ณ บัดนี้.. ที่มีรัก [นทแอป]

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 1 [2]

"พี่เนส!" พี่นทผละออกจากตัวฉันทันทีเหมือนติดสปริง ปล่อยให้ฉันยืนตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น

ฉันบอกไม่ถูกว่า ตอนนี้ฉันเป็นอะไร แค่เพียงเสี้ยววินาทีที่ฉันได้ใกล้ชิดกับพี่นทเมื่อสักครู่ สายตาของพี่นททำเอาฉันแทบลืมหายใจ รู้สึกเหมือนมือไม้มันอ่อนแรงไปหมด ยิ่งพี่นทเข้าใกล้ฉันมากเท่าไหร่ หัวใจของฉันก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นเท่านั้น … จนตอนนี้ มันก็ยังไม่กลับมาเต้นตามจังหวะที่มันควรจะเป็นสักที... นาน.. จนฉันต้องยกมือขึ้นมาทาบไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย เผื่อว่าแรงกดเบาๆจากฝ่ามือของฉันจะทำให้ก้อนเนื้อที่อยู่ข้างในนั้นสงบลงได้บ้าง...

ฉันเห็นพี่เนสคุยกับพี่นทอยู่พักใหญ่ตรงหน้าฉัน … แต่ฉันกลับไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันบ้าง มันจับใจความไม่ได้ เหมือนกับว่าหูฉันมันอื้ออึงไปหมด ในหัวฉันก็คิดแต่เรื่องเมื่อกี้ซ้ำไปซ้ำมา …

นี่ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย..

"แอป.."

"…"

"แอปเปิ้ล!"

"ค คะ พี่นท" เสียงพี่นท ปลุกฉันออกจากภวังค์แห่งความคิด … ตอนนี้ในห้องเหลือแค่ฉันกับพี่นทสองคน พี่เนสคงออกไปแล้วสินะ

"ตามไปสิ" พี่นทเอ่ยเสียงแผ่วเบา

"คะ?"

"พี่บอกให้ตามพี่เนสไปไง"

"พี่นท..." ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจ้าความรู้สึกแปลกๆเมื่อกี้ทำให้ตาฉันพร่าลงไปด้วยหรือเปล่า เพราะฉันเห็นเหมือนพี่นทจะร้องไห้ ดวงตาสดใสที่เคยมองฉันด้วยความอ่อนโยน ตอนนี้มีแต่ความเสียใจ ตัดพ้อ มันดูเศร้ามาก... จนฉันไม่อยากจะจากพี่เขาไปไหน ฉันเอื้อมมือไปจับมือพี่นทช้าๆ แต่พี่นทกลับชักมือหนี แถมยังหันหลังให้ฉันอีกต่างหาก

"พี่ไม่อยากให้พี่เนสเข้าใจแอปผิด.."

"…" ฉันไม่ได้ตอบอะไร ไม่รู้สิ … ความจริงตอนนี้ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันควรจะทำอะไร ควรจะยืนอยู่ตรงไหน สับสน... ฉันกำลังสับสนไปหมด...

"พี่รู้ว่าแอปชอบพี่เนส..." พี่นทหันกลับมาหาฉันอีกครั้ง

"…"

"ทำตามหัวใจตัวเองเถอะนะ... น้องสาวคนเก่งของพี่นท" พี่นทเดินมาลูบผมฉันเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยนเหมือนทุกๆครั้ง..

.

.

.

"พี่เนสคะ.." ฉันตัดสินใจเดินตามพี่เนสออกมา

"แอป.." พี่เนสดึงตัวฉันเข้าไปกอด แต่ฉันตกใจจนต้องผลักร่างสูงใหญ่ของพี่เนสออกอย่างเต็มแรง

"เอ่อ.. พี่ขอโทษ.."

"พี่เนสคะ คือแอปกับพี่นท.." ฉันพยายามจะหาคำอธิบายที่ดูเหมาะสมที่สุด ทั้งๆที่ความจริงแล้วฉันเองก็ยังงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อย … แต่เอาเถอะ ในเมื่อพี่นทก็อยากจะให้มันเป็นแบบนี้นี่นา

"พี่ชอบแอป" พี่เนสพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไร … แต่เอ๊ะ... เมื่อกี้พี่เนสพูดว่าอะไรนะ!

"…"

"พี่เนสชอบแอปเปิ้ลนะครับ"

"พี่เนส.."

ฉันแอบกัดลิ้นตัวเองเบาๆ... มันก็เจ็บนี่นา … ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย พี่เนสบอกว่าชอบฉัน... !

"คบกับพี่นะแอป"

.

.

.

"กินเยอะๆนะ แอปผอมไปรู้มั้ยคะ" พี่เนสพูดพลางตักกับข้าวใส่จานให้ฉัน ฉันหันไปยิ้มให้พี่เนสเป็นการขอบคุณ


ค่ะ ฉันกับพี่เนส เราตกลงคบกันมาได้สักระยะนึงแล้ว พี่เนสเป็นสุภาพบุรุษ ค่อยเอาอกเอาใจฉันทุกอย่าง จนทุกวันนี้ฉันแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย นี่ถ้าพี่เนสอุ้มฉันไปมหาวิทยาลัยได้ พีเนสคงจะทำไปแล้ว


"โอ้ย ฉันล่ะอิจฉาคู่ข้าวใหม่ปลามันนี่จริงๆ" พี่กวางเป็นหุ้นส่วนพี่เนสค่ะ พี่กวางเป็นคนใจดี แถมยังสวยอีกต่างหาก พี่เนสกับพี่กวางร่วมทุนกันเปิดร้านอาหารชื่อตามฝัน ซึ่งวันนี้ร้านนี้ก็อายุครบ 2 ขวบพอดีเป๊ะ และนี่ก็เป็นสาเหตุให้พี่เนสพาฉันออกมานั่งทานข้าวด้วยกันวันนี้ เพื่อเป็นการฉลองวันเกิดให้กับร้านตามฝันนั่นเอง

"จะอิจฉาเค้าทำไม กวางมีตามอยู่ทั้งคน" ส่วนนี่พี่ตูมตามค่ะ เป็นแฟนของพี่กวาง พี่ตามอายุพอๆกับพี่เนียร์แต่พี่เนียร์เข้าเรียนช้ากว่า พี่เขาเป็นคนอารมณ์ดี สุภาพ ดูภายนอกออกจะขรึมๆเหมือนคุณชาย แต่พออยู่กับพี่กวางแล้วขี้อ้อนอย่างบอกใคร พี่เนสบอกว่า ตั้งแต่พี่ตามกับพี่กวางเป็นแฟนกัน ร้านนี้ก็เหมือนกับมีเจ้าของร่วมกันสามคนไปแล้ว เผลอๆพี่ตามจะเข้าร้านมากกว่าพี่เนสเสียอีก เพราะว่าพี่เนสต้องแบ่งเวลาให้กับการเรียนป.โทด้วย เลยไม่ได้อยู่เฝ้าร้านตลอด

"จะว่าไปพี่เนสกับเจ้านทนี่ไม่เหมือนกันเลยนะ" พี่ตามตั้งข้อสังเกต พลางหันหน้าไปมองคนที่นั่งเงียบอยู่นานสองนาน
ลืมบอกไปค่ะว่า เวลาว่างๆพี่นทกับพี่เนียร์จะมาร้องเพลงเล่นดนตรีอยู่ที่นี่ ก็เลยทำให้กลุ่มนี้เค้าสนิทกันมากๆ

"ไม่เหมือนยังไงอะ" พี่กวางเอ่ยถามแฟนหนุ่ม

"ก็พี่เนสออกจะนิ่งๆ ดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่น แต่เจ้านทนี่คนละเรื่องเลย นอกจากจะติสท์แตกไม่เหมือนใครแล้วยังเอาอกเอาใจชาวบ้านเค้าไม่เป็นอีกต่างหาก" ฉันแอบเถียงพี่ตูมตามอยู่ในใจ กล้าดียังไงมาว่าพี่นทแบบนี้เนี่ย ทั้งๆที่พี่นทก็ออกจะเอาใจใส่ฉันจะตาย ถึงช่วงนี้จะไม่ค่อยสนใจฉันเท่าไหร่ก็เหอะ...

"ตามก็ ไปว่าน้องเค้า" พี่กวางตีไหล่พี่ตามไปทีนึง แต่ฉันว่า … มันเบาไปหน่อยนะ

"อ้าว ก็จริงอะ ว่าทำไมยังไม่มีแฟนสักที ฮ่าๆ" พี่ตามยังคงสนุกกับการหลอกล้อพี่สาวสุดที่รักของฉันไม่หยุด แต่น่าแปลกนะคะ หลายวันมานี้พี่นทซึมมากเลย ไม่รู้ว่ามีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า ปกติถ้าโดนขนาดนี้ พี่นทคงเข้าไปผสมโรงเพิ่มความเฮฮาให้เป็นสามสี่เท่าแน่ๆ .. นึกแล้วก็เป็นห่วงจัง


"หยุดว่านทสักทีเหอะไอ้ตาม" พี่เนียร์พูดขึ้นอย่างมีน้ำโห

"เฮ้ย! อะไรกัน แค่นี้ต้องขึ้นเสียงด้วยหรอวะ ปกติก็พูดกันอย่างนี้ประจำ ไม่เห็นมีอะไรสักหน่อย" พี่ตามโต้กลับอย่างมีอารมณ์บ้าง บรรยากาศตอนนี้ชักจะเริ่มอึมครึมขึ้นทุกที


"พอเถอะ.. " คนที่เงียบที่สุดในวันนี้เอ่ยขึ้นแผ่วเบา แต่กลับหยุดทุกเสียงบนโต๊ะได้อย่างเหลือเชื่อ

"…"

"นทขอตัวสักแป๊บนะ..." พี่เนียร์ทำท่าจะเดินตามพี่นทไป แต่ถูกพี่นทยกมือห้ามไว้ก่อน นี่ถือเป็นครั้งแรกที่พี่นทดูซึมขนาดนี้ ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักกับพี่นทมา นี่ก็หกปีกว่าๆเข้าไปแล้ว พี่นทก็มีแต่รอยยิ้มให้ฉันเห็นเสมอๆ … ฉันไม่รู้ว่าพี่นทเป็นอะไร แต่ฉันไม่สบายใจเลยจริงๆที่เห็นพี่นทเป็นแบบนี้


.

.

.


"พี่นท.." ฉันบอกทุกคนว่าจะมาเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ใช่หรอก ฉันออกมาตามหาพี่นท ก็พอเห็นพี่นทเป็นอย่างนั้นแล้วฉันใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้สิ ยิ่งช่วงนี้พี่นทยิ่งทำตัวเหมือนจะหลบหน้าฉันอยู่ด้วย … ไม่ชอบเลยจริงๆ

"…" พี่นทนิ่งเงียบ ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยซ้ำ … น้อยใจนะเนี่ย

"แอปนั่งด้วยนะ" ฉันถือวิสาสะนั่งลงข้างพี่นททันที แม้เธอจะยังไม่ได้อนุญาต ไม่รู้จะทำเย็นชากับฉันไปถึงไหน ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องคุยกับพี่นทให้รู้เรื่อง



"พี่นทเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่าคะ" ฉันยื่นหลังมือหมายจะไปแตะที่หน้าผากของพี่นท แต่พี่นทก็ชักหน้าหนีซะอย่างนั้น … คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง ทำแบบนี้ฉันก็เสียใจเหมือนกันนะ

"พี่นท.. พี่นทเป็นอะไร บอกแอปบ้างได้มั้ย" ฉันเอื้อมไปจับมือพี่นทเอาไว้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นมือฉัน หรือมือพี่นทที่สั่นกันแน่

"…"

"พี่นทอย่าทำอย่างนี้สิ แอปใจไม่ดีเลย..." ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้ร้องไห้ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงน้ำใสๆที่เอ่อล้นอยู่ในดวงตา และกำลังค่อยๆไหลเปื้อนใบหน้าฉันช้าๆ … ฉันไม่ได้สนใจที่จะเช็ดมันออก และพี่นทก็ไม่ได้สนใจจะมองมาเห็นมัน แม้สักนิดเดียว...


ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่พี่นททำเหมือนฉันไม่มีตัวตน ทำเหมือนฉันเป็นอากาศ ไม่สิ บางทีอากาศยังมีค่ามากกว่าฉันตอนนี้เลย


..แอปอยู่ตรงนี้ พี่นทไม่เห็นแอปรึไง..


สุดท้ายเป็นฉันเองที่ทนกับความเฉยชานี้ไม่ไหว ฉันตัดสินใจลุกขึ้นยืน ตั้งใจว่าจะไม่หันกลับไปมองพี่นทอีก แต่แล้วฉันก็รู้สึกถึงแรงที่ฉุดฉันลงนั่งอีกครั้ง ...เป็นพี่นทเองที่ดึงมือฉันเอาไว้ ฉันไม่ได้หันไปมองหน้าพี่นท และพี่นทก็ยังคงไม่พูดคุยกับฉันสักคำ แต่มือพี่นทกลับกุมมือฉันไว้แน่น


แล้วพี่นทก็ค่อยๆดึงตัวฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด ..


"พี่ขอโทษ.." แรงสะอื้นของพี่นททำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้ร้องไห้อยู่คนเดียว ฉันกอดตอบพี่นท .. อ้อมกอดของพี่นทอบอุ่นเสมอ แม้ในเวลานี้ก็ตาม..

"แอปทำอะไรผิดคะ" ยังไงซะ ฉันก็ยังอดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี

"แอปไม่ผิด พี่ผิดเอง พี่ผิดคนเดียว พี่ขอโทษ"


"อย่าร้องไห้นะคะคนเก่ง" พี่นทดันตัวฉันออกเบาๆเพื่อซับน้ำตาให้... รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กหญิงแอปเปิ้ลที่นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งเมื่อตอนม.1เลยแฮะ … แล้วก็เป็นพี่นทเพียงคนเดียวทุกครั้งที่ทำให้ฉันหยุดร้องได้

"พี่นทอย่าทำแบบนี้กับแอปอีกนะ อย่าเย็นชากับแอป อย่าทำเหมือนแอปไม่มีตัวตน.."

"อืม ไม่ทำแล้ว พี่สัญญา" พี่นทยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของพี่นทกลับมาแล้ว ในที่สุดพี่นทคนเดิมของฉันก็กลับมาเสียที




"พี่นทจะเป็นพี่สาวแอปแบบนี้ตลอดไปได้มั้ยคะ" ฉันถามเพราะไม่มั่นใจ.. ไม่รู้สิ ท่าทีของพี่นทก่อนหน้านี้ทำให้ฉันกลัวว่าพี่นทจะไม่รักฉัน ไม่สนใจฉันเหมือนเดิมจริงๆนี่นา



พี่นทนิ่งไปสักพัก จนฉันเองก็เริ่มใจหาย.. ก่อนจะพูดกับฉันว่า...

.
.
.



"ได้สิ แอปอยากให้พี่นทคนนี้เป็นอะไร พี่นทก็จะเป็นให้แอปได้ทุกอย่าง"

/////////////////////////////////////////////////


คิดว่าจะเต่า แต่ก็ไม่เต่าอยากที่คิดแฮะ..

ปล อย่าเพิ่งโกรธน้องแอปเปิ้ลกันนะคะ น้องแค่กำลังจับจ๋น 55
ปล2 ครน. อย่าเพิ่งโกรธเค้านะ เค้าสัญญาว่าเมื่อไหร่ที่อารมณ์ดีจะหาสาวๆมาดามอกป้อ ... ดีมั้ย? 55