secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #21 : Chapter17 change [100%]

"ฮ้าว~!"ผมยืนหาวพร้อมกับบิดขี้เกียจระหว่างเดินออกมาสูดอากาศยามเช้าข้างนอกมีธรรมชาติเยอะนี่มันสดชื๊นสดชื่น

 

 

จริงๆนี่ในเกมก็เพิ่งประมาณตี5เองเเต่ผมกะจะมาฝึกที่ค้างไว้เมื่อวานให้มันเสร็จๆไป ผมเบื่อในนี้จะเเย่เเล้ว อยากออกไปสู่โลกกว้างซักที เฮ้อ!

 

 

 

ว่าเเล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นหญ้าที่ยังชื้นๆจากน้ำค้าง เเล้วก็ไม่ลืมที่จะปลดผนึกเอาไอโอลีฟออกมาด้วย! 

 

 

 

"ฟ่อออ"โอลีฟชูคอส่งเสียงเป็นเชิงทักทายซึ่งผมก็เล่นกับมันแปปนึงก่อนจะปล่อยให้มันวิ่ง(เลื้อย)เล่น ก่อนจะตั้งสมาธิเหมือนเดิมอีกครั้ง

 

 

 

เมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมในร่างกายก็ค่อยดึงมารวมกันให้เป็นก้อน...

 

 

 

เเล้วลากไปที่เท้าซ้าย....

 

 

 

ได้เเล้ว!

 

 

ผมลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆควบคุมพลังที่เอามาเคลือบไว้ที่เท้าซ้ายก่อนจะเดินไปที่ต้นไม้ที่ใกล้ที่สุดเเละง้างเท้าฝาดลงสุดเเรง!

 

 

 

กร๊อบ..! โคร่ม!

 

 

 

ต้นไม้ต้นโตหักครึ่งและโค่นลงอย่างง่ายดาย ผมยังตกใจตัวเองเลย แถมไม่ได้มีอาการเจ็บที่เท้าเลยซักนิด

 

 

 

'ผู้เล่นดาร์กผ่านเงื่อนไข ได้รับทักษะ ปราณ ระดับ1 ค่ะ'

 

 

 

โครก~

 

 

 

เสียงเเรกเป็นเสียงของระบบแต่อันที่สองนี่ เอ่อ...เสียงท้องผมเองเเหละ แหะๆ 

 

 

 

สงสัยต้องไปหาอะไรไปประทังชีวิตก่อนแหะ 

 

 

 

เมื่อคิดได้ผมก็เดินกลับเข้าไปในบ้านเเต่ก็ไม่ลืมที่จะเรียกไอโอลีฟมาด้วยกัน ก่อนจะเจอคนตัวสูงเดินงัวเงียลงมาจากบันได

 

 

 

"อรุณสวัสดิ์ ตื่นเช้าจังนะ"ไนท์เเมร์ทักนิ่ง ก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว

 

 

"อืม...อรุณสวัสดิ์" ผมทักกลับนิ่งๆตามปกติ แอบเห็นเขาอมยิ้มด้วย

 

 

ท่าจะบ้าแหะ...

 

 

"จะทำอาหารหรอ?"ไนท์ถามพลางท้าวคางมองผมที่กำลังเปิดตู้เย็น

 

 

"อือ" ผมตอบสั้นๆ ในระหว่างที่ยังคิดหนักคิ้วขมวดเป็นปม 

 

 

 

"ไม่มีของสดเลยรึไง?"ผมถามเมื่อในตู้เย้นที่เจ้าของบ้านน่าจะเอามาประดับเฉยๆซะมากกว่า 

 

 

 

"ก็ฉันทำไม่เป็นนิจะเอาไว้ทำไม"ไนท์หยักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจนัก

 

 

 

แล้วจะกินอะไรหล่ะทีนี้ ผมขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด อาหารกล่องก็หมดไปแล้ว

 

 

 

"เเค่นี้เอง อย่าทำหน้าอย่างนันสิ เข้าไปกินในเมืองก็ได้"ไนท์ว่าขำๆก่อนจะเข้าใกล้ผม 

 

 

นี่มันใกล้ไปแล้ว!

 

 

 

"ทำอะไร!?"ไนท์ยื่นหน้าหล่อๆนั่นมาใกล้ก่อนจะจ้องหน้าผมเขม็ง ผมมองกลับอย่างหวาดๆ

 

 

ผีเข้ารึเปล่าเนี่ย!?

 

 

 

"เลิกทำคิ้วเป็นปมได้แล้ว ไม่น่ารักเลย"ผมทำหน้าเหวอๆ เมื่อมือหนายื่นมาจิ้มตรงหว่างคิ้วผม ก่อนจะนวดเบาๆที่ขมับ

 

 

 

"อะ...อืม"ผมรีบผละออกเเถมยังไปบ้าจี้รับปากมันอีก 

 

 

 

"ป่ะ! ไปกินข้าวกันเถอะ"ไนท์คว้าข้อมือก่อนจะกระตุกเบาๆเป็นเชิงบอกให้เดินตาม ซึ่งผมก็ทำตามเเต่โดยดี จะขัดขืนไปทำไมหล่ะ จริงไหม?

 

 

คำพูดเขาดูแปลกๆชอบกล แถมยังยิ้มเหมือนคนบ้าอีกต่างหาก 

 

 

อารมณ์คนเรานี่น่ากลัวแหะ....

 

 

 

 

25%

"เห้ย!!"เเต่ยังไม่ทันได้ขยับตัวไปไหนอยู่ๆไนท์ก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจก่อนจะชักดาบออกมาแล้วเรียมตะโกนใส่ไอตัวข้างหน้าเต็มที่

 

 

"เห้ย!อย่า!"ผมรีบดึงไอคนใจร้อนนี่ไว้ก่อนที่มันจะได้ฆ่าไอโอลีฟซะก่อน โอลีฟมันก็เลื้อยมาจนมาพันอยู่ที่คอผม 

 

 

"สะ...สัตว์เลี้ยงนายหรอ?"ไนท์พูดเเล้วเก็บดาบไป เอาซะใจหายใจคว่ำหมด 

 

 

 

"อือ ชื่อโอลีฟหน่ะ"ผมอมยิ้มน้อยๆแล้วเเนะนำไอตัวเล็กให้คนตรงหน้าได้รู้จัก แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่อยากรู้จักเท่าไหร่คิ้วหนาขมวดลงเเถมยังเนียนขยับห่างจากผมด้วย

 

 

 

"..."

 

 

 

"จับไหม?"

 

 

 

 

"ไม่! เอ่อ...ไม่เป็นไร หิวไม่ใช่หรอ ป่ะๆ รีบไปเหอะ"ไนท์ตอบทันทีเเบบไม่ต้องคิด ผมว่าไนท์เขาดูลนๆแปลกๆแถมหน้ายังซีดอีกต่างหาก

 

 

กลัวงูรึเปล่านะ?

 

 

ผมว่าผมคิดอะไรดีๆออกละ 

 

 

 

"นี่โอลีฟซุบซิบๆ"ผมแอบกระซิบไอโอลีฟเบาๆก่อนจะเริ่มปฏิบัติภารกิจ

 

 

 

ฟรึบ!

 

 

"เห้ยยยย! อ๊ากกก ! เอาออกไปๆ ใครก็ได้เอามันออกไปที!!! ดาร์กกก~!!!"ผมยืนมองพร้อมกับขำไอคนตัวใหญ่ที่วิ่งเต้นทั้งยังแหกปากรอบบ้าน มือหนาก็พยายามที่จะเอาโอลีฟออกมาจากเสื้อให้ได้ 

 

 

"ดาร์ก! เอาออกปายยยย"

 

.

.

.

.

.

.

.

.

 

.

 

.

 

.

 

"ผมขอโทษ"ผมพูดเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ก่อนจะพยายามก้าวตามไนท์ที่ไม่พูดไม่จาให้ทัน 

 

 

"..."

 

 

"ผมขอโทษจริงๆนะ"ผมยังคงพูดคำนี้ซ้ำไปซ้ำมาเเถมไอคนข้างหน้าเนี่ยจะเดิยเร็วไปไหนผมเเทบจะวิ่งอยู่แล้วเนี่ย!

 

 

 

"..."

 

 

 

"..."

 

 

 

"..."

 

 

 

"ไนท์!รอด้วย!"ผมรีบเรียกคนตัวสูงก่อนที่จะหลงกันไปซะก่อน จะรีบเดินไปไหนของมันก็ไม่รู้!

 

 

"..."มันหยุดก่อนจะมองผมด้วยหางตา อะไรของมันเนี่ยย เเค่เเกล้งนิดๆหน่อยนี่โกรธผมเป็นชั่วโมงเเล้วเนี่ย

 

 

"ค..คือ"

 

 

"อะไร?"ไนท์พูดห้วนๆน้ำเสียงเเข็งโดยไม่หันมาหาผมซักนิดทำเอาผมไปไหนไม่เป็น

 

 

"ป่าวครับ"

 

 

"..."

 

 

"..."

 

 

เราเงียบกันมาตลอดทางไม่มีใครพูดอะไรอีกเลยจนถึงร้านอาหารที่ไนท์เป็นคนนำทางมา 

เป็นร้านที่ไม่ใหญ่มากนักเเต่ค่อนข้างหรูเลยทีเดียว 

 

 

" ได้จองโต๊ะไว้รึเปล่าคะ?" พอเข้ามาถึงก็มีพนักงานสาวมาต้อนรับพร้อมกับร้อยยิ้มพิมใจ ผมหันไปหาคนพามาอย่างรอคำตอบ

 

 

 

"ไนท์เเมร์"

 

 

 

"ค่ะๆ เชิญทางนี้เลยค่ะ"สิ้นเสียงพนักงานคนนั้นยิ้มแหยก่อนจะรีบนำทางขึ้นไปที่โต๊ะ 

 

 

 

ว่าเเต่เขาไปจองตอนไหนเนี่ย?

 

 

 

"รับอะไรดีคะ?"ผมก้มหัวเป็นเชิงขอบคุณก่อนจะรับเมนูมาเปิด

 

 

 

..!!!!

 

 

 

ผมหลุดหน้าเหวอๆไปแปปนึงก่อนจะรีบปรับกลับมาเป็นเหมือนเดิมเมื่อเห็นราคาอาหาร

 

 

 

อื้อหือ...ออกจากร้านตอนนี้ทันไหม?

 

 

 

"เอาสปาเก็ตตี้บลาๆๆ"ไอคนตรงข้ามกับผมมันสั่งในขณะที่ผมยังคงนั่งเหงื่อตกกับราคา

 

 

 

"อีกท่านละคะ?"

 

 

 

"อะ..เอ่อ..."ผมอึกอักเลือกไม่ถูก สายตาก็หันไปขอความช่วยเหลือจากอีกคน

 

 

"เฮ้อ..! เอาเเบบเมื่อกี้อีกที่ละกันครับ" ไนท์ถอนหายใจเบาๆก่อนจะสั่งให้ผมเเทน ในที่สุดก็เลิกทำหน้านิ่วคิ้วขมวดได้เเล้วเเหะ

 

 

 

"ค่ะ รอซักครู่นะคะ"พนักงานทวนรายการอาหารเสร็จก็รีบเดินจากไปทันที ทำไมดูรีบอะไรขนาดนั้น สงสัยร้านคนเยอะมั้ง?

 

 

 

"หายโกรธผมแล้วหรอ?"ว่าเเล้วก็เอียงคอนิดๆเป็นเชิงถาม

 

 

 

"ไม่ได้โกรธซักหน่อย!"คนตัวโตว่าก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกด้าน

 

 

 

โอเค..ไม่โกรธ = =

 

 

 

"เเล้วที่เป็นอยู่เรียกว่าอะไรหรอครับ?"พูดพลางมองไอคนตัวใหญ่ที่ทำท่าทางไม่เข้าหน้าตาซักนิดอย่างขำๆ

 

 

 

"ก็เเค่งอนเฉยๆเอง"ไนท์หันมาสบตากับผมอีกครั้งเเววตาบ่งบอกว่างอน(?)อยู่โดยเเท้จริงเเถมยังนั่งกอดอกกระดิกเท้า 

 

 

 

มันจะดีถ้าคนที่ทำไม่ใช่ไอร่างถึกเเบบไนท์เเมร์....

 

 

 

ผมมองกลับอย่างเอือมๆปนไม่น่าเชื่อ ใครจะไปคิดว่าผู้ชายหน้าตาดีดูสุขุมนุ่มลึกจะมีโมเม้นท์เเบบนี้ ไม่เข้าสุดๆ

 

 

 

"แล้วจะให้ผมทำไงถึงจะหาย'งอน'หล่ะครับ?"พูดไปก็รู้สึกประหลาดๆขนาดไวท์ยังไม่ค่อยงอนผมเลยนะคิดดู

 

 

 

"ง้อสิ: )" คำพูดน้ำเสียงก็เหมือนปกติ เเต่รู้สึกจะปรับอารมณ์ได้เร็วดีนะ ไนท์กระตุกยิ้มที่สาวที่ไหนเห็นคงละลายเเต่มันไม่ใช่สำหรับผม

 

 

 

 

เขาต้องคิดไว้ก่อนเเล้วเเน่ๆเลย...!

 

 

 

 

62% l o a d i n g. . .

 

 

 

'ผู้เล่นดาร์กพบหมานัย คลาส1ระดับ32 จำนวน1ตัวค่ะ'

 

 

 

บ้า! เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

 

 

 

ไม่ใช่เเค่เขาเเต่คงเป็นผมที่บ้าจี้ไปรับคำทำตามเนี่ยสิ! 

 

 

 

กรรรรร!

 

 

 

ใครจะคิดว่าวิธีง้อของไนท์จะเป็นเเบบนี้เล่า! ตอนนี้ผมยืนเพชิญหน้ากับสุนัขอันน่ารักที่ไม่ค่อยน่ารักซักเท่าไหร่ ก่อนที่มันจะกระโจนเข้าหาผมอย่างโกรธเกรี้ยว!

 

 

 

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 1 ชั่วโมงที่เเล้ว

 

 

 

"ง้อ!?"

 

 

 

"อือใช่แล้ว นายฟังไม่ผิดหรอก"ไนท์ว่าพร้อมกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหันไปรับอาหารมาจากพนักงานเสิร์ฟ

 

 

 

"ยังไงครับ?"ผมถามอีกครั้งแบบไม่ค่อยไว้วางใจ

 

 

 

"ทำมื้อเที่ยงให้หน่อยสิ..."

 

 

 

"เเค่นั้นเองหรอคะ..เหวออออ!"ผมถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อสิ่งที่เขาขอยังเป็นสิ่งที่ผมทำได้สบายๆเเต่ก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆก็เกิดหลุมดำ(?)ขึ้นมาข้างๆตัวผมซะงั้นเเถมยังถูกดูดเข้าไปอีก! พอมองดูรอบๆก็พบกับไนท์ที่เเบมือร่ายอะไรซักอย่างอยู่!

 

 

"เอากลับมาทั้งตัวหล่ะ ขอให้โชคดี"ไนท์เเมร์โบกมือลาน้อยๆนั่นเป็นถาพสุดท้ายที่ผมเห็นกับประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยิน

 

 

 

 

กลับมา ณ ปัจจุบัน

 

 

 

เคร้ง!

 

 

 

เสียงของมีดสั้นกระทบกับกรงเล็บของหมานัยที่ไม่เหมือนหมานัย เอ่อ...จะว่าไงดี มันตัวใหญ่กว่าหมานัยปกติซัก2-3เท่าเลยก็ว่าได้กรงเล็บที่เหมือนกับเหล็กที่ลับมาเป็นมีดอย่างดี หมอนั่นคิดยังไงจะเอาไอนี่เป็นอาหารนะ!!

 

 

 

ถึงจะหงุดหงิดเล็กน้อยเเต่ก็ยังโจมตีสลับกับป้องกันไปเรื่อยๆ พยายามคำนวณหาจุดอ่อนเเต่ก็ไม่เจออะไรที่คิดว่าจะเป็นได้เลยถ้าจะใช้ตรรกะที่คนทั่วไปใช้หาก็คงเป็น 'ตรงไหนที่พยายามปกป้องมากที่สุดตรงนั้นเเหละคือจุดอ่อน' เเต่ไอตัวตรงหน้าผมเนี่ยมันไม่ระวังอะไ

รซักอย่างกระโจนใส่เปิดช่องว่างเต็มไปหมด

 

 

ผมก็ลองโจมตีเเล้วนะโดยด้วยเเต่เหมือนจะลดเลือดของมันได้เพียงนิดเดียวเท่านั้นเเทบไม่มีผลอะไรเลย เเถมไม่มีจุดไหนเลยที่โดยCritical

 

 

'เอเธนท์..หาข้อมูลมอสเตอร์ได้รึเปล่าครับ?'ผมหาตัวชวยที่ห่างหายไปนาน 

 

 

'หมานัย สินะ..ต้องการข้อมูลอะไรหล่ะ'

 

 

 

'พลังชีวิต จุดอ่อน ค่ากายถาพเเล้วก็ความฉลาด'ผมตอบพลังปัดกรงเล็บออกไปตอนนี้มันเริ่มสร้างบาดแผลให้ผมไม่มากก็น้อยเเล้วสิดูมันไม่เหนื่อยเลยซักนิด

 

 

 

'พลังชีวิต9หมื่น จุดอ่อนไม่มี ค่ากายภาพค่อนข้างสูงเเต่ไม่มาก ระดับความฉลาดต่ำมาก'

 

 

 

"อืม..."

 

 

 

ปัญหาคงอยู่ที่พลังชีวิตสินะ เเต่จุดอ่อนไม่มีนี่มันไม่โกงไปหน่อยรึไงนะ?เฮ้อ ช่างเถอะ!

 

 

ผมกระชับมีดในมือขึ้นมาอีกครั้งเปลี่ยนวิธีการจับให้ปลายมีดทิ่มลงด้านล่างเบี่ยงข้างหน่อยๆ สู้ไปทั้งๆที่คิดหาวิธีฆ่าก่อนจะนึกอะไรดีดีออก

 

 

ปราณไง!

 

 

ทันทีที่นึกออกก็รีบใช้ออกมาทันทีไม่ยุ่งยากเเบบตอนเเรกเอามาคลุมไว้ที่เท้าก่อนจะเตะเข้ากลางลำตัวหมานั่นสุดเเรง ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นก็ดีกว่าทุกที เเละอาจจะเป็นเพราะความฉลาดน้อย(โง่)ของมันถึงได้ถูกโจมที่เข้าตรงๆเเละโดนเต็มๆแบบนั้นได้ พอเริ่มจับทางได้ก็เริ่มใช้ปรารคล่องเรื่อยๆเเถมยังใช้บรรเทาความเหนื่อยได้อีกต่างหาก

 

 

 

เเต่เเล้วด้วยความโชคร้ายหรืออะไรกันเเน่ในขณะที่กำลังสนุกกับพลังใหม่ที่เริ่มใช้คล่องอยู่ๆก็เกิดเสียหลักเพราะรากไม้ใหญ่เเถวๆนั้น หมานัยเห็นดังนั้นรีบพุ่งเข้าใส่เเม้จะไม่ได้ล้มเเต่เสี้ยววินาทีที่พลาดนั้นถูกตะครุบโดยเร็วห่อนที่เล็บคมๆจะกดตัวดาาร์กไว้กับพื้น

 

 

"อั่ก!"ผมกระอักเลือดออกมากองโตเมื่อถูกกระเเทกอย่าเเรงที่พื้นเเขนขาที่พยายามขยับเเต่ก็ขยับไม่ได้ 

 

 

"โธ่เว้ย!"ผมเผลอสบถเมื่อขยับไปไหนไม่ได้เขี้ยวสีขาวปนเหลืองมีคราบเลือดเกาะอยู่ไม่น้อยกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆน้ำลายสีใสยืดเป็นฝองน่ขยงหยดลงจนคนเคราะห์ร้ายอย่างผมคลื่นไส้จะอาเจียน

 

 

"อึก.."ผมกัดปากหลับตาอย่างยอมเเพ้มือกับกล้ามเนื้อค่อยๆคลายอย่างไร้เเรงฝืนเเละไม่คิดขัดขีนอีก ก่อนที่หมานัยนั่นจะอ้าปากเเละงับเต็มเเรง

 

 

 

งั่บบบ!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

100%  l o a d i n g  ComPLete

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-------------------------

 

 

ขอบคุณทุกนที่เข้ามาอ่านนะ
ใครที่ชอบก็ขอให้อ่านต่อไปเรื่อยๆนะ 5555



ไนท์เป็นใครน๊าาาาาาา@w@



------------------------
ไรท์ไม่มีข้อแก้ตัวเค่อะ =w=
คงบอกได้เเค่ว่า ไรท์เตอร์คนนี้ผิดไปแล้วววววว
อัพดึกอีกละ เเถมไม่เต็มร้อยด้วย characterก็ยังไม่ได้ทำเลื่อนไปก่อนโนะ หรือมีใครจะอาสาสมัครทำให้ไรท์ไหม? 555


ไรท์ไม่สปอยหรอกนะว่าไนท์เป็นผู้ได๋:P งุงิ

---------------------------------

ครบ100%เเล้ว~~~ ยังมีคนรออยู่รึเปล่าเอ่ยยย????
นับวันๆไรท์ยิ่งอัพดึกขึ้นเรื่อยๆเเหะ#03:14 จิบๆ