เมียเก็บมาเฟีย ซีรี่ย์ชุด เทพบุตรมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

ทั้งๆ ที่เตรียมใจเอาไว้แล้วตั้งแต่ตอนที่นอนให้แม่สาวใช้พวกนั้นขัดตัว แต่พอต้องมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคอร์เนลจริงๆ ยาหยีก็อดตัวสั่นไม่ได้ มือบางเย็นเฉียบพอๆ กับใบหน้าที่ขาวซีดไร้สีเลือดนั่นแหละ

“นายน้อยคะ”

แม่บ้านคนเดิมเคาะเรียกผู้ชายคนนั้นเพียงแค่ครั้งเดียว เสียงห้วนกระด้างจัดจากเจ้าของห้องก็ดังผ่านบานประตูไม้แกะสลักเบื้องหน้าออกมา

“เข้ามา”

เชอรี่เปิดประตูห้องด้วยความนุ่มนวล และเมื่อมันกว้างพอที่หล่อนจะสามารถเดินเข้าไปได้ ร่างของหล่อนก็ถูกผลักดันให้ก้าวเข้าไปข้างใน ประตูถูกปิดสนิทลงพร้อมๆ กับความหวาดหวั่นของหล่อนที่พุ่งขึ้นสูงจนน่าตกใจ

หล่อนยืนเคว้งคว้างอยู่บนพรมหนากลางห้องนอนใหญ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีเข้มจัด มันดูลึกลับและน่าค้นหาในคราวเดียวกัน เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูหรูหราและแสนแพงจนหล่อนอดทอดถอนใจออกมาไม่ได้ หากหล่อนทำมันเสียหายคงต้องใช้ทั้งชีวิตในการหาเงินมาซ่อมแซมมัน

หญิงสาวเลื่อนสายตามองสำรวจไปจนทั่วทุกซอกทุกมุมของห้องนอนกว้าง และสิ่งสุดท้ายที่หล่อนกำลังสำรวจตรวจตราก็คือเตียงนอนที่คลุมด้วยผ้าปูเตียงสีน้ำตาลไหม้ขนาดคิงไซซ์เบื้องหน้า ลำคอสาวแห้งผากทันทีเมื่อจินตนาการวาบหวามที่สุดในชีวิตระเบิดขึ้นในสมอง

ภาพที่หล่อนเปลือยกายล่อนจ้อนแล้วปล่อยให้คนตัวโตฟอนเฟ้นไปทั่วทั้งเรือนร่างด้วยความเต็มอกเต็มใจ

โอ้...ไม่...หล่อนคิดอย่างนี้ไปได้ยังไง

ยาหยีหน้าแดงก่ำกับความคิดอันน่าสะอิดสะเอียนของตัวเอง หญิงสาวรีบละสายตาจากเตียงนอนกว้างนั้นในทันที ก่อนจะเลื่อนสายตามาให้ความสนใจกับเจ้าของห้องสุดหล่อที่ตอนนี้ยืนหันหลังมองออกไปนอกหน้าต่างแทน

ศีรษะของเขาตั้งตรงอยู่บนลำคอสีแทนด้วยท่าทางโอหังตลอดเวลา บ่ากว้างและหัวไหล่ทั้งสองข้างของเขานั้นดูทรงพละกำลังได้อย่างน่าทึ่ง ช่วงเอวสอบและสะโพกเพรียวแกร่งส่งผลให้ผู้ชายตรงหน้าแสนองอาจเยี่ยงบุรุษชาตินักรบ ทุกสัดส่วนของผู้ชายตรงหน้าดูดีและน่าคลั่งไคล้เสียเหลือเกิน

หญิงสาวหน้าตาแดงก่ำ หัวใจไหวระทึก รู้สึกว่ามีบางแห่งของร่างกายปวดร้าวและรอคอยอะไรบางอย่างจากผู้ชายคนนี้

และก็แทบจะถอนสายตาจากเขาไม่ทัน เมื่อเจ้าของร่างหมุนตัวกลับมาโดยไม่ส่งสัญญาณเตือนล่วงหน้า

“เอ่อ...”

ยาหยีพูดไม่ออกเอาซะดื้อๆ เมื่อสบประสานสายตากับนัยน์ตาสีเขียวเข้าโดยบังเอิญ ร่างกายอ่อนเปลี้ยขึ้นมาอย่างน่าโมโห หัวใจเต้นแรงระรัวจนน่าตกใจ

“นั่งทำใจซะก่อนสิ” เขาพูดเสียงราบเรียบ ก่อนจะหมุนตัวกลับไปมองนอกหน้าต่างเช่นเดิม

หญิงสาวกัดปากแน่น อดร้องถามตัวเองไม่ได้ว่าทำไมต้องรู้สึกน้อยอกน้อยใจนักกับท่าทางไม่แยแสของผู้ชายใจดำตรงหน้า

“ฉันคิดว่าเราควรจะทำๆ มันซะให้เสร็จโดยเร็ว” ไม่ได้นั่งลงตามที่เขาแนะนำ แถมยังทำปากกล้าพูดเร่งเร้าออกไปอีก

และมันก็ได้ผล คอร์เนลหันกลับมาจริงๆ สายตาคมกริบสีเขียวจัดนั้นกวาดมองสำรวจร่างอรชรที่มีเสื้อคลุมเนื้อดีห่อหุ้มอยู่ด้วยสายตาของบุรุษเพศแท้ๆ

“อยากให้มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือ”

“ฉันไม่มีทางเลือกนี่” กัดฟันตอบออกไป ทั้งๆ ที่แทบจะลมจับด้วยความหวาดหวั่นอยู่แล้ว

เขาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า เว้นระยะห่างเพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น กลิ่นกายชายชาตรีของเขาพุ่งเข้าใส่จมูกของหล่อนอย่างรุนแรง สาวน้อยเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอย่างลืมตัว และนั่นก็ทำให้หล่อนดำดิ่งลงสู่ห้วงพิศวาสจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น

ยิ่งใกล้ๆ แบบนี้ เขาก็ยิ่งหล่อราวกับเทพบุตร ยาหยีคิดด้วยความลุ่มหลง สมองช็อตหยุดทำงานไปตั้งแต่สบตากับพ่อคนตัวโตเมื่อครู่นี้แล้วล่ะ

“คุณไม่เลือกเองต่างหาก”

และก็เหมือนโลกหมุนเมื่อร่างของหล่อนถูกรวบเข้าไปกอดรัดแน่น เขาบดเบียดกายแกร่งเข้ามาหาอย่างจงใจ

“แถมยังเร่งเร้าให้มันเกิดขึ้นเร็วๆ เสียอีก”

“ฉันไม่...”

กำลังจะปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้ทำ ไม่ได้เร่งเร้าอะไรทั้งนั้น แต่ก็พูดไม่ออก เมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มต่ำลงมาหา ปลายจมูกโด่งแบบผู้ดีฝังลงมาบนแก้มนวลหนักหน่วง ความหิวกระหายในดวงตาสีเขียวนั้นแทบจะแผดเผาร่างสาวของหล่อนให้มอดไหม้เป็นผงธุลี

“หอมจัง”

“อย่าค่ะ...”

จริยธรรมสุดท้ายที่ยังหลงเหลืออยู่ช่วยผลักดันให้สาวน้อยสามารถพูดมันออกมาได้ แต่คนตัวโตไม่ได้ให้ความสนใจมันเลยสักนิด เขาหมุนทีเดียวร่างของเขาและหล่อนก็พากันล้มลงมาบนเตียงนุ่ม

“มันจะได้จบเร็วๆ อย่างที่คุณต้องการยังไงล่ะ”

คราวนี้เขาก้มต่ำลงมาหาอีกครั้ง แต่ไม่ใช่แก้มแล้วที่เขาก้มลงไปซอนไซ้ หากแต่เป็นซอกคอหอมกรุ่นของหล่อนต่างหาก เขาดูดเม้มเนื้อนุ่มหนักๆ คล้ายกับกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ และเขาก็ครางออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเนื้อนุ่มตรงนั้นเกิดรอยแดง

“ฉัน...อย่า...”

ความยับยั้งชั่งใจที่เพียรพยายามสร้างมันขึ้นมาถูกทำลายลงในพริบตาเพียงแค่ได้สัมผัสกับความงดงามของสตรีใต้ร่างเพียงเท่านั้น ยาหยีหอมหวานและดูไร้เดียงสาจนเขาไม่สามารถจะฝืนใจให้ปล่อยหล่อนไปได้

ตอนนี้สมองที่เคยคมยิ่งกว่ามีดโกนหยุดทำงานลงในฉับพลัน ทุกสิ่งรอบกายดูน่าเบื่อหน่ายและหมดความหมายไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อตอนนี้สำเหนียกได้ว่ามียาหยีอยู่ใต้ร่าง ความต้องการอันแรงกล้าที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับหญิงใดมาก่อนระเบิดตูมใส่หน้า และเขาก็ไม่โง่พอที่จะทนรอมันอีกต่อไป!

หนุ่มหล่อก้มศีรษะลงไปหา สายตาสีเขียวเข้มจัดไม่แม้แต่จะคลาดเคลื่อนไปจากกลีบปากอิ่มสวยของยาหยีเลยแม้แต่วินาทีเดียว

“ผมพอจะดูออกว่าคุณไม่ค่อยจะคุ้นเคยกับมันนัก หรือบางทีอาจจะไม่เคยเลยด้วยซ้ำไป แต่ขอให้มั่นใจว่าผมจะไม่ทำป่าเถื่อนกับคุณ”

เขาให้สัญญาเสียงแหบกระเส่า ก่อนที่โลกทั้งใบของหล่อนจะหยุดหมุน ความผิดชอบชั่วดีทั้งหลายทั้งมวลที่เคยยึดถือมาตลอดชีวิตหายวับไปในทันที เมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มแนบสนิทลงมา ความเต้นเร่ารุนแรงบงการหล่อนให้เผยอปากออกเพื่อเปิดทางให้ลิ้นแกร่งแทรกลึกเข้าไปหาความหวานฉ่ำ

คอร์เนลครางกระหึ่มออกมาเมื่อแม่สาวน้อยใต้ร่างพยายามที่จะจูบตอบ ทั้งๆ ที่เจ้าหล่อนยังจูบไม่เป็นด้วยซ้ำไป และกิริยาน่ารักน่าใคร่แบบนี้ของหล่อนทำให้เขาเข้าสู่ตาจนอย่างน่าตกใจ ไม่มีทางรอดอีกแล้วสำหรับเกมสวาทเกมนี้

“สาวน้อย...คุณทำให้ผมร้อนยิ่งกว่าถ่านในเตาไฟซะอีก”

น้ำเสียงพึงพอใจของผู้ชายบนร่างทำให้อารมณ์สาวเตลิดไปไกล มือบางที่เคยผลักไสตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นกอดรัดและเสนอสนองด้วยความเต็มอกเต็มใจ ไม่แสดงท่าทางขัดขืนใดๆ ออกมาเลยสักนิด แม้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกเปลื้องผ้าออกจากกายก็ตาม

“สวยกว่าที่ผมวาดภาพเอาไว้อีกนะยาหยี”

คอร์เนลพึมพำเสียงแหบแห้ง ตกตะลึงอึ้งไปนานเลยทีเดียวกับความสลักเสลาของสาวน้อยใต้ร่าง อกอวบเต็มตึงขาวผ่องยิ่งกว่าสีของน้ำนมโคแท้ ปลายถันประดับด้วยพลอยเม็ดเล็กสีชมพูใส น่าดูดกลืนด้วยปากยิ่งนัก แล้วยิ่งยามที่มันสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของยาหยีด้วยแล้ว มันก็ยิ่งน่าลุ่มหลงจนเขาอดใจไปช้าๆ ไม่ได้อีกต่อไป

เมื่อแรงปรารถนาแล่นขึ้นมาจุกอก คอร์เนลก็ไม่อาจจะบังคับตัวเองให้ไปช้าๆ เหมือนดั่งที่ตั้งใจเอาไว้ตอนแรกได้อีก เขาก้มลงประกบจูบปากอิ่มอีกครั้งด้วยความเร่าร้อน เรียกร้องให้สาวน้อยตอบสนองความหิวกระหายของตัวเอง มือใหญ่เลื่อนลงไปกอบกุมเต้าสาวที่นุ่มราวกับมีสปริงอยู่ข้างใน ฟอนเฟ้นบีบเคล้นจนเจ้าของร้องครวญครางไม่หยุด ร่างงามดิ้นพราดเมื่อมือสีแทนลูบผ่านหน้าท้องลงไป

“คอร์เนล...”

สาวน้อยสะท้อนเฮือกเมื่อลิ้นแกร่งบุกทะลวงเข้าไปกวาดหาความหวานฉ่ำของอุ้งปากสาวด้วยความป่าเถื่อน เกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน หญิงสาวสูดลมหายใจแรงๆ ติดต่อกัน พยายามต่อสู้กับจุมพิตหนักหน่วงของเขา แต่มันก็ทำได้ยากลำบากยิ่งนัก เพราะเกมนี้คอร์เนลเป็นฝ่ายควบคุมเอาไว้ทั้งนั้น

กายสาวสั่นระริกแอ่นหยัดขึ้นหาฝ่ามือใหญ่ที่บีบตะโบมเต้างามเพื่อเปิดทางให้เขาได้เคล้าคลึงหนักหน่วงขึ้น

“ได้โปรด คอร์เนล...”

ความกระสันอันแรงกล้าระเบิดใส่หน้าอย่างรุนแรง เมื่อคนตัวโตถอนปากและพรมจูบไล่ต่ำลงมาตั้งแต่ซอกคอจนถึงเนินอก เขาคลุกเคล้าอย่างสนิทสนม ก่อนจะอ้าปากกว้างงับเต้างามของหล่อนเอาไว้เต็มปากเต็มคำ ลิ้นแกร่งตวัดไล้เลียปลายถันที่ชูชันรอคอยด้วยความช่ำชอง มือใหญ่บีบเคล้นเต้างามอีกข้างด้วยความหนักหน่วง ขณะที่ฟันขาวสะอาดจะขบเม้มกับเต้างามด้วยแรงอารมณ์เถื่อน

“ได้โปรด คอร์เนล...”

หญิงสาวคร่ำครวญอ้อนวอนออกมาอีกครั้งอย่างน่าเวทนาเมื่อถูกคนตัวโตงับปลายถันเอาไว้ในอุ้งปาก จากนั้นก็ดึงและปล่อยมันแรงๆ กายสาววูบวาบหวามไหวอย่างบ้าคลั่ง ความต้องการบางอย่างอัดแน่นอยู่ในช่องท้อง

‘หล่อนกำลังต้องการอะไรนะ ต้องการอะไรจากผู้ชายที่กำลังดื่มด่ำกับปทุมถันคู่งามของตัวเอง’ หญิงสาวพยายามขบคิด แต่ภายใต้สถานการณ์อันร้อนระอุเช่นนี้ สมองก็ไม่สามารถหาคำตอบใดๆ ให้ได้เลย กายสาวร้อนฉ่า รอคอยบางสิ่งบางอย่างจากผู้ชายคนนี้

“ได้โปรด...”

‘นั่นไง หล่อนร้องขอออกไปอีกแล้ว แต่ทำไมเขาไม่ทำอะไรสักที ทำไมยังคงให้ความสนใจกับเต้างามของหล่อนมากกว่าร่างกายส่วนอื่นๆ ของหล่อนนะ’ สาวน้อยคิดอย่างวิงเวียน

“รู้ไหมว่าผมไม่เคยเห็นหน้าอกของผู้หญิงคนไหนสวยเท่าคุณมาก่อนเลย”

เขาพูดเสียงแหบพร่าอยู่กลางร่องอกสาวของหล่อน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำเมื่อแหงนเงยขึ้นมาสบประสานสายตากัน นัยน์ตาสีเขียวจัดตอนนี้อัดแน่นไปด้วยไฟปรารถนา เขาหิวกระหายไม่แพ้หล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว

แรงปรารถนาอันแรงกล้าส่งผลให้ร่างกายของคอร์เนลปวดหนึบอย่างรุนแรง สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำกับร่างกายของเขานั้นช่างมหัศจรรย์และน่าทึ่งยิ่งนัก ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาร้อนเป็นไฟจนอยากลัดขั้นตอนการเล้าโลมไปสู่ความสัมพันธ์ขั้นสุดท้ายได้เลยแม้แต่คนเดียว แต่ผู้หญิงคนนี้ทำได้ คอร์เนลก้มลงมองแม่สาวคนงามที่ตอนนี้ทั้งร้องทั้งดิ้นพราดอยู่ใต้ร่างด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

ยาหยีไม่ได้สวยกว่าหรืองามกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยสนุกด้วยบนเตียงแม้แต่นิดเดียว แต่เขากลับตัดใจให้ผละออกจากร่างสลักเสลาที่กำลังระทดระทวยอยู่ใต้ร่างของตัวเองไม่ได้เลย หนุ่มหล่อถอนใจออกมาแรงๆ เมื่อฝ่ามือใหญ่ลูบต่ำลงไปถึงหน้าขา

“ได้โปรด...ฉันกำลังจะตาย...”

ร่างงามแอ่นหยัดขึ้นหา ถูไถยั่วอารมณ์ด้วยความไร้เดียงสา แต่นั่นก็สามารถทำให้ความยับยั้งชั่งใจของเขาที่มันหลงเหลืออยู่สลายหายไปจนแทบหมด ชายหนุ่มร้องคำรามออกมา และตัดสินใจผละออกห่างอย่างรวดเร็ว

ความอ้างว้างจากฝีมือของผู้ชายที่ทำให้ร่างกายของหล่อนร้อนเป็นไฟมีผลทำให้ร่างอรชรของยาหยีดิ้นพราดไม่หยุด ดวงตาสีดำขลับมองมาที่ร่างของคอร์เนลด้วยสายตาตัดพ้อ

“คุณใจร้าย...”

คอร์เนลกระโดดลงไปยืนอยู่ข้างเตียง ความไร้เดียงสาของเจ้าหล่อนทำให้เขาอยากจะให้เวลาหล่อนอีกสักนิด แต่ดูเหมือนว่าแม่คุณจะไม่ได้ต้องการมันเลยแม้แต่น้อย ก็ดูสิ ร่างงามแอ่นสูงจนเขาเห็นในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากจะมอง ลมหายใจของเขาค้างเติ่งทันที จากที่คิดจะเดินหนีออกไปจากห้องนอน ตอนนี้ชายหนุ่มกลับกระชากเสื้อผ้าของตัวเองออกไปจากกายกำยำแทน

เนื้อตัวหนุ่มเปลือยเปล่า ผิวสีน้ำผึ้งเรียบตึงไปทั่วทั้งเรือนกาย ยาหยีอ้างปากค้างกับความสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของผู้ชายตรงหน้า ทุกส่วนสัดล้วนงดงามดุจชายชาตรี หัวไหล่กว้างบึกบึน ลำแขนกำยำดูทรงพลัง แผงอกที่ดกดำไปด้วยไรขนหยิกหยอยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมัดงาม หน้าท้องที่แข็งยิ่งกว่าไม้กระดาน และต่ำไปกว่านั้น...

สาวน้อยหน้าแดงก่ำ หลับตาปี๋ คนตัวโตที่ยืนอยู่หัวเราะเบาๆ ในลำคอขณะก้าวขึ้นมาบนเตียงนอน กลิ่นไอแห่งความต้องการพุ่งโชยอย่างรุนแรง และเขาก็ทาบทับลงมาหา กายเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่บดอัดเคล้ากันอย่างแนบแน่นจนยาหยีรับรู้ถึงความปรารถนาอันแรงกล้าของชายหนุ่ม

“ผมกำลังจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการ...”

เสียงเขาดังขึ้นที่ข้างใบหู ชายหนุ่มก้มลงมาจูบปากอิ่มของหล่อนอีกครั้ง จากนั้นก็พรมจูบต่ำลงไปตามซอกคอ เนินอก หยุดหยอกเย้ากับปลายถันงามทั้งสองข้างจนพออกพอใจ จึงเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปจูบเลียที่หน้าท้องแบนเรียบที่เจ้าของหดเกร็งรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ยาหยีกรีดร้องออกมาด้วยความรัญจวนที่สุดในชีวิต

“คอร์เนล...ได้โปรด...คอร์เนล...”

เมื่อหลังคาโลกถล่มลงมาใส่ศีรษะ ร่างงามบิดเกร็ง ช่องท้องร้อนผ่าวราวกับถูกสุมด้วยกองไฟ ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนค่อยๆ ขยับเข้ามาหาอย่างช้าๆ

“เย็นเข้าไว้ยาหยี”

‘เย็นเข้าไว้เหรอ? มันจะเย็นลงได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขายังไม่ยอมหยุดทรมานหล่อนด้วยความช่ำชองของบุรุษเพศเลยแม้แต่นิดเดียว’ หญิงสาวร้องคราง ดิ้นสะบัดอย่างรุนแรง

“คอร์เนล...”

ความสุขกระจายอาบไล้ร่างงามราวกับพายุคลั่ง สาวน้อยสะอื้นเรียกชื่อคนตัวโตครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาของหล่อนพร่างพราวไปด้วยดวงดาวนับร้อยนับพันดวง ร่างสาวลอยสูงขึ้น ก่อนที่ความสุขล้ำจะระเบิดตูมเข้าใส่หน้าอย่างรุนแรง มันรุนแรงเสียจนหล่อนแทบหมดสติ

“โอ้...”

อุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้สัมผัส หญิงสาวปรือตาขึ้นมองคนตัวโตที่ตอนนี้เลื่อนตัวขึ้นมาชะโงกอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ ชายหนุ่มระบายยิ้มกว้างออกมา ภูมิใจนักที่เขาสามารถทำให้แม่สาวน้อยไร้เดียงสาอย่างยาหยีหลงใหลกับสัมผัสสวาทของตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้น

“อีกเดี๋ยวมันจะดีกว่านี้อีก”

“จริงหรือคะ”

ถามออกไปด้วยความขัดเขิน แม้จะรู้ดีว่าตัวเองกำลังล้อเล่นอยู่กับไฟ แต่เพลิงปรารถนาที่มันสุมรุมอยู่ในกายสาวนั้นมันสามารถขจัดสำนึกดีๆ ออกไปจนหมดสิ้น สมองนึกถึงแต่คอร์เนล ผู้ชายที่พึ่งจะผลักดันให้หล่อนก้าวเข้าไปในอีกมิติหนึ่งที่แสนมหัศจรรย์ เขาไม่ตอบ แต่กลับก้มลงมาดูดปากจิ้มลิ้มของหล่อนเบาๆ

“คราวนี้ของจริงนะยาหยี”

เขาตอบเสียงแหบพร่า แต่หญิงสาวไม่กลัวอะไรแล้วล่ะ ตอนนี้สิ่งที่หล่อนต้องการก็คือการได้เป็นเจ้าของเรือนกายกำยำของคอร์เนลในทุกตารางนิ้ว ยาหยีคิดอย่างหลงใหล ขณะยกกายสาวขึ้นถูไถกับกายหนุ่มร้อนระอุด้วยความเชิญชวน

“ไม่ต้องทำแบบนี้ ผมก็คลั่งแล้วล่ะยาหยี”

คอร์เนลก้มลงมอบจุมพิตเร่าร้อนให้อีกครั้ง ลิ้นใหญ่บุกรุกเข้าไปหาความหวานอย่างเอาแต่ใจ เกี่ยวรัดรึงลิ้นเล็กราวกับตัวเองเป็นเจ้าของด้วยความหิวกระหาย ขณะที่มือใหญ่ตะโบมโลมลูบบีบขยำไปทั่วกายสาวอย่างเมามัน

“คอร์เนล ได้โปรด...”

หญิงสาวร้องด้วยความเสียวกระสัน ร่างสาวสั่นระริกอีกครั้งเมื่อเจ้าพ่อผู้ช่ำชองในเกมกามาเริ่มต้นขบเม้มเนื้อสาวอีกครั้ง และมันก็ทำให้เลือดสาวเดือดพล่านอย่างรุนแรง สะโพกกลมกลึงขยับถูไถบิดส่ายกับที่นอนอย่างร้อนรน พลางอ้อนวอนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ได้โปรด...”

ในที่สุดเพลิงปรารถนาที่โหมใส่อย่างบ้าคลั่งก็กลืนกินฟางเส้นสุดท้ายแห่งการควบคุมตัวเองของคอร์เนลจนหมดสิ้น มันขาดสะบั้นลงทันทีเมื่อฝ่ามือนุ่มๆ เลื่อนขึ้นมาลูบไล้แผงอกและสะกิดหัวนมเล็กๆ ของเขาอย่างซุกซน

‘ให้ตายเถอะ เขาทนไม่ไหวแล้ว’

มือใหญ่ตรึงบั้นท้ายงามงอนที่ส่ายไปมากับที่นอนเอาไว้ด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว จากนั้นก็ก้มลงหาร่างอวบงามด้วยท่าทางของพรานนักล่า หญิงสาวระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ รอคอยกับสิ่งที่ผู้ชายที่คุกเข่าอยู่ระหว่างขาจะมอบให้

‘มันจะต้องสวยงาม จะต้องสดสวยยิ่งกว่าสิ่งที่หล่อนพึ่งได้พบเจออย่างแน่นอน’ ยาหยีคิดอย่างคาดหวัง หลับตาพริ้มเมื่อคอร์เนลเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของ

“โอ๊ย! เจ็บ!” โลกหมุนคว้างหกคะเมนตีลังกาอย่างบ้าคลั่ง เสียงหวานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ร่างกายเกร็งเขม็ง

“เจ็บค่ะ คอร์เนล...”

สาวน้อยสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจกับความเจ็บปวดที่เรียกได้ว่าเนื้อตัวแทบจะฉีกขาด มือบางที่ลูบไล้แผงอกกว้างอย่างหลงใหลเปลี่ยนมาเป็นผลักไสพัลวัน คนตัวโตกัดฟันแน่นกับความรัดรึงของหญิงสาวใต้ร่าง เขาชะงักหยุดนิ่งในทันทีที่ยาหยีร่ำร้องออกมา

ทั้งๆ ที่ระวังแล้วนะ แถมยังเดินหน้าอย่างเชื่องช้ากว่าทุกครั้งที่เคยมีเพศสัมพันธ์ แต่ทำไมยาหยียังเจ็บปวดอีกล่ะ เขาไม่ได้ป่าเถื่อนหรือรุนแรงเหมือนๆ กับที่ทำกับแม่สาวๆ คนอื่นยามสนุกกันบนเตียงเลยด้วยซ้ำ

ก็เพราะหล่อนบริสุทธิ์ยังไงล่ะ

เสียงหนึ่งในสมองร้องตอบมา และมันก็ทำให้เนื้อตัวหนุ่มพองโต ความหวงแหนที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะมีอยู่ในกายอาบไล้เรือนร่างจำนวนมหาศาล ชายหนุ่มก้มลงมองแม่สาวน้อยที่กำลังร้องไห้อย่างรู้สึกเจ็บปวดด้วยสายตาแปลกใจ

หล่อนทำให้เขารู้สึกหวงแหนได้ยังไงกันนะ ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เขาไม่เคยรู้สึกหวงแหนอยากเป็นเจ้าของผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต แต่ทำไมกับยาหยี เขาถึงมีความรู้สึกว่าอยากจะเก็บเจ้าหล่อนเอาไว้คนเดียวนะ

คอร์เนลสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ และร้องบอกตัวเองว่าตอนนี้ไม่ควรจะสนใจหรือคิดอะไรอีกแล้ว นอกจากตักตวงความหวานฉ่ำของผู้หญิงใต้ร่างให้อิ่มเอม และจากนั้นก็รีบเฉดหัวของหล่อนไปให้พ้นหูพ้นตา

“ผมระวังแล้ว...” เขาก้มลงจูบซับน้ำตาให้กับยาหยีด้วยความอ่อนโยนอย่างไม่รู้ตัว “แต่คุณตัวเล็กกว่าผมมากเหลือเกิน แถมยังเป็นครั้งแรกอีก”

คำพูดเปิดเผยของชายที่ทาบทับอยู่บนร่างทำให้ยาหยีถึงกับหน้าแดงก่ำ พยายามอดทนกับความเจ็บแปลบแกมอึดอัดชวนหายใจไม่ออกที่คนตัวโตบันดาลให้มันเกิดขึ้นกับร่างกายของหล่อน

“แต่ผมหยุดไม่ได้...”

ริมฝีปากของหล่อนถูกครอบครองอีกครั้ง ขณะที่เต้างามถูกขยำอย่างรุนแรง หญิงสาวร้องครางออกมา ความเจ็บปวดเริ่มสลายหายไป และในที่สุดก็ไม่มีหลงเหลืออยู่เลย เมื่อความหวานหวามซ่านทรวงแล่นกลับมาสู่ช่องท้อง

“คอร์เนล...”

“นิ่งๆ คนสวย เดี๋ยวจะเจ็บอีกนะ”

เขาเตือนเสียงแหบพร่าที่อัดแน่นไปด้วยความปรารถนา ขณะปลุกเร้าร่างสาวให้กลับมาบานฉ่ำอีกครั้งด้วยการใช้ลิ้นชุ่มฉ่ำของตัวเองตวัดเลียปลายถันสีกุหลาบด้วยจังหวะหนักหน่วง ประกาศความเป็นเจ้าของไปทุกอณูเนื้อสาว

“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บแล้ว คอร์เนล...เถอะนะคะ”

เพลิงสวาทที่พุ่งกลับมาใส่ช่องท้องอีกครั้งทำให้สาวน้อยไม่คิดจะรอคอยสิ่งใดอีกต่อไป มือบางที่ยันแผงอกกว้างเอาไว้ตวัดขึ้นโอบรอบลำคอแข็งแรงของคอร์เนล ขณะหยัดกายขึ้นหาราวกับต้องการแสดงให้คนตัวโตรู้ว่าตนเองนั้นกำลังต้องการอะไร

คอร์เนลหัวเราะเบาๆ ในลำคอ กายหนุ่มเกร็งเครียด ความหิวกระหายเบ่งบานอยู่ในดวงตาสีเขียวดุจมรกตคู่นั้น

“ถ้าเจ็บต้องบอกผมนะ”

เขายังลังเลได้อย่างน่าขัดใจ และก็เป็นยาหยีเองนั่นแหละที่เริ่มต้นก่อนทุกอย่าง คอร์เนลหายใจกระชั้นรุนแรงเพราะหมดการควบคุมตัวเอง เขาเดินหน้าขับเคลื่อนเพลงรักเข้าใส่ร่างงามที่แอ่นขึ้นหายิ่งกว่าเต็มอกเต็มใจเสียอีกด้วยลีลาเนิบนาบนุ่มนวล

“คนสวย...คุณน่ารักเหลือเกิน”

หนุ่มหล่อที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำด้วยแรงฤทธิ์พิศวาสร้องคำรามออกมาเสียงกึกก้อง เมื่อสาวน้อยคนสวยตอบสนองแรงรักของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ความคับแน่นโอบกระชับรอบกายเขาไว้ในทุกๆ ทิศทางจนเขาหมดทางดิ้นหนี

“ผมกำลังจะคลั่ง ทูนหัว”

ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวที่บ่งบอกถึงการเป็นหนึ่งเดียวกันเปลี่ยนแปลงจากนุ่มนวลเชื่องช้ามาเป็นดุดัน บ้าคลั่ง ป่าเถื่อนในพริบตา เมื่อคนตัวโตไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

“ยอดเยี่ยมเหลือเกิน”

ความเสียวกระสันทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งแม่คุณยกสะโพกขึ้นรับจังหวะรักของเขาด้วยแล้ว ชายหนุ่มก็ยิ่งเข้าสู่ตาจน

“ผมไม่ไหวแล้ว”

หญิงสาวได้ยินเสียงสบถบางคำที่ฟังไม่เข้าใจนักหลุดออกมาจากปากของคอร์เนล ก่อนที่ร่างกำยำทรงพละกำลังจะกระตุกเกร็งสะท้านอย่างรุนแรง เสียงครางลึกดุดันดังก้องห้องนอนกว้างใหญ่ เส้นเอ็นที่หัวไหล่ ต้นแขน และลำคอปูดเป่งราวกับมันกำลังจะปริแตกออกมา

ยาหยีหลับตาพริ้มซึมซับความเสียวกระสันที่คอร์เนลจุดมันขึ้นมาด้วยความอิ่มเอม ความสุขสมอาบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ไม่เว้นแม้แต่หัวใจของหล่อน

ครั้งแรกของหล่อนกับผู้ชายที่หล่อเหลายิ่งกว่าเทพบุตร...

หญิงสาวยกมือขึ้นลูบไล้แผ่นหลังชุ่มเหงื่อของพ่อหนุ่มสุดหล่อที่พึ่งทำให้หล่อนรู้จักกับความสุขล้ำของวัยสาวด้วยความอ่อนโยน หัวใจกำลังอิ่มเอิบพองโต จนได้ยินคำพูดของคอร์เนลที่ดังเล็ดลอดออกมานั่นแหละ สมองของหล่อนที่ตายดับไปนานถึงได้ทำงานขึ้นมา

“มันเป็นเซ็กส์ที่ยอดเยี่ยมของผมเลยให้ตายสิ”

‘เซ็กส์ที่ยอดเยี่ยมอย่างนั้นหรือ? นี่เขามองการร่วมรักแสนหวานเมื่อครู่นี้เป็นแค่เซ็กส์ราคาถูกอย่างนั้นหรือ นี่หัวใจของเขาทำด้วยอะไรกัน’

หญิงสาวขุ่นเคืองขึ้นมาในทันที และความจริงทุกอย่างที่ถูกความซาบซ่านทรวงปกปิดเอาไว้ก็ระเบิดขึ้นใส่หน้าอย่างรุนแรง จนหล่อนแทบหงายหลังตึงด้วยความอัปยศอดสู

นี่หล่อนปล่อยให้เขาทำแบบนั้นกับร่างกายของตัวเองโดยที่ไม่ขัดขืนเลยอย่างนั้นเหรอ แถมยังเต็มใจอีกต่างหาก หญิงสาวกัดปากแน่นแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บ น้ำตาซึมออกมาเมื่อนึกถึงความเป็นจริงของสิ่งที่เกิดขึ้น

หล่อนหลงใหลสิ่งที่ผู้ชายบนร่างเรียกว่า ‘เซ็กส์’

เมื่อสมองตีแผ่ความจริงอันน่าอดสูสู่หัวใจ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดก็ไหลรินออกมาจากตัว เสียงสะอื้นแผ่วเบาทำให้คนตัวโตที่ซบอยู่กับอกอวบงามต้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยความแคลงใจ เขามองหล่อนอยู่นาน ก่อนที่เขาจะพลิกกายลงไปนั่งบนเตียง หญิงสาวรีบตะแคงตัวหันหลังหนีทันที และเมื่อรอดพ้นจากสายตาสีเขียวจัดนั้น น้ำตาจำนวนมากก็ทะลักทลายออกมามากขึ้นกว่าเดิม

“ร้องไห้เพราะดีใจหรือว่าเสียใจกันล่ะ”

หล่อนไม่ตอบ เอาแต่นอนนิ่ง ชายหนุ่มขบกรามแน่นขณะกวาดตามองร่างอรชรที่ตัวเองพึ่งครอบครองเป็นเจ้าของเมื่อครู่นี้และก็ติดใจเหลือเกินด้วยสายตาตื่นตะลึง บั้นท้ายอวบงามของเจ้าหล่อนอยู่เบื้องหน้า มันช่างรับกับเอวเล็กคอดของเจ้าหล่อนได้เป็นอย่างดี ผิวสาวก็ทั้งนุ่มทั้งหอม แถมยังเนียนมือยิ่งกว่ากำมะหยี่ราคาแพงเสียอีก

เขาไม่มีทางปล่อยหล่อนไปเพียงแค่เซ็กส์ครั้งเดียวหรอก เขาจะต้องมีหล่อนอยู่บนเตียงต่อไปอีกสักสองสามคืน หรืออาจจะมากกว่านั้น

คิ้วเข้มยาวขนานกับดวงตาคมกริบสีเขียวจัดขมวดมุ่นในทันที เมื่อสมองเข้าใจในสิ่งที่หัวใจกำลังต้องการ เขายังต้องการแม่นี่อีกหรือ ทำไมยังต้องการหล่อนอีกล่ะ เขาไม่เคยใช้บริการผู้หญิงซ้ำสองนี่นา แต่ทำไมกับแม่สาวที่ตอนนี้กำลังนอนโชว์บั้นท้ายอวบคนนี้ เขาถึงยังรู้สึกว่า สองครั้ง หรือแม้แต่สามครั้ง ก็ยังไม่เพียงพอ เขายังต้องการหล่อนจนนับไม่ถ้วน

ระยำ!

คอร์เนลสบถออกมาด้วยความเดือดดาลตัวเอง ขณะก้มมองเจ้าความปรารถนาแรงกล้าที่ยังลุกโชนไม่หยุด เขาต้องการหล่อนทั้งๆ ที่พึ่งจะสุขสมอย่างรุนแรงไปเมื่อหนึ่งนาทีก่อนหน้านี้เนี่ยนะ มันเป็นไปได้ยังไง หรือว่าเขาขาดผู้หญิงมานานเกินไป ก็อาจจะใช่ เพราะเขาไม่ได้นอนกับสตรีมาร่วมอาทิตย์แล้วนี่ เขาก็คงแค่อยากให้สงครามสวาทบนเตียงนั้นยาวนานขึ้นอีกนิดเท่านั้นเอง และยาหยีก็แค่โชคดีจริงๆ ที่มาขึ้นเตียงกับเขาในช่วงนี้ที่กำลังง่านพอดี ทำให้หล่อนต้องถูกเขาเรียกใช้ซ้ำอีกครั้ง

แต่มันไม่มีทางเกินสองครั้งไปได้...

ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะถอนใจออกมายาวเฟื้อยเมื่อร่างกายและหัวใจร่วมกันค้านว่าสองครั้งไม่เพียงพอหรอก ไม่มีทางพอด้วยซ้ำ ต่อให้สิบครั้งก็ตาม

คอร์เนลกระโดดลงจากเตียงราวกับเตียงนอนนั้นเป็นกองไฟ เขาลงไปยืนเปลือยเปล่าอยู่ที่พื้นพรม สายตาพยายามค้นหาสิ่งอื่นที่มันจะน่าสนใจกว่าแม่กายสาวอวบอิ่มของยาหยี แต่มันก็ไม่มีอะไรเลยที่น่าสนใจกว่าเตียงนอน

ให้ตายเถอะ นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงรู้สึกเสียดายนักที่ต้องแยกจากร่างแน่งน้อยที่นอนสั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้นของยาหยี เขาไม่เคยรู้สึกโหยหาสตรีใดมากเทียมเท่าแม่สาวน้อยที่พึ่งจะทำให้เขาหลุดโลกมาก่อนเลย

คนตัวโตทั้งกัดฟัน ทั้งขบกราม ทั้งกำมือแน่น ขณะเปล่งคำพูดเลือดเย็นออกไป

“ผมให้เวลาสิบห้านาที จัดการตัวเองซะให้เรียบร้อย รถจะรอพร้อมไปส่งคุณที่หอพักอยู่หน้าตึก”

ได้ผล คำพูดราบเรียบไร้หัวใจของเขาทำให้สาวน้อยหันหน้ากลับมาหา เจ้าหล่อนค่อยๆ ยันกายลุกขึ้น หน้าอกหน้าใจของหล่อนเต่งตึงท้าทายสายตาของเขาเหลือเกิน จนคอร์เนลร่ำๆ อยากจะกระโดดกลับขึ้นเตียงไปจัดการตักตวงความหวานฉ่ำจากร่างกายของยาหยีอีกครั้งและอีกครั้งให้หายคลั่ง

แต่เขาจะไม่ทำแบบนั้นหรอก ยาหยีจะต้องไม่เอะใจเลยว่าเขาต้องการหล่อนแค่ไหน หล่อนจะต้องขมขื่นกับความเย็นชาของเขา ให้สาสมกับความผิดที่หล่อนทำให้เขางุ่นง่านและควบคุมตัวเองไม่ได้เป็นครั้งแรกในชีวิตแบบนี้

“แต่ถ้าเกินเวลาที่ผมกำหนด ผมจะลงโทษคุณแบบเมื่อครู่นี้อีกครั้ง”

กายสาวร้อนผ่าวอย่างรุนแรง โดยเฉพาะที่ช่องท้องเมื่อถูกสายตาสีเขียวจัดนั้นมองมาด้วยความหิวกระหาย มือบางสั่นระริกรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเอาไว้อย่างรวดเร็วเมื่อสมองร้องสั่ง

“ไม่ต้องปิดหรอก ร่างกายของคุณไม่ได้กระตุ้นราคะของผมเลยสักนิด” เขาแสยะยิ้มร้ายกาจ “ต่อให้กระโดดลงมาเต้นรูดเสา ผมก็ไม่เอา!”

คำพูดที่ตรงข้ามกับความรู้สึกแท้จริงเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเซ็กซี่ที่มีความสามารถทำให้กายสาวลุกเป็นไฟได้อย่างน่าทึ่ง และนั่นก็ทำให้ความอับอายโถมเข้าใส่อย่างรุนแรง ความน้อยใจ ความขุ่นเคืองเจือชัดในดวงตาสีดำขลับ

“คนเลว...”

เค้นเสียงสาปแช่งคนตัวโตที่ตอนนี้กำลังซ่อนตัวเองในชุดเสื้อคลุมตัวใหญ่ด้วยความเจ็บแค้น กลีบปากสาวสั่นระริกด้วยโทสะ ความเสียใจกระแทกกระทั้นอยู่ภายในอกอย่างรุนแรง

ไม่ใช่แค่คอร์เนลไม่เห็นค่าพรหมจารีของหล่อนเท่านั้น แต่ยังเหยียบย่ำมันอย่างไม่ไยดีด้วยฝ่าเท้าของเขาอย่างโหดเหี้ยม หล่อนจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายที่ปล้นความสาวของหล่อนคนนี้เด็ดขาด จะไม่มีวันให้อภัย!

ร่ำร้องบอกตัวเองอยู่ภายในอกราวกับคนเป็นบ้า พยายามเกลียดผู้ชายที่ยืนยิ้มเหยียดหยันให้ตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ แต่...หล่อนทำไม่ได้ หล่อนเกลียดคอร์เนลไม่ลง เขาหล่อ หล่ออย่างร้ายกาจ และที่สำคัญเขาคือผู้ชายคนแรกของหล่อน

“ฉันเกลียดคุณ...”

แทนที่เขาจะสะทกสะท้าน แต่คนตัวโตกลับหัวเราะร่วนออกมาด้วยความขบขันซะงั้น ทั้งๆ ที่รอบกายของหล่อนกับเขาแสนจะตึงเครียด

“ขอบคุณที่พูดคำนี้ออกมา” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโอหัง “เพราะผมก็ไม่ต้องการให้คุณมารักผมสักนิด!”

ใบหน้างามร้อนผ่าวราวกับถูกลนด้วยเปลวไฟ เจ็บลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ เลือดไหลซึมท่วมท้นอยู่ในอก ผู้ชายคนนี้เหี้ยมโหดและแสนอำมหิตยิ่งนัก หล่อนคงไม่มีทางเอาชนะได้ หากเขาไม่เป็นฝ่ายยอมรับความพ่ายแพ้นั้นเสียเอง

“หวังว่าคงไม่แต่งตัวนานเกินกว่าเวลาที่ผมกำหนดนะครับคุณผู้หญิง เพราะไม่อย่างนั้นผมจะทำให้คุณนั่งไม่ได้ไปหลายวันทีเดียว”

มือใหญ่กระชับสาบเสื้อคลุมเนื้อดีสีน้ำตาลเข้มให้แน่นขึ้น ขณะหมุนตัวหันหลังให้กับหล่อน หญิงสาวเป่าปากด้วยความโล่งอกเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองกำลังจะได้อยู่เพียงลำพัง แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อคอร์เนลหมุนตัวกลับมาอีก

“แล้วอย่าคิดล่ะว่าตัวเองหมดภาระแล้ว”

“คุณหมายความว่ายังไง?” ร้องถามออกไปด้วยกระแสเสียงสั่นระริก ดวงตากลมโตเบิกกว้างจ้องมองคนตัวโตที่ตอนนี้ขยับเข้ามาใกล้กว่าเคยนิ่ง ความหวาดหวั่นอัดแน่นอยู่ในสายตาหวานฉ่ำคู่นั้นอย่างมหาศาล

“ค่าตัวของคุณยังไม่คุ้มกับสิ่งที่ผมต้องสูญเสียไป”

“คุณกำลังจะบอกว่า...” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกจนน่าสมเพช

“ใช่ ครั้งเดียวไม่พอหรอก”

คอร์เนลพยักหน้ารับน้อยๆ ขณะจ้องมองสตรีสาวที่นั่งผมยุ่งเหยิงบนเตียงด้วยสายตาเร่าร้อนหิวกระหาย หนุ่มหล่ออ้อยอิ่งสายตาอยู่ที่กลีบปากอิ่มบวมช้ำที่จะจูบสักกี่ครั้งก็คงไม่อิ่มเอมด้วยความโหยหา เขาอยากจะถอดไอ้ศักดิ์ศรีที่ค้ำอยู่บนคอทิ้งแล้วกระโดดขึ้นไปทำสงครามสวาทกับยาหยีต่อนัก

แต่เขาจะไม่มีวันทำแบบนั้น ตัวของเขา สมองของเขา และหัวใจของเขา ไม่เคยให้ใครมาควบคุม โดยเฉพาะผู้หญิง ดังนั้นเขาจะไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงข้างถนนแถมยังพ่วงตำแหน่งลูกสาวของไอ้คนทรยศอย่างยาหยีมามีอิทธิพลเหนือร่างกาย จิตใจ และสมองเป็นอันขาด

หล่อนต่างหากที่จะต้องโหยหา จะต้องคร่ำครวญถึงบทรักอันแสนมหัศจรรย์ที่เขาตั้งใจร่ายใส่ผิวสาวของหล่อน และวิ่งเข้ามาชวนเขาขึ้นเตียงแทน คอร์เนลระบายยิ้มบางๆ กับความคิดของตัวเอง

“ร้อนๆ แบบคุณน่าจะสักสอง ไม่งั้นก็สามครั้ง หรืออาจจะมากกว่านั้นหากผมยังหาอีตัวมาระบายความอึดอัดแทนคุณไม่ได้”

คนตัวโตหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ กวาดตามองร่างอรชรที่กำลังสั่นระริกด้วยโทสะแรงกล้าด้วยท่าทางของผู้ชนะ

“อ๊ะๆ อย่าคิดเชียวนะว่าผมจะใช้บริการคุณเป็นเดือนๆ เพราะแค่อาทิตย์เดียวก็คงจะเบื่อเต็มทนแล้วล่ะ”

“คนสารเลว!”

คอร์เนลยักไหล่อย่างไม่แยแส พลางหมุนตัวเดินลิ่วๆ ตรงไปที่ประตูห้องนอน มือใหญ่กระชากมันออกแรงๆ ก่อนจะก้าวออกไปด้วยท่าทางสง่างาม ไม่คิดจะสนใจกับคำสาปแช่งที่ยาหยีตะโกนไล่หลังตามมาเลยแม้แต่นิด

ให้หล่อนด่าเขาต่อไปเถอะ แล้วเขานี่แหละจะทำให้หล่อนเปลี่ยนคำด่าพวกนั้นเป็นคำอ้อนวอนขอให้เขาครอบครองหล่อนแทนในเซ็กส์ร้อนๆ ที่จะมีกันในครั้งหน้า

แล้วครั้งหน้ามันเมื่อไรกันนะ? สองวัน หรือสามวัน หรือว่าจะปล่อยให้นานเป็นอาทิตย์ดี ไม่ล่ะ เขารอนานเป็นอาทิตย์ไม่ได้หรอก แค่รอให้ถึงคืนพรุ่งนี้เขาก็ทำท่าจะย่ำแย่อยู่แล้ว ยาหยีฝังแน่นอยู่ในสายเลือดของเขาเสียแล้วล่ะตอนนี้

กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกด้วยความเดือดดาล ขณะเรือนกายใหญ่ที่มีเพียงเสื้อคลุมราคาแพงตัวเดียวสวมทับอยู่ตรงไปยังระเบียงที่เป็นทางเชื่อมลงไปสู่สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านข้างของตัวคฤหาสน์

ตูม!

ละอองน้ำกระเซ็นอย่างรุนแรงเมื่อมันกลืนร่างของคอร์เนลลงไปในนั้น ชายหนุ่มดำผุดดำว่ายอยู่ในวารีอย่างบ้าคลั่ง ช่วงแขนทรงพลังจ้วงใส่ผิวน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาต้องการให้พลังงานที่มันดูจะมีเหลือเฟือเสียเหลือเกินในขณะนี้เหือดหายไปให้หมด จะได้ไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีกะจิตกะใจที่จะคิดเมกเลิฟซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับยาหยีอีก

แต่...แม้แต่น้ำเย็นเฉียบในสระว่ายน้ำใหญ่ตอนนี้ก็ไม่สามารถที่จะดับไฟร้อนๆ ที่โจมตีหน้าขากำยำของตัวเองลงได้เลยแม้แต่นิดเดียว

ระยำ!

คอร์เนลสบถแล้วสบถอีกด้วยความเดือดดาล ทำไมนะ ทำไมเขาถึงไม่สามารถสลัดแม่สาวน้อยคนสวยที่พึ่งถูกเขาพร่าผลาญพรหมจรรย์ไปสดๆ ร้อนๆ จากสมองได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว เจ้าหล่อนฝังแน่น จมลึกอยู่ในก้นบึ้งของความนึกคิดราวกับเป็นตุ๊กแกยังไงยังงั้น

“ก็แค่ของใหม่ ของสด...แค่นั้น”

หนุ่มหล่อร้องบอกตัวเองอยู่ภายในใจอย่างดุเดือด ขณะจ้วงลำแขนแหวกว่ายสายน้ำเย็นยะเยือกนั้นต่อไปรอบแล้วรอบเล่าอย่างไม่ยอมแม้แต่จะหยุดพักหายใจ


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้ยาวสักหน่อย เป็นเลิฟซีนด้วย หวังว่าจะไม่ถูกแบน 555+++
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
baiboau