโฮก็หัวเราะ ชอบใจยกใหญ่
“ มีอะไรให้น่าขำย่ะ -*- ”
“ ฉันเนี่ยนะ จะไปนอนห้องเธอบ้าหรือ เปล่า สเป็กฉันไม่ใช่อย่างงี้เลย นี่ หรือเธอแอบชอบฉันอยู่ ก็เลยเอาไปฦนพึมพำ ว่าฉันเข้ามานอนห้องเธอ :P ”
“ ใครจะไปชอบคนอย่างนาย ตาตี้ขาวเผือก :P !! ”
ชิ หงุดหงิดชะมัดแค่บอกว่าคิดไปเองก็จบเรื่อง ทำไมรู้สึกเหมือนโดนทำร้ายจิตใจอย่างบอกไม่ถูกอย่างงี้นะ …
Q : ทั้งสองคนคบกันมานานรึยังค่ะ ?
SUHO : อาทิตย์หนึ่งละครับ
Q : คบกันอาทิตย์เดียงเองแล้วมั่นใจหรอค่ะ ว่าจะไปได้ไกล
นักข่าวนี่ก็ถามมากจริง ชิ -3-
SUHO : อันนี่ไม่แน่ ผมไม่แน่ใจครับเพราะเราไม่สามารถ กำหนดอนาคตได้ ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนนะครับ แล้วอีกอย่างทำไมน้ำเสียงของคุณมันใจจัง ว่าผมกับเขาจะเลิกกันเร็วๆนี้ด้วยครับ ?
หู้ ซูโฮสุดยอดเลยอ่ะ ทำเอานักข่าวพูดไม่ออก เลย
Q : เอ่อ ..ก็คงจะเป็นอย่างนั้นมั้งค่ะ เราขอถามฝ่ายหญิงนะค่ะ ไม่กังวลหรอค่ะที่ฝ่ายชายมีข่าว มากมายที่เกี่ยวกับ ‘ เกย์ ’
แหมยัยนักข่าวพอซูโฮ ตอบคำถามจนเงิบ ก็มาโยนคำถามให้ฉันเลยนะ
PIMTHA : เอ่อ.. ก็เพราะ ว่า.. ฉันมั่นใจในตัวเขาและมันใจในความรักของเราและถ้าเขาเป็น “ เกย์ ” จริงๆ ทำไมเขาจะต้องมาคบกับฉันด้วยค่ะ ถ้าคุณคิดว่า ฉันหวังเงินของเขา คิดผิดไปได้เลยค่ะ เพราฐานะ ฉันกับเขาก็พอๆกันด้วย
ฉันกับซูโฮ ฐานะเราพอๆกัน แต่พ่อของฉันไม่ชอบให้อยู่บ้านเฉยๆอยากให้ทำงานบ้าง แต่ฉันไม่ชอบการทำงาน แบบธุรกิจ เพราะฉันไม่ค่อยทางนี้เอาซะเลย ส่วนเรื่องแบบนี้ ทางครอบครัวฉันรู้หมดแล้ว เพราะอานัทเป็นคนบุกไปบ้านเพื่อจะบอก ครอบครัวของฉัน ท่านก็โอเคเพราะ อานัท มีประกันอะไรหลายๆอย่างๆ แต่มีคนคอยเฝ้าฉันกับซูโฮ จากอันตรายต่างๆ
Q : แล้วทางในวง ของคุณซูโฮไม่ว่าอะไรหรอค่ะที่ ลีดเดอร์ มีแฟน ก่อนคนอื่นเขาเลย และอีกอย่าง ไม่กลัวว่าแฟนคลับจะแอนตี้หรอค่ะ
SUHO : ถ้าแฟนๆของผมกำลังดูรายการนี้อยู่ผมอยากจะบอกว่า ผม จะคบกับพิมฐาให้อยู่ในขอบเขตและเป็นตัวอย่างที่ดี ผมไม่รักแฟนๆ น้อยลงหรอกครับ ในทางกลับกัน พวกคุณจะทำให้ผมมีกำลังใจมากขึ้น กว่าเดิม ผมอยากให้แฟนๆเขาใจนะครับ ว่า “ความรัก” มันห้ามใจกันไม่ได้ ผมรักแฟนๆ นะครับ
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
พวกเราตอบคำถามนักข่าวที่ เหมือนกำลังทำสงครามกัน เส็จเรียบร้อยแล้วฉันกลับมาทีห้องพักก่อน ซูโฮ ตอนนี้ก็กำลังไปทำงานกับวงของเขากลับมาก็น่าจะประมาณ สามถึงสี่โมงมั้ง
ห้องของฉันกับซูโฮ เอ๋ นะจะห้องนี้
“ พิมฐาครับ ” เสียงทุ้มๆของใครคนหนึ่งกำลังเรียกชื่อฉันอยู่
“ ห๊ะ ใครค่ะ ( O.o ) ” ฉันหันกลับไป
ตะ..แต่หน้าพี่คีย์อยู่ใกล้กับหน้าฉันแค่เอื้อม เท่านั้น
“ พะ..พี่คีย์ พี่มาทำอะไรที่นี่ค่ะพี่ไม่ไปทำงานหรอ ค่ะ ” ฉันถามอย่างเก้ๆ กังๆ เพราะฉันเกรง
“ ทำไมถามแบบนี้ล่ะทำเมื่อว่าพี่เป็นคนห่างคนไกล ”
“ งั้นพิมฐาขอโทษนะค่ะ แหะ ๆ ขอตัวเขาห้องก่อนนะค่ะ @A@ ”
ฉันค่อย ค่อย ขยับขาเข้าไปในห้อง
“ เดี๋ยวพี่มีเรื่องจะคุยกับพิมฐา สักสองโมง คนมาหาพี่ที่ห้องนะ ” พี่คีย์ จะถามอะไรกันนะ
“ จะ..จะดีหรอค่ะให้เขาไปในห้องพี่เลย ไม่รบกวนคนที่ พักที่เดี๋ยวกับพี่หรอค่ะ ” ที่จริงแล้วฉันไม่อยาก ไปต่างหากเล่า -_-^
“ ไม่หรอกวงพี่เป็นวงโลกสวนตัวสูงนะและคนในวงมีน้อยไม่เหมือนวง ซูโฮหรอกที่คนเยอะเลยจำเป็นต้องนอนด้วยกัน ”
“ เหะๆ ” ฉันได้แต่ยิ้มฝืนๆ ให้ พี่คีย์
“ มาให้ได้นะ พี่จะหรอ ”
“คะ..ค่ะ “ ตอนนี้ฉันชักจะพูดติดๆขัดๆแล้วนะ
14 .16
ยังก็เขียนโน้ตบอกซูโฮ ล่ะกัน
นี่ก็ใกล้ จะสองโมงครึ่งแล้วด้วย
ปิ๊งป๊อง
ฉันกด อ่อนเรียกเขาออกมา
“ มา แล้วครับ ” เสียงของพี่คีย์ อยู่ในห้องตะโกนออกมา
“ พิมฐา มาแล้วหรอ ^^ ”
“ ค่ะ ขอโทษนะค่ะที่มาช้า ” เพราะว่าทำใจนะ สิ มาเข้าห้องผ้ชายเนี่ยนะ
“ ไม่เป็นไร ๆ เข้ามาในห้องก่อนสิ ” พี่คีย์ชวนให้ฉันเข้าไปในห้อง
“ ห้องพี่คีย์ คลาสสิคดีนะค่ะ ^^ ” เพราะว่ามันสวยจริงฉันก็เลย บอกไปตามตรง แบบไม่เกรง
“ พอดีว่าพี่เป็นคนที่ชอบ แนวนี้อ่ะนะ “ พี่คีย์ตอบยิ้มๆมาให้ฉัน
“ ค่ะ ”
“ เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้นะ ” พี่คีย์พูดเส็จก็ ไปหยิบน้ำเปล่าในตู้เย็นมา ถ้าเขาจะใส่ยาพิษก็คงไม่ใช่ เพราฉันเห็นเขาชัดมาก ตู้เย็นกับจุดตรงที่ฉันนั่งมันใกล้กันมาก
“พี่ไม่ได้ใส่ ยานอนหลับไปหรอกนะ ^^”
“อ๋อ พิมฐาเชื่อค่ะ แหะๆ ” ฉันก็ตอบไปอย่านั้นจริงเชื่อ ห้าสิบห้าสิบเท่านั้นแหละ
“ ว่าแต่พี่คีย์มีเรื่องอะไรจะบอกพิมฐาหรอค่ะ ”
“ อ่อ ก็คือว่า พี่อยากรู้จริงๆว่า พิมฐาคบกับหมอนั่นจริงๆหรอ ”
“ หมอนั่น หมายถึงซูโฮหรอค่ะ ”
“ ใช่อะสิ ”
“ ค่ะ เราคบกันได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว ” ฉันไม่กล้า บอกความจริงไปหรอก เพราะพี่คีย์ ฉันยังไม่เชื่อใจเต็มร้อย
“ หรอ น่าเสียดายจะนะ พี่ตื้อพิมฐา มาหลยเดือน พิมฐาก็ไม่ใจอ่อนให้พี่ เลย ”
“ พิมฐาขอโทษด้วยนะค่ะตอนนั้นพิมฐาไม่อยากมีความรัก และพิมฐารักพี่แบบพี่ชายเท่านั้นค่ะ ^^ ” ฉํนยิ้มฝืนๆไป
“ หรอทำไมล่ะ พี่ไม่ดีหรอ พี่เกรดแย่ ฐานะ ไม่ดีหรอเลยคิดแค่ พี่ชาย ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ^^; พี่คีย์ดีกับพิมฐามาก จนเสียดายพี่ชายไปนะค่ะ ”
“ แต่ทำไมพี่ไม่คิดแบบนั้นล่ะ พิมฐา ” พี่คีย์ค่อยๆขยับตัวมาใกล้กับฉัน แต่ฉันก็ลุกหนีซะก่อนจนหลังไปชิด กับกำแพง
“ เออ่คือว่า …” ฉันได้แต่พูดติดๆขัดๆ
“ รู้มั้ยเมื่อก่อนพี่ไม่เคยรู้สึกเสียดายคำว่า ‘ พี่น้องเลย ’ ตั้งแต่พิมฐา ปฏิเสธพี่ พี่กลายเป็นคลาสโนว่า ทันทีเลย กอดจูบผู้หญิงคนไหน ไม่ทำให้พี่ลืมพิมฐาได้เลยนะ …”
“ พะ…พี่…คีย์ “
ตายแล้วพี่คีย์ ค่อยโอบ ‘ กำลังจะกอด ’ ฉัน แต่เขาเลื่อนใบหน้ามาเรื่อยๆ
“ พิมฐา ” พี่คีย์เอาแต่เรื่องชื่อของฉัน
“ พิมฐาขอตัวก่อนนะค่ะพี่คีย์ ”
จากนั้นฉันก็ดิ้น เกือบจะโดน ทั้ง “ จูบ ” ทั้ง “กอด” อยู่แล้วเนี่ย
ขอโทษนะค่ะพี่คีย์
ความคิดเห็น