คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความสัมพันธ์ไร้รัก
พื้นที่ว้าให่อไร่อุ่นทาภาเหนือ โยมีสายหมอเป็นเ้าอประสบวามสำเร็ั้แ่อายุยัน้อย
เาผู้ที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวับเทพบุร ทว่าภายใ้ใบหน้านั้นแฝ้วยวามเย็นาและเยือเย็น แม้ระทั่ภรรยาอยู่ินันเือบสอปี เาไม่เยแส้านอ่อนโยนให้เธอเห็นสัรั้ นั่นเพราะารแ่านอนทั้สอไม่ไ้เิาวามรั
ภายในห้ออาหารท่ามลาบรรยาาศเียบสบ สร้าวามอึอัแ่อัันยิ่นั เนื่อาสายหมอเ้าอบ้านและมีศัิ์เป็นสามีอหิสาวเอาแ่ทำท่าทารึม ทั้ที่ำลัรับประทานอาหารวรผ่อนลาย้วย้ำ
“อััน”
“ะ” หิสาวสะุ้เฮือ้วยวามใ ู่ ๆ นัวโเอ่ยเรียอย่าไม่มีปี่มีลุ่ย เธอไม่รู้ว่าเารู้ัวหรือเปล่าเธอำลัลอบมอหน้าหล่อเหลานั้น
“ใอะไรนานั้น” ถามเสียเรียบ ปรายามอหิสาว่อนอีนะ้มหน้าุ อบ้วยน้ำเสียแผ่ว
“เปล่า่ะ”
“ืนนี้ไปหาันที่ห้อ้วย” พูเสร็็ลุึ้นาไป ทิ้อัันอยู่ในห้ออาหารเพียลำพั
หิสาว่อย ๆ ำเลือมอามแผ่นหลัว้าำลัย่ารายาไปนลับหายในที่สุ ่อนนเอะพ่นลมหายใเฮือหนึ่้วยวามโล่อ
“ไปหาที่ห้อเหรอ” มือเรียวยึ้นุมหน้าอ้า้าย ไม่้อบอ็รู้ไปหาทำไมถ้าไม่ใ่เรื่ออย่าว่า
ายหนุ่มไม่เย้อารอะไรเลย นอาอยาระบายวามใร่ับเรือนร่าอเธอเท่านั้น เาไม่สน้วย้ำเธอรู้สึอย่าไรหรือมีวามสุับารใ้ีวิู่หรือไม่
พอิถึุนี้แล้ว่อน้าเ็บแปลบยิ่นั ถ้าไม่ใ่เพราะรั้นั้นเธอับเาไม่ลเอยเ่นนี้
“เฮ้อ” ถอนหายใเฮือให่่อนลุึ้นเ็บอาหารบนโ๊ะที่เธอเห็นแล้วไม่่อยอยาินสัเท่าไร ่วนี้ไม่รู้เป็นอะไร่อน้าเบื่อหน่ายอาหารเป็นพิเศษ ินอะไรไม่่อยล บารั้็อาเียน
วาลมโทอสายามอประูหน้าห้ออเา านั้นรวบรวมวามล้าเาะประูห้อัล่าว ยืนอยเพียไม่นาน็มีเสียอบลับมา
“เิ”
แอ๊!
อัันับลูบิประูพลาันประูเ้า้าในอย่าล้า ๆ ลัว ๆ ึ่สายหมอนั่อยนัวเล็อยู่บนเียล่วหน้า เาสวมเพียุลุมอาบน้ำนั่พิหลัับหัวเีย
“เินมานี่สิ” ท่าทาเื่อ้าออีน อทำให้สายหมอหุหิไม่ไ้
“ว้าย!” ร้อเสียหลเมื่อมาหยุ้าเียอายหนุ่ม็ถูมือหนาออแรระาและับเธอับเียนาิไ์
“ใอะไรนานั้น ไม่ใ่รั้แรอเธอสัหน่อย” นิ้วยาวเลี่ย้าพวแ้มาวเนียนั่นหลใหลในวามน่ารัอเธอ แล้วโน้มหน้าหล่อเหลาุมพิหน้าผาลมลึ
“อัแ่ไม่ิน” ะให้เธอินไ้ไในเมื่ออีนหล่อเหลานานี้ มอี่ทีใเธอเ้นระรัวไม่หยุ
สายหมอไม่อบโ้นัวเล็ ายหนุ่มัารปิปานุ่มแสนยั่วยวน้วยวามลั่ไล้ในรสาิวามหวาน ยฝ่ามือให่้าหนึ่ลูบไล้าเรียวแล้วไ่เ้าึ้นมาเรื่อย ๆ สอเ้าใ้ระโปรุนอนสีหวาน
“อื้อ” ุมพิแสนหวานละมุนอปรับวามเสียว่านที่นิ้วแร่ำลัหยอเย้าลีบุหลาบามทำเอาอไม่ไ้ะเปล่เสียร้อราอันน่ารัเียให้ไ้ยิน
“ันอบเสียราเธอ หวานบาหูี” ระิบบอ้าหูนัวเล็ ไม่วายูบ้าแ้มนุ่ม
“ถอให้ันหน่อย” สายหมอผละออาเรือนร่าามแล้วนั่ัสมาธิให้นัวเล็เป็นฝ่ายทำามวาม้อารอเา
อัันไม่รีรอลุึ้นนั่รหน้าเา ยื่นมือปลสายผูเอวุลุมอาบน้ำ่อนแหวออ เผยให้เห็นล้ามเนื้อหน้าท้อเป็นลอนสวย โยเธอไม่ล้ามอร ๆ ้วยวามวยเิน
“ยัินยาุมอีไหม” สายหมอเยามนึ้น สบาู่หวานวนั้นอย่ารออยำอบาริมฝีปาอวบอิ่ม
“เอ่อ ิน่ะ” เอ่ยอบเสียแผ่ว
เธอไม่ล้าบอเาร ๆ ่วที่ผ่านมานเอไม่ไ้ินลอมีบ้าลืมินเป็นรั้ราว แ่ิว่าไม่ใ่ปัหาให่ถึอย่าไรอีไม่นานใล้หย่าัน
“ีมา” สิ้นประโย สายหมอับนัวเล็ให้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ระาุลุมอาบน้ำออาายัวเอ านั้นันหิสาวให้นอนลับที่นอน่อนร่อมร่าบอบบา
“อึ”
ท่อนลำนาให่สอแทรเ้าในร่อสวาทพรวเียวสุลำ สายหมอเริ่มละเลเพลรัให้นใ้ร่า้วยัหวะเนิบนาบ
นัยน์ามริบเหลือบมอนัวเล็ใ้ร่ายมือปิปาเพื่อลั้นเสียรวรา เารู้สึัใึนำมือเล็นั้นออห่า
“ไม่้อลั้น ันอยาฟัเสียอเธอ ราั ๆ ไ้เลย”
ว้ามือเรียวึ้นมาูบ่อน้มหน้าูบลีบปาอวบอิ่ม ูื่มราวับนหิวระหายและ่อย ๆ สอลิ้นร้อนอุ่นเ้าในโพรปาสาว วา้อนิมวามหวานให้หนำใับวามหิวโที่หลายวันไม่ไ้ัววามสุานัวเล็
“อื้อ” สัมผัสแสนอ่อนโยนอนเหนือร่า ส่ผลให้หิสาวเลิ้มราวับำลัล่อลอยลาอาาศ
เธอหลับาพริ้มรับูบานเหนือร่า้วยวามเยิน ่าฝ่าย่า้อารมอบวามสุให้ันและัน
“ัวเธอหอมมาเลย” มูโ่มสันถูไถทั่วลำอระหพลาทำรอยแมามายเ็มอาวเนียน
“อื้อ อ๊ะ มีวามสุเหลือเิน” อัันเผลอเปล่วามในใออมาให้สายหมอไ้ยิน เาไม่ไ้่อว่าอะไรยัส่วามเป็นายเ้าออในร่อสวาทเป็นัหวะ
มือเรียวเปลี่ยนำแหน่าารโอบรัายแร่มายุ้มเส้นผมนุ่มอเาเพื่อระบายวามเสียวสยิว
“ใล้ยั” ถามพลาำเลือมอหน้าามอเธอึ่ไม่้อบอ็รู้ใล้ถึปลายทาเ็มทีแ่ยัอลั้นเพราะอยาเสร็ไปพร้อมเา
“อัไม่ไหวแล้ว่ะ อแร ๆ ไ้ไหม” ส่สายายั่วยวนแ่สามีทาพฤินัยและนิินัย
“ไ้สิ” หลัาอบรับำออเธอ สายหมอรั้เอวอิ่วไว้ ระแทระทั้นแท่นเนื้อเ้าออในลีบอไม้ามอารม์พิศวาส
“รี๊!!” เสียหวานรีร้อัลั่นห้อ่อนรับรู้ถึร้อนอุ่นเ้ามาในัวเธอ
“เฮ้อ” นัวโพ่นลมหายใเฮือให่หลัาไ้ปลปล่อยน้ำเื้อเ็มาร่อับแน่น นำวามเป็นให่ออาัวเธอนน้ำาวุ่นเปรอะเปื้อนผ้าปู านั้นล้มัวนอนล้าอัันที่นอนหันหลัให้เา
สายามริบ้อนามอแผ่นหลัาวเนียน ยแนำยำโอบอนัวเล็่อนุหน้าหล่อับอาวเนียน สูมลิ่นายหอมเพาะาหิสาว ่วนี้เารู้สึว่าเธอัวหอมว่าเมื่อ่อนหลายเท่า
“ัวหอมั ไปทำอะไรมา”
“เปล่า่ะ”
“แ่ันรู้สึว่าเธอัวหอมนะ” ว่าแล้วูบแ้มนุ่มนิ่ม
“อัะลับห้อแล้ว่ะ” ยแนแร่ออาเอว แ่สายหมอไม่ยอมให้เป็นอย่านั้น เารั้นในอ้อมอไว้ั้เิมไม่ยอมให้เธอทำามปรารถนา
“ันอนุาให้ลับห้อแล้วเหรอ” พลินัวเล็ให้นอนหายและประสานสายาัน
“ยั่ะ” แม้ะสสัยับำพูอเาแ่็ไม่ล้าถามอยู่ี
ปิระหว่าเาับเธอหลัเสร็ิ็ไม่เยนอนร่วมห้อสัรั้ เธอ้อลับไปห้อนอนนเอเสมอ แ่รั้นี้ประหลายิ่นั
“ไม่้อลับ ืนนี้นอนที่นี่แหละ”
“ะไม่เป็นไรเหรอะ”
“ืออะไร” ิ้วเ้มมวเ้าหาันะปรายามอหน้าสวย
“ปิุหมอไม่อบให้ใรมานอน้า ๆ อั็แ่สสัย”
“ถามมาทำไม อย่าทำให้ันหุหิสิ” ว่าพลาเสยผมึ้นอย่าหัวเสียในถ้อยำนั้น
“่ะ” หลุบา่ำมอพื้น ไม่ว่าะพูหรือทำอะไร็ผิไปหมเลยในสายาเา มัน็ผิั้แ่เธอแ่านับเาแล้วแหละ
“อัอัวไปอาบน้ำ่อนนะะ”
“อาบพร้อมัน” สายหมอไม่ยอมให้หิสาวทำามวามปรารถนา เา้อนเธอในท่าเ้าสาวพารไปยัห้อน้ำ
หลัานทั้สอำระร่าายเรียบร้อย เธอและเามานอนอันบนเียมอบวามอบอุ่นให้ันและัน
สำหรับอััน่อน้าแปลมาับท่าทาเปลี่ยนไปออีฝ่ายนอสสัยไม่ไ้
ความคิดเห็น