คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : The boy ล่าหัวใจ นายรุ่นพี่ที่รัก (10)
(BAEKHYAN)
13:00น
ออกจากโรงพยาบาลแล้วววว เวลาที่รอคอยมานาน
ทะเล!!!!!
“เอาเป็นว่าพี่ไปรอตรงนั้นนะ เล่นเสร็จก็เดินมาหาล่ะ”พี่ชานอลชี้ไปตรงซู่มเล็กๆมีร้านอยู่เกือบเติมทางเดิน ว่าแต่ตอนนี้คยองซูอยุ่ไหน- -
“แบลคยอน!!! ทางนี้~~~~~~”ความคิดไวกว่า แสง สี เสียง ต้องให้ได้งี้เซ่
ช่วงเช้าก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วเวลาก็ค่อยๆเดินไปเรื่อยๆจนพี่ชานยอลที่รออยู่ตั้งนานบอกให้ขึ้นได้แล้ว ก็เลยต้องจำใจขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย ก็พากันไปหาที่พักและไปทานข้าวที่ชั้นล่างของโรงแรม พวกเราจองห้องไว้ 3 ห้อง แต่ก็เอาของไปกองไว้ที่ห้องเดียวกันก่อนส่วนเรื่องใครจะนอนกับใครนั้น ก็ค่อยตกลงกันที่หลัง ผมเชื่อว่าสุดท้ายผมก็ต้องนอนกับ คยองซู
“แกเหม่ออะไรอีกเนี้ย”
“ปะ . .เปล่าๆ กินสิๆ กินๆๆๆ”
อาหารวันนี้ก็น่ากินใช่ย่อยเลย แต่ไอ้การที่ต้องมานั่งมองอาหารที่ยั่วน้ำลายโดยที่ต้องตักข้าวด้วยมือเดียวเข้าปากคือ. . . ทรมาณเฟ้ย!!
“อ่อ แกรกินข้าวไม่ได้สิน่ะ”
ปิ้ง ป๋อง! วันนี้ฉันคิดอะไรแกรก็รู้หมดเลยโว้ย
“โอเคร เดี่ยวฉันป้อน” เลิฟ ยรู~~~ มาหอมทีสิ (รู้สึกเหมือนเป็นบ้าระยะสุดท้าย = =;; @BAEKCAT_Cy)
“เดี่ยวพี่ป้อนเอง”
“มะ . .” ทั้งๆทีผมยังพูดไม่จบก็ถูกเพื่อนสุดรักเถียงขึ้นมาสะก่อนพร้อมทำหน้าขู่ผมด้วย
“ใช่ๆให้พี่ชานยอลป้อน คือ ฉันยังกินข้าวไม่เสร็จ”
“แต่พี่เค้าก็ยังไม่เสร็จนะ”
“พี่อิ่มแล้ว”
“-0-;;”
“นั้นไงพี่เขาอิ่มแล้ว กินสะๆเดียวเราไปห้องพักกัน ฉันอยากนอนใจจะขาดแล้ว~~~”
แล้วเราก็ทานอาหารกันอย่าง เงียบๆ
. .
เงียบๆ
. .
และเงียบมาก!!! -.,-
คือตอนนี้มีแค่ผมเท่านั้นที่ถอนหายใจเป็นสิบๆรอบส่วนคนอื่นก็ตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารของตัวเองต่อไปอย่างเงียบๆ เงียบต่อไป ให้ตายเถอะ!! ทำไมทุกคนไม่พุดเลยเนี้ย
“รีบๆอ้าปากเร็วๆ ทำหน้าอมทุกข์อยู่ได้ เดี่ยวก็ได้อมจริงๆหรอก”
อะ อม อมอารายยยยยยย หมายถึงอมข้าวป่ะ ที่หมายถึงอมอย่างอื่น ผู้ชายคนนี้จริงๆเลยชอบทำให้หวั่นไหวกับคำแปลกประหลาดแบบนี้อยู่เรื่อยเลยง่ะ - -
“ก็มาใกล้ๆสิครับ ใครจะไปกินได้หล่ะ ห่างเป็นวา”
“อ่อเหรอๆ อืมเขยิบอีกนิดก็ได้”
แล้ววันนี้ก็มีแต่อาหารอร่อยๆของผมอยู่เต็มไปหมดเลยด้วย แต่ไอ้แขนเจ้ากรรมดันหัก -.-(<<ที่จริงแค่กระดูกเคลื่อนเฟ้ย คนแต่งไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก - -)
พอทานกันเสร็จพวกเราก็มารวมกันอยู่ที่ห้องพักซึ่งพวกเราก็เอาของมารวมตัวกันอยู่ที่ห้องพักนี้ก่อนจะไปกินข้าวกันก่อนแล้วซึ่งก็ไม่เข้าใจว่าทุกคนทำไมต้องมานั่งรอบๆของที่กองรวมกันไว้ก่อนที่คยองซูจะเอ่ยปากเพื่อทำให้ความเงียบหยุดลง
“มะ มาตกลงห้องพักกัน”
“ฉันจะนอนกับลู่หาน ใครขัดตาย!!!”เซฮุนพูดแล้วทำท่าปาดคอเพื่อข่มขู่อุ้ยๆๆ แล้วผมต้องนอนกับใครเนี้ย
“คยองซูฉันนอนกับคยองซูนะ”
“...ไม่ได้!!”
“อ้าวทำไมอ่ะ”งื้อ ไม่เอาๆๆจะนอนกับคยอง
“จำตอนที่อยู่โรงพยาบาลได้ไหม”
“ตอนไหนอ่ะ. .”
“ช่างมันเถอะๆๆ เราว่าเราจะนอนกับคยองซูนะเลยไม่ได้”
“ห่ะ!! ว่าไงนะไอ้ดำ-0- “
“ก็นอนกับที่รักไง~~~~”
“พะ พวกแกรักกันตอนไหนเนี้ย”ผมถามพลางชี้หน้าเพื่อนทั้งสองคนสลับไปสลับมา
“ก็ตอนที่อยู่ โรง อา หะ.-x-“
“เออ จร้าๆช่างมันเถอะ ไปห้องพักกันนะค่ะที่รัก~~~~”
“เออ เว้ยๆ บาย รักกันดีๆนะเว้ย อย่าทะเลาะกันนะเว้ย”
อ่า สุดท้ายก็ไม่ได้นอนกับคยองซู.
คยองซู
คยองซู
คะ ยอง ซู!!
คือ~ ลู่หาน นอนกับ เซฮุนอืม โอเค
จงอิน นอนกับ คยองซู อ่อ โอ เช
ผม นอนกับ พี่ชานยอล อ่อ เออ โอเค
หะ!! XoX
พี่ชานยอล!!!!!!!
(35%)
อืม~~~~ ดรี้-*-
. .
.
มันถูกแล้วหรืองายยยยยยยย คยองซู!!! TT OTT
“กลัวหรือไง”
ไอ้เรื่องกลัวน่ะมันแน่อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง (- -)
“ไม่นิครับ งั้นก็อาบน้ำนอนสะมันก็มีแค่นี้ไม่ใช่หรือไง”แต่ปากแข็งไปก่อนคงไม่เป็นไรสินะ คื้นบอกไปว่ากลัวพี่เค้าคงแกล้งไม่หยุดแน่เลย
“ขอให้แน่แล้วกัน ผ่านคืนนี้ไปอย่างไม่เสียอะไรเลยจะดีกว่านะ เรื่องเมื่อเช้าที่นายบอกว่าสั่งเตียงมาใหม่นะ จองไว้หรือยัง –หึหึ-“
แล้วไอ้หัวเราะ หึหึ นั้นมันคืออัลไล นั้นนะ
“พี่รีบไปอาบน้ำเถอะ ไปได้แล้วไปๆๆๆ”
จบๆเรื่องไปสะ อีกอย่างเราก็เหนื่อยกันมามากแล้ว หลับๆสะ จอบอ. นี้แหละชีวิตแบลคฮยอน
แต่นี้มันนอนนอกสถานที่
แถม!!
นอนกับคนที่(ค่อนข้าง)ไว้ใจไม่ได้ด้วยนี้สิ
ปัญหา- -
(PARK CHANYEOL)
J
ซัมเมอร์นี้ มันดีจริงๆ ให้ตายเถอะ
น้องแบลค~~~~ นอนกับใครนะเหรอ
. . .
ตอบเลยว่า
ผมเอง!! กร๊าซซซซซ~
อยากจะไปบนพ่อขุนเม็งราย และตอนนี้ผมก็นั่งเปิดบอลดูทีวี รอภรรยา(ในอนาคต) อาบน้ำเสร็จ
แหม่~ ~ พูดเหมือนพึ่งแต่งงานใหม่เลยโว้ย ดรี้ดรี้
ส่วนเรื่องเปิดทีวีเหรออออ หึ ใครสน!!
มาฟังเสียงคนตัวเล็กที่ตอนนี้อัมเพลงเบาๆอยู่ในห้องน้ำ อย่าว่างั้นๆงี้ๆเลย
เป็นใครมันก็ต้องมีคิดบ้าง จริงๆ
แต่ไม่ได้คิดลึกเกิน แค่ตื้นๆ นะ จริงๆนะ
เชื่อผมสิ *^*~~~~
. . . . .
. . .
อย่าบอกว่าไม่เชื่อสิ - -
ก็ได้!! ก็ได้!! ผมคิดเกินกว่านี้ แหม่ก็น้องน่ารักนี้น้า ขาวๆ สวยๆ..? แต่ไม่อยากจะทำอะไรน้องเค้าตอนนี้หรอก ก็รู้ๆกันอยู่ว่าน้องแขนหักแล้วถ้าสะโพกมาเคลื่อนอีกก็คง. . . ไม่ดีม้างงงงงง
แก็ก
โว้ๆๆ น้องแบลคออกมาแล้ว ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
หายใจเข้า~ ~ หายใจออก~ ~
ฟุ้บ
นี้กะจะอ่อยกันใช่ไหมที่นั่งอื่นมีตั้งเยอะแยะยังอุสาเขยิบมานั่งใกล้ๆกันอีก เดียวปัดจับกดเลย-.,-
“ดูอะไรอยู่ครับ (. .)” ดูแกรอาบน้ำไง ถรุ้ยยย!! ดูทีวีสิ แล้วไอ้ท่าทางอ้อนๆทำตาแบ้วๆนั้นมันคืออัลไล รู้ไหมมันจะ จะ จะ เกิดเป็นโกโก้ครั้นนะเว้ย
“ดูอะไรไม่รู้ง่ะ น้องแบลคอยากดูการ์ตูน”อ้าวเฮ้ย รีโมท์ที่อุสากำไว้แน่นกำลังจะถูกแย่งไป ไม่ได้ๆๆ ดูบอลอยู่นะเว้ย ไม่ได้ๆๆ ผมยกรีโมท์ให้สูงขึ้นทำให้คนตัวเล็กข้างหน้าเอื้อมไม่ถึง ฮ่าๆๆ บทจะเตี้ยก็เตี้ยดีนะเรานะ
“เอาให้ถึงสิJ”
“อย่าแกล้งน้องแบลคนะ น้องแบลคจะดูการ์ตูน~ ~ ~”
ยื้อให้ถึงแล้วกัน ฮ่าๆ จะแกล้งให้ตายเลยน่ารักแล้วยังน่าแกล้งอีกให้ตายเถอะ
ฟุ้บ
อ้าว ไงกลับไปนั่งนิ่งๆสะงั้นละ คงไม่เอาแล้วมั้งว่าแล้วก็นั่งบ้างดีกว่า
ฟุ้บ
ทีนี้ล่ะเงียบเลยสินะ หรือว่าจะแกล้งแรงไป..? ไม่มั้งๆๆแค่ไม่ให้รีโมท์เองนะ หรือว่าน้องแบลคอยากดูการ์ตูนเรื่องนี้จริงๆแล้วเราไม่ให้น้องดู แล้วน้องเค้าจะ กะ ...โกดเราไหมนะ คงแค่.....
ฟุ้บ!!
“. . .!?”
“เอารีโมท์มานะ”อะไรๆ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วไอ้การจับกดที่น้องแบลคทำอยู่มันคืออะไร ~ ~
คือ กะจะยั่วจนถึงตับไตใส่พุงเลยใช่ไหมงั้นเชิญเลย~ ~ ~
“พี่ไม่ให้!”
“แต่น้องแบลคจะเอา จะเอา จะเอา จะเอา”
จะเอารีโมท์ หรือ จะเอาJ
“คิดถูกหรือคิดผิดที่ขึ้นมาอยู่บนนี้นะ”
“บนไหน.?”
“บนนี้ไงJ”
ฟุ้บ!!
เกมเปลี่ยนตอนนี้กลายมาเป็นผมที่หักมุม เป็นผมที่จับกดแทนให้น้องอยูข้างล่างอ่ะดีแล้ววววว
“น้องแบลคแขนหักอยู่นะ!”
“แขนไม่เกี่ยวกับสะโพกสักหน่อยนี้น้า”
ผมก้มลงไปให้ระยะของหน้าเราใกล้กันอีกนิดจากที่มากอยู่แล้วกลายเป็นใกล้มากจนผมแทบสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่อยู่ใกล้ๆ
“ไม่คุยด้วยแล้ว ชิ!!” อ้าวเฮ้ย!อาร์มสะดุดเลยนะเว้ย!!
“เดียวก่อนสิ มาทำให้คนอื่นอารมณ์ค้างมันไม่ดีหรอกนะJ”ก้มๆก้มลงอีกนิสเดียว ก้ม
อุ้บ
อึก! ระยะเวลาสั้นๆทำไมมัน ถะ ถึงได้ .. จังหวะที่ผมกำลังจะก้มลงไปช้าๆ คนข้างล่างก็กดต้นคอให้จังหวะมันเร็วขึ้น เอาง่ายๆคือ น้องเค้ากดคอผมให้เข้ามาจูบ มะ ไม่เข้าใจเลย วันนี้น้องเค้าเป็นอะไรเนี้ย แต่ก็ช่างป่ะไร สุดท้ายก็จบที่ปากเราตอบสนองต่อกัน ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่าวันหนึ่งจะได้มีโมเม้นแบบนี้กับคนที่อยากมีด้วยนะ
“อื้อ ~ ~อะ ~อื้มมม~~”
น้องแบลคเริ่มดันออกผมออกเหมือนพยายามจะบอกเป็นนัยๆว่า จะหายใจไม่ออก ผมเลยต้องผละจากน้องออกก่อนจะตั้งหลักใหม่
“เป็นอะไร”
“น้องแบลคเขินนะ งื้อ~~ไ
“อะไรกัน ตัวเองเป็นคนกดเองแท้ๆ งั้นต้องนี้”
ผมก้มลงไปที่หัวไหล่ขวาก่อนจะทำรอยกลีบกุหลาบเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ว่าแต่ทำไมวันนี้มันยอมง่ายตะงิดๆนะทีวันอื่นแกล้งตั้งเยอะยังไม่มีแม้แต่อารมณ์ร่วมแต่วันนี้มายั่วสะเองเลยเว้ย งง นะเนี้ย
ฟุ้บ
อ้าว จู่ๆก็หลับง่ายสะงั้นแต่ช่างเถอะ หลับๆไปได้ก็ดี
“หลับดีๆแล้วกัน อย่าลุกขึ้นมาปล้ำพี่แล้วกัน J”
(BAEKHYAN)
“ไอ้พี่บ้า!! ตื่นเดี่ยวนี้เลยนะ”ผมทั้งปาหมอนทั้งทุบทั้งตีให้คนบ้าตรงหน้าลุกขึ้นมาคุยให้รู้เรื่อง
“อะไร~” แหม่ เดี่ยวปัดฟาดด้วย ฝาทีน ยังมีหน้ามาถามอะไร
“เมื่อคืนพี่ทำอะไรนะ!! ผมบอกว่าจะนอนบนเตียงไม่ใช่เหรอ!!”
“อืมก็ใช่ไง”
“ก็แล้วทำไมผมยังนอนอยู่บนโซฟาเหล่า!!”
“ก็นายนอนทับมือพี่พี่จะนอนไหนได้ล่ะ แค่นิดเดียวเอง”นิดเดียว พ่..มุ้งสิไหนบอกว่าให้ผมนอนบนเตียงส่วนพี่เค้าจะเสียสะละนอนบนโซฟา แต่นี้อะไร เรา(ขอใช้คำว่าเรา)มานอนบนโซฟา แถมท่านอนมันชวนให้คิดด้วยนี้สิ ที่จริงผมไม่รู้เรื่องตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำเมื่อวานแล้วล่ะ พอตื้นมาอีกทีก็พบว่านอนอยู่กับพี่เค้าซึ่งก่อนไปอาบน้ำผมยังคุยกับคยองซุ เรื่องเสื้อแล้วพี่ชานยอลเรื่องที่นอน อ่อ ใช่ก่อนคยองซูจะไปคยองซูเอาอะไรไม่รู้มาให้ผมกินด้วย แต่อร่อยนะ เอ๋! หรือของที่คยองซูให้จะ.... เป็นของแพง!! โด้ๆๆๆ เรากินไปแล้วขอโทดน้า แต่ตอนนี้อยากรู้มากเลยว่าเมื่อคืนมันเกิดอไรขึ้นบ้างอ่ะ
“เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น!!”
“โถ่~ ~ ที่รักอยากรู้มากมาหอมที”
ห้ะ -o- ทะ ... ที่รัก!! งั้นเหรอ ใครอนุญาตให้เรียกกันห่ะ -/////-
“ไม่ต้องมาที่ลงที่รักเลย!! เล่ามา!!!”
“ก็ได้ๆๆๆ !@#$%^&*)_*%$#@!”
1 นาที ถัดมา
“เราอ่ะ อ่อยพี่~~”
“. . .-///-“ผมทำเหรอว่ะครับ!!!
อยากจะแทรกแผนดินหนีหน้าหล่อๆที่อยู่ข้างหน้า
“อ่อ แล้วพี่ก็ทำอะไรเล็กๆน้อยๆไว้ที่ไหล่ขวานะ J”
“ได้ทีหล่ะเอาใหญ่เชียวนะ แค่เผลอไปนิสเดียวเอง!!”
“จะดูหน่อยไหม~ J”
“ไปดูเองดีกว่า ไอ้คนฉวยโอกาส!!”
“แล้วใครเหล่า อ่อย~~~”
“ไอ้บ้า!!-////-“
ปั้ง!
ปิดประตูใส่หน้าเลยนิ
ไอ้บ้า กร๊าซซซซซซซซ
หลังจากที่เข้ามาอยู่ในห้องน้ำได้ไม่กี่วิสิ่งที่หยิบมาอันแรกคือ
แปรงฟัน!! อุสาจะเก็บจูบแรกไว้ให้คนที่รัก แต่ไอ้พี่บ้านั้น มัน~ อ้ากกกกกก
อยากจิคราย แล้วไอ้การที่ผมพูดไปว่า จะดูการ์ตูนนะ เด็ก10ขวบ เขาหันมาอ่าน
โด. . . เรม่อน(-.,-)กันหมดแล้วไม่ใช่หรือไง
ฟึ้บ
พอถกแขนเสื้อออกมาก็เจอกับ
...
อ้ากกกก ไอ้รอยนี้ พี่เขาทำขนาดนี้เลยเหรอว่ะ! YOY
แต่พอมานึกถึงเรื่องเมื่อคืน ผมก็อ่อยจริงๆแหละว่ะ ถึงจะไมรู้ว่าทำอะไรลงไปก็เถอะ แต่มันก็เขินนะเว้ย-////-
อ้ากก ความรู้สึกเหมื่อนหัวใจจะระเบิดมันคืออะไร -///- ไม่ใช่ว่าผมมีความรู้สึกดี กับพี่เขาหรอกนะ
มันคง
..
ไม่ใช่นะ!!!
อ้ากกก ไอ้โรคจิต หน้าหล่อเอ้ย!!!
-////-
.............................
คุยกับนักเขียน
บทนี้มันยากๆๆๆจิงๆนะ ทุกคนเม้นให้หน่อย จิ ไม่เม้นแล้วไรทืไม่มีกำลังใจเลย เทวดา/นางฟ้า(คนอ่าน)ทั้งหลายจร้า เม้นให้หน่อยน้าาาาาา
ไรท์นั่งแต่งข้าง พ่อกับแม่เลยนะ น่ากลัวๆๆกลัวพ่อแม่จิเห็นอ่ ะช่วยให้กำลังใจไรท์ผ่านคอมเม้นหน่อยนะ
อ่านบทต่อไปด้วยความสนุกนะ เหมียวววว=w=
ความคิดเห็น