คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไม่จริงมั้งงงงงงงง
“ ทำไมขึ้นมาช้า แล้วทำไมไปอยู่กับ คีย์นั่น ! ” พอมาถึงห้องซูโฮก็ย้อนคำถามมาหา ฉันทันที
“ ก็ฉันตามหาแบมไม่เจอนี่ ฉันตามหาที่ห้องประชุมบ้าง ห้องอานัทบ้างแต่ฉันไม่เห็น พอลงมาก็เห็นแบมจะขึ้นไปแล้ว ”
“ แล้วเธอรู้จักกับคีย์ได้ยังไง ” ซูโฮถามแต่เสียงแผ่วลง
“ พี่คีย์เคยจีบฉันตอนมัธยมไง นายจำไมได้หรอ พี่คนที่ตัวสูงๆ โดดเรียนบ่อยๆ ตรงกับคาบว่างเราไงเพื่อมาจีบฉัน เเต่ฉันไม่ชอบเขาเลยสักนิด ”
“ ...... ” ซูโฮไม่พูดอะไรเพียงแค่ถอนหายใจแรง
“ ทำไมพี่คีย์ถึงมาอยู่ค่ายกับพวกนายล่ะ ” ฉันถามอย่างสงใส แปลกจริงๆที่พี่คีย์ก็ได้เข้าวงการนักร้อง
“ คีย์นะจำไม่ได้หรอ คีย์เป็นนักร้องวงใน โรงเรียนเราไง ทั้งเล่น กีต้าร์เก่ง แร๊ปก็เก่ง ตอนที่พวกเราอยู่ ม.5 ใช่ตอนม.5 ฉันพึ่งจะเริ่มซ้อม วงที่ฉันอยู่ ฉันซ้อมมากกว่าคนอื่นๆ ซ้อมตั้ง6ปี กว่าจะเดบิวต์ เพื่อนอานัทที่กำลังหาเด็กจะเขาวงของเพื่อนอาอยู่ แล้ววันนันอานัทมารับฉันไปซ้อม ที่ ตึกซ้อมแห่งหนึ่งไม่ใช่ที่นี้เพราะกำลังอยู่ในช่วงปรับปรุงสถานที่ เเละมันค่อนข้างห่างจากโรงเรียนพอสมควร เพื่อนอาดัน ไปเห็นคีย์แร็ปที่โรงเรียน ร้องเพลง อำลาจากเพราะเป็นปีจบของมัน อานัทก็ถามว่ารู้จักมั้ย ตอนนั้นฉันไม่รู้จักหมอนั่น เเต่ได้ฝึกซ้อมก็เลยรู้ จักแต่ไม่สนิท ”
“ เรื่องยาวจัง…ฉันขอตัวไปอาบน้ำห้องฉันก่อนนะ เดี๋ยวมา ” ฉันพูดเพราะวันนี้ฉันเริ่ม เหนื่อยแล้ว
[ SUHO ]
หลังจากที่พิมฐา ไปอาบน้ำ ผมก็ลองมาคิดเล่นอยู่คนเดียว คนอย่าง ‘ คีย์ ’ จะพูดดีๆกับคนที่ไปเดินชนมัน ขนาดช่างแต่งหน้าที่มันคุ้นเคยจัดทรงผม ที่มันไม่ชอบมันก็โวยวายใหญ่เลย แต่กับพิมฐา ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันหลานปีแล้วแต่กลับจำหน้าได้ และไม่โวยวายใส่ หรือหมอนั่น จะเริ่ม ‘ รู้สึกดี ’ กับพิมฐาอีกล่ะ หมอนี่ถ้าชอบใคร จะทำตัวดีๆ พอมันเบื่อมันก็จะทิ้ง ผมไม่อยากให้พิมฐาเป็นอย่างนั้นเลย
ปิ๊งป๋อง
เสียงกริ๊งห้องผมดังขึ้น ผมจึงไปเปิดประตูดูว่าใครมา
ไม่ใช่ใครที่ไหน ดีโอ มาทำอะไรตอนนี้
“ สวัสดีครับ ลีดเดอร์ J ” ดีโอทักทายอย่างกับไม่รู้จักกันมาก่อน
“ ทักอะไรของแกทำเหมือนไม่รู้จักกันมาก่อน - - ” ผมไม่สวัสดีกลับหรอกถ้ามันพูดดีๆอย่างงี้ แสดงว่า มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
“ แหมรู้ทันอีก ” ดีโอพูด
“ เข้ามาก่อนไป ”
“ พี่ คือที่ผมมาห้องพี่นะ ไอ่ไค อ่ะ มันไล่ผมมาเพราะชะนั้นนนนน + _+ พี่ซูโฮ ”
ไอ่ดีโอมาอ่อนวอนคอเคียร์ที่ไหล่ผม ไม่ใช่นะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ผมกับดีโอเป็นผู้ชายเต็มร้อยครับ ดูเหมือนว่ามันกำลังแอบปิ้ง แอมมี่อยู่ แต่เเอมมี่คงไม่ยอมรับรักหรอก มั้ง ก็มันตาโตจนน่ากลัว ในความคิดผมนะ =_=;
“ ฉันรู้นะแกบอกไคว่าจะมานอนห้องฉันเพื่อ ที่แกจะได้ยืมตังค์ เก็บตังค์ไปซื้อสร้อยที่เอมมี่ อยากได้ ใช่มั้ยล่ะ แหม สร้อยมีราคาสูงนี่ และอีกอย่างมี น้อยคนที่จะได้ใช้ซะด้วย ” ผม ยะเหย้ย มันสะหน่อย
“ พี่รู้ได้ไง ” ดีโอ ถามทำท่าตกใจ
“ ก็นี่ไง ” ผมชูโทรศัพท์ ไคส่งอีเมล์มาเมื่อตะกี้ก่อนมันจะเข้ามาให้ห้องซะอีก ไคนะชอบแฉจะตายแฉเฉพาะในวงอ่ะน่ะ
' พี่ซูโฮเก็บตังค์ไว้ดีนะ เดี๋ยวจะมีคนยืมตังค์ ไปซื้อสร้อยเเพงเเสนเพลง ให้เเอมมี่ ซารังแฮ 'จงอิน '
“ ไอ่คายยยย ฉานนนนนน จาฆ่าแกกกก ” เอาละไอดีโอโวยวายแล้วล่ะ เหอะๆ
“ พี่ซูโฮอย่าไปบอกใครนะ นะนะนะนะนะนะนะ ” ดีโอทำท่าอ๊อดอ้อน
“ อย่าทำอย่างงี้ได้มั้ยว่ะ ขนลูก -_- ”
“ พี่เอาโทรศัพท์พี่มา ผมจะลบ ”
“ ให้แน่แต่ขอให้ส่งครบ พวกที่เหลอนะ :D ”
“ พี่อย่าทำทำร้ายผมสิ เอามา T^T เอามาๆๆๆๆๆๆ ”
“ เดี๋ยวดี แปป ”
เอ๋ส่งในกลุ่ม line ดีกว่ามีครบทุกคนเบย กว่าจะส่งได้มันไม่ใช่ง่ายๆ นะครับ -_- ไอดีโอยืนมือจะเอาโทรศัพท์ผม แหมกว่าจะได้ เรียบร้อย
เห้ย !!!
โทรศัพท์ผม ตกลงพื้นดีนะมันห่างกันนิดเดียว
“ แกจะทำอะไรของแกอะดีโอ ” ก็มันเล่นเอาหน้ามาใกล้ผมนะสิ ขนลุก ไม่จูบผมเลยล่ะ -_0
“ ชิ บอกมาก่อนว่าส่งข้อความรึยัง ”
[ PIMTHA ]
โน้วววววววววววววว ตอนนี้ฉันเกือบจะไปขัดขวางคู่รัก ชาย – ชาย ซะแล้ว
ฉันจะต้องมา แทรกกลางระหว่างสองคนนี้หรอไม่เอานะ T^T
ตัวสั่นหมดแล้ว งึกๆๆ ฉันรู้นะว่าการที่จะรักใครคนหนึ่งแต่เปิดเผยไม่ได้ มันเจ็บปวดแค่ไหน เพราะในละครต่างๆ ทั้งนั้น
โน้ววววววววววววววววววววววว ม่ายยยยยยยน้าาา
แพร้ง !! เสียงของแก้วที่อยู่ข้างๆฉันดันไปตกแตกซะได้ พวกเขากำลังมาทางนี้ท่าเขาจับได้แล้วฉันจะทำยังไงดี
จะถูกไปฆ่าปิดปากมั้ยจะถูกนำไปต้มกินหรือ เปล่าฉันมีแต่กระดูกไม่มี เนื้อหรอกจ้า
ใครก็ได้ช่วยพิมฐาด้วยยยยยยยยยยยยยยย T0T
ตายแล้ว จะทำไงดีล่ะ ดีโอ ม่ายยยยนะ ดีโอสายตายแมนแสนแมน คนนั้น กับซูโฮ ไม่นะ T^T พิมฐารับบ่ได้
“ เสียงอะไรหรอพี่ ” เสียงดีโอถาม
“ คล้ายแก้ว แตก อ้าว!! พิมฐานิเธอมานั่งเอามือกุมหัวแบบนี้ทำไม = = ? ”
แม่จ้าช่วย พิมฐาด้วยยยยยยย
“ แหะๆ ปล๊าวๆ ไม่มีอะไรจริ๊งจริง (>< )=( ><) มือมันไปโดนแก้วนะ ขอโทษนะ เดี๋ยวจะซื้อแก้วนี่ให้ใหม่นะ ” ฉันจะโดนซูโฮไปฆ่า มั้ย เอ๊ะหรือจะโดนถ่วงน้ำลงทะเล หรือจะโดนเผาเพราะจะได้ทำลายฉันไปเลย ม๊ายยยยยยยนะ T^T
“ ไม่ต้องหรอก ยัยโหด ยัยบ้า แค่แก้วแตกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ หรือแค่เพื่อนเรียกโหด ตลอดสามปีนี่ยังไม่ชินอีกหรอ ถึงได้มาทำตัวอ่อนแอ่ ? ”
“ ว่าใครอ่อนแอ่ย่ะ ฉันนะชื่อพิมฐา สาวน้อยแสนสวยและแข้งแกร่ง !”
“ เหอะบ้าไม่เลยเปลี่ยนเลยนะเธอเนี่ย - - ; ”
“ ว่าใครบ้า ”
“ คนแถวนี้ที่ชอบว่า ‘ฉันนะชื่อพิมฐา สาวน้อยแสนสวยและแข้งแกร่ง !’ ”
กริ๊ด >[]< ซูโฮทำเสียงแอ๊บเหมือนผู้หญิงแปะเลย
“ มีอะไรหรอครับ ” ดีโอ ที่เห็น ซูโฮออกมาดูว่าเสียงอะไรแต่ยังไม่กลับไป เริ่มสงใสเลยคงจะมาดู
“ อ่อ ก็ยัยโหดนี่อะดิทำแก้วแตก ดีนะที่เป็นแก้วไม่มีราคามาก ถ้าเป็นแก้วมีราคา เงินที่เธอจะด้คงหา ไปครึ่งละ ”
“ ค่า พ่อคนข๊าวขาว หล๊อหล่อ แถมมหารวยอีก !!” ฉันประชดนะ -_-
“ แน่นอนสิครับ^^ ”
ชิท่าทางกลัวๆนั่นมันหมายถึงอะไรกัน ไม่เปลี่ยนเลยนะ ย่ะ
“ นี่พี่ครับ ไปคุยกัน ที่ ห้องรับแขกจะดีกว่านี้มั้ยครับ ” ดีโอฉันไม่ได้แย่งของนายนะTT
“ นั่นสินะ เสียเวลากับยัยโหดไปเยอะเลย ”
“ ฉันไม่ได้โหดนะ ! ”
“ คล๊าบคล๊าบ พิมฐา สาวน้อยแสนสวยและแข้งแกร๊งแกร่ง ”
อ๊ายยยยย มาอีกแล้วเสียงใสคล้ายผู้หญิง แต่นายเป็นผู้ชายนะ!!
“ พี่ เข้าเรื่องได้แล้ว พี่ส่งข้อความ ‘ เรื่องของผม ’ ไปบอกคนอื่นหรือเปล่า !”
“ ไปดูในLine กลุ่มเราเอาเองนะ ”
ทันใดนั้นฉันก็เห็นดีโอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที
“ พี่ทำไมพี่ทำอย่างนี้กับผมได้ ม่ายนะ ” ดีโอที่ปกติตาโตอยู่แล้ว มาทำหน้าอย่างงี้แอบน่ารักไปอีกแบบแหะ เอ๊ะนี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ย ดีโอเขาเป็นของ ซูโฮนะ ไม่ๆ ๆ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย เลิกความคิดนี่สิ
“ พี่อ่ะ คนอื่นรู้กันหมดแล้ว โธ่ไม่น่าเลยยยยยยยย ” ดีโอทำท่าผิดหวัง
“ ฮ่ะ ๆ จะยืมตังค์ไม่ใช่หรอ แกล้งนิดเดียวทำเป็น เอ๊ะอ่ะ มาก - - ”
“ โธ่พี่อีก ห้าพันวอน เท่านั้น เงินผมมาเมื่อไหร่ ผมเอาคืนเมื่อนั้นแหละ พี่ก็รู้นิสัยผมไม่ใช่หรอ ”
“ ขอโทษนะ พอดีไม่ชอบพกเงิน พกแต่การ์ด ”
ซูโฮ พูดเส็จก็ยืน บัตรเครดิต ให้ เป็นบัตรทอง เน้นนะค่ะ บัตรทอง !! นี่ถึงขั้นให้เงินกันง่ายๆอย่างงี้เลยหรอ แอบอิจฉาอ่ะ -*-
“ ห้าพันวอนเท่านั้นนะ ถ้าฉันเช็คดูเมื่อไหร่ ถ้ามันมากกว่านั้นฉันคิดดอกเบี้ย ไปได้แล้วไป๊ - - ”
“ มีไล่กันด้วย พี่ตลอดเลยนะ กอดที่หนึ่ง ”
โน้ว จากนั้นทั้งสองคนก็กอดกัน แล้วดีโอก็ยิ้มให้ฉันด้วย หมายถึงนางกำลังบอกว่าเราเป็นศัตรู อยู่รึเปล่าน่ะ แอบกลัวค่ะ TT
“บ๊ายนะ พิมฐา ^_^ ” ดีโอ ยิ้มแล้ว บ๊ายบายให้ฉัน ฉันก็ยิ้มหน้าเกรงๆ ใส่เพราตอนนี้บอกเลยว่าเกรงมากกกกกกกกก
“ยัยโ หดเมื่อกี้เป็นอะไร อ่ะ ทำหน้าเกรงเชียว ” ซูโฮถามแบบนี้แล้วจะตอบไงดีละเนี่ยยยยยยยยยยย
“อ่อ กะ…ก็ ….ซีเรียจเรื่องทำแก้วนายเผือกตกไง ซอรี่นะ ”
“ ก็บอกแล้วไงอย่าคิดมาก คิดมากนะแก่ นะเจ๊ :P ”
อ๊ากกกกกกกกกอย่ามาทำหน้ากวนใส่ฉันนะ ถ้าดีโอมาเห็นเขาจะทำไงดีละเนี่ย @_@
“ มาเล่นเกมกันมั้ย ใครแพ้พรุ่งนี้ทำกับข้าว ” ซูโฮ ถาม
“ อ้าวนายไม่ได้ไปกินกับอานัทหรอกหรอ” ฉันสงใส
“ เปล่าหรอกพวกเราถ้าหิวก็จะหาซื้อกันเอง หรือไม่ ก็ส่งมากิน เพราะถ้าไปร้านนะ สาวๆ
กริ๊ด แตกเลยล่ะ เพราะความหล่อของฉันไง :D ”
“ ค่า พ่อคนขาวเผื๊อก เผือก แล้วก็หล๊อหล่อ ”
“ จะให้ดีลบคำว่าเผือกออกไปจะดีมาก ”
“ ฉันประชด ค่ะ ”
“ ถือว่าเป็นคำชม กู๊ดไนท์นะ ยัยโหด คืนนี้และทั้งคืนฉันจะล๊อกห้องนะไม่ต้องมาหวัง จะ ‘ กิน ‘ ฉันหรอก เตือนเธอไว้ก่อน ”
“ เชอะเข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าค้า ฝันร้าย ย่ะ :P ”
“ เหอะ ๆ ”
ใครจะสนคนอย่างนายกัน
[ เสียงอะไรน่ะ ]
ความคิดเห็น