คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุเกิดเพราะความเมา
“ไลลา”
เสียเรียอพระนาย ทำให้หิสาวไ้สิ านั้นไม่รอ้า้าวเินไปหยุยัหัวโ๊ะ
“ทุน นี่น้อสาวทีู่บอ” แพทย์หนุ่มแนะนำัวหิสาวให้บรราเพื่อน ๆ รู้ั
“สวัสี่ะพี่ ๆ” ้วยวามอายุน้อยว่านอื่น ๆ ไลลาึยมือไหว้ ่อนทุนะแนะนำัวับหิสาว
“นั่เถอะไลลา” พระนายเอ่ยึ้น
“น้อไลลามานั่รนี้สิะ เี๋ยวพี่ไปนั่รนั้นเอ” มาเบลล์เอ่ยึ้น่อนทำท่าะลุึ้น ทว่าถูพระนายรั้
“นั่รนี้แหละเบลล์ ให้ไลลานั่รโน้น” เาหมายถึหัวโ๊ะที่ยัว่าอยู่อีหนึ่ที่
“แ่…” ปรายามอไลลา
“ไม่เป็นไร่ะพี่เบลล์ ไลลานั่รนี้ไ้” เธอไม่อยาถูมอว่าเรื่อมา เลยัปัหา้วยารนั่หัวโ๊ะ
“น้อไลลาอยาินอะไร สั่ไ้เลยนะรับ มื้อนี้พี่เลี้ย” ้นล้าหนึ่ในเพื่อนอพระนายเอ่ยึ้น ่อนยื่นเมนูอาหารให้แ่หิสาว
“อบุ่ะ” เผยยิ้มอ่อน ๆ านั้นรับเมนูอาหารมาา้นล้า ทว่าสายาเหลือบมอพระนายับมาเบลล์อย่าสสัยในวามสัมพันธ์อนทั้สอ
“น้อไลลาสั่เยอะ ๆ เลยนะรับ ไอ้ล้ามันรวย” ปริเพื่อนอีนอพระนายเอ่ยึ้น
“่ะ”
บรรยาาศภายในโ๊ะเป็นไปอย่าสนุสนาน ทว่าไลลาลับไม่ไ้สนุไป้วย เนื่อายัไม่หาย้อใับวามสัมพันธ์อพระนายับมาเบลล์
‘พี่นายับพี่เบลล์เป็นแฟนันเหรอ’ ทำไ้แ่พูในใพร้อมลอบมอนทั้สอเป็นระยะ ๆ
“น้อไลลาื่มเหล้าไหมรับ”
“เอ่อ…”
“ห้ามให้ไลลาื่มเหล้านะเว้ย” ไม่ทันหิสาวะอบลับ้นล้า เสียอพระนายแทรึ้นเสีย่อน
“อะไรวะไอ้นาย มึะห้ามน้อเาทำไม เป็นผู้ปรอน้อไลลาหรือไ”
“เออ” อบเพื่อนแบบไม่อบใ ่อนหันไปล่าวับไลลา “ห้ามื่มเหล้านะรับ”
“พี่ล้าะ รบวนรินเหล้าให้ไลลาแ้วหนึ่่ะ” เธอไม่สนใเสียห้ามปรามอเา
“ไลลา!”
“ไลลาโแล้วนะะพี่นาย ไม่ใ่เ็อีแล้ว”
“ถ้าเมาึ้นมา พี่ไม่แบลับบ้านหรอ”
“ไม่เป็นไร่ะ ไลลาลับเอไ้ ไม่รบวนพี่นายหรอ”
เมื่อเห็นว่า้นล้าไม่ยอมรินเหล้าให้ัวเอ ไลลาึัารรินเหล้าให้ัวเอ่อนะื่มพรวนหมแ้ว และไม่วายำเลือมอเา ึ่ทันไ้เห็นว่าเาแสสีหน้าไม่พอใับารระทำอเธอ
‘ะมายุ่ทำไม สนใแฟนัวเอไปสิ’
ไลลาื่มเหล้าไ้เพียสอสามแ้ว็ฟุบหน้าลบนโ๊ะ้วยอาารวิเวียนศีรษะ
“ไลลารับ” มือให่เอื้อมไปแะหัวไหล่มนพร้อมเย่าเบา ๆ
“ท่าทาน้อไลลาะเมาแล้วนะนาย พาลับไปเถอะ” มาเบลล์เอ่ยบอ้วยวามหวัี
“แล้วเบลล์ลับไ ให้เราไปส่่อนไหม” เพราะมาเบลล์นั่รถมาับเา
“เี๋ยวูไปส่เบลล์เอ” เสียอปริัแทรึ้น
“ฝาเบลล์้วยนะปริ”
“ไม่้อห่วหรอ ไปเถอะ”
“อืม”
แพทย์หนุ่มประอนัวเล็ที่ไม่ไ้สิอย่าระมัระวัรไปยัรถันหรู ่อนพยุเธอเ้า้าในรถ
“ทำไมถึเมาอย่านี้ล่ะรับ” เอ่ยึ้นหลัารัเ็มันิรภัยให้แ่หิสาว านั้นยฝ่ามือให่ลูบไล้พวแ้มาวเนียนแผ่วเบา ึ่เ็มไป้วยวามอ่อนโยน
“อย่าเป็นอะไรอีนะไลลา” ว่าแล้ว ้มหน้าหล่อเหลาุมพิหน้าผาเลี้ยเลา านั้นผละออห่าหิสาว่อนเินไปึ้นรถและนั่ลประำำแหน่นับและออรถทันใ
ทันทีที่มาถึปลายทา พระนายไม่รอ้าพานเมาไม่ไ้สิเ้าไป้าในห้อนอน เาวาเธอลบนเียหนานุ่มอย่าอ่อนโยนราวับเธอือแ้วบอบบา หาระทำรุนแรลัวอีนะแสลาย่าย ๆ ึระวัเป็นพิเศษ
“พี่นาย” ู่ ๆ นเมาว้าออเาและึายแร่ ทำเอานัวโเสียหลัล้มลทาบายับหิสาว
“ปล่อยนะรับ” พยายามแะแนเรียวออห่า ทว่าเธอรัแน่นเหลือเิน
“ทำไมถึทำแบบนี้ับไลลา”
“พี่ทำอะไร” ิ้วเ้มมวเ้าหาันพลา้อนามอนัวเล็ใ้ร่า
“…” ไม่มีเสียอบาลีบปาอมมพู ไลลารั้ท้ายทอยอเาพร้อมับประบปาูบอย่ารวเร็ว พระนายั้ัวไม่ทันับารู่โมอหิสาว เาพยายามผลัไสเธอไปให้พ้น
“ไลลารัพี่นาย” นเมาเอ่ยบอวามในใ เธอันายแร่ให้นอนลบนเียและึ้นร่อมเาอย่าไว านั้นุหน้าหวานเ้าับออออีน
“ไลลา…ั้สิหน่อยสิ” เาันเธอออห่า
“ไลลาไม่สวยเหรอะ” หิสาวว้ามือหนาแล้วนำมาวาบนหน้าอเ่ึ
“ไลลา” นัยน์ามริบเบิว้า าไม่ถึนัวเล็ะระทำเ่นนั้น เาพยายามวบุมอารม์สุีไม่ให้หลใหลไปับสิ่ยั่วยุรหน้า
“ไลลารัพี่นายนะะ”
“แ่พี่ไม่ไ้รัไลลา”
“ฮึ นใร้าย” เสียหวานสั่นเรือ วาารุนแรอเาทำเอาใวน้อยเ็บแปลบไปหม
“อย่าทำแบบนี้เลยไลลา พี่เห็นไลลาเป็นแ่น้อสาวเท่านั้น” พระนายเ้ัวลุึ้นพร้อมึนัวเล็มาโอบออย่าปลอบประโลม
“ฮือ ๆ รัไลลาไม่ไ้เหรอ” ใบหน้าหวานเปื้อนราบน้ำาแหนมอเา แลูน่าสสารยิ่นั
“ระหว่าเราเป็นไ้แ่พี่น้อ”
“ฮือ ๆ” ไลลาุหน้าับอว้าและปล่อยโฮออมาอย่าไม่อับอาย เธอรู้สึเสียใเหลือเิน ที่เาให้เธอเป็นไ้แ่นั้น
“พัผ่อนเถอะนะรับ”
“ไม่เอา” ส่ายหัวไปมาอย่าเอาแ่ใ
“อย่าื้อสิรับ”
“ฮึ” เธอยัไม่หยุสะอื้น
“นอนนะรับ” แพทย์หนุ่มประอนัวเล็ให้นอนลอย่านุ่มนวล
“ืนนี้อยู่ับไลลาไ้ไหม” เธอมอเา้วยสายาอ้อนวอน
“อย่าีว่า”
“เ้าใแล้ว่ะ” อบเสียเศร้า “่วยไปเอาน้ำให้ไลลาหน่อยไ้ไหมะ”
“ไ้สิรับ รอแป๊บนึนะ”
ไ้ยินันั้น แพทย์หนุ่มยอมทำามำออเธอ่าย ๆ โยไม่อาล่วรู้เลยว่านั่นือลลวอหิสาว
“ไลลาไม่เื่อหรอ ถ้าพี่นายเห็นไลลาในสภาพนี้แล้วะไม่หวั่นไหว” พูพลาัารปลเสื้อผ้าออาเรือนร่าทีละิ้น
“ไลลา” นัวโะัหน้าประู่อนหันหลัทันที หลัาเ้ามาในห้อไ้เห็นสภาพเปลือยเปล่าอไลลาบนเีย
“พี่นายะ ไลลาอยาื่มน้ำ”
“ไลลาถอเสื้อผ้าทำไมรับ”
“ไลลาร้อน่ะ” เผยยิ้มมุมปาอย่านเ้าเล่ห์ แม้เธอะเมาแ่็ใ่ว่าะไม่มีสิสัหน่อย “พี่นายะ ไลลาอยาื่มน้ำ”
“รับ” ายหนุ่ม่อย ๆ ถอยหลัไปหานัวเล็ พยายามเบนสายาไปทาอื่น
“นี่รับ” เาวาแ้วน้ำื่มบนโ๊ะ้าหัวเีย านั้นเรียมัวะาไป แ่้าว่าไลลาที่ระโลาเียไปสวมอเาา้านหลั
“พี่นายะ”
“ปล่อยนะไลลา อย่าทำแบบนี้ับพี่”
“ไลลารัพี่นาย ทำไมพี่นายถึไม่เยเปิใให้ไลลาสัรั้” ใบหน้าหวานแนบลับแผ่นหลัแร่อย่าอออ้อน ส่ผลให้แพทย์หนุ่มรู้สึเหมือนมีระแสไฟฟ้าแล่นทั่วายแร่
“ไม่เ้าใเหรอไลลา พี่ไม่ไ้รัเธอ” บออย่าไม่สบอารม์
“เพราะอะไระ บอไลลาหน่อยไ้ไหม ไลลาะไ้ปรับปรุัว”
“พี่ไม่ำเป็น้ออบเธอ ปล่อยพี่สัทีเถอะ”
“หรือเพราะไลลาไม่มีประสบาร์เรื่ออย่าว่าใ่ไหมะ พี่นายเลยไม่อบไลลา ั้นไลลาะไปนอนับนอื่น่อน หลัานั้นพี่นายห้ามปิเสธไลลาอีนะะ” เธอแ่้อารประเาเท่านั้น แ่ลับทำให้พระนายฟิวส์า
ายหนุ่มหันมาเผิหน้าับหิสาว านั้นผลัเธอให้นอนลบนที่นอนพร้อมับร่อมเรือนร่าาม ไม่วายรึแนาวเนียน
“พี่นายะทำอะไระ” ท่าทาอเาแ่าาเิมทำเอารู้สึลัวึ้นมาเล็น้อย
“อยาไม่ใ่เหรอ พี่็ะสนอให้ไ”
“ไม่เอานะะ” ส่ายหัวปิเสธไปมา “ปล่อยไลลาไปเถอะ”
“ไลลา…เธอเป็นนทำให้พี่เป็นแบบนี้เอนะ”
“ไลลาอโทษ่ะ”
“้าไปแล้วไลลา ยอมรับผลารระทำอเธอเถอะ” บำพู แพทย์หนุ่มัารูบริมฝีปาอวบอิ่มอย่ารวเร็ว ูบแสนิบเถื่อนอเาทำหิสาวรู้สึเ็บบริเวลีบปานุ่มไปหม
ความคิดเห็น