เมียเก็บมาเฟีย ซีรี่ย์ชุด เทพบุตรมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่ 20-1

ซีรี่ย์ชุด เทพบุตรมาเฟีย:เมียเก็บมาเฟีย
 

ตอนที่ 20-1
 

‘บุหลันดวงกลมโตเบื้องหน้ามีภาพของยาหยีซ้อนทับอยู่อีกแล้ว’

คอร์เนลฟาดกำปั้นลงบนขอบหน้าต่างบานใหญ่ภายในห้องนอนด้วยความหงุดหงิดขัดเคืองความเดือดดาลแล่นฉิวอยู่ในสายโลหิตเห็นได้ชัดว่ายาหยีเป็นผู้หญิงแพศยาและทำทุกอย่างเพื่อให้เป้าหมายของตัวเองสำเร็จโดยไม่สนใจว่าจะต้องใช้วิธีใดเพื่อให้ได้มันมาหล่อนเป็นนางกากีเลวยิ่งกว่านางวันทองสองใจในสมองเล็กๆที่อัดแน่นไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมกลโกงของหล่อนช่างไร้ศีลธรรมยิ่งนักแต่...เขาก็ยังต้องการหล่อน

คอร์เนลคิดอย่างขมขื่นรู้สึกว่าขณะนี้ตัวเองเป็นยิ่งกว่าไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่มีเขาอยู่บนหัวเสียอีกรู้ทั้งรู้ว่ายาหยีแพศยาต่ำช้ามากแค่ไหนแต่ทุกๆส่วนในกายหนุ่มก็ยังโหยหาเจ้าหล่อนอย่างรุนแรงกล้ามเนื้อภายในบีบเกร็งเพียงแค่นึกถึงรอยยิ้มจากกลีบปากอิ่มเต็มที่ถึงแม้ว่าเขาจะบดขยี้ด้วยปากมานับครั้งไม่ถ้วนแค่ไหนก็ยังห่างไกลจากคำว่า‘อิ่มเอม’นักเขาไม่เคยอิ่มไม่เคยพอเลยหากเจ้าสิ่งที่กำลังดื่มด่ำอยู่คือยาหยี

ระยำ!ชายหนุ่มสบถด้วยความเกรี้ยวกราดชิงชังตัวเองนักที่ไม่อาจจะตัดใจจากแม่สาวร่านร้อนร้อยมายาอย่างยาหยีได้สำเร็จหล่อนเป็นผู้หญิงไปทั้งเนื้อทั้งตัวกายสาวสมบูรณ์แบบไร้ที่ติยวนตายิ่งนักและเขาก็ก้มหน้ายอมรับด้วยความขื่นขมว่าตัวเองนั้นถูกเสน่ห์นางของยาหยีครอบงำร่างกายและสมองตั้งแต่แรกสบตา

แม้จะพยายามปฏิเสธพยายามคิดว่าหล่อนเป็นเพียงเครื่องบำบัดทางเพศเท่านั้นแต่ตัณหาราคะที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรุนแรงเพียงแค่ได้เห็นเจ้าหล่อนเท่านั้นมันก็ตอกย้ำความ‘พ่ายแพ้’ลงสู่หัวใจหนุ่มที่เคยแข็งกระด้างของเขาอย่างชัดเจน

ไม่ควรเลยเขาไม่ควรที่จะพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหล่อนตั้งแต่แรกแล้วความไร้เดียงสาและความเซ็กซี่อย่างร้ายกาจที่มันถูกผสมคลุกเคล้ากันมาอย่างลงตัวนั้นมีผลทำให้สมองของเขาคิดอะไรไม่ออกขึ้นในฉับพลันและความต้องการในตัวเจ้าหล่อนนั้นช่างรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

เขาไม่เคยรู้สึกหิวกระหายในกายของสาวคนไหนรุนแรงแบบนี้มาก่อนปฏิกิริยาทางเพศอันดิบเถื่อนของเขาจะถูกกลบทับด้วยความเย็นชาจนมืดมิดเขาไม่เคยแสดงความต้องการในตัวผู้หญิงคนไหนออกมาเลยแม้แต่ครั้งเดียวและแม่สาวสวยทุกคนที่มีโอกาสได้ขึ้นมาอยู่บนเตียงของเขานั้นจะต้องผ่านการเลือกเฟ้นจากเซอร์เกมาอย่างดีพวกหล่อนจะถูกตรวจสอบทั้งเรื่องสุขภาพอนามัยและเรื่องรายละเอียดชีวิตเบื้องต้นทุกคน

และที่สำคัญที่สุดเขาจะป้องกันตัวเองทุกครั้งด้วยการสวมใส่ถุงยางอนามัยรวมทั้งให้พวกหล่อนกินยาคุมทั้งก่อนและหลังมีเพศสัมพันธ์ด้วยเพื่อป้องกันปัญหาการตั้งครรภ์และมันก็ได้ผลดีมาตลอดหลายต่อหลายปีจนกระทั่งเขาพบกับยาหยีทุกอย่างเปลี่ยนไปเขาไม่ได้ทำสักอย่างทั้งสวมถุงยางและการบังคับให้หล่อนกินยาคุม

ครั้งแรกเขายอมรับว่าถูกตัณหาราคะครอบงำจนลืมทำในสิ่งที่ตัวเองเคยคิดว่ามันจำเป็นที่สุดในการมีเซ็กส์แต่ครั้งที่สองล่ะครั้งที่สามด้วยครั้งที่สี่ครั้งที่ห้าและอีกหลายต่อหลายครั้งที่เกิดขึ้นทั้งบนเตียงและที่อื่นๆทำไมเขาถึงไม่ใส่ถุงยางนะทำไมถึงได้สะเพร่าแบบนี้?

กรามแกร่งขบกันแน่นจนแทบระเบิดใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยโทสะเขากำลังเกลียดชังตัวเองนักที่เลินเล่อได้อย่างน่ารังเกียจหากยาหยีตั้งท้องล่ะซึ่งก็มีความเป็นไปได้สูงเพราะทั้งเขาและหล่อนต่างก็อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ด้วยกันทั้งคู่หากหล่อนท้องจะทำยังไงลูกของเขาเด็กที่มีสายเลือดของเขาอยู่เต็มตัวเขาจะปล่อยให้ลูกของตัวเองที่ป่านนี้น่าจะกำลังถือกำเนิดอยู่ในท้องของยาหยีไปตกระกำลำบากเพียงเพราะความแพศยาของผู้หญิงคนนั้นอย่างนั้นหรือไม่ได้หรอก? เขาจะต้องไปลากตัวหล่อนกลับมากักขังหล่อนเอาไว้จนกว่าจะรู้ว่าในท้องของหล่อนไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

ยาหยีจะต้องไปมอสโกกับเขาในวันพรุ่งนี้!แต่อย่าหวังเลยว่าหล่อนจะได้ไปอยู่กับเขาอย่างราชินีแต่หล่อนจะต้องไปอยู่อย่างทาสต่างหากนางทาสผู้ต้อยต่ำกลางวันหล่อนจะต้องทำงานหนักแสนสาหัสส่วนกลางคืนเขาก็ทรมานหล่อนด้วยเซ็กส์แสนเร่าร้อนไม่ให้หล่อนได้มีเวลาพักผ่อนเลยแม้แต่นาทีเดียว

คอร์เนลแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมขณะก้าวยาวๆตรงไปที่ประตูห้องชายหนุ่มหยุดยืนที่ปากประตูคล้ายกับกำลังลังเลอยู่ว่าจะไปลากคอยาหยีดีหรือเปล่าแต่สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกที่จะก้าวข้ามธรณีประตูออกไป

การปล่อยให้หล่อนลอยนวลโดยไม่ได้รับโทษทัณฑ์นั้นมันดูจะง่ายดายไปหน่อยผู้หญิงแพศยาอย่างยาหยีจะต้องตกนรกทั้งเป็นนรกที่มีมัจจุราชชื่อคอร์เนลซีร์ยานอฟ

เซอร์เกเดินกลับไปกลับมาอยู่ที่หน้าสนามหญ้าหน้าตึกใหญ่เขากำลังเครียดจัดเมื่อไม่สามารถติดต่อกับลูกสาวได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้เมลิน่าลืมโทรศัพท์มือถือไว้กับเพื่อนที่ปารีสขณะที่ตัวหล่อนได้เดินทางกลับไปยังมอสโกตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว

แต่เมลิน่าไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ซีร์ยานอฟแล้วลูกสาวของเขาไปอยู่ที่ไหนกันนะ?เขาโทรศัพท์ไปขอร้องให้พรรคพวกที่มอสโกช่วยตามหาเมลิน่าให้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวใดๆจากลูกสาวของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“อย่าพึ่งไปที่เซอร์คอฟเลยนะลิน่าอย่าพึ่งไป”

ขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังคร่ำครวญถึงบุตรสาวอยู่นั้นหางตาก็เห็นคอร์เนลนายน้อยของตัวเองกำลังเดินตรงไปที่รถสปอร์ตสีดำคู่ใจของตัวเอง

‘คอร์เนลจะไปไหนกันนะดึกดื่นแบบนี้?’

ด้วยความเคลือบแคลงและความหวาดกลัวว่าคอร์เนลจะไปตามหายาหยีเซอร์เกจึงรีบกระโดดขวางหน้ารถสปอร์ตที่กำลังแล่นตรงมาทันทีโดยไม่ห่วงชีวิตของตัวเองได้ผลรถสปอร์ตหยุดลงในพริบตาพร้อมๆกับเสียงคำรามด้วยความไม่พอใจของคอร์เนลตามมา

“อยากตายหรือไงเซอร์เก!”

“นายน้อยครับนายน้อยจะไปไหนมันดึกแล้วนะครับ” เซอร์เกรีบวิ่งเข้าไปเกาะประตูรถของคอร์เนลเอาไว้พร้อมกับร้องถามออกไปด้วยความวิตกกังวล

“ฉันไม่ใช่เด็กที่นายจะต้องมาคอยถามนู่นถามนี่แล้วนะเซอร์เกหลีกไปฉันรีบ”

ยิ่งนายน้อยของตัวเองไม่ยอมตอบคำถามแบบนี้เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าคอร์เนลจะต้องไปตามหายาหยีล้านเปอร์เซ็นต์แต่ถ้าคอร์เนลทำอย่างนั้นทุกอย่างที่เขาวางแผนเอาไว้ก็ต้องพังทลายชีวิตของคอร์เนลก็จะต้องมีอันตรายเช่นกันหากแม่เด็กยาหยีนั่นคิดไม่ซื่อตามนายยอดชาย

“นายน้อยจะไปหาคุณยาหยีใช่ไหมครับ”

“ใช่มีอะไรหรือเปล่าหลีกไปเซอร์เก”

คอร์เนลยอมรับออกมาอย่างไม่สะทกสะท้านเขามองเห็นสีหน้าของคนสนิทซีดเผือดลงถนัดตาเซอร์เกคงกลัวว่าเขาจะปล่อยให้แม่ยาหยีนั่นมามีอิทธิพลเหนือสมองอีกล่ะมั้งแต่มันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วล่ะเขาไม่มีทางโง่ซ้ำซากแน่

“ไม่ต้องห่วงนะเซอร์เกฉันไม่ใช่คนโง่หรอกนะและที่ฉันทำลงไปก็มีเหตุผลของตัวเอง”

“แต่นายน้อยจะแพ้ภัยตัวเองนะครับผมเป็นห่วง...” ใช่เซอร์เกกำลังเป็นห่วงคอร์เนลมากมายจริงๆห่วงพอกับๆลูกของตัวเองนั่นแหละ

คอร์เนลแสยะยิ้มร้ายกาจดวงตาสีเขียวจัดอัดแน่นไปด้วยความเจ็บแค้น

“ไม่มีภัยไหนจะทำอะไรฉันได้หรอกน่าสมองของฉันสามารถแยกแยะได้ทุกอย่างนายก็รู้นี่เซอร์เก”

“ครับผมรู้ดีว่านายน้อยฉลาดแค่ไหนแต่นายน้อยไม่มีทางเอาชนะหัวใจตัวเองได้หรอกนะครับคุณยาหยีเป็นตัวอันตรายเธอไม่ได้ซื่อสัตย์กับนายน้อยหากพาเธอกลับไปมอสโกด้วยก็เหมือนเรานำหอกแหลมมาไว้ข้างกายน่ะครับผมเกรงว่า...” เซอร์เกยังพูดทุกคำที่คิดเอาไว้ไม่จบคอร์เนลก็ขัดขึ้นเสียงเยือกเย็นซะก่อน

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันดูแลตัวเองได้และการกลับไปมอสโกครั้งนี้ยาหยีจะไปในฐานะนางทาสฉันจะทรมานเธอให้คุ้มกับที่เธอทำให้ฉันต้องเสียหน้า”

“แต่ผมก็ยังไม่เห็นด้วยนายน้อยได้โปรดเถอะครับล้มเลิกความคิดที่จะพาคุณยาหยีไปด้วยเสียเถอะปล่อยเธอไปตามทางของเธอส่วนเราก็กลับไปตามหาเพชรสีทองอีกครั้งนะครับนายน้อยคิดว่าเป็นคำขอร้องของทาสผู้ซื่อสัตย์คนหนึ่งที่ยอมตายแทนนายน้อยได้เถอะครับอย่าพาเธอไปด้วยเลย”

ทุกความหวังดีของเซอร์เกถูกถ่ายทอดออกมาทั้งทางคำพูดและสายตาคอร์เนลซาบซึ้งยิ่งนักแต่เขาก็ไม่อาจจะทำตามคำพูดของคนสนิทผู้จงรักภักดีอย่างเซอร์เกได้หัวใจของเขาร่ำร้องหาแต่ผู้หญิงคนนั้นแม้จะรู้ว่าหล่อนสารเลวแต่ร่างกายของเขาก็ยังโหยหาเจ้าหล่อนเขาคงคลั่งตายแน่หากต้องอยู่ห่างจากหล่อนไปตลอดชีวิต

“ยาหยีอาจจะมีลูกของฉันติดท้องอยู่...”

“ลูกของใครนะครับนายน้อย?” เซอร์เกเปลี่ยนจากท่าทางเศร้าสร้อยเป็นตื่นตกใจสุดขีดทันที

“มันหมายความว่ายังไงครับอย่าบอกนะว่านายน้อย...”

“ฉันไม่ได้ป้องกัน...” คอร์เนลสบตากับคนสนิทนิ่ง “แม้แต่ครั้งเดียว”

“แม้แต่ครั้งเดียวหรือครับงั้นก็แสดงว่า...” เซอร์เกยกมือใหญ่ของตัวเองขึ้นกุมหน้าด้วยความเครียดจัดเดินกลับไปกลับมาราวกับหนูติดจั่นเป็นนานกว่าจะหันมาจ้องหน้านายน้อยสุดหล่อของตัวเองที่นั่งนิ่งอยู่บนรถสปอร์ต

“ถุงยางกับยาคุมหมดหรือครับนายน้อย”

“ไม่มีอะไรหมดทั้งนั้นแหละแต่ฉันลืมใช้ก็เท่านั้นเอง”

“ลืมใช้? ผมจำได้ว่านายน้อยรอบคอบเรื่องนี้เป็นที่สุดพวกผู้หญิงทุกคนจะต้องกินยาคุมทั้งก่อนและหลังจากเสร็จสิ้นการรับใช้นายน้อยแล้วทำไม? เรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นได้ครับทำไมนายน้อยถึงปล่อยให้...ปล่อยผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนจะต่ำต้อยแล้วยังพ่วงตำแหน่งลูกสาวคนโจรห้าร้อยมีโอกาสได้เป็นคุณผู้หญิงแห่งซีร์ยานอฟล่ะครับทำไมนายน้อยถึงทำแบบนี้”

เซอร์เกคร่ำครวญด้วยความผิดหวังความทุกข์ใจฉายชัดในดวงตาคมกริบของเขามหาศาล

“ฉันไม่รู้...ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงเลินเล่อเช่นนั้น”

‘คอร์เนลไม่รู้แต่เขารู้รู้แจ้งแดงแจ๋เชียวแหละนายน้อยกำลังตกหลุมรักเด็กยาหยีจนโงหัวไม่ขึ้นรักจนมองข้ามความเลวทุกอย่างที่หล่อนอาจจะทำ’

“นายน้อยกำลังทำให้ซีร์ยานอฟยุ่งเหยิงนะครับคุณอังเดรจะต้องไม่พอใจเอามากๆ”

เซอร์เกเอ่ยถึงน้าชายญาติเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตรอดจากการกวาดล้างของตำรวจเมื่อสิบปีที่แล้วของคอร์เนล

“ฉันไม่เคยใส่ใจกับคนๆนั้นอยู่แล้วเลิกพูดซะเซอร์เกแล้วก็รีบหลีกทางให้ฉันด้วยฉันจะต้องไปตามหายาหยีให้พบและการกลับไปมอสโกในครั้งนี้ของฉันจะต้องมียาหยีกลับไปด้วย”

เซอร์เกไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกนอกจากหลีกทางให้กับคอร์เนลรถสปอร์ตสีดำเงาวับแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็วเซอร์เกมองไปจนลับตาด้วยความกังวลใจแน่นอกตอนนี้เลือกไม่ถูกเลยว่าสมควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี

อุตส่าห์วางแผนอย่างดีเพื่อให้นายน้อยของตัวเองหลุดพ้นจากบ่วงเสน่ห์ของเด็กยาหยีแต่สุดท้ายแล้วก็เป็นคอร์เนลนั่นแหละที่ทำให้ทุกอย่างผิดพลาดนี่เขาอยากจะรู้จริงๆเลยว่าคอร์เนลลืมสวมถุงยางหรือว่าตั้งใจจะไม่สวมใส่กันแน่

ชายผู้ภักดีต่อตระกูลซีร์ยานอฟเงยหน้ามองแผ่นฟ้าที่ตัวเองคิดว่าเป็นที่อยู่อาศัยของบิดามารดาของคอร์เนลและพึมพำออกไปด้วยทุกข์ใจ

“นายหญิงนายผู้ชายครับผมไม่รู้ว่าจะช่วยนายน้อยยังไงดีแล้วครับ” เซอร์เกถอนใจออกมาแรงๆติดต่อกันหลายต่อหลายครั้งด้วยความวิตกกังวลห่วงทั้งเมลิน่าห่วงทั้งคอร์เนลจนหัวอกแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว