คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 3-3
ซีรี่ย์ชุด The Billionaire demon's virgin mistress Erotica Vol.2: สามีเถื่อน
ตอนที่ 3-3 (จบ)
“ผมถาม... เข้ามาทำไมในห้องนอนของผม”
ดวงตาคมจัดทรงอานุภาพจ้องมองมาอย่างเอาเรื่อง และมันก็ส่งผลให้กายสาวสะเทือนรุนแรง
“คือฉัน... เอ่อ ยาย... ยาย...”
“ถ้าตอบคำถามผมไม่ได้ ผมคงต้องไปถามเอาจากป้าเดซี่เอง”
แววตาตื่นกลัวของวรันธาราฉายชัดขึ้นมาทันที
“อย่า... อย่านะคะ ยาย... ยายขึ้นมาทำความสะอาดค่ะ”
มุมปากหยักสวยของเควินยกขึ้นสูงเป็นรอยยิ้มหยันเยาะ
“ถ้ายายเป็นสาวๆ ผมคงคิดว่าขึ้นมาถ้ำมอง แต่ดูจากสภาพแล้วไม่น่าใช่ จริงไหมครับ”
“จะ จริงสิคะ ยาย... ยายขึ้นมาทำความสะอาดจริงๆ”
“แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของยายนี่ครับ”
“คือ... ยายอาสาขึ้นมาทำแทนคนเก่าน่ะค่ะ เห็นคุณเดซี่บอกว่าลาป่วย”
เควินไม่ตอบ แต่กลับเดินวนไปรอบๆ ร่างของวรันธารา หญิงสาวยืนตัวตรงด้วยความประหม่า สองมือกำแน่นอยู่ข้างลำตัว ภาวนาให้เควินไม่สงสัยอะไรมากเกินไปกว่านี้อีก
“ทำไมผิวของยายไม่เห็นย่นเหมือนหน้าตาล่ะครับ ขาวเนียนราวกับผิวของสาวๆ”
แถมยังหอมอีก แต่ประโยคหลังเควินแค่คิดภายในใจ ไม่ได้พูดออกไป
วรันธาราตกใจหน้าซีด รีบหันไปเผชิญหน้าพ่อหนุ่มกึ่งเปลือยที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“คือ... คงเป็นกรรมพันธุ์น่ะค่ะ”
“หรือครับ”
หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะหลบสายตา แต่พอไม่มองที่ใบหน้าหล่อลากดิน ก็ต้องเลื่อนลงมามองที่หน้าอกกว้างสมบูรณ์แบบแทน และนั่นก็ทำให้หล่อนสั่นไปทั้งตัวอีกครั้ง
เควินเห็นท่าทางประหม่าของยายแก่ตรงหน้าก็อมยิ้ม
“เอาเป็นว่าผมจะรีบแต่งตัวและออกไปข้างนอกก็แล้วกันนะครับ ยายจะได้ทำความสะอาดห้องได้สะดวกขึ้น”
“เอ่อ... ขอบคุณค่ะ”
รอยยิ้มจากกลีบปากอิ่มของสตรีสูงวัยตรงหน้าผุดพรายขึ้น ดวงตากลมโตก็สดใสน่ามองอย่างประหลาด
“ตอนสาวๆ ยายคงมีหนุ่มๆ มารุมจีบเยอะใช่ไหมครับ”
พอเควินชวนคุยเรื่องอื่น วรันธาราก็รู้สึกผ่อนคลายและเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น หล่อนยิ้มหวานและนั่นก็ทำให้คนที่มองอยู่หัวใจกระตุกมากยิ่งขึ้นจนต้องหันหน้าหนี
“ก็มีบ้างค่ะ แต่ไม่เยอะหรอก ว่าแต่คุณเควินถามยายทำไมเหรอคะ”
เควินยักไหล่กว้าง ก่อนจะเดินออกห่าง และตัดบททันที
“ผมขอเวลาแต่งตัวห้านาที ยายออกไปรอนอกห้องก่อนก็ได้ แต่ถ้าไม่กลัวว่าจะเป็นตากุ้งยิงเพราะเห็นผมโป๊ จะยืนดูผมแก้ผ้าตรงนี้ก็ได้ครับ ผมไม่ถือสาคนแก่หรอก”
“ออก... ยายจะออกไปรอข้างนอกค่ะ”
แค่เขากึ่งเปลือยหล่อนก็ลมแทบจับแล้ว นี่ถ้าเห็นเขาเปลือยทั้งตัว หล่อนไม่คง...
วรันธาราส่ายหน้าแรงๆ และรีบวิ่งออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว
“วิ่งเร็วราวกับสาวๆ”
เควินมองตามไปด้วยสายตาประหลาดใจก่อนจะปลดผ้าขนหนูที่พันรอบสะโพกออก และสวมเสื้อผ้าในเวลาต่อมา
วรันธารายืนพิงอยู่กับบานประตูไม้ห้องนอนของเควินด้วยท่าทางหมดเรี่ยวหมดแรง หน้าอกอวบอัดที่อยู่ใต้เสื้อตัวโคร่งสะท้อนขึ้นลงถี่ระรัว ดวงตากลมโตยังคงเบิกกว้าง
“ขืนอยู่ใกล้หมอนี่อีกวันเดียว เราต้องเป็นบ้าแน่ๆ”
ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ขนาดมีผ้าขนหนูติดกายแค่ผืนเดียวยังดูดีขนาดนี้ แล้วถ้า... ถ้าเขาไม่มีอะไรเลยบนร่างกายล่ะ
ไม่ ไม่ ไม่!อย่าคิดแบบนี้ ธาร... เธออย่าคิดอะไรบ้าๆ นะ เธอมาทำงาน และที่สำคัญหลังจากงานเสร็จ เควิน คาสโตรเซ่นก็จะเป็นทางขนานที่หล่อนไม่มีทางได้พบเจออีกเลย
วรันธาราหน้าตาหม่นหมองลง เพราะรู้ตัวแน่ชัดแล้วว่าตกหลุมรักพ่อมหาเศรษฐีจอมเถื่อนเรียบร้อยโรงเรียนเทกซัสไปแล้ว
กำลังท้อแท้กับชะตาชีวิตอยู่ดีๆ ประตูห้องที่หล่อนพิงอยู่ก็เปิดผั๊วะออกมาโดยไม่มีเสียงใดๆ เตือนล่วงหน้าเลย ผลนะเหรอ... ร่างในชุดโคร่งงุ่มง่ามก็เสียหลักล้มคว่ำไปข้างหน้าน่ะสิ
“โอ๊ย...”
เพราะเจ็บกับแรงกระแทกระหว่างก้นกับพื้นทำให้หญิงสาวเผลอร้องอุทานเสียงจริงออกมา และนั่นก็ยิ่งทำให้เควินสงสัยมากยิ่งขึ้น
“ผมขอโทษครับ ไม่คิดว่าจะมีคนมายืนพิงประตู”เควินเดินไปหยุดตรงหน้า และย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้า จ้องหน้าวรันธาราในคราบของหญิงชราหน้าตาอัปลักษณ์นิ่ง
อะไรบางอย่างในดวงตาสีน้ำเงินเข้มเกือบดำของเควินทำให้หญิงสาวหน้าซีดเผือด
เขากำลังสงสัยหล่อนหรือเปล่านะ?
“เอ่อ... ไม่... ยายไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”
ว่าแล้วก็ฝืนยิ้มและพยายามจะพยุงตัวลุกขึ้นยืน แต่เควินยื่นมือใหญ่มาแตะที่ฝ่ามือนุ่มของหล่อนเสียก่อนความร้อนลามเลียตั้งแต่ฝ่าเท้าจรดเส้นผมในทันทีที่เขาแตะต้อง วรันธาราอ้าปากค้าง มองผู้ชายตรงหน้าด้วยความตกใจ
“คุณ... เควิน...”
“ผมจะช่วยพยุงน่ะครับ”
หล่อนไม่อาจรู้ได้เลยว่าภายใต้ความมืดลึกของดวงตาคมกริบของเควิน เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ เพราะเขาซ่อนมันเอาไว้ด้วยความดุกระด้าง และรอยยิ้มเหมือนจะเยาะจากริมฝีปากสวยของตัวเอง
“ขอบ... ขอบคุณมากค่ะ”
หญิงสาวขยับตัวออกห่างทันทีเมื่อตัวเองสามารถยืนได้เต็มฝ่าเท้า ยิ่งอยู่ใกล้แบบนี้ ยิ่งได้กลิ่นหอมเซ็กซี่จากเรือนกายกำยำ หล่อนก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังถูกควบคุม
“ไม่เป็นไรครับ เอาเป็นว่านับจากวินาทีนี้ ห้องนอนของผมเป็นของยายแล้ว ช่วยทำความสะอาดให้ทั่วทุกซอกมุมด้วยนะครับ”
“เอ่อ... แล้วคุณเควินจะกลับมาที่นี่อีกตอนไหนคะ”
เควินยิ้มบางๆ นัยน์ตายังไม่บอกความรู้สึกเช่นเดิม
“ค่ำๆ ผมถึงจะกลับขึ้นมาอีกครั้ง เชิญยายตามสบายเถอะครับ”
ค่ำๆ เลยเหรอ? งั้นหล่อนก็มีเวลาหลายชั่วโมงเลยน่ะสิ
วรันธาราเผลอตัวยิ้มออกไป เควินมองเห็น แต่ไม่พูดอะไร นอกจากหมุนตัวและเดินจากไปทันที
หญิงสาวรอจนร่างของเควินหายไปจากสายตาแล้วนั่นแหละ ถึงเปิดประตูและเดินหายเข้าไปภายในห้องนอนกว้างอีกครั้ง และมุ่งมั่นจะรีบทำงานให้สำเร็จลุล่วง เผื่อที่จะได้กลับออกไปจากที่นี่เสียที
หล่อนไม่อยากอยู่ใกล้เควิน คาสโตรเซ่นนานกว่านี้ เพราะยิ่งใกล้ก็ยิ่งลุ่มหลง ยิ่งลุ่มหลงก็ยิ่งเสียใจ เพราะตัวเองไม่คู่ควรกับเขา แม้แต่ในฐานะคู่นอนก็ไม่มีสิทธิ์
ความคิดเห็น