secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #17 : chapter14 battle [122%]

"นี่ๆ ทำไมนายต้องใส่ผ้าคลุมปิดหน้าด้วยอ่ะ?"เสียงใสๆของบอสประจำทีมดังขึ้นข้างหูผมมานานในระหว่างรอเวลาก่อนการเเข่งขัน

 

 

 

"..."ผมได้เเต่เงียบเพราะตอบไปเดี๋ยวมันก็ถามอีก

 

 

 

นี่เป็นสปีชี่ย์เดียวกับไอพี่มาร์ชนั่นเเน่นอน...

 

 

 

 

"เปิดหน่อยๆ น๊าๆๆ"ว่าเเล้วสโนว์ก็เอาหัวทุยๆของเจ้าตัวถูผมอย่างออดอ้อน

 

 

 

เเต่ไอตัวเล็กนี่มันเเสบใช่ย่อยหน่ะสิ!

 

 

"หยุดเลย!ไม่ต้องมาเนียนเอามือออกไปได้เเล้ว- -"ผมค่อยดึงมือขาวๆนั่นที่ค่อยๆเลื้อยมาจับปลายผ้าคลุมอย่างเเนบเนียน

 

 

 

"เเหะๆ "ริมฝีปากที่พ้นหน้ากากสีขาวล้วนนั้นยิ้มเเห้งๆกลับมาให้

 

 

 

 

"สองคนนั้นหน่ะจะออดอ้อนกันอีกนานไหม"เสียงนิ่งๆที่เเตกต่างจากตอนที่พูดกวนตี-นอยู่มากโขดังขัด

 

 

 

"โถ่!โจ๊กก็พอดีดาร์กเหมือนเพื่อนโนว์เลยอ่ะ ทั้งชื่อทั้งนิสัย" เสียงใสๆว่าเเล้วลุกขึ้นเดินไปหย่อนก้นลงข้างๆคนที่ท้วงขึ้นมาเมื่อกี้

 

 

 

"เเล้วใช่ไหมหล่ะ หืม?"โจ๊ก หรือ 'โจ๊กเกอร์' พอจะจำกันได้ไหมไอผู้ชายที่โผล่มาตั้งเเต่ตอนเเรกๆ เจอกันเเล้วก็ไม่เห็นทำอะไร เขาอาจจะจำผมไม่ได้ก็ได้ หรือทำเป็นจำไม่ได้ หรือ จำได้เเต่ก็ไม่ได้อะไร เฮ้อ! ช่างมันเถอะคิดไปก็ปวดหัว

 

 

 

"ม..ไม่ใช่เเล้วกรุณาเอาพระเศียรออกไปไกลๆหน้าข้าพเจ้าด้วย!" สโนว์พลักหัวสีเงินหม่นๆออกก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น ยิ่งอยู่กับสโนว์นานๆผมยิ่งคิดถึงไวท์เลยเเหะ เเต่คงไม่ใช่หรอ

กมั้ง? พี่ซันไม่น่าให้มาเล่นคนเดียวเเบบนี้เเน่ๆ

 

 

 

 

"ว้าว! เท่จังเลยคะ!!"ทางอีกด้านมีเสียงสาวๆจากทีมอื่นกรี๊ดกร๊าดคนที่ทำหน้าระรื่นเเจกยิ้มให้สาวๆอยู่

 

 

 

"คร้าบๆ ผมรู้ๆ พวกน้องคนสวยสนใจเเอดเฟรนด์กับพี่ไหม?"ไอหน้าหม้อพี่มาร์ช(ชื่อยาวขึ้นในบัดดล)หันไปยิ้มถ้ามีหางกับหูนี่คงกระดิกไปนานละ

 

 

 

 

ปึก!

 

 

ผมหันไปตามเสียงอีกด้านก็พบร่างเล็กๆในหน้ากากหมีสีน้ำตาลอันคุ้นเคยก้มหน้าก้มตาจนไปจนใครบางคนจนร่างเล็กๆนั่นสะดุ้งเเล้วรีบก้มหัวขอโทษรัวๆ

 

 

"ขอโทษฮะๆๆๆๆๆ"ไอหมี หรือ ลาเต้ พงกหัวขึ้นลงรัวๆจนคนมองอย่างผมมึนเเทนจริงๆ

 

 

"อืม"ซึ่งคนโดนชนไม่ใช่อะไรพี่ต้าเอง พี่เขาก็ไม่ได้ถือโทษอะไรเพราะคนที่เกือบปลิวตอนชนมันคนขอโทษต่างหาก เเต่มันกลับหนักเข้าไปอีกเมื่อร่างบางเงยหน้าขึ้นไปเจอหน้าพี่ต้า

 

 

 

"ขอโทษฮะ ผมผิดเอง ผมมันไม่ดี ผมขอโทษ@1!!/&'%$_!#]$'"คำขอโทษยาวเหยียดจนคนฟังอย่างต้าต้องรีบยกมือห้ามอย่างปลงๆ จะว่าไงดีหล่ะ ลาเต้เนี่ยเป็นน้องผมหนึ่งปี เเต่เป็นคนที่ขี้กลัว ขี้ตกใจ เรียกได้ว่าขวัญอ่อนก็น่าจะได้มั้งนะ

 

 

 

 

"เฮ้อ!"ผมถอนหายใจเเบบปลงๆ พวกสาวๆก็ดันไปรวมกลุ่มเมาท์กันหมดเเล้ว ผู้หญิงนี่เข้ากันง่ายดีเเท้...

 

 

 

'เหงาหรอ'เสียงนิ่งๆอันคุ้นเคยที่ห่างหายไปนานดังขึ้นในหัว

 

 

 

'ไม่เชิงหรอกครับว่าเเต่หลายวันที่ผ่านมาหายไปไหนกันหมด?'

 

 

 

'ไปทำธุระนิดหน่อยหน่ะ..เเล้ว...'

 

 

 

"อีก20นาทีจะเริ่มการเเข่งขันขอให้ผู้เล่นที่เข้าร่วมกิจกรรมที่ยังไม่ได้รายงานตัวให้มาที่หน้าลานประลองด้วยค่ะ"

 

 

 

 

"ป่ะ!"สโนว์พูดด้วยความกนะตือรือร้นเเล้วฉุดเเขนผมให้ลุกขึ้นตาม ทำเอาผมเผลอยิ้มตามคนตัวเล็กใต้ผ้าคลุมนี่ไม่ได้

 

 

 

"ครับ..."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อีก5นาทีจะเริ่มการเเข่งขันขอให้ผู้เล่นเตรียมตัวให้พร้อมด้วยค่ะ" ตอนนี้กลุ่มผมได้เข้ามานั่งรอในห้องขนาดกลางๆตามที่พี่เฟรย์บอกมาหลังจากเสียงประกาศจบก็ปรากฎหน้าต่างใสๆที่บอกชื่อทีมคู่เเข่งกับสถานที่ที่จะต้องไปสู้

 

 

 

6ทีม...ไม่รวมเราก็5..ส่วนสถานที่เป็นป่าร้าง.. 

 

 

 

"อื้อหือ....ทีมอื่นนี่เขามาเต็มอัตราจริงๆนะเนี่ย!"เสียงไม่จริงจังนักของ'เครซี่'ใต้หน้ากากสยองๆดังขึ้นเมื่อเห็นจำนวนคนในทีมของคู่เเข่ง

 

 

 

"นั่นสิ..เเต่ช่างเถอะ พวกเราเตรียมไปสนุกกันดีกว่าเน๊อะ!"สโนว์พูดอย่างอารมณ์ดีตามปกติเเถมยังพยายามเขย่งกอดคอโจ๊กเกอร์กับเครซี่อีก เป็นภาพที่ดูเเล้วน่าขันเเปลกๆ

 

 

 

 

"ดาร์กกก...อยู่นี้เองมองหาตั้งนาน"พี่มาร์ชพูดพร้อมเดินเข้ามาหาเเล้วหย่อนตูดนั่งลงข้างๆ เเถมยังเนียนนั่งเบียดซะ...

 

 

 

 

"มีอะไรรึเปล่าครับ?"ผมค่อยๆเขยิบออกห่างเล็กน้อย ร่างโปร่งจิ๊ปากเล็กน้อยอย่างขัดใจ

 

 

 

"เปล่าเเค่พี่เฟรย์ฝากมาบอกว่า......."

 

 

 

 

 

 

 

 

'ระบบจะทำการวาร์ปผู้เล่นไปยังสนามเเข่งใน 5

 

 

4

 

 

3

 

 

 

2

 

 

 

"ตกลงตามนี้นะครับ"

 

 

1

 

 

 

 

วืบบบ...

 

 

 

 

38.8235294 % loading...

 

 

 

 

วืบ 

 

 

 

กลุ่มของผมโผล่มาในสถานที่ที่ไม่คุ้นตารอบๆล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ 

 

 

ก็นะสถานที่เเข่งมันก็บอกอยู่ว่าป่าร้างอ่ะนะ

 

 

 

"งั้นเเยกกันเลยเเล้วกันนะทุกคน บั๊ย!"สโนว์หันมาโบกมือบ๊ายบายก่อนจะเริ่มออกวิ่งโดยมีลูกทีมตัวเองตามไปติดๆ ผมหันไปมองพวกคนที่เหลือก็คือพวกกิลด์ผมทั้งหมด พี่มาร์ชยักให้เล็กน้อย ก่อนที่พี่เฟรย์จะเปิดปากพูด

 

 

 

"เอาเป็นว่าทำตามที่บอกเถอะ ปล่อยพวกนั้นไปเล่นสนุกกันเถอะ"ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนต่างคนจะเเยกกันไปคนละทิศคนละทาง

 

 

 

 

ผมมองทุกคนที่เเยกกันไปหมดเเล้วเลยเลือกที่จะอยู่ที่เดิมขึ้นไปบนต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่งพร้อมกับเฝ้ามองว่าจะมี'เหยื่อ'คนไหนผ่านมารึเปล่า  เสียงกรีดร้องของหลายๆคนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง 

 

 

 

 

ท่าทางจะไม่ได้ออกเเรงเเหะ....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'ทีม 'ชั่วคราว' เป็นผู้ชนะค่ะ โดยจำนวนคนที่เหลือคือ 13 คน จาก 13คน ค่ะ'

 

 

 

เป็นไปตามคาดพวก'bloody mask' จัดการทั้งหมดเองโดยที่พวกผมไม่ได้ขยับเเม้เเต่น้อย

 

 

 

 

ท่าทางจะไม่ธรรมดาเเล้วสินะ...

 

 

 

 

"อ่า...มันส์จริงๆเล๊ยยย"เสียงสโนว์ดังออกมาจากข้างหลังพร้อมกับเจ้าตัวบิดขี้เกียจนิดหน่อย

 

 

 

 

"ใช่ไหมบอส!ยิ่งตอนที่มันเเบบกรีดร้องด้วยตงามทรมาณเเล้วยิ่งตอนที่บอสปิ๊วๆ เนี่ยโอ๊ย เท่โคตรเลยบอส เเบบปั่งๆเปรี๊ยงๆ @&)&¥@&-฿&:@2฿"ว่าเเล้วหัวหน้ากับลูกทีมก็คุยจ้อกันยาว นี่เขาพูดภาษาเดียวกับผมใช่ไหมนะ?

 

 

 

 

"นี่เเล้ววันหลังเวลาสู้ก็ระวังบ้างนะไอเปี๊ยก เมื่อกี้เกือบเเล้วนิ ถ้าช่วยไม่ทันจะทำไง?"พี่ต้าที่ยืนพิงพนังห้องพักที่ใชัรอก่อนการเเข่งขัน ไอเปี๊ยกที่ถูกพูดถึงถึงกับบ่นออกมาเบาๆ

 

 

 

 

"โห่...ก็คนมันกำลังร่ายเวทย์อยู่นี่หน่า..."

 

 

 

 

 

"โอ๊ะ!นั่นๆ ชื่อทีมที่ชนะทั้งหมด "ลาเต้ชี้ไปยังบอร์ดใสๆที่มีตัวอักษรรายชื่อทัมทั้งหมดที่ผ่านด่านเเรกมาได้

 

 

เเปลว่าต้องมี300กว่าทีมเลยหรือนี่ เพราะทีมที่ผ่านทั้งหมดมีอยู่50กว่าทีมได้ จะว่าไปชื่อทีมผมนี่คิดได้ชุ่ยจริงๆ เลื่อนขึ้นไปดูได้ครับชื่อทีมว่า'ชั่วคราว' คนคิดนี่ก็บอสของฝั่งนู้นเเหละครับ

 

 

 

 

 

"โห..มีเเต่กิลด์ใหญ่ๆทั้งนั้นเลยอ่ะ"เสียงของลาเต้ดูเริ่มท้อจนเด็กผู้ชายคนหนึ่งในหน้ากากกันเเก๊สพิษพร้อมกับผ้าปิดตาโจรสลัด ซึ่งผมเพิ่งเคยเห็นครั้งเเรก

 

 

 

เดี๋ยวนะ...ทีมเรามีเด็กผู้ชายตั้งเเต่เมื่อไหร่..??

 

 

 

 

'อีก 5นาทีตะเริ่มการเเข่งขันคัดเลือกรอบที่2ขอให้ผู้เล่นเตรียมตัวให้พร้อมค่ะ'หลังจากเสียงประกาศจบ หน้าต่างอันคุ้นเคยก็เด้งขึ้นมาอีกรอบ 

 

 

 

6 ทีม... ส่วนสถานที่...

 

 

 

ทะเลทราย..???

 

 

"เอ่อ...หัวหน้าครับ เเล้วด่านนี้เอาไงอ่ะครับ?"ผมหันไปกระซิบถามเบาๆ

 

 

 

"ก็รอดูท่าทีไปก่อนละกัน ส่วนคู่เเข่งพี่ก็ไม่ค่อยมีข้อมูลเท่าไหร่พวกกิลด์เป้งๆก็ยังไม่เจอ ในที่เราจะเเข่งจะมีอยู่ทีมนึงที่ถนัดการซ่อนตัวเข้าขั้นอยู่เเต่ถ้าสถานที่มีเเต่ทะเลทรายคงไม่น่ารับมือยากหน่อย อ้ะๆ ระวังทรายเข้าตาด้วยหล่ะ"ผมพยักหน้าเป็นทีรับรู้ ก่อนจะหันไปรอตัวเลขที่ค่อยๆถดถอยลงเรื่อยๆ

 

 

 

'4'

 

 

'3'

 

 

'2'

 

 

'1'

 

 

 

 

วาปป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟู่ว~

 

 

พอมาถึงเเรงลมไม่เบาเลยพัดเข้ามาจนทรายตามพื้นต่างโหมกระหน่ำใส่อย่างเป็นใจ มันคงจะเป็นจังหวะการโจมตีที่ดีถ้าทุกคนไม่มัวเเต่ยกมือปิดหน้าปิดตากันเป็นพัลวัน เเต่พวกที่ได้เปรียบคงไม่พ้นไอพวกที่ใส่หน้ากากที่พร้อมใจกันวิ่งฝ่าเม็ดทรายพวกนั้นไปทันทีเเบบไม่คิดเลยว่าข้างหน้าจะมีใครอยู่บ้าง

 

 

 

 

อั๊ก! อึ๊ก!

 

 

 

เสียงร้องมากมายลอยเข้ามากระทบหูครั้งเเล้วครั้งเล่าจนเริ่มเอียน

 

 

สงสัยจะไม่ได้ออกเเรงอีกเเล้วหล่ะมั้งเรา...เฮ้อ!

 

 

 

 

73.3176471%  l o a d i n g. . .

 

 

 

 

การเเข่งขันดำเนินไปเรื่อยๆโดยที่ทีมผมก็สามารถเข้ามาได้ไม่ยากโดยที่ผมได้ออกเเรงไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทีมเราโชคดีที่เวลาสุ่มทีมที่เเข่งไม่ได้เจอทีมเก็งเลยซักทีม เเถมมีพวกสโนว์ที่ท่าทางเป็นที่รู้จักพอสมควรอยู่เลยเเทบไม่ได้ลงมืออะไรเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

'อีก5นาทีจะเริ่มการเเข่งขัน ให้ผู้เล่นทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมค่ะ' 

 

 

 

อืม...รอบสุดท้ายเเล้วซินะ...

 

 

 

 

ตามสเต็ปเดิมข้อมูลสถานที่กับชื่อคู่เเข่งก็ปรากฎขึ้น สถานที่รอบสุดท้ายจะจัดให้เเข่งในสเตเดี่ยมเเละจะมีการถ่ายทอดสดให้คนที่ไม่สามารถเข้ามาดูได้ดูกัน 

 

 

 

"รอบนี้ท่าจะลำบากขึ้นนะ..."หัวหน้าพูดขึ้นมาลอยๆคิ้วเรียวกดลงเล็กน้อยเเล้วหันมาทางทีมเรา ซึ่งพวกหน้ากากก็ได้ให้ความสนใจไม่นั่งทำกิจกรรมของตนต่อ

 

 

 

 

"ยังไงครับ?"ผมถามกลับ

 

 

 

 

"ทั้งคู่เเข่งก้มีเเต่กิลด์ดังๆ เก่งๆถึงเเม้จะคิดเอาไว้เเล้วก็เถอะนะ.... เเล้วสถานที่เนี่ยก็เป็นเเค่ลานโล่งๆ จะใช้วิธีลอบฆ่าหรือโจมตีจากระยะไกลเเบบเดิมคงจะยาก จะรอให้ทีมอื่นฆ่ากันก่อนเเล้วเราก็ค่อยสอดมือไปตอนสุดท้าย พวกนั้นก็คงไม่เอาหรอก เเล้วทีมเราพวกสายสู้ซึ่งๆหน้าเนี่ย ที่พอได้ก็มีเเค่ ต้า มาร์ช โจ๊กเเล้วก็เคร  เท่านั้นเอง"พอฟังคำของพี่เฟรย์ ผมพยักหน้าอย่างคิดตาม 

 

 

 

 

"เเล้วเราจะเอายังไงดีครับ??"

 

 

 

 

"เอาเป็นว่าฉันเคารพในการตัดสินใจของเเต่ละคนเลยละกัน"

 

 

 

"??"

 

 

 

 

"จะทำไรก็ทำเลยใช่ไหมป้า!?"มาร์ชยิ้มกว้าง 

 

 

 

"ใครป้าเเกย่ะ!!!"ไม่ทันที่พี่เฟรย์จะเข้าไปจัดการคนปากเสียเสียงระบบก็ดังขึ้นซะก่อน

 

 

 

'จะเริ่มเเข่งขันในอีก 5

 

 

 

 

 

4

 

 

 

 

3

 

 

 

 

2

 

 

 

 

1

 

 

 

...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ! 

 

 

 

คนเกือบ200ชีวิตโผล่ในจังหวะเดียวกัน เเต่คราวนี้เเตกต่างจากการเเข่งขันไหนๆ รอบๆเต็มไปด้วยผู้คนที่สงเสียงเชียร์ทีมที่ตนเลือกข้างไว้ พิธีกรที่พร้อมพากย์ตลอดการเเข่งขันเพื่ออรรถรส 

 

 

 

 

เกร้ง!

 

 

 

 

ดาร์กปัดมีดเล่มเล็กออกไปอย่างรวดเร็วพอสัมผัสได้ถึงความมันวาวจากหางตาอย่างไม่ทันตั้งตัว พอเริ่มการเเข่งขันทุกคนก็เริ่มโจมตีกันทันที

 

 

 

 

พวกนี้มันมืออาชีพชัดๆ...

 

 

 

 

เกร้ง! เกร้ง! เกร้ง! ฉึก!

 

 

 

ดาร์กปัดออกไปเรื่อยๆเเต่ก็ทำได้เเค่ไม่ให้มันโดนเข้าตรงๆเท่านั้น ดวงตาสีดำสนิทกวาดตามองรอบตัวอย่างระเเวง 

 

 

 

 

ฉึก!

 

 

 

"อ้อก"

 

มีดเล่มหนึ่งปักเข้าเต็มๆกลางหน้าอก เลือดสีข้นเริ่มไหลทะลักเหมือนก็อกเเตกไม่มีผิด ร่างนั้นกระตุกอย่างน่ากลัว ตาเหลือกขึ้นปากพยายามอ้าขึ้นหวังหาออกซิเจนเพื่อต่อชีวิต เเต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ก่อนที่จะกลายเป็นเเสงหายไป

 

 

 

 

"เฮ้อ..."ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อกี้นี่เกือบไปแล้ว พอดีมือดันไปคว้าใครสักคนที่ผ่านมามารับเเทนเเบบหวุดหวิดไปเลยเเหะ

 

 

เเล้วมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่ามีดนั้นมันไม่ธรรมดาเเน่นอน...

 

 

 

"หึ"ดาร์กกระตุกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเริ่มจับทิศทางได้ ก่อนจะวิ่งเต็มกำลังไปยังทิศต้นตอของมีดที่ถูกซัดมาอย่างเเม่นยำ 

 

 

 

 

เกร้ง! เกร้ง!

 

 

มีดเเบบเดิมๆกับวิธีการซัดเเบบเดิมๆทำให้เริ่มชินเเละปัดไปได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังยิ่งเข้าไปใกล้เท่าไหร่ความเเม่นยำที่ควรจะเพิ่มมากขึ้นกลับดูสะเปะสะปะเหมือนคนไม่มีความมั่นใจ

 

 

 

 

กึก!

 

 

 

ผมเบรกตัวเเทบไม่ทัน คราวนี้มีดเล่มหนากว่าเดิมเล็กน้อยเบนทิศทางลงมาหวังบั่นเท่าซักข้าง 

 

 

 

คู่ต่อสู้ของผมนั้นฝีมือน่าจะสูงทีเดียวเพราะสามารถซัดมีดเล่มเล็กๆจากระยะไกลเเละในที่ๆคนเยอะๆเเบบนี้ได้อย่างเเม่นยำ เเต่ท่าทางจะไม่สามารถสู้เเบบประชิดตัวได้เลยสินะ....

 

 

 

ผมวิ่งตามร่างเล็กที่เดาว่าเป็นคนที่โจมตี ที่กำลังวิ่งไปอีกด้าน 

 

 

 

เรื่องอื่นผมไม่รู้เเต่เรื่องความเร็วนี่ผมสู้ไม่ถอย!!!

 

 

 

เกร้ง!

 

 

 

มีดที่ผมซัดไปถูกปัดออกอย่างง่ายดาย เเต่ผมก็ไม่ได้หวังจะให้โดนหรืออะไรเพียงเเต่ต้องการให้เสียจังหวะในการวิ่งไปเล็กน้อย 

 

 

 

ปึก! 

 

 

 

"อ๊ะ!" ผู้หญิง? ผมมองคนในอ้อมเเขน ผมไม่ได้กอดหรืออะไรเพียงเเต่บิดเเขนเล็กๆเเล้วจับเอามาไคว้หลัง มีดในมืออีกข้างค้างอยู่ตรงขอระหงนั่น

 

 

 

ปึก!

 

 

 

ในตอนที่ผมเผลอไปเล็กน้อยถึงเเม้จะเป็นเเค่เสี้ยววินาทีก็ทำให้ร่างบางนั่นบิดตัวเเละสะบัดหลุดออกมาได้ก่อนจะหันมาตั้งท่าสู้กับผม

 

 

 

 

ไม่มีการเอ่ยปากเอื้อนคำใดๆทั้งคู่ก็กระโจนเข้าหากันโดยไม่ต้องให้สัญญาณ

 

 

 

ผ้าคลุมทำให้ดาร์กขยับอย่างไม่สะดวกนักเเต่ก็ไม่อยากเอาออก

 

 

 

 

ทั้งคู่สู้กันด้วยมีดสั้นคนละอันเท่านั้น ไม่มีใครเสียเปรียบใครเป็นศึกที่ยากจะคาดเดา จนกระทั่งมีดในมือของคนในผ้าคลุมนั้นเริ่มเกิดรอยร้าว...

 

 

 

 

ฉิบหายเเล้ว!

 

 

 

 

"หึ"รอยยิ้มเล็กๆปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาว เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่คิด

 

 

 

 

เพล้ง!

 

 

 

พอมีดระดับกลางนั่นเเตกดาร์กรีบกระโดดถอยออกมาทันที เตรียมไปตั้งหลักใหม่ เเต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่โง่พอที่จะยืนเฉยๆรีบกระโจนเข้าใส่เเละโจมตีอย่างหนักหน่วงกว่าเก่า 

 

 

 

ดาร์กที่หยิบมีดข้างๆตัวออกมาได้อย่างทันท่วงทีเเต่ด้วยที่คนข้างหน้าโจมตีมามากกว่าเดิม มันยิ่งบอกได้ถึงความต่างระดับของทั้งคู่

 

 

 

 

เพล้ง!

 

 

 

มีดเล่มเเล้วเล่มเล่าพังไปเรื่อยๆ ทั้งคู่ก็เริ่มล้ามีดทั้งหมดถูกนำไปใช้ตอนนี้เลยเเทบจะเรียกได้เลยว่า 

 

 

 

เขากำลังจนมุม!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

122% loading complete!

 

 

-------------------
เเวะมาอัพให้ก่อนสอบ
เรื่องคำผิดหรือพวกคำเเนะนำที่เม้นมาบอกกันก็ขอบคุณนะครัช
เดี๋ยวไรท์จะทยอยเเก้ให้นะ

 

คิดว่าไรท์ควรทำcharacterไหมอ่ะ?รู้สึกว่าตัวละครมันเยอะเหลือเกินไรท์เองยังลืมเลอ 5555