คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สัปดาห์อเวจี
สมองยังสั่งการอยู่ได้ก็นับว่าโชคดีโคตรๆแล้ว เสียงพึมพำจากความคิดส่วนลึกในหัวที่ยังร้องให้กำลังใจตัวเอง ในขณะที่ต้องลืมตาตื่นหลังจากปิดมันไปได้เพียงสองชั่วโมงเท่านั้น เขาออกวิ่งพร้อมๆกับอีกสี่คนที่ทำหน้าไม่สู้จะดีนัก อากาศหนาวยะเยียบเนื่องจากเป็นเช้ามืดที่มืดมากๆ ตอนนี้ประมาณตีสามกว่าๆ เสียงครูฝึกคริสและไม้ยังไล่ตามหลังพวกเขาอยู่ จนริคต้องกระโดดเหยงๆ ไมค์มุดเขาไปใต้ลำเรือแล้วกัดฟันแบกมันขึ้นมาพาดไหล่ ก่อนจะก้าวขาไปต่ออย่างอิดโรย
ไม่รู้ว่าวิ่งมานานเท่าไหร่เหมือนกัน แต่ว่ามันทำให้พลพรรคนักเรียนรีคอนนอนแผ่อยู่บนหาดทรายแข็งๆ พวกเขาง่วงจนจะกลายเป็นผีดิบ มันก็ไม่แปลกหรอกที่เด็กคนอื่นๆจะเรียกนักเรียน
รีคอนว่า
ไมค์ทำหน้าเครียดๆพร้อมกับ ใช้หัวไหล่แถกไปบนพื้นที่มีแต่หินกรวด มือของเขาประสามกัยไว้ที่หลังพร้อมกับแบกปืนบ้าๆนี่ไปด้วย ไม้ของคริสคอยฟาดกระหน่ำลงมาที่แผ่นหลังของเขา จนตอนนี้มันจะกลายเป็นรูปอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งทั้งหมดก็ต้องโดนไปพร้อมๆกัน หลังจากนั้นก็ต้องรีบวิ่งเข้าที่กำบังแล้วเล็งปืนยิงทันทีโดยไม่มีเวลามาสนใจกับแผลแม้แต่น้อย ใบหน้าของพวกเขาถูกมาสีเขียวแก่ๆเหนอะหน้าบอกไม่ถูก เกือบจะเที่ยงอยู่แล้วอากาศก็ไม่ได้อุ่นขึ้นเลย แถมทำท่าหิมะจะตกด้วยซ้ำ พวกเขาถูกสอนให้ตัดคองูแล้วดื่มเลือดของมันเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นแต่ ต้องเอาไปฆ่าเชื้อด้วยการผสมเหล้า แล้วบังคับดื่มทุกคน ไมค์รับมาดื่มด้วยสีหน้าเหยเก กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วปาก พร้อมกับลมร้อน ซึ่งทำให้หน้ามืดไปครู่หนึ่ง
มื้อกลางวันเป็นข้าวสวยหุงแบบหยาบๆ คลุกกับปลาหมึกเลี่ยนรสชาติไม่ได้เรื่อง แถมต้องกินจะกำมือตัวเองอีก แต่ครั้งนี้ครูฝึกให้พักนานสิบห้านาที นานพอที่จะให้นั่งกินอย่างสบายใจ ไมค์เคี้ยวพลางนึกถึงเฟแนตและวิกเตอร์ .......พวกนั้นกินอะไรกันบ้างน้า ฝึกเป็นยังไงกันเนี่ย
ภายในโรงอาหารหรูหราของโรงเรียน วิกเตอร์เดินออกมาพร้อมลูบท้องตัวเองอย่างอิ่มหนำสำราญ ก่อนจะเห็นเฟแนตวิ่งหน้าตื่นมาหา"นี่ๆๆๆ เธอเป็นอะไรไป วิ่งมาอย่างกับหนีผี" วิกเตอร์ยันเฟแนตไว้ก่อนที่เด็กสาวจะวิ่งเข้ามากระแทกเขา
"ก็ผีน่ะสิ วิกต์ ผีทะเลซะด้วย ตามตื้ออยู่นั้นแหละ รำคาญ นี่ถ้าไมค์อยู่ด้วยก็ดีสิ" เฟแนตก้มหน้าลงเล็กน้อย วิกเตอร์เลิกคิ้วก่อนจะมองไปที่หน้าเฟแนต
"ขอบตาคล้ำจัง ไม่ได้นอนเลยเหรอ" เขาอุทานออกมาเบาๆ เนื่องจาก เธอสีหน้าอิดโรยและดูอ่อนเพลียมาก
"ฝึกบินจนดึกเลยแฮะ แถมโดนเจ้าบัดดี้พูดแซวอยู่เรื่อย" เฟแนตหน้านิ่วคิ้วขมวดจนจนวิกเตอร์ขำ
"แล้วเธฮจะไหวเหรอ" วิกเตอร์ถามแล้วยิ้มนิดๆ แต่เฟแนตมองไปนอกหน้าต่าง ราวกับกำลังจ้องมองอะไรบางอย่างอยู่
"ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของไมค์หรอก......."
หลักสูตรรีคอนถึงแม้จะมีเพียงสิบสามสัปดาห์ และบอกว่าไม่มีสัปดาห์นรก ทำให้ดูไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่จริงๆแล้ว หลักสูตรอื่นมีสัปดาห์นรก 1 สัปดาห์ แต่สำหรับนักเรียน
รีคอนทุกสัปดาห์มันคือ อเวจี....เป็นหลักสูตรที่จะผลิตแต่นักรนบที่เก่งที่สุดเท่านั้น
ไมค์วิ่งฝ่าพงหญ้าไปตามทางที่ครูฝึกสั่งไว้พร้อมๆกับลูกทีมอีกสี่คน ทั้งห้าถูกฝึกแบบโหดนรกมาตลอดสามสัปดาห์เต็มมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุดเท่าเคยมีมา ทั้งการถูกทำโทษ การฝึกให้ทนการหิวที่สุด เหนื่อยที่สุด ง่วงที่สุด รวมถึงผิดหวังที่สุดด้วย นี่คือสิ่งที่หลักสูตรอื่นเรียกว่าสัปดาห์นรก แต่ไมค์ต้องเผชิญกับมันอีกหลายสัปดาห์ เขาพาคนอื่นวิ่งมาจนอีกทางหนึ่ง ครูยืนรอพวกเขาอยู่พร้อมกับรอยยิ้มที่คุ้นหน้าคุ้นตาที่สุด "ร้อยยิ้มซาตาน" ของคริส เพาเวอร์เมื่อรอยยิ้มนี้เกิดขึ้น............ นรกจะตามมา
"กระโดดลงไปในบ่อนั้นซะ" ครูฝึกของพวกเขาชี้ลงไปในบ่อโคลนสีดำหม่นๆ ไมค์ไม่รอช้ากระโดดนำไปเป็นคนแรก แล้วต่อด้วยคนอื่นๆ เขาดำผุดดำว่ายอยู่ซักครู่หนึ่งก็ขึ้นมาพร้อมกับเนื้อตัวสีไม่ต่างจากโคลน คริสและผู้ช่วยระดมปากรวดและทรายเหล่านั้นใส่ที่เหล่านักเรียน ก่อนจะหันมาจุดไฟบนกองเพลิงแล้วราดน้ำมันจนไฟปะทุร้อนแรง ริคกลืนน้ำลายเอื้อก เขารู้ดีอยู่แล้วว่าต้องวิ่งผ่านเพลิงนรก นี้ไปให้ได้ ไมค์กระชับปืนแน่น พลางสวดมนต์ ก่อนจะนำลูกทีมวิ่งฝ่าเปลวไฟไปให้ได้ ทั้งหมดหลับตาวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ไฟโลมเลียไปตามร่างกายของทั้งห้าจนเหมือนกับกำลังโดนย่างสดอยู่เลย ไมค์เงยหัวขึ้นพร้อมกับกระโจนไปข้างหน้า เขาผ่านเปลวไฟมาได้แต่ยังไม่ทันจะดีใจ ก็ต้องประทับบ่าปืนยิงเป้าต่อเนื่องทันที เป็นการสอนให้นักเรียนรู้ว่า ต้องมีสติตลอดเวลาแม้ว่าข้างหน้าจะเป็นมัจจุราชก็ตาม........หลังจากนนั้นพวกเขาก็ฝึกการต่อสู้ประชิดตัว การฆ่า การบุกจู่โจม จนวิชาทั้งหมดเริ่มแทรกซึมเข้าไปในสายเลือดทีละน้อยๆ
'กองร้อยผีดิบ' ปืนบลาสเตอร์หนักถ่วงๆถูกแจกให้ทั้งห้าคนพร้อมกำชับว่า ใครปืนหาย......ซวย! นั้นหมายความว่าตอนเดินต้องกอดปืนไปตลอด แม้กระทั่งตอนนอนด้วย การฝึกภาคพื้นดินเริ่มขึ้นแล้ว
ความคิดเห็น