ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจ้าสาวตัวแทน
ึื่นในยาม่ำืนผู้น่าพาันหลับใหล ร่าอรรอพลอยสวยย่าเท้าออาห้อนอน้วยวามรู้สึระหายน้ำ ่อนหยุะัเมื่อสายาลมโปะทะับประูห้ออพี่สาวเปิแ้มทิ้ไว้
“พี่แพระไปไหนะ” นัยน์าู่สวยเบิว้า ทันทีที่เ้าอห้อย่ารายออมาพร้อมระเป๋าเินทาใบให่
“อย่ายุ่ับัน ยัยพลอย”
“พี่แพระไปไหนไม่ไ้นะะ” พลอยสวยวิ่ไปว้าแนเรียวอพี่สาว
“ปล่อยัน ยัยพลอย” แพรใสผลัน้อสาวล้มลระแทพื้นห้ออย่าั
“พี่แพระไปไหนไม่ไ้นะะ พรุ่นี้พี่แพร้อแ่านับพี่ร”
“แ็แ่เอสิยัยพลอย แอบพี่รไม่ใ่เหรอ อีอย่าเราสอนหน้าาเหมือนันแในานไม่มีใรรู้หรอว่านที่แ่านับพี่รือแหรือัน”
“พี่แพรอย่าไปเลยนะะ ทำแบบนี้ไม่สสารพี่รเหรอ” พลอยสวยพยุายลุึ้นยืน่อนแย่ระเป๋าเินทาาแฝพี่
“ถ้าแสสารพี่ร แ็แ่านับพี่รเอสิ” แพรใสว้าระเป๋ามาาน้อสาว แล้วอาศัยัหวะพลอยสวยเผลอวิ่ลบันไบ้านไปยัั้นล่า
“พี่แพร” พลอยสวยไม่รอ้าวิ่ามหลัพี่สาว แ่้าไปเสียแล้วเมื่อแพรใสวิ่ไปึ้นรถที่อรออยู่
“เิอะไรึ้นนัพลอย เอะอะเสียัอยู่ไ้”
“ุแม่” พลอยสวยหันหลัไปมอามเสีย ่อนเบิาว้า้วยวามใ
“ันถามว่าเิอะไรึ้น” สายสมรบีบแนเล็อลูสาวแน่นเพื่อเ้นถาม
“เอ่อ ือ”
“ันถามว่าเิอะไรึ้น” เย่าร่าอรรอพลอยสวยแร ๆ อย่าโมโห
“พี่แพรไปแล้ว่ะ”
“ไปไหน”
“ไม่รู้่ะ แ่มีผู้ายมารับพี่แพรไป” เอ่ยบอามวามริที่เห็น โยไม่ปิบั
เพียะ! สิ้นเสียหวานอหิสาว มือเหี่ยวย่นฟาแ้มนุ่มนิ่มเ็มแร ทำเอาพลอยสวยล้มลระแทพื้น
“แปล่อยให้ลูแพรไปไ้ไ” ี้นิ้วใส่หน้าหวานอย่าเลียั
“พลอยพยายามรั้พี่แพรแล้วนะะ แ่พี่แพรไม่ฟัพลอยเลย”
“โ่ริ ๆ เลี้ยเสีย้าวสุะมั” เอ่ยบออย่าหัวเสีย
“พลอยอโทษ” มือเรียวยึ้นไหว้มารา
“แล้วะทำยัไเนี่ย! พรุ่นี้็ถึานแ่แล้ว” สายสมรเินวนไปมาอย่าระวนระวาย พยายามิหาทาออสำหรับเรื่อในวันพรุ่นี้
“ุแม่” หิสาวลุึ้นยืนเ็มวามสูรไปหาแม่เพื่อหวัะพาเ้า้านในบ้าน
“ันนึออแล้ว แนั่นแหละแ่านแทนลูแพรเลย”
“ุแม่” เธอร้อเสียหล้วยวามใ าไม่ถึะไ้ยินประโยนี้าปาผู้เป็นมารา
“ทำไม! แ่นี้็ทำไม่ไ้เหรอ”
“ไม่ใ่นะะุแม่ แ่ทำแบบนั้นพี่ร้อไม่พอใแน่”
“แล้วแะให้ันทำยัไ ล่มานแ่เหรอ”
“ไม่่ะ”
“ั้น็รีบไปนอนไ้แล้ว พรุ่นี้แเรียมัวเป็นเ้าสาวแทนลูแพรเลย” สายสมรพูบ็หมุนัวเรียมพร้อมะเ้า้านใน ่อนนึบาอย่าึ้นไ้ึหันมาประันหน้าับพลอยสวยอีรั้
“อย่าลืมละนัพลอย แแ่แ่านแทนลูแพรไม่ใ่เ้าสาวัวริ”
“ุแม่” มอามหลัสายสมร้วยวามน้อยใ ทั้ที่เป็นลูเหมือนันแ่ันไ้รับวามรัานเป็นแม่่าับพี่สาวอย่าสิ้นเิ
ไม่ว่าะทำอะไรให้ สุท้าย็เป็นไ้แ่นที่แม่เลียั เพราะเพียแ่เธอนิสัยล้ายพ่อึ่ทิ้แม่ไปับผู้หิอื่น วามเลียทั้หมที่แม่มี่อพ่อึมาลที่เธอเพียนเียว
“พี่ร” เสียหวานเอ่ยึ้นพลาแหนหน้ามอวาวระยิบระยับเ็มท้อฟ้า้วยวามรู้สึมามาย
เธอแทบไม่อยาินนาารเลย หาเารู้ว่านที่แ่าน้วยไม่ใ่แพรใสแ่เป็นเธอ เาะรู้สึยัไ
“อโทษนะะ ที่พลอยไม่ใ่พี่แพร” นัยน์าู่หวานหลับพริ้มอย่าโศเศร้า นั่นเพราะเธอแอบรัเามาเนิ่นนาน แ่เาลับมอแ่พี่สาวอเธอเพียนเียว
ร่าเล็อพลอยสวยในุแ่านเาะอรัรูปสีาวบริสุทธิ์ ยืน้อมอัวเอผ่านระบานให่ ่อนถอนหายใยืยาว้วยวามรู้สึไมุ่้นิน
“ไม่อยาทำแบบนี้เลย” เสียหวานพึมพำับัวเอ้วยวามหนัใ ใบหน้าามแ่แ้ม้วยเรื่อสำอาราาแพายถึวามัวล
านแ่ที่เิึ้นในวันนี้ทุอย่าถูัเรียมเพื่อแพรใส เธอ็แ่ัวแทนอพี่สาวเท่านั้น แม้ระทัุ่ามที่เธอสวมใส่็ยัไม่ใ่สไล์ที่ัวเออบ
“นัพลอยใล้ไ้เวลาแล้ว รีบเรียมัวสิ”
“ุแม่ะ พลอยไม่อยาทำแบบนี้เลย ถ้าพี่รรู้้อโรธมาแน่”
“หยุพูเลยนะนัพลอย ันรับสินสอมาาทาโน้นแล้ว แะให้ันืนเาหรือไ” ้วยวามหุหิที่มี่อลูสาวนเล็ สายสมรึหยิแนาวเนียนอย่าแร
“โอ๊ย! พลอยเ็บ”
“เ็บ็ี แะไ้ำใส่สมอไว้ ะไ้ไม่ทำให้ันอารม์เสียอี” ี้มับอนัวเล็อย่าหุหิ “ถ้าไม่ใ่เพราะแมีประโยน์ ป่านนี้แโนบสั่สอนไปแล้ว”
“ทำไมถึทำเหมือนว่าพลอยไม่ใ่ลูเลย” สายาู่หวานมอามหลัแม่้วยวามเสียใ ู่ ๆ น้ำาไม่ไ้นัหมายไหลรินอาบแ้มนุ่มนิ่มอย่าห้ามไม่ไ้
“ไม่เป็นไรนะพลอยสวย เธอ้อเ้มแ็” สูลมหายใเ้าปอลึ ๆ พลาเอื้อมหลัมือเรียวปาน้ำา
เธอเริ่มินแล้วแหละับารระทำอสายสมรที่มี่อัวเอ เรื่อที่เอในวันนี้ยัเทียบไม่ไ้ับที่ผ่านมา้วย้ำ
เมื่อถึเวลาพิธีวิวาห์ ร่าเล็อพลอยสวยเินวแนผู้เป็นลุไปยัแท่นพิธี
‘ไม่เป็นไรนะพลอย’ ใวน้อยเ้นึัแทบทะลุออนออ ะเินไปหาเ้าบ่าวสุหล่อในุทัิโ้ บันี้ลัวเหลือเินหาเารู้ว่านที่แ่าน้วยไม่ใ่แพรใสแ่เป็นเธอ เาะแสปิิริยาอย่าไร
“แพรรับ” เสียทุ้มเอ่ยเรียนที่ิว่าเธอือนรัอัวเอ้วยน้ำเสียอ่อนโยนเ็มไป้วยวามรั
พลอยสวยหลับาปี๋ะธนารเปิผ้าลุมหน้าอออย่าเื่อ้า
“พลอย” ายหนุ่ม้อมอนรหน้าอย่าาไม่ถึ แม้ว่าพลอยสวยับแพรใสหน้าเหมือนันนแยออยา แ่สำหรับเามอปราเียว็รู้ไ้ทันที
“พี่ร”
“นี่มันอะไร พลอย” เอ่ยถามให้ไ้ยินันแ่สอนพลาำเลือมอูแในาน
“เอาไว้อธิบายทีหลันะะ”
“อืม” ธนารไม่มีทาเลือนั เนื่อาบาทหลวและผู้นในานำลั้อมอเาับเธอเป็นาเียวันอย่าใร่รู้
หลัเสร็พิธีทุอย่าในานวิวาห์ ธนารว้า้อมือเล็อพลอยสวยพาไปยัห้อหนึ่้วยอารม์ุนเียว ่อนเหวี่ยนัวเล็ไปยัโฟา
“อธิบายมาเี๋ยวนี้พลอย มันเิอะไรึ้นันแน่”
“เอ่อ ือ”
“พูมาสิ ันถามว่าเิอะไรึ้นันแน่” ะอเสียัลั่นใส่หน้าหวาน
“พี่แพรไปแล้ว่ะ”
“ไปไหน” ิ้วเ้มมวเ้าหาันเิสสัย สายามริบ้อมอเ้าสาวป้ายแที่ไม่ใ่ภรรยาัวริอเา
“ไปับ...”
“เิอะไรึ้น” ่อนหิสาวะไ้เปล่ประโยใ สายสมรับบัอรแม่อายหนุ่มเปิประูเ้ามาในห้อพร้อมัน
“มีอะไรหรือเปล่าลู ทำไม้อโรธหนูแพร้วย” บัอรเินมาหาลูายอย่ารออยำอบ
“ุแมู่ี ๆ สิรับ ผู้หินนั้นเป็นใรันแน่”
“หนูพลอยเหรอ” บัอรเบิา้วยวามใ หลัามอูหิสาวอย่าละเอีย
“เอ่อ ทุนใเย็น่อน” ่อนเรื่อราวะบานปลายไปมาว่านี้ สายสมรรีบแทรึ้น
“นี่มันอะไรสมร ทำไมนที่แ่าน้วยถึเป็นหนูพลอย ทาเราสู่อหนูแพรให้ารนะ” บัอร้อหน้าอีนอย่าเอาเรื่อ
“ือเิเรื่อับลูแพรนิหน่อย ็เลยำเป็น้อให้ยัยพลอยแ่านแทน แ่ไม่้อห่วหรอถ้าลูแพรลับมาเมื่อไระรีบเปลี่ยนัวทันที”
“แพรอยู่ไหนรับ”
“อนนี้ยัไม่รู้เลย”
“เฮอะ! ลัเลยนะรับ” ำเลือมอพลอยสวย้วยแววาุ่นเือ นัวเล็ำเป็น้อ้มหน้าุเพื่อหลบสายาอีน
“ร ในเมื่อเรื่อมันเิึ้นนานี้แล้ว ลู็รับหนูพลอยเป็นภรรยาไปเลยสิ”
“ุแม่รับ” หันวับมอมารา ไม่นึว่าผู้เป็นแม่ะพูแบบนี้ออมาให้ไ้ยิน
“แล้วะให้ทำยัไล่ะ อนนี้หนูแพร็ไม่รู้หายัวไปไหน”
“ผมไม่ไ้รัพลอย ผมรัแ่แพรนเียว” เอ่ยพูอย่าัถ้อยัำ ทำนฟัอย่าพลอยสวยเ็บแปลบ
“แล้วลูะให้แม่ทำยัไ านแ่็ัแล้ว”
“ผมะรั้พลอยไว้เป็นัวประัน ถ้าแพรลับมาเมื่อไระืนให้” ธนารั่ใรู่หนึ่่อนเอ่ยบอ
“ไ้ ๆ ถ้าป้าามหาลูแพรเอเมื่อไร ะรีบพาไปสลับัวับยัยพลอยทันที”
“อัวละ” ายหนุ่มเินออาห้ออย่าหัวเสีย ่อนบัอระรีบามบุรายไป
“อยู่ที่นั่น็ทำัวี ๆ ล่ะนัพลอย รอพี่แลับมาเมื่อไร่อยเปลี่ยนัว” บประโย สายสมรย่าเท้าาไปอย่าไม่ไยี ไม่สนใสันิพลอยสวยะรู้สึยัไ
“ทำไมถึทำเหมือนว่าพลอยเป็นแ่สิ่อ” หิสาวโอบอัวเอพร้อมบหน้าบนหัวเ่ามน เพียไม่ี่วินาทีหยาน้ำใสไหลรินอาบแ้มนุ่มท่ามลาบรรยาาศเียวาย
ความคิดเห็น