สัญญารักกับสองเรา

เนื้อเรื่อง

ณ  มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งเป็นแฟนกัน  ทั้งสองคนรักกันมากจนหลายคนรู้สึกอิจฉาในความรักของคนทั้งสอง  แต่เพราะปัญหาและอุปสรรคต่างๆจึงทำให้ทั้งคู่ไม่มีท่าทีว่าจะได้ลงเอยกันสักที

                อธิวัฒน์  หรือ วัฒน์  ชายหนุ่มรูปงามแต่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เกิด  เขาเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  และต้องทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียนหนังสือ  อีกทั้งต้องเจอปัญหาเรื่องฐานะของตนเองกับแฟนสาวซึ่งมันต่างกันราวกับฟ้าดิน

                เมษา  หรือ ษา  หญิงสาวผู้น่ารัก  เป็นลูกคนมีเงิน  แต่เงินเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยแม้แต่น้อย  ตั้งแต่เธอเกิดมาก็เจอกับข้อห้ามต่างๆที่ผู้เป็นแม่ของเธอเป็นคนกำหนดขึ้น  และอีกเรื่องที่เธอมักจะมีปากเสียงกับแม่ของเธอคือเรื่องของ  วัฒน์  แฟนหนุ่มของเธอ

                “ นี่ยายษา  เมื่อไหร่เธอจะเลิกคบกับนายคนนั้นสักที  ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอนาคตตรงไหนเลย ”  ผู้เป็นแม่เริ่มเปิดฉากการตอบโต้

                “แม่ค่ะเราสองคนคบกันมันผิดตรงไหน  ษาคิดว่าเราพูดเรื่องนี้กันหลายครั้งแล้วนะ ”  เมษาโต้กลับผู้เป็นแม่

                “ ผิดซิ  เพราะผู้ชายคนนั้นมันจนไง  แล้วมันจะมีปัญญาหาเลี้ยงแกเหรอ  แกมันโง่ยายษาที่ไปคบคนอย่างงั้น  ”

                “แค่เขาเกิดมาจนแม่ก็หาว่าเขาผิด ษาจะคบใครต้องดูที่ฐานะร่ำรวยหรือไงค่ะ แม่ถึงจะเห็นว่ามันถูก  แม่ไม่มีเหตุผลเลย ”

                หลังจากที่แม่ลูกโต้เถียงกันเสร็จ  เมษามักจะวิ่งหนีขึ้นห้องโดยไม่สนใจคำพูดของผู้เป็นแม่  และก็มักจะเถียงกันเรื่องนี้อยู่เป็นประจำ  จนเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป  ทั้งคู่เรียนจบ  อธิวัฒน์ก็ออกหางานทำเพื่อจะสร้างฐานะที่มั่นคงและครอบครัวที่สมบูรณ์  แต่แล้วฝันของเขาก็สลายเมื่อเมษาถูกแม่บังคับให้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก

“ วัฒน์  แม่บังคับษาให้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก ”  เธอบอกแฟนหนุ่มอย่างเศร้าๆ

                “ วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วซินะที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน   ” อธิวัฒน์มองหน้าเมษาแต่ก็เศร้าใจไม่น้อยไปกว่าเมษา

                “ วัฒน์  ถึงวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เราได้อยู่ด้วยกัน  แต่วัฒน์อย่าลืมนะว่าเราจะคิดถึงกันทุกเวลา   และษาเองจะกลับมาหาวัฒน์และแต่งงานกับวัฒน์นะ  ษาสัญญา ”

                “ ผมก็สัญญาเหมือนกัน  ว่าจะคิดถึงษาทุกเวลา  จำไว้นะษาว่าผมจะรอคุณ  รอจนกว่าคุณจะกลับมา  นี่คือคำสัญญาของสองเราที่มีให้กัน  และผมก็จะเก็บสัญญานี้ไว้ในใจตลอดไป”

                ถึงวันที่เมษาต้องไปเรียนต่อก็มาถึง  ทุกคนต่างอวยพรให้เมษาโชคดีและมีความสุขกับการไปเรียนต่อที่เมืองนอก  มีแต่เมษาคนเดียวที่เศร้าใจแต่ก็เศร้าไม่แพ้แฟนหนุ่มของเธอที่คอยเฝ้ามองดาวทุกคืนและรอวันที่แฟนของเขาจะกลับมา  ส่วนอธิวัฒน์เองก็เริ่มทำงานเพื่อหวังจะได้สร้างฐานะกับเมษาหญิงที่เขารักมากที่สุด

สองปีผ่านไปเมษากลับมาพร้อมความสำเร็จ  เธอตั้งใจว่าจะกลับมาหาแฟนหนุ่มที่ตนรักและคิดถึง  แต่แล้วปัญหาก็เกิดขึ้นเมื่อ  อธิวัฒน์ย้ายบ้านไปโดยไม่มีใครรู้  เมษาได้แต่เศร้าใจที่

ตามหาอธิวัฒน์ไม่เจอ  เธอคิดว่าอธิวัฒน์คงลืมเธอแล้ว  แต่สำหรับเธอนั้นในใจก็ยังมีแต่เขาผู้นั้นเพียงคนเดียว  ในที่สุดเธอก็โดนบังคับให้แต่งงานกับคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนและเธอก็ไม่เห็นด้วย  เธอก็ยังพยายามตามหาอธิวัฒน์เพราะเธอไม่เคยลืมสัญญาที่เราทั้งสองเคยให้กัน  จนมีปากเสียงกับแม่ของเธอ

                “ แม่ค่ะ  ทำไมต้องบังคับษาด้วย  ษาไม่อยากแต่งงานกับคนที่ษาไม่รู้จัก ”

                “ทำไมล่ะ  ฉันอุตส่าห์หาคนที่ดีให้เธอ  หรือเธอจะแต่งงานกับนายวัฒน์  แกคิดว่ามันจะเลี้ยงแกได้เหรอ  อย่าหวังว่าฉันจะยอม ”

                “ ก็ได้ค่ะคุณแม่ในเมื่อคุณแม่ต้องการให้ษาแต่ง ษาก็จะแต่ง  แต่ษาขอบอกไว้เลยว่าถึงยังไงก็ได้แต่ตัวษาไปไม่มีทางได้ใจษาหรอก  เพราะใจษาได้ยกให้วัฒน์ไปหมดแล้ว  เพราะษารักวัฒน์คนเดียว ”  ตั้งแต่นั้นมาเธอมักจะเก็บตัวอยู่ในห้องเพียงลำพังและร้องไห้ด้วยความเสียใจ  และหวังแต่เพียงว่า  ฟ้าจะช่วยดลบันดาลให้คำสัญญาของเธอและเขาเป็นจริง

                สามเดือนต่อมาหนังสือพิมพ์ได้ลงข่าวการหมั้นของเมษาอย่างใหญ่โต  วัฒน์ได้เห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ก็ตกใจและรีบมาในงานแต่งของเธอ  เขาเดินเข้าไปในงานอย่างช้าๆเพราะกลัวใจตัวเองจะยอมรับไม่ได้  จนเจอเมษาทั้งสองสวมกอดกันด้วยความคิดถึง

                “ ษา  คุณสัญญาว่าจะกลับมาหาผมไง  แล้วทำไมคุณถึงมาแต่งงานกับคนอื่น ”

                “ วัฒน์  ษาไม่เคยลืมสัญญานะ  แต่เพราะษาหาคุณไม่เจอ   และไม่รู้ว่าจะตามหาคุณได้ที่ไหน ”

                “ ผมขอโทษนะที่ไม่ได้ส่งข่าวให้คุณทราบว่าผมได้ย้ายไปอยู่ที่ต่างจังหวัดและผมก็ติดต่อคุณไม่ได้ 

                “ งั้นเราจะเริ่มต้นด้วยกัน  ถึงมันจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ ”

                “ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม  เราสองคนจะไม่ทิ้งกันนะ  จำคำสัญญาของเราไว้ ”

                ทั้งสองคนพากันวิ่งหายไปในความมืด  ปล่อยให้เจ้าบ่าวและญาติๆตามหากันจ้าละหวั่น  ทั้งสองได้หนีไปที่ชายทะเลแห่งหนึ่ง  รู้ก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้องแต่จะทำอย่างไรได้เมื่อทั้งคู่รักกันและไม่อาจผิดต่อคำสัญญาที่มีได้  ชายหนุ่มได้มีโอกาสพูดอีกครั้ง

                “ ษา  ผมขอโทษที่พาคุณหนีมาแบบนี้  แต่จะให้ผมทำยังไงในเมื่อผมรักคุณ ”

                “ ษาก็รักคุณค่ะ ”

                หลังจากนั้น  นอกจากสียงคลื่นกระทบฝั่งอยู่เป็นระยะๆ  จนกระทั่งรุ่งเช้า  ทั้งสองคนได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน  บัดนี้ทั้งคู่ได้เป็นคนเดียวกันแล้ว  ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความรักของคนทั้งสองที่เขาได้โหยหามานานจนได้มาอยู่ด้วยกัน

                “ ษา เริ่มต้นกับผมนะ  ผมจะสร้างทุกอย่างให้คุณ  ผมสัญญา ”

                “ ตกลงค่ะ  เราสองคนจะสร้างฐานะด้วยกัน ” ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กัน

                และแล้วร้านอาหารริมทะเลก็ถูกสร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงของวัฒน์   จากร้าน

อาหารเล็กกลายเป็นร้านที่มีชื่อ  ทั้งสองคนมีความสุขกับความรักและร้านอาหารของเขาจนไม่ได้นึกถึงเรื่องราวในอดีต  ส่วนเมษาตั้งแต่เธอหนีมาก็ไม่ได้ติดต่อทางบ้านอีกเลย  เพราะเธอคิดว่า  ถึงอย่างไรแม่ของเธอก็ไม่ยอมรับอธิวัฒน์อยู่แล้ว

                ในขณะที่กิจการกำลังไปได้สวยเขาได้มีลูกชายที่น่ารักมาเชยชม  และเป็นกำลังใจในการทำงาน  ฝ่ายแม่ของเมษาหลังจากที่หายจากความเศร้ากับเรื่องราวต่างๆก็ได้มาพักผ่อนที่ชายทะเล  และได้แวะรับประทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่งโดยไม่รู้ว่าเป็นร้านของลูกสาวตัวเอง  เมษาเดินออกมาต้อนรับแขกผู้มาเยือน  แล้วเธอก็ต้องตกใจ  เมื่อลูกค้าที่อยู่เบื้องหน้าคือ  แม่ของเธอ

                “ แม่ ”  เมษาอุทานออกมาด้วยความตกใจ  เธอคิดในใจว่าต้องเกิดเรื่องแน่

                “ เมษา ”  ผู้เป็นแม่เรียกชื่อลูกสาวด้วยความคิดถึงและดีใจ

                “ แม่ขอคุยกับษาหน่อยนะลูก ”

                “ ค่ะ ”  เมษารับคำโดยไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะมีอะไรเกิดขึ้น

“ ษา เป็นยังไงบ้างลูก ห้าปีที่ลูกหายมามันทำให้แม่คิดได้ว่าแม่ไม่ควรบังคับให้ลูกแต่งงานกับคนที่ลูกไม่ได้รัก  แม่ขอให้ลูกมีความสุขกับครอบครัวของลูกนะ มาถึงตอนนี้แม่คงห้ามอะไร ไม่ได้แล้วล่ะ”

                เมษายิ้มอย่างดีใจ  เขาได้พบกับความเปลี่ยนแปลงของแม่จากที่เคยเอาแต่ใจตัวเอง  และบังคับเธอต่งๆนาๆ  แต่ตอนนี้แม่กลับเข้าใจเขามากขึ้น  และเข้าใจในความรักของเขา

                “ ขอบคุณค่ะแม่ ”  เมษาเข้ากอดหญิงผู้เป็นแม่ด้วยความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

                ขณะนั้นได้มีเสียงน้อยๆเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง  เด็กชายตัวน้อยชื่อ  อันดา  ผู้เป็นกำลังใจให้คนทั้งสองได้ต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคต่างๆได้ เด็กชายตัวน้อยตะโกนเรียกแม่ของเขา

                “ แม่ครับ ”

                เมษาหันมากอดลูกชายแล้วพูดว่า

                “ สวัสดีคุณยายสิลูก”

                “ สวัสดีครับคุณยาย ”  เด็กชายก้มไหว้อย่างไร้เดียงสา

                “ นี่หลานของแม่หรือ ”  เขายิ้มและเอื้อมมือมากอดเด็กชายตรงหน้าด้วยความรัก

                “ ค่ะ ”  เมษายิ้มพร้อมกับสบตาแม่ของเธอ

                หลังจากนั้นแม่ลูกยืนกอดกันโดยมีเด็กชายอันดาลูกชายและหลานชายของเขาอยู่ระหว่างกลางหัวใจสองดวง

                เพราะเขาถือคำสัญญาเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่  จึงทำให้เขาไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจและเขาก็ได้พบว่าอนุภาพแห่งความรักของเขาทั้งสองได้เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว

                แม้ดวงอาทิตย์ตกน้ำครั้งแล้งครั้งเล่า  คลื่นซัดฝั่งเป็นร้อยเป็นพันครั้ง  แต่ความรักที่แม่มีต่อลูกไม่เคยเปลี่ยนแปลง  ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไรก็ตาม  บัดนี้เรื่องทุกอย่างจบลงด้วยดี  อธิวัฒน์และเมษาก็มีครอบครัวที่สมบูรณ์  อบอุ่น  และเพียบพร้อมเหมือนดั่งทะเล  ที่มีคลื่นลม  แสงแดด  และเม็ดทรายมาเป็นองค์ประกอบทำให้เกิดชายหาดที่สมบูรณ์

จบบริบูรณ์

*********************************************************************