The Republic's Warfare 1st : RECON

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มวันนรก

เริ่มวันนรก

 

 

      นี่มันอะไรวะกันเนี่ย........เสียงในหัวของไมค์ร่ำร้องอย่างทรมาน ตั้งแต่ที่เขาได้รับเลือกให้เป็น หัวหน้ารุ่น ซึ่งต้องคอยดูแลสมาชิก ถ้ามีการทำโทษไมค์ จะต้องโดนมากที่สุดและหนักที่สุด ขาของเขาเริ่มอ่อนแรงหลังที่โดนซ้อมวิ่งกันไปรอบๆทรายหนืดๆโดยมีครูฝึกคริสไล่หวดด้วยหวายชนิดไหนก็ไม่รู้ แต่ว่ามันเจ็บเป็นบ้า นี่เขายังต้องมาแบกท่อนซุงหนักกว่าร้อยกิโลอีกเรอะ แต่ทำยังไงได้วันแรกก็สะบักสะบอมขนาดนี้แล้วนะเนี่ย

       "เดินให้ไวๆสิวะ..........ถ้าไม่ไหวก็ออกไป" เสียงของคริสที่เป็นเหมือนกับซาตานพร้อมกับหวายที่ไล่ตีเขาราวกับสุนัข ไมค์เจ็บแปลบตรงที่โดนหวดราวกับว่ากำลังมีเลือดไหลเจิ่งอยู่บริเวณนั้น ทั้งห้าคนแบกท่อนไม่ที่ใหญ่ที่สุดหนักที่สุดไปด้วยกันจนถึงเรือยางที่จอดนิ่งอยู่บนทรายสีหม่นๆ 'จะมาอะไรกันอีกล่ะเนี่ย' ไมค์พึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะวางท่อนซุงที่หนักอึ้งลงพร้อมกับได้ยินเสียงกระดูกลั่นดังกร๊อบเช่นเดียวกับคนอื่นๆ คริสมายืนอยู่ตรงพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มเยี่ยงมัจจุราช

      "ทุกคนฟังให้ดี นี่คือเรือยางที่มีมาตั้งกี่พันปีก็ไม่รู้ ซึ่งนาวิกโยทินต้องมีเอาไว้เพื่อจู่โจมทางน้ำ จึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ....ฉะนั้น.........ก็ให้พวกคุณแบกมันไปด้วย" สิ้นคำพูดของคริส ทั้งห้าก็แทบลมจับทันทีในเมื่อเดินแบกเจ้าไม้หนักๆมายังไม่พอต้องมา ขนเรือยางอีกด้วยให้ตาย....

      "หัวหน้าไปตรงกลางเรือ" คริสตะโกนสั่ง ไมค์ต้องรีบวิ่งไปที่ท้องเรือในขณะอีกสี่คนยืนประจำมุมก่อนแล้ว นี่ไม่ใช่เพียงแบกแค่เรือแต่มีครูฝึกตัวใหญ่อีกคนนั้นอยู่ยนนั้น

      "หน้าเดิน" เสียงคำรามกึกก้อง ทำเอาทั้งห้าวิ่งไปายแต่ยังไม่ทันที่ก้นจะร้อน ครูฝึกก็ตะโกนให้มารับข้าวเที่ยงในเวลาสี่โมง ไมค์เดินลากเท้าไปเรื่อยๆ อยากเหน็ดเหนื่อย และอาหารของเขาก็คือ........ ข้าวที่รวมเอาทุกอย่างไว้ในนั้นทั้งของหวานของคาวจำพวกเนื้อเละ แถมไม่มีจานหรือช้อนให้ด้วย คริสตักสิ่งที่เขาเรียกว่าอาหารใส่ในมือของไมค์ พร้อมกับบอกให้เขากินลงซะ เด็กหนุ่มทำปากเหยเกก่อนจะพยายามยัดเข้าไปเป็นคำแรก หลังจากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนสี มันเป็นอะไรที่รสชาติทุเรศที่สุดในชีวิตนี่เลย ทั้งน่าสะอิดสะเอียนแถมยังเหมือนกับสิ่งที่คนดีๆไม่กินกัน แต่ทำยังไงได้ไม่กินก็หิวตาย เขาจึงยัดมันใส่ปากให้เร็วที่สุดก่อนที่ครูฝึกจะเรียกเก็บของ ไมค์แบกสัมภาระทั้งหมดของเขาไปตั้งแถวที่ครูฝึกเรียก ทั้งๆที่เพิ่งจะกินกันไปได้สองนาทีเท่านั้นแทบจะยังไม่ได้เคี้ยวเลย

       วันทั้งวันเป็นอะไรที่ไม่น่าหรือไม่ควรจดจำเอาเสียเลย เริ่มจากการเรียนรู้ท่าทำโทษที่สุดแสนทรมานทั้งการเอามือไพลาหลังแล้วคลานไปตามพื้น หรือไม่โดนลากถูไปตามพื้นดินซึ่งทำให้ไมค์สะบักสบอมใช่เล่น คริสเรียกนัดประชุมแถวในตอนดึกดื่นค่อนคืนโดยจะมีการให้พักผ่อนสามขั่วโมง ซึ่งทั้งห้าก็ได้แต่อ้าปากค้าง

       สามขั่วโมงบ้ารึไง.......เสียพลังงานจะตายอยู่แล้วนอนแค่สามชั่วโมงแต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อมันเป็นกฎที่บอกว่าห้ามขัดใจครูฝึก ไมค์ล้มตัวนอนซะอย่างนั้นในขณะที่อีกสี่คนก็ทำตามเช่นเดียวกัน เขาเพิ่งจะรู้ว่าตอนนอนข้างนอกนี่ มันหนาวนรกอย่างนี้นี่เอง ยังดีที่ครูฝึกแจกผ้าหนาๆให้ แต่ความหนาวมันก็ยังพุ่งเข้ามาเสียดแทงร่างกายอยู๋ดี