คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่9 ได้โปรด
อนที่ 9
ไ้โปร
v part
'' นไ้มีอาารเรียและเหมือนะเ็บรับ “
ุหมอพูึ้นมาทำให้แม่อยูนั่ร้อไห้และมีพ่อผมที่ำลันั่ปลอบเธอ ผมอึ้ไปั่วะและหันไปมอมินอานูนา เธอ็อและเียบเ่นัน
“ ูเหมือนว่านไ้ะยัไม่ยอมพูและวามทรำบาส่วนที่เลวร้ายอเธอะหายไปรับ ยัไนไ้็้ออยู่โรพยาบาลเพื่อสัเอาาร “
ทุนนิ่เียบ สัพัพวเรา็เินเ้าไปในห้ออยู เธอนั่ไร้อารม์บนเียและนิ่เหมือนุ๊า
“ ยะ...ยูเป็นยัไบ้าลู “
แม่อเธอเินเ้าไปหาลูสาวอย่าห่วใยเธอไม่ไ้อบรับอะไรไม่แม้แ่ะมอหน้า
“ ฮึ ยู ลูแม่ “
แม่อ่อยๆึเธอเ้าไปอแ่เธอ็ยัไม่อบรับอะไร
“ ยู พี่อโทษพี่ไม่น่าโมโหใส่เธอ “
มินอานูนาเ้าไปหายูและุมมือเธอไว้ ะให้ทำยัไ็ามเธอ็ะไม่อบรับอะไร ผมมอไปที่ใบหน้าสวยอเธอที่อนนี้ำลัีและหมอ
“ เรามีเรื่อ้อุยัน “
มินอานูนาเินนำหน้าผมออไป้านออย่าเย็นา ผมล่ะไม่อยาแม้แ่ะมอหน้าผู้หินนี้ให้ายเถอะ ผมเินนำไปและมอแผ่นหลัพร้อมผมสีแที่ยอมสลวยอย่าใลอย ่อนที่เธอะหยุเินและประานหน้าับผม
“ นายใ่มั้ย “
เธอพู้วยใบหน้าที่โรธและ้อผม ผมยืนับำพูอเธอสัพัแ่็รับรู้ไ้ว่าเธอหมายวามอะไร
“ ุิว่าผมทำให้ยูเป็นแบบนั่นหรอ “
ผมโมโหไม่แพ้ัน ที่เธอมาโทษผมอยู่ฝ่ายเียว็รู้ันอยู่้นเหุือใร เธอมอผมพร้อมสบถออมา
“ นายเลียันไ้ แ่ทำไมนาย้อทำร้ายน้อสาวันทาอ้อม! “
เธอะอใส่หน้าผมอย่าั วาลมโเบิว้า้วยวามโมโห เธอเป็นแบบนี้ลอิเอเออเอ ไม่เยปรึษาใรอยาะทำอะไร็ทำ เอาแ่ใัวเอ ไม่เยยอมรับอะไร เอา่ายๆผม็ไม่รู้ว่าอนนั้นทนเธอไ้อย่าไรนเธอมาเี่ยผมทิ้เนี้ยแหละ
“ ใ่ผมเลียุ ! ผม็เยิที่ะทำร้ายน้อสาวทีุ่ห่วหนัห่วหนา แ่ผมลับปป้อเธอานเลวๆที่ทำให้เธอเ็บะั้น “
ผมพูพร้อมสแยะยิ้มอย่าร้ายาใส่เธอ เธอูโรธมาและเรียมมือะบ แ่็เอามือลพร้อมสแยะยิ้มเ่นัน
“ นเลวๆที่นายว่า...มัน็เราทั้สอนนั้นแหละ วี “
เธอพูทิ้ท้ายไว้และเินาไป ผมมอแผ่นหลัอเธอและเาไ้ไม่ยาว่าเธอำลัิอะไรอยู่ ผมเินหันหลัลับไปที่ห้ออยู ผมเินเ้าไปและไม่เห็นใรอยู่ในห้อสสัยลับันหมแล้วผมเินไปนั่ที่เ้าอี้้าๆเียยู เธอำลัมอออไปนอหน้า่าที่เ็มไป้วยาวมามายและวิวอาารึที่เรียันอย่าลัว
“ ยู...”
ผมเรียื่อเธอเบาๆแ่เธอ็ยัอยู่นิ่และมอไปนอหน้า่าามเย ผมมอวาที่หมอและริมฝีปาสวยที่ี
“ เธอำอันนี้ไ้มั้ย “
ผมหยิบยาลบริระุมะึ้นมาและเินไปรหน้า่าพอี่อนะไปนั่้าเียเธอ
“ มันเป็นุเริ่ม้นอเรา...”
ผมำในลำอและมอไปที่ใบหน้ายูที่ยัมอออไปหน้า่า
“ เธอทำให้ันนึถึผู้หินนึที่ันเยรั แ่พอเวลาผ่านไปเราสอนเริ่มรู้ัันเรื่อยๆเธอลับสามารถทำให้ันลืมผู้หินนั่นไป...”
ผมมอไปที่ใบหน้าอเธอไม่าสายา ่อนะุมมือเธอไว้
“ ันอโทษที่ทำให้เธอร้อไห้ “
ผมพูเสียเบา่อนะปล่อยมือเธอแล้วลุึ้นเรียมเินาเธอไปแ่่อนที่ผมะเินาไปมีมือเล็มาว้า้อมือผมไว้ ผมหันไปมอยูอย่าใเธอมอมาที่ผม้วยน้ำา
“ ไ้โปร...”
เธอพูเสียแหบ้วยน้ำาผมมอเธออย่าใหาย
“อย่าหนีไปไหนอี”
เธอพูเสียเบาและับมือผมแน่นึ้นผมเลยเปลี่ยนเป็นุมมือแทนและเินไปนั่้าเียเธอ ่อนะยื่นมือไปเ็น้ำาให้เธออย่าเบามือ
“ ันะอยู่้าเธอ ไม่้อลัว ันสัา “
ผมพูพร้อมยิ้มให้เธอและอเธอเบาๆ ร่าเล็ูสั่นๆเพราะลัวและร้อไห้หนั ผมะอยู่้าเธอและะปป้อเธอ ใรหน้าไหน็มาทำร้ายเธอไม่ไ้ ที่ผมทำร้ายเธอผม็เลียัวเอมาพอแล้ว...
end v part
mina part
ันหยุมอไปที่นสอนที่ำลัอันผ่านหน้า่าประู่อนะ่อยๆเปิออและเห็นยูที่ำลัร้อไห้ในอ้อมออวี ันมอูสอนนั่นอย่าไร้อารม์และโทษัวเอที่ปล่อยให้น้อสาวที่อ่อนแออย่ายูอยู่นเียวันมอไป ันมอไปที่วีที่ทำหน้าเศร้าพอๆันันไม่นึเลยว่าเาะ้อลับมา และมัน็ลับมาริๆ ให้ายเหอะ
' แล้วนูนาะเสียใที่ทิ้ผมไป !'
ำพูในอีเริ่มวนลับมาและหน้าอวีที่ยืนร้อไห้และโรธ ันเลือที่ะทิ้เาเพราะอนาอัน ันไ้ทุนไปเรียนี่ปุ่นและ็ใฝ่ฝันอยาเป็นเ้าอนิยสารแฟั่นที่นั่น ันเลยเลือที่ะทิ้เาไป แรๆัน็ไม่ไ้เสียใอะไรมาแ่ทิ้ๆไป็บเพราะแ่ไอ้เ็นนึ แ่พอเวลาผ่านไปันเริ่มเสียใมาึ้นเรื่อยๆและลืมเาไม่ไ้ ใ่ ันลืมเาไม่ไ้
ันปิประูอย่าเบามือและเินหันหลัหนีไปโยไม่ิะหันลับ...
end mina part
ร่าสวย่อยๆเินาห้ออยูไป้วยใบหน้าที่เศร้า ่อนะมีบุลมาใหม่เินมาหยุอยู่หน้าห้อและมอเ้าไป้าในพร้อมสแยะยิ้ม
“ หนัเหนียวริๆเลยน่ะยู “
เธอพู่อนะเาะประูสอรั้ทำให้พวเาสอนที่อยู่ในห้อสะุ้และรีบถอนอ่อนที่วีะเินมาเปิประู
“ ฮันนิมาแล้วหรอ “
ร่าเล็่อยๆยิ้มหวานและเินเ้าไป้าใน
' มันพึ่ะเริ่มฮันอินยู '
.
.
.
.
.
.
ปล. รีเอร์ในเรื่อไม่ไ้เป็นบ้าันน่ะ้าา แ่มีอาารเรียันเยๆ อน่อไปยูะทำอย่าไรเมื่อออมาาโรพยาบาลแล้วแ่ลับ้อไปอยู่บ้านวี รอิามันน่ะรั
ความคิดเห็น