secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #18 : Chapter15 old friend [100%]

"อ่อก!"ความจุกเเล่นขึ้นมาทันทีที่คู่ต่อสู้กระโดดเข้าใส่เเละล้มลงทั้งคู่ โดยที่คนเสียเปรียบอย่างผมนั้นอยู่ข้างล่าง 

 

 

 

มีดเล่มบางที่ถูกลับมาอย่างดี ถูกกดตรงลงมาที่น่าอกข้างซ้ายหวังจะปลิดชีพในคราเดียว

 

 

 

เเต่ผมคงไม่ยอมง่ายๆขนาดนั้นหรอก...

 

 

 

ผมยื่นมือไปยื้อมีดกับเธอคนนั้น เเต่ยิ่งพยายามดันออกไปเท่าไหร่เหมือนจะไม่เป็นผลมีดเล่มเล็กถูกดันลงมาถูกผ้าเนื้อบาง เพราะตอนนี้ผ้าคลุมตัวหนาได้หายสาบสูญเป็นอันที่เรียบร้อยเเล้ว ดีที่ยังใส่หน้ากากอนามัยมาอีกชั้น

 

 

 

เลือดสีเข้มค่อยซึมออกมาจากผิวทีละน้อยผ่านเนื้อผ้า 

 

 

คงไม่มีทางเลือกเเล้วสินะ....

 

 

 

"ฉึก! เปร้ง!"

 

 

 

เสียงของมีคมถูกกดลงจนมิด เเต่เบี่ยงจากตรงหน้าอกมาเป็นไหล่เเทน 

 

 

 

ดาร์กพลิกตัวหลบอย่างหวุดหวิดพร้อมกับหยิบอาวุธอีกชิ้นที่ไม่น่ามาเป็นอาวุธได้ฟาดไปเต็มที่ที่หัวของคู่ต่อสู้จนสลบไป

 

 

 

 

"เฮ้อ! เกือบไป...."ผมเดินไปฆ่าผู้หญิงคนนั้นก่อนจะหยิบยาลดความเหนื่อยกับยาสมานเเผลมาดื่มรวดเดียว 

 

 

 

 

ดวงตาก็สอดส่องหาทีมของตัวเอง เเต่เหมือนเเต่ละคนคงไม่ต้องการความช่วยเหลือซักเท่าไหร่เเหะ...

 

 

 

ผมเก็บ'กระทะ'ลงคลังก่อนจะหยิบธนูระดับBออกมาเเทน เพราะตอนนี้เป็นเวลาดีที่จะเล็งคนอื่นทีเผลอ ทุกคนส่วนใหญ่จะสู้กันเเบบ1-1 ไม่ก็2-2 ซะส่วนมากทั้งๆที่หมาหมู่น่าจะง่ายกว่าเเท้ๆ

 

 

 

"ฉึก! ฉึก! ฉึก!"ธนูถูกยิงออกไปอย่างต่อเนื่องเเต่ก็ลำบากเพราะว่าสถานที่เป็นที่โล่งกว้างการโจมตีระยะไกลเเบบนี้โดยไม่มีสาย'เเท้งก์'คงเป็นอะไรที่โง่พอสมควรยิ่งมีคนที่กำจัดคู่ต่อสู้ตัวเองเสร็จเเล้วเเบบผมอีก

 

 

 

 

ผมกวาดสายตาไปปะทะกับร่างเล็กๆของสโนว์ที่กำลังหยิบยาสีเขียวที่คาดว่าใช้เพิ่มค่าพลังเวทย์ เเต่ในขณะที่ร่างนั่นกำลังกระดกยานั่นมีวัตถุสีดำพุ่งเข้าไปหาด้วยความรวดเร็วที่ดูน่าจะเร็วกว่าผมอีก!!!!

 

 

 

 

ดาร์กเปลี่ยนเป้าหมายไปหมายเล็งคนที่คิดฆ่าพวกพ้องของเขาเเต่ไม่ทันได้เล็งก็มีลูกบอลกลมๆสีส้มลองเฉียดหน้าไปซะก่อนจนต้องวางมือลงเเล้วหันมาหาผู้ที่ร่ายมันออกมา

 

 

 

"จิ๊"ดาร์กจิ๊ปากอย่างขัดใจสายตาเหลือบไปมองเพื่อนตัวเองเเต่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างใหญ่ของพี่ต้าล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับเลือดกองโต ดาร์กเตรียมวิ่งไปช่วยอย่างไม่ลังเล

 

 

 

เเต่ถ้าไม่ติดว่ามีผู้ชายในชุดสบายๆยืนถือสมุดเล่มใหญ่ปากพึมพำๆอะไรซักอย่างนั้นปล่อยลูกไฟเเบบเดิมมาอีกรอบจนต้องชะงักเเล้วกลับมาเพชิญหน้ากับมันอีกครั้ง

 

 

 

 

เหมือนเคยไม่ต้องเอ่ยเอื้อนคำใดดาร์กพุ่งเข้าใส่ทันที ด้วยความที่พวกสายเวทย์นั้นความเร็วจะน้อยเเละประชิดตัวได้ง่าย เเต่เเล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรอยยิ้มปรากฎขึ้นมาบนใบหน้านักเวทย์คนนั้น

 

 

 

 

กับดัก..!?

 

 

 

 

ดาบเล่มไม่สั้นไม่ยาวถูกชักออกมาในขณะที่ผมลอยอยู่ในอากาศ ด้วยสัญชาตญาณผมรีบคว้าปืนพกออกมาในระดับสายตา คนที่คิดว่าตนเป็นผู้ชนะเบิกตากว้างอย่างตกใจ 

 

 

 

เเต่ก็ไม่ทันที่จะได้ขยับหนีไปไหน มือเรียวลั่นไกลปืนออกไปเจาะลงกลางหัวติดcriticalเเล้วดับอนาถทันที

 

 

 

 

เมื่อเสร็จไปอีกหนึ่งรายดาร์กรีบวิ่งกลับไปที่จุดหมายเดิม เห็นสโนว์ยืนค้างอยู่ที่เดิม เเต่ยังไม่ทันที่จะไปถึงตัว ปรากฎร่างหนึ่งพร้อมวัตถุปลายเเหลมพุ่งตรงไปยังคนที่เหม่อลอยอย่างรวดเร็วเเละเงียบเชียบ 

 

 

 

 

 

"ไวท์!!!!!!!!!!!!!"

 

 

 

 

29.67802%      L o a d i n g





 

ผมรีบวิ่งไปหาร่างบางด้วยความเร็วสูงสุด ทั้งยังตกใจกับคำพูดตัวเอง 

 

 

ทำไมผมถึงเอ่ยชื่อคนๆนั้นออกมานะ...

 

 

 

เเต่ดูเหมือนผมจะไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ สโนว์เบิกตากว้างก่อนจะหลบคมดาบนั้นได้อย่างหวุดหวิด หน้ากากสีขาวนั่นถูกผ่าออกเป้นสองท่อนยิ่งทำให้ผมเบิกตากว้าง 

 

 

ไวท์!?

 

 

 

ถึงเเม้จะตกใจเเต่ผมก็รีบตามไปสมทบ มาเผชิญหน้ากับร่างสูงที่เป็นศัตรู ร่างสูงใหญ่เเต่ไม่ได้ล้ำบึกเหมือนพวกนักกล้าม มีเพียงกล้ามเนื้อเล็กน้อยดูพองาม ในมือมีดาบคาตานะอยู่ทั้งสองข้าง ตาเรียวสีเขียวมรกตคมกริบยิ่งกว่าดาบในมือจ้องมองมาอย่างสงบนิ่ง เพียงเเค่เขาปรายตามองความกดดันก็พุ่งเข้าใส่ มันไม่ใช่จิตสังหาร เเค่นั้นก็ทำเอาคนถูกจ้องไม่กล้าเเม้เเต่จะขยับตัว

 

 

 

 

เวลาผ่านไปเสี้ยววินาทีเเต่รู้สึกนานเหมือนผ่านไปยาวนานเสียเหลือเกิน 

 

 

 

ความเงียบเข้าปกคลุม ต่างคนต่างกลั้นหายใจ ผมสะกิดสโนว์ไม่สิ..ไวท์ เบาๆเป็นเชิงให้สัญญาณก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ

 

 

 

 

เเล้วพุ่งเข้าใส่! 

 

 

 

 

ผมหยิบมีดระดับA ที่แอบหยิบมาจากโกดังกิล ไปปะทะกับดาบคาตานะสีเข้ม ตลอดที่ผมปะทะดาบก็มีเเสงสีขาวที่ถูกร่ายขึ้นสนับสนุนโดยคนตัวเล็กข้างหลังผม 

 

 

 

เเต่เหมือนมันจะไม่เป็นผลอะไรเลย ดาร์กกระโดดถอยกลับมาตั้งหลักข้างๆไวท์ เสียงหอบหายใจของทั้งผมเเละคนข้างๆที่ยืนกระดกยาอีกรอบ ทั้งๆที่คนข้างหน้ากลับไม่มีเเม้เเต่อาการหอบหรือเหงื่อเเม้เเต่นิดเดียว 

 

 

 

เกร้ง!

 

 

มีดกับดาบปะทะกันอีกครั้ง ความเร็วของดาร์กลดลงไปอย่างเห็นได้ชัดมีดเล่มเล็กๆกำลังสั่นคลอนตามเเขนของผู้ถือในขณะที่ดาบทั้งสอฃถูกกดลงมาเรื่อยๆ

 

 

 

 

พรึบ!

 

 

 

นักดาบคนนั้นกระโดดถอยอย่างรวดเร็วเมื่อเเสงสีขาวที่มีอนุภาคเเรงกว่าเดิมพุ่งเข้าใส่ เเถมยังติดตามไปจนกว่าจะชนเป้าหมายอีก

 

 

 

 

"ชิ!"เขาทำเสียงสบถเบาๆอย่างหงุดหงิด เมื่อโดนรุมทำให้ลงไม้ลงมือไม่ได้เต็มที่ โดยเฉพาะนักเวทย์นั่นที่ดูจะมาขัดจังหวะเขาได้ทุกทีเวลาจะปลิดชีพไอคนที่ใช้มีดได้

 

 

 

ร่างสูงวิ่งหนีไปรอบๆ ก็จริงอยู่ที่เวทย์นั้นจะตามจนกว่าจะโดนเป้าหมาย เเต่เวทย์พวกนี้ถ้าไม่มีสมาธิจริงๆละก็....

 

 

 

 

"อ๊ะ!"สโนว์อุทานพร้อมกับเวทย์ที่สลายไปเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเย็นๆที่คอ พอเหลือบตามองก็เดาเอาไว้เเล้วไม่ผิดจริงๆ 

 

 

 

"อึก.."เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เมื่อดาบสีเงินถูกกดลงมากระทบผิวขาวสว่าง เเต่ยังไม่ทันลงเเรง ก็มีตัวมาขัดขวางอีกซะเเล้วจึงทำให้จากที่จะบั่นคอระหงนั่นได้เเค่ถากๆที่ช่วงอกเท่านั่น ส่งผลให้ชุดนักเวทย์ที่ขาดสะบั้นเลือดสีข้นไหลออกมาเยอะจนน่าตกใจ

 

 

 

 

ดาร์กเหลือบไปมองเพื่อนที่สลบไปด้วยสถานะเสียเลือด อยากจะช่วยเเต่ติดที่ไอนักดาบนั่นทวีความเเรงเเละเร็วนั่นมากขึ้น

 

 

 

ดาร์กที่เเผลเก่ายังไม่หายสนิททั้งร่างกายที่ค่อนข้างเหนื่อยล้า ขาเริ่มก้าวไม่ออก เเขนที่คอยขยับตามดาบที่เร็วจนเวียนหัวเริ่มช้าลงจนเริ่มเกิดบาดเเผลต่างๆตามร่างกาย

 

 

 

 

โถ่เว้ย!!!

 

 

 

 

ดาร์กกัดฝันต่อสู้เเต่เเขนที่ไม่รักดีกลับหมดเเรงเอาซะดื้อ มีดเล่มเล็กที่เริ่มร้าวกระเด็นลอยไปไกล 

 

 

 

"หึ"ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มอย่างนึกสนุก ก่อนที่มือหยาบๆจะหยิบดาบขึ้นมาหมายเเทงเข้าตรงหน้าอกข้างซ้ายเพื่อปลิดชีพ

 

 

ดาร์กหลับตาปี๋อย่างรอรับความตายนั่นเเต่เเล้วก็ต้องลืมตาขึ้นมาดูเมื่อไม่ได้รับความรู้สึกเจ็บใดๆ 

 

 

 

"ขอเห็นหน้าก่อนฆ่าละกัน"มือที่หมายเเทงเปลี่ยมมาหวังจะดึงหน้ากากอนามัยออก ดาร์กถดตัวหนีเเต่ขาที่สั่นจนก้าวไม่ออก

 

 

ไม่ล้มลงไปนั่งพับก็เทพเเล้ว....

 

 

 

 

"..."หน้ากากสีขาวถูกดึงออกสร้างความเเปลกใจให้คนร่างสูงไม่น้อย เเต่ในเมื่อพอใจเเล้วจึงหวังปลิดชีพทันที

 

 

 

 

 

ฉึก!

 

 

'ดาร์ก!/ดาร์ก!!'

 

"ดาร์กกกกกก!!!"

 

 

 

 

 

 

Critical !!

 

 

 

 

 

 

 

 

...YOU DEAD...









60.4415912% l o a d i n g

หลังจากตัวอีกษรสีเเดงนั่นหายไป ผมก็มาโผล่ในห้องเดิมที่ใช้ในการรอการเเข่งขัน 

 

 

 

"อ่าว! ดาร์ก!"เสียงของพี่มาร์ชดังขึ้นทำให้ผมเหลือบไปมองก่อนจะเจอทุกคนไม่สิ...หายไปสอง...

 

 

 

"อ่าว...แปลว่าทุกคนตายกันหมดเเล้วหรอครับ?"ผมเอียงคอน้อยๆเป็นเชิงถาม ทุกคนก็พยักหน้าให้อย่าเงียบๆ เเล้วหันไปสนใจไอจอใหญ่ยักษ์ที่ใช้ถ่ายทอดสดตรงหน้า

 

 

 

ร่างใหญ่ถือดาบไปใกล้ๆร่างของไวท์ที่นอนสลบสไลอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะดึงหัวของไวท์ขึ้นมาอยากไม่ปราณี ดาบเล่มเดิมกำลังกดลงไป ณ จุดๆเดิมกับที่ผมโดน ผมเบือนหน้าหนีเมื่อเหตุการณ์เดิมๆเหมือนฉายหนังซ้ำจะเริ่มขึ้นอีกรอบ

 

 

 

 

 

 

"เห้ย!/เห้ย!" คนทั้งห้องรวมถึงคนที่กำลังดูจากทุกทีด้วยความตกใจจนดาร์กต้องรีบหันขวับกลับไปมองจอนั่นอีกรอบ 

 

 

 

 

ร่างของไวท์กำลังยืนประจันหน้ากับคู่กรณี เเต่ผมสีเงินสว่างกลับกลายมาเป็นสีเขียวมิ้นท์เเทน ดวงหน้าหวานกระตุกยิ้มเหมือนไม่ใช่คนเดิมก่อนจะยื่นมือทั้งสองข้างออกไป ปรากฏรากไม้ผุดขึ้นมาจากพื้น พุ่งเข้ารัดตัวของคู่กรณี 

 

 

 

 

'หึ..'

 

 

 

'คุณรู้อะไรหรอครับ?'

 

 

 

'ก็นิดหน่อยหล่ะนะ เจ้าดูการเเข่งต่อเถอะ'ยิ่งพูดไว้เเบบนั้นยิ่งค้างคาเเต่ก็ขัดอะไรไม่ได้หันมาให้ความสนใจกับจอนั้นอีกรอบ

 

 

 

 

นับดาบคนนั้นวิ่งหนีไปเรื่อยๆพร้อมกับกวาดดาบฟันต้นไม้เหล่านั้น 

 

 

 

"สมเเล้วที่เป็น'เขาคนนั้น'..."พี่เฟรย์พูดขึ้นมาลอยๆ ผมเหลือบมองเล็กน้อยเเต่ยังไม่ถามอะไรเพราะทุกคนกำลังจดจ่ออยู่กับการเเข่งข้างหน้า

 

 

 

 

ก็นะมันเป็นความหวังสุดท้ายที่จะทำให้ทีมเราชนะได้....

 

 

 

 

ไวท์กวาดมือซ้ายไปด้านข้างปรากฎน้ำที่มีรูปร่างคล้ายมังกรก่อนจะปล่อยให้มันพุ่งใส่อีกด้านของคู่ต่อสู้ เเต่..ดูเหมือนเขาคนนั้นจะไหวตัวทันกระโดขึ้นข้างบน เเต่เเน่นอนไวท์ได้ร่ายเถาวัลย์ไปรวบตัวในขณะที่ลอยอยู่ในอากาศ

 

 

 

 

 

คนดูทุกคนเเทบลืมหายใจ เมื่อดูเหมือนจะรู้ผลของการต่อสู้ที่ยาวนานนี้เสียที

 

 

 

 

ไวท์ค่อยๆบังคับเถาวัลย์นั่นให้มาหยุดตรงหน้า หน้าหวานยิ้มอย่างนึกสนุกก่อนจะสำรวจคนข้างหน้าอย่สงละเอียด

 

 

 

"ฆ่าสิ.." เสียงทุ้มที่เพิ่งเคยได้ยินครั้งเเรก ใบหน้าคมคายไม่เเสดงอาการใดๆออกมา ไม่มีการดิ้นไม่มีการขัดขืน เเถมยังพูดเชิญชวนอีกต่างหาก

 

 

 

"เเน่นอน...ข้าฆ่าเเน่..เเต่ในตัวเจ้ามันมีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ..ข้าสัมผัสได้ถึงรังสีบางๆที่เเพ่ออกมา"สรรพนามเเปลกๆนั่นเป็นตัวบอกเลยว่าไม่ใช่ไวท์จริงๆ 

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่รีบฆ่า..ฉันจะฆ่านาย"เสียงนิ่งๆเเต่ก็ทำให้'คนในร่างไวท์'ชะงักได้ หันไปสบตากับคนพูด เเววตานั่นไม่ได้มีความล้อเล่นอยู่เลยมันเต็มไปด้วยความมั่นใจเเละจริงจัง

 

 

 

 

"ถ้าขอมาข้าจะจัดให้เดี๋ยวนี้"ว่าเเล้ง ก็สั่งให้เถาวัลย์นั่นบีบตัวเเรงขึ้นเรื่อยๆ จนกว่าร่างกายของคู่กรณีจะเละเเละสลายกลายเป็นเเสง 

 

 

 

 

พวกคนในทีมยิ้มยินดี ร้องเฮ กันใหญ่เมื่อเห็นผลเเพ้ชนะ ผมยิ้มยินดีให้กับคนในทีม

 

 

 

เเต่เดี๋ยวนะ.....

 

 

 

ยังไม่ทันที่ไอนักดาบนั่นตายจู่ๆร่างของไวท์ก็กระตุกเบาๆก่อนที่จะล้มลงไปกุมหัวที่พื้น เเละเวทย์ทุกอย่างสลายหายไป

 

 

ทุกคนถึงกับช็อคเมื่อเหตุการณ์พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเเบบนี่ คนได้เปรียบกลับกลายเป็นอีกฝั่งเเทน

 

 

 

 

ร่างของไวท์สั่นเทิ้มผมสีมิ้นท์เเปรเปลี่ยนกลับมาเป็นสีเงินสว่างเเบบเดิม ในขณะนั้นคนที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ก็มายืนอยู่ข้างหน้าคนที่นั่งลงอย่างหมดสภาพ

 

 

 

 

ไวท์เงยหน้าขึ้นมองคู่กรณีที่ยืนค้ำหัวด้วยความหวาดกลัวเเขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยกขึ้นสูง ร่างเล็กหลับตาปี๋อย่างรอรับตวามตาย

 

 

 

 

 

 

"ผมขอสละสิทธิ์ครับ"

 

 

 

 

...!!!!!

 

 

 

85.3194% l o a d i n g

 

"อ่ะ..เอ่อ..ทีมชั่วคราวเป็นฝ่ายชนะคร้าบบบบบบ!"สิ้นเสียงโคสกทุกอย่างก็เงียบลงเกิดเดดเเอร์อย่างไปไหนไม่ถูก

 

 

 

"โหหหหหหหหหห่"เสียงโวกเหวกของคนทั้งสนามดังอย่างต่อเนื่องบางคนพยายามปาของลงด้วยซ้ำ หลายคนไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ได้เปรียบอย่างเขาคนนั้นถึงสละสิทธิ์ทั้งที่ชัยชนะอยู่เเค่เอื้อมเท่านั้น ก่อนที่จอถ่ายทอดสดจะหายไป

 

 

 

 

"เขาเป็นใครหรอครับ?"ผมหันไปถามคนที่น่าจะรู้ดี

 

 

 

"อืม..เขาเป็นโซโล่เพลเยอร์หรือผู้เล่นเดี่ยวหน่ะเขาไม่เคยเข้าสังกัดไหนเลย เเต่เป็นผู้เล่นระดับท็อปคลาส ที่มีทั้งเผ่าพันธุ์เเละอาชีพที่ไม่ธรรมดา พี่ไม่คิดว่าเขาจะมาร่วมการเเข่งขันนี้เหมือนกัน "

 

 

 

 

"ชื่อเขาหล่ะครับ?"

 

 

 

"'ไนท์เเมร์'หน่ะถ้าพี่จำไม่ผิด เเต่เหตุผลที่เขาสละสิทธิ์พี่คิดยังไงก็คิดไม่ออก"

 

 

 

ไนท์...เเมร์....?

 

 

 

"สโนว์!เป็นไงบ้าง!!! "ทุกคนรวมทั้งผมกรูเข้าไปหาไวท์ที่เพิ่งโผล่มาจะหลับเเหล่ไม่หลับเเหล่ 

 

 

 

 

"อย่าหลับนะ.! "โจ๊กเกอร์ตบหน้าไวท์เบาๆเพื่อที่จะเรียกสติที่มีน้อยลงทุกทีๆ

 

 

 

 

"อื้อ.."เสียงครางในคอทำให้ทุกคนใจชื้นขึ้นมาหน่อย เเต่เเล้วเปลือกตาบางก็ค่อยๆปิดลงจนสนิท ทุกคนถึงกับใจหายจนลาเต้เข้ามาดูอาการของไวท์เเล้วบอกประโยคที่ทำให้ทุกคนถึงกับโล่งอก

 

 

 

"เขาเเค่ล้าน่ะครับให้นอนพักเดี๋ยวก็หาย"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

"นี่...ดาร์กขอคุยอะไรหน่อยได้ไหม?"โจ๊กเกอร์เดินมาหาผมซึ่งผมก็พยักหน้าเเบบไม่ขัดสัทธา เขาลากผมไปที่ๆคนไม่เยอะเท่าไหร่ อ่อ...ลืมบอกทีที่การเเข่งขันจบพวกผมก็วาปออกมาข้างนอกทันที

 

 

 

 

"นายรู้จับกับสโนว์ในโลกจริงใช่ไหม?"โจ๊กพูดเสียงเรียบใบหน้าดูจริงจังผิดปกติ

 

 

 

"อือ"

 

 

 

 

"ตอนนั้นนายเรียกเขาว่าอะไรนะ?"

 

 

 

 

"ผ..ผมไม่รู้ว่าวะ...สโนว์จะสะดวกใจรึเปล่า..ไว้คุณไปถามเขาเองเถอะ.. ผมขอตัวนะ"ผมเดินเลี่ยงออกมา ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆพลางคิดอะไรไปพลางๆ

 

 

 

 

 

 

"เจอตัวเเล้ว..."ผมหันขวับไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินเสียงนิ่งกระซิบเบาๆข้างหู ก่อนที่มือปริศนาจะคว้าหมับเข้าที่เอว 

 

 

 

"คะ..."

 

 

 

ไนท์เเมร์!?

 

 

 

"ชู่ว...ขอยืมตัวแปปนะ"ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรมือหนาก็เลื่อนมาเเตะที่ริมฝีปากบางอย่างเบามือ

 

 

 

 

เเต่เเน่นอนใครจะไปยอมง่ายๆหล่ะ...

 

 

 

 

"หยุดดิ้น" มันลากผมไปเรื่อยๆเอามือข้างนึงปิดปากผมไว้ไม่สิ มันเกือบจะปิดทั้งหน้าเลยตั้งหาก ผมดิ้นขลุกขลักในเเขนข้างเดียว

 

 

 

 

เหตุการณ์มันคุ้นๆนะว่าไหม?

 

 

 

 

"ถ้าไม่หยุดนะ"ผมไม่หยุดตามที่มันบอก ใครจะไปเชื่อคนน่ากลัวเเบบเนี่ยจะถูกพาไปฆ่ารึเปล่าก็ไม่รู้

 

 

 

 

"จะทำมะ.."

 

 

 

ป๊อก!

 

 

 

"นะ..นาย"ทันทีที่มือหนากระเเทกเข้ามาที่ท้ายทอยอย่างเเรง อาการมึนงงก็พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆขยับปิดลง

 

 

 

 

 

 

โถ่เว้ย!...จะมีซักครั้งไหมที่ไม่ถูกคนอื่นลากไปไหนตามใจชอบเนี่ย!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------------
มาต่ใก้เเล้วเน้อห่างหายไปนานเลย//อิอิ
คือเปออันสุดท้ายอาจจะสั้นไปหน่อยเน้อ
ปล.พน.อาจมาอัพเนื่อวจากมีเรียนชีวะ//คนดี

ปล2.สุดท้ายไรท์ก็ตกจริงๆด้วยเเลรัดเดอร์ทั้งหลาย//บอกทีว่ามันเป็นสัจธรรม😂

.