คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ฉันต้องการเธอ
เอิเอยพาัวเอออมาพ้นายหนุ่มสำเร็ หิสาวไม่อยาลับไปเอหน้าเาอี ึพยายามเินามหาวัเนรเือบสิบว่านาทีว่าะเอ
“วั”
“อ้าวเอย วัำลัะเินออไปหาเอยพอีเลย”
“เอยอยาลับแล้วนะ”
“ั้นลับันเถอะ วั็รำาพี่้าวเหมือนัน พอเมาแล้วเริ่มโวยวายเรียหาแ่เอย แบบนี้แหละวัถึไม่อยาให้เอยมา”
“ไปเถอะวั”
“อืม”
ายหนุ่มเินลับมายัโนวีไอพีที่เาอไว้ สายาวามอรอบๆ ทว่าลับไร้ร่อรอยนัวเล็ ่อนะไ้ยินเสียแฟนสาวเอ่ยึ้น
“ภัทรไปนานัเลย”
้อภัทรเินเ้าไปนั่้าพริมาพร้อมึัวสาวนรัมาอแนบอ
“น่อน้าเยอะรับ ว่าแ่เ็ๆหายไปไหนันหม”
“น้อวับอะลับแล้ว่ะ สสัยะไปามเพื่อนแล้วลับพร้อมันเลย อย่าไ้สนใเลย่ะภัทร นที่พาเ็สอนนั้นมา ไม่เห็นเป็นเือเป็นร้อนเลย แถมยัออไปเ้นับสาวๆ”
“อ๋อรับ แล้วพริมอยาลับยัรับ”
“พริมอยาไป่อับภัทร ืนนี้ไป้าอนโพริมนะะ”
“ผมเหนื่อยแล้วรับ เอาไว้วันหลัเถอะ” ายหนุ่มปิเสธแฟนสาว ่วนี้เารู้สึไม่่อยอยาะลุลี้วยสัเท่าไร ั้แ่ไ้เห็นภาพเหล่านั้นยัิาพร้อมทั้ำพูที่ไ้ยินเ็มสอรูหู
“ภัทรไม่้อไปส่พริม็ไ้ เี๋ยวพริมลับเอ” หิสาวพูอย่าแ่อน
“มันึแล้วรับ ให้ผมไปส่เถอะ”
“ไม่เป็นไรหรอ่ะ ภัทรเหนื่อย็ลับไปเถอะ” ายหนุ่มมอแฟนสาว เาแ่ยัรู้สึโรธหิสาวแ่ไม่ไ้หมายวามว่าะัาวามสัมพันธ์ัน
“็ไ้รับ ผมะ้าอนโพริม” เมื่อเห็นน้าายถอสีหน้าเศร้า เาึำยอมามใหิสาว เพราะรัมาไม่อยาให้เธอเสียใ
“ริๆนะะภัทร พริมีใที่สุเลย” พริมาโน้มหน้า้มูบแ้มสาอย่านีใออนอหน้า เธอะไม่มีทายอมปล่อยหนุ่ม้าายแน่นอน เา้อเป็นอเพียผู้เียว
“รับ”
ทุรั้เอิเอยมีเรื่อไม่สบายใ หิสาวมัะมานั่เล่นระบายวามเรียในสวนสาธาระอโรพยาบาล หิสาวอบนั่ริมแม่น้ำทอายลบนม้านั่สีาวยาว ปล่อยใให้ผ่อนลายับธรรมาิ ในมือยัมีสร้อยหัวใที่้อภัทรมอบให้ในวัยเ็อยอยู่เีย้าลอเวลา
“เอย้อทำอย่าไรีถึะลืมพี่ภัทรไ้”
“๊ะเอ๋...น้อเอยนสวย” ะหิสาวำลัเหม่อลอย ู่ๆ้าวหน้า็โผล่เ้ามาไม่ใหุ้่มให้เสีย ระทั่หิสาวเือบน้ำ โีมือหนาว้าัวหิสาวไ้ทัน
“ว้าย!!”
“น้อเอยเป็นอะไรไหมรับ” ้าวหน้าเอ่ยถามหลัาว้าัวหิสาวสำเร็ แอบรู้สึผิเือบทำนรหน้าน้ำแล้ว
“ไม่เป็นไร่ะ อัว่อนนะะ”
“น้อเอยโรธพี่หรอรับ พี่อโทษ พี่ไม่ไ้ั้ใ” หิสาวไม่ไ้โรธเืออย่าที่ายหนุ่มล่าว เพียแ่ภายในใอารม์มันไม่ที่ เธอลัวะพาลแสิริมารยาทไม่น่ารัแ่เา หาเป็นเ่นนั้นไม่ีแน่นอน เาเป็นถึลูายเ้าอโรพยาบาล เธอไม่อยาให้มันระทบ่อาราน
“เปล่า่ะ มันถึเวลาทำานแล้ว เอย้อัว่อนนะะ” หิสาวหันมาส่ยิ้มายหนุ่ม
“อ๋อรับ ั้นถ้ามีโอาส่อยเอันใหม่นะรับ” เอิเอยไม่ไ้อบายหนุ่ม เพียแ่ส่ยิ้มหวานเหมือนเิมและเินาไปไลไม่หันมาเหลียวหลัมอายหนุ่ม
้อภัทรำลัเ็บอเพื่ออนโ หลัาพึ่ผ่าันไ้เสร็ ยามนี้เป็นเวลาเือบนี้สอทุ่ม ผู้น่าทยอยลับันเือบหมมีเพียเหล่านาพยาบาลที่อยู่เวรเท่านั้น ายหนุ่มเินมาเรื่อยๆนถึโรอรถ
ทันในั้น!!!
สายาายหนุ่มปะทะเ้าับร่าอันุ้นเยอแฟนสาว เาำลัะเินเ้าไปทัทาย ู่ๆ็มีายหนุ่มอีนเินลมาารถันหนึ่ เินเ้าไปลอเลียแฟนสาวนเอ สอร่าปะบปาูบันอย่าูื่ม และผละออาัน ูมือพาันึ้นรถาไป
ายหนุ่มมอารระทำั้แ่แรนสิ้นสุ าแทบเิน่อไม่ไหวับภาพที่ไ้เห็น ที่ผ่านมาแฟนสาวนเอไม่เยเลิยุ่ับหมอรุ แถมยัทำอะไรลับหลัเามาโยลอ วามรู้สึรัและเสียใเ้ามาแทนที่ ายหนุ่มพยายามประอร่าำยำที่ไร้เรี่ยวแรเพื่อึ้นรถลับยัที่พั
ิ๊่อ
“อื้อ...ใรมาริ่เนี้ย ่วัเลย” เสียัวเียล่าวึ้น ่อนะเอื้อมมือไปเปิโมไฟ้าหัวเีย เท้าสวย่อยๆ้าวลาเียมายัประู
“ะ ุหมอ” เสียหวานเอ่ยอย่าใ เมื่อนที่มาันเป็นเา
ายหนุ่มไม่ไ้สนใอาารใอนรหน้า เาันร่าเล็เ้ามาห้อพร้อมทั้โผล่เ้าอหิสาวทันที
“อย่าพึ่ผลััน ันไม่ไหวแล้ว” เอิเอยมอนรหน้าอย่าไม่เ้าใับารระทำอเา ฟัาน้ำเสียเาูเหนื่อยเหลือเิน มือเล็เอื้อมมาอายหนุ่มอบ ในใแอบสสารเาอย่าับใ
เวลาผ่านไปรู่หนึ่หิสาวรู้สึถึแรอที่แน่นึ้นเรื่อยๆนเิเป็นวามอึอั
“ปล่อยเอย่อนไ้ไหมะ เอยอึอั”
“อโทษ” เาปล่อยหิสาวเป็นอิสระ ล่าวเพียเท่านั้น
“ไปนั่่อนนะะ เี๋ยวเอยไปเอาน้ำมาให้ื่ม”
“อืม”
เอิเอยยืนหน้าเาน์เอร์ห้อรัวอย่าไม่เ้าใับพฤิรรมอเา เพราะอะไรึทำให้เามีสภาพเ่นนี้ แล้วเารู้ที่อยู่เธอไ้อย่าไร เมื่อหาำอบไม่ไ้หิสาวสลัวามิในหัวทิ้ พร้อมยแ้วน้ำออมาาห้อรัว มาวารหน้าายหนุ่ม และเินอ้อมไปนั่ฝั่ร้าม
“ื่มน้ำ่อนนะะ”
“อบุ”
“เอ่อือว่า...”
“เธอะถามใ่ไหม ว่าันเป็นอะไรและมาที่นี้ไ้อย่าไร” เอิเอยพยัหน้าอบรับายหนุ่ม แววาใสำลัมอายหนุ่มอย่ารออยำอบ
ายหนุ่มมอสบแววาหิสาว เารู้สึหัวใเ้นไม่เป็นัหวะ ภายในายร้อนรุ่มแทบอยาะระเบิ ่อนะเห็นว่าหิสาวสวมใส่เพียุนอนบาๆสีาว สามารถมอเห็นทรวอัเน ยิ่เิวาม้อารอยาะับร่าเล็มาเปลือยใ้ร่านเอ อนนี้เารู้สึถึวามับแน่นในาเ นทน่อไปไม่ไหว
หิสาวลืนน้ำลายลอรู้สึถึวามร้อนผาวทั่วใบหน้าาม แววาเาส่ทำหิสาวอยู่ไม่ิ แทบอยาะลุหนีแ่็ทำไม่ไ้เระเป็นารเสียมารยาท่อแ และที่สำัเาไม่ใ่นอื่นนไล แ่เาันเป็นรัแรอเธอ แถมเายัูอ่อนเพลียนเธอเอไม่ล้าออปาไล่
ายหนุ่มทำสิ่ที่ิไม่ถึ เาลุึ้นาำแหน่ที่นั่เินเ้าไปหาร่าบา พร้อมึัวนเล็มานั่ันเอ ่อนะระิบบาอย่า ทำนฟัถึับหน้าแไปไม่ถู
“ัน้อารเธอ ”
ความคิดเห็น