secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #9 : chapter6 เพื่อนใหม่!! 【100%】

chapter 6

-เพื่อนใหม่-

"เหวอออออออ" 

 

 

 

ในทุ่งเเห่งการเริ่มต้นที่มีผู้คนจำนวนไม่น้อยกำลังฆ่ามอนสเตอร์เพื่อเก็บเลเวล ทุกชีวิตหยุดการกระทำของตัวเองเมื่อได้ยินเสียงประหลาด(?)จากบนฟ้า ทำเอาคนเเถวนั้นเงยหน้าหาต้นกำเนิดเสียงกันใหญ่ เเต่ก็พบเพียงจุดดำๆบนท้องฟ้าเลยคิดว่าเป็นเพียงมอนสเตอร์ประเภทนกตัวนึงเท่านั้น จึงไม่ได้ให้ความสนใจกลับไปทำกิจกรรมตัวเองต่อ 

 

 

 

 

 

 

"เหวอออออ"

 

 

 

ดาร์กร้องเสียงหลงพอลืมตาขึ้นก็พบกับพนังสีฟ้ากับลมเย็นๆ......ใช่ที่ไหนเล่า!!!!! ตาลุงดันส่งเขามาบนท้องฟ้าเนี่ยนะ!  เเล้วเอาซะสูงคือตกลงไปคอหักตายเเน่ๆ  ดาร์กหลับตาปี๋อย่างรอความตายเพราะดูเหมือนความเร็วมันไม่มีทางที่จะลดลงเลยซักนิด

 

 

 

 

 

 

 

ปึก!

 

 

 

"เอ๊ะ!?" เเทนที่จะเจ็บผมรู้สึกถึงอะไรนุ่มๆที่อยู่ใต้ร่างผม ดาร์กค่อยๆลืมตาที่ถูกปิดสนิทขึ้นช้าๆ 

 

 

 

"เห้ย!" ผมลุกขึ้นจาก'ตัว' ผู้โชคร้ายคนนั้นเเทบไม่ทัน เอ่อ..ผมว่าเขาน่าจะเคยเป็นคนมาก่อนอะนะ เพราะสภาพเขาตอนนี้ไม่ต่างจากคำว่า'ศพ'เท่าไหร่นัก

 

 

 

"นายๆ ตื่นดิๆ เห้ยๆ อย่าเพิ่งตายนะเว้ย!!!"ดาร์กเขย่าร่างหนาที่ตอนนี้กำลังนอนคว่ำหน้าร่างกายบิดเบี้ยวไปอย่างผิดธรรมชาติเลือดไหลอาบเต็มตัว เวรเเล้วผมฆ่าคนตาย!!

 

 

 

"พ..โ..พ..ชั่...น"เสียงทุ้มเเหบเเห้งดังขึ้นมาขัดความคิดของร่างเล็กทำเอาเจ้าคนต้นเหตุหันขวับมาหาคนที่นอนคว่ำหน้างึมงำๆอะไรซักอย่างอยู่ 

 

 

 

"คุณว่าอะไรนะ??"ด้วยความตกใจบวกกับความที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุเลยรู้สึกลนไปหมด 

 

 

 

 

"ข..อ..พ..โพ...ชั่..น "เสียงเเหบเเห้งพูดอู้อี้ไปกับพื้นเเต่ก็ทำให้ดาร์กพอจะเข้าใจ เลยลองเปิดหาสิ่งที่ว่าในกระเป๋าตัวเองดู

 

 

 

'ไอโพชั่นมันอันไหนวะเนี่ย!'

 

 

'ไอน้ำยาขวดเเก้วเเดงๆเอาเเดงสดๆนะของที่เจ้ามีอยู่มันระดับต่ำ '

 

 

 

"อ้ะ! เจอเเล้ว"ดาร์กพูดพึมพำกับตัวเองก่อนจะหยิบไอน้ำยาที่ว่าออกมา ก่อนที่คนตัวเล็กจะพลิกร่างหนาขึ้นมามาหนุนตักตัวเองอย่างยากลำบากยิ่งพอเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยเลือดเเล้วยิ่งทำให้ความรู้สึกผิดเกาะกุมจิตใจเลยรีบที่จะช่วยยัดขวดน้ำยาสีเเดงเลือดเข้าปากหนาทันที

 

 

 

"อ้อก! อ..เอิด..อ..อ๋า (ป...เปิด..ฝ..ฝา)" ร่างหนาตาเหลือกทันทีเมื่อคนที่ทำหน้าที่เป็นหมอนให้เขาอยู่ยัดขวดน้ำยาที่เขาต้องการ เเต่มันดันไม่เปิดฝา... ทำเอาคนที่เริมหายใจรวยรินเเล้วเเทบสำลักขวดน้ำยาตาย นี่เขาโชคดีที่มีค่าพลังชีวิตสูงเเล้วรอดหรือว่าโชคร้ายที่เจอคนอย่างดาร์กมาช่วยกันเเน่

 

 

 

"อ๊ะ! โทดทีๆ"ดาร์กในท่าลุกลี้ลุกลนหยิบขวดขึ้นมาให้เเล้วเปิดฝาให้คนที่อยู่บนตักก่อนจะยัดมันลงไปในปากหนาอีกครั้ง น้อยครั้งมากที่จะห็นดาร์กทำท่าลุกลี้ลุกลน อย่างนี้ครั้งล่าสุดก็คงเป็นตอนที่เขาไปทำของๆพี่'ฮัน'พังนั่นเเหละ ถึงปกติจะพยายามหาเหตุผลร้อยเเปดเพื่อไม่ให้ตัวเองผิดเเต่ถ้าผิดเต็มๆ เเบบครั้งนี้เขาก็ไม่รู้จะทำยังไงดีอยู่นั่นเเหละ

 

 

 

"อึกๆ ๆ ๆ ๆ"ร่างหนาของบุคคลปริศนสบนตักของเขา ดื่มรวดเดียวหมดเเล้วก็ของไอน้ำยาสีเเดงเลือดเพิ่มเรื่อยๆ  เเต่ว่าผมว่าผมไม่เคยมีไอน้ำยาขวดเเดงๆนี่เลยนะตั้งเเต่เข้าเกมมา  อาจจะได้มาตอนที่ยายเเม่มดให้มา เเต่มันก็ไม่น่ามีเยอะขนาดนี้นี่หน่า... ช่างเหอะ!

 

 

 

"อ่า..."ร่างหนาที่เต็มไปด้วยเลือดค่อยลุกขึ้นนั่งกระดูกที่ดูผิดรูปผิดร่างเขาก็ทำการดึงนิดหน่อยก็กลับมาเป็น'คน' เหมือนเดิม เเล้วหันหน้าไปมองดาร์ก ซึ่งส่งผลให้ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าน่ารักที่เคยนิ่งเฉยยิ้มเเหยๆให้คนปริศนาโชกเลือดด้วยฝีมือเขา 

 

 

 

"เอ่อ..คือ..ผมขอโทษจริงๆนะครับ"ดาร์กรีบก้มหัวขอโทษทันที

 

 

 

"ผม?ครับ?"ร่างสูงขมวดคิ้วจนคิ้วหนาเเทบจะผูกกันเป็นปม เมื่อได้ยินสรรพนาม กับ หางคำของคนตรงหน้า

 

 

 

"ครับ??"ดาร์กขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่คู่สนทนาเขากำลังจะสื่อ

 

 

 

"เอ่อ...ผู้หญิงใช่ไหมครับ?"

 

 

 

"..!!"

 

 

 

"เอ่อ..คุณครับๆ"ร่างหนาโบกมือไปข้างหน้าของคนตัวเล็กข้างล่างเบาๆ เมื่อเห็นว่านิ่งไป ก็..ดูยังไงๆ ก็ผู้หญิงชัดๆ ทั้งผิวขาวผ่องราวกับไม่เคยโดนเเดมาก่อนดวงตากลมสีดำกับผมดำยาวที่ดูนุ่มนิ่งอย่างกับขนเเมว ตัวก็เล็กเอวก็คอด ยิ่งตอนนี่เจ้าตัวหลุดอ้าปากหวอยิ่งดูน่าขย้ำขนาดไหน

 

 

 

 

"ห..ห้ะๆ"ดาร์กกระพริบตาปริบๆเมื่อกี้เขาคิดไปเองใช่ไหมว่ามีคนคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง ไม่จริงหรอก..มั้ง

 

 

 

"ผู้หญิงชะ...."

 

 

 

"ผมว่าคุณไปล้างเนื้อล้างตัวหน่อยไหมครับ?" ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกดาร์กขัดขึ้นมาซะก่อน ร่างหนาจึงได้เเต่พยักหน้าหงิกหงักลุกขึ้นยืนตามดาร์กไป

 

 

 

"เห้ๆ ไปไหนหน่ะ บ่อน้ำมันอยู่ตรงนี้นะ"ร่างหนาเรียกหญิงสาว(ในสายตามัน)ร่างเล็กที่เดินเลยไป

 

 

 

"อ้ะ ! โทดทีๆ" ร่างเล็กรีบวิ่งกลับมาที่บ่อน้ำเเต่ขาเจ้ากรรมกับสะดุด กับอากาศล้มลงในน้ำซะงั้น

 

 

 

ตู้มม

 

 

 

"เเค่กๆๆ"ดีที่ตรงที่ล้มลงยังเป็นน้ำตื้นๆเเต่น้ำก็ยังไมวายเข้าจมูกเข้าปากให้สำลักเล่นจนหน้าดำหน้าเเดงไปหมด

 

 

"เอ้าๆ ใจเย็นๆ" พูดเเล้วยิ้มขำกับความน่ารักของคนตรงหน้าร่างหนานั่งลงข้างๆเเล้วค่อยๆลูบหนังร่างเล็กที่เปียกปอนไปด้วยน้ำ

 

 

'เอามือออกไปเลยนะ ไอหื่นกาม อย่ามายุ่งกับดาร์กน้อยของข้านะ!!!!" 

 

 

เสียงทุ้มที่เหมือนคำรามที่คุ้นหูดาร์กเป็นอย่างดีดังขึ้น เหมือนจะอยู่ใกล้ๆ ดาร์กลืมสำลักหันซ้ายหันขวาหาต้นกำเนิดเสียงทันที ทำเอาคนที่กำลังยิ้มขำเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันไปตามสายตาดาร์กเเต่ก็พบเเต่ต้นไม้สีเขียวเต็มไปหมด ร่างสูงขมวดคิ้วน้อยๆไม่เข้าใจพฤติกรรมของคนตรงหน้า

 

 

"กิลอส อยู่ไหนหน่ะ"เสียงที่ฟังดูหวานขึ้นดังขึ้นเบาๆเเต่ก็พอจะทำให้คนที่นั่งอยู่ด้วยขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินชื่อคนอื่นเอ่ยขึ้นมาจากปากบาง

 

 

 

'ในหัวเจ้าไงเล่า!!!'

 

 

'ข้าก็อยู่ด้วยนะ'

 

 

'เค้าด้วย/เหอะ!'

 

 

'หืออออออออ'

 

 

 

 

ชัดเลย! มาทั้งเเก็งค์!!

 

 

"เอเธนท์! นิ๊กน๊อก! ดาร์ฟ! เเล้วไหนหล่ะ!?"ดาร์กอุทานขึ้นด้วยความตกใจ ว่าจะไม่เจอกันอีกเเล้วเชียว....

 

 

 

'ก็บอกว่าในหัวเจ้าไง! เเล้วเวลาจะพูดกับพวกข้าเเค่คิดก็ได้ ดูไอหน้าปลาดุกข้างๆเจ้ามันทำหน้าหมางงหมดเเล้ว คิดว่าเจ้าพูดคนเดียว ฮ่าๆ'

 

 

'เเล้วทำไมพวกคุณมาอยู่ใน..เอ่อ..หัวผมได้หล่ะ!?' ดาร์กเลือกที่จะทำสิ่งที่กิลอสบอกเมื่อกี้เมื่อเหลือบไปเห็น'ไอหน้าปลาดุก'ทีกิลอสบอก

 

 

'พันธะสัญญาไงครับ/ที่หลังมือ'เสียงสองเสียงที่ไม่เคยจะพูดในสิ่งเดียวกัน ดาร์กก็กำลังจะพยายามทำความเข้าใจ เขาก้มลงดูที่หลังมือตัวเอง เเล้วก็เบิกตาอย่างตกใจนิดหน่อยเเต่ก็ไม่มากพอที่จะให้คนที่นั่งข้างๆเขาสังเกตเห็น

 

 

 

"เอ่อ..คุณ...???"คนร่างใหญ่ที่สงสัยพฤติกรรมของดาร์กไม่น้อยเเต่เลือกที่จะไม่ถามเพราะเขายังไม่ได้สนิทกับสาวน้อยข้างหน้าเขาเท่าไหร่เเค่ชื่อยังไม่รู้ด้วยซ้ำ เลยกะใช้จังหวะนี่ถามชื่อซะเลย

 

 

"ดาร์กครับ ผมชื่อดาร์กเเล้วคุณ....."เสียงหวานใสตอบทันที เพราะพอจะรู้เจตนาของคำถามที่ถูกคนข้างๆถาม เเล้วยังถามกลับตามมารยาทเล็กน้อย

 

 

 

"อาเรส ครับเรียกผมเรสก็ได้นะครับดาร์ก "เรสพูดเเล้วส่งยิ้มให้เขา เเต่ผมว่ามันจะดีกว่านี้..ถ้าเขาไปล้างเลือดออกก่อนนะ....

 

 

 

"ผมว่าคุณไปล้างเนื้อล้างตัวเถอะครับ "ดาร์กบอกด้วยความหวังดี อาเรสก็พยักหน้สหงิกหงักเเล้วไปล้างหน้าล้างตัวตามที่บอกทันที 

 

 

 

ดาร์กก้มมองที่หลังมือตัวเองข้างที่ถูกนิ๊กน๊อกจูบไป จากรอยเเดงๆมันเเปลเปลี่ยนเป็นลายสักสีดำรูปฟันเฟืองสองอันขนาบกันเเละยังมีหนามของกุหลาบพันรอบๆภาพนั้นดูดึงดูดสายตาของดาร์กไม่ใช่น้อย เเล้วรอบๆรอยสักก็มีเเสงสีเหลืองนวลเปล่งออกมาบางๆเหมือนเเสงจันทร์

 

 

 

'สวยใช่ไหมละ/พวกเราดูดีป้ะหล่ะ'เสียงเดียวกันเเต่คนละประโยคของนิ๊กน๊อกฝาแฝดซึ่งไม่มีอะไรเหมือนกันเลยนอกจากหน้าตา ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์

 

 

'ของเอเธนท์เป็นที่ท้องน้อยใช่ไหม'ดาร์กเดา

 

 

'ใช่เเล้ว'

 

 

'งั้นของกิลอสที่..เอ่อ..ท้ายทอยใช่ไหม'ว่าเเล้วยิ่งคิดถึงภาพของตอนนั้น มันน่าอายมากเลย เพราะจริงๆเเล้วคนที่รู้จุดอ่อนของเขามันก็มีเพียงไม่กี่คนหรอก

 

 

 

'ใช่ หึหึ'ผมเกลียดเสียงหัวเราะนี้จัง!

 

 

 

'เเล้ว...ของดาร์ฟหล่ะ???'เขาคิดอย่างสงสัยก็ดาร์ฟ ....

 

 

'ที่ลิ้นเจ้าไงหล่ะ หืมมมม 'เสียงเนือยๆของดาร์ฟดังขึ้นในหัวทำเอาดาร์กตัวเเข็งทื่อไปชั่วขณะ ล..ลิ้น...

 

 

 

"ดาร์กครับ"อาเรสในรูปร่างหน้าตาที่ดูเป็นคนขึ้นเดินกลับมาหาดาร์กที่ยังนั่งอยู่ท่าเดิมไม่เปลี่ยน 

 

 

 

"ห้ะๆ เอ่อ ครับ ไปกันเลยไหมครับ?" ดาร์กตอบกลับโยไม่ลืมที่จะเน้นคำว่า'ครับ'หนักๆเเต่ทำไมเขารู้สึกเหมือนตัวเองเสียงเเหลมขึ้นยังไงก็ไม่รู้

 

 

 

 

"ครับ..เเล้ว..."

 

 

 

"..????"

 

 

 

"จะไปชุดนี่จริงๆนะครับ ผมว่า...เอ่อ.."อาเรสพูดเเล้วก็ก้มหน้างุดเเต่ดาร์กไม่วายสังเกตหูเเดงๆของร่างสูงเลยก้มมองชุดสีขาวที่เปียกน้ำลู่ติดไปกับผิวขาวจนเห็นอะไรต่อมิอะไร  เเต่ทำไมเขารู้สึกหน้าอกเขาใหญ่ขึ้นแปลกๆ ดาร์กเอามือจับหน้าอกที่ไม่ควรมีอยู่ในบุรุษเพศก่อนจะบีบเบาๆ การกระทำนั่นทำเอาอาเรสที่เเอบมองอยู่เลือดกำเดาเเทบพุ่ง เเต่ตอนนี้ดาร์กกับไม่สนใจสิ่งรอบข้างเขาค่อยๆจับเอวตัวเองที่ปกติถึงจะบางเเต่ก็ไม่ได้คอดเหมือนผู้หญิงขนาดนี่ มือสีขาวจับผมสีดำสลวยของตนเองที่มันเคยยาวประมาณบ่าเเต่ตอนนี้มันกลับยาวถึงกลางหลัง ดาร์กขมวดคิ้วไม่เข้าใจก่อนจะ ลองก้มไปดูเงาตัวเองในน้ำ ไม่ผิดเเน่ยังหน้าตาอย่างนี้ก็เขาเเน่ๆ เเต่ทำไม....

 

 

 

 

 

 

'ว้าาาาาาาาาา.....ยาออกฤทธิ์ซะเเล้วเเฮะ'

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  35% loading...

"ยา!!!!!" ดาร์กเผลอตะโกนออดมาเสียงดังถึงกับทำให้อาเรสที่ยืนเพ้ออยู่สะดุ้งโหยงเเล้วรีบเดินมาหาด้วยความตกใจทันที

 

 

"ดาร์กเป็นอะไรรึเปล่าเห็นตะโกนซะดังเลย"อาเรสมองร่างเล็กที่มองเงาตัวเองในน้ำใบหน้าน่ารักปานหญิงสาวไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆเเต่เขาสัมผัสได้จากน้ำเสียงเล็กๆเมื่อกี้ว่ากำลังตกใจกับอะไรบางอย่างอยู่

 

  

 

 

"อ..เอ่อ..ปล่าวหรอก เดี๋ยวขอเปลี่ยนชุดก่อนนะ เเหะๆ"ดาร์กหันมาเจอใบหน้าสงสัยของอาเรสเลยบอกเพื่อคลายความสงสัยของอีกฝ่าย

 

 

 

"งั้น..เดี๋ยวผมไปรอเเถวๆนั้นนะ รีบๆตามมาหล่ะเดี๋ยวมืดเเล้วมอนสเตอร์มันจะเยอะ"ถึงใจจริงอยากอยู่ตรงนี้เเต่ตามมารยาทอาเรสจึงบอกไปเเบบนั้นเเล้วชี้ไปยังต้นไม้ใกล้ๆประตูทางเข้าเมือง 

 

 

 

 

"ครับ"ดาร์กขานรับเเล้วก้มมองเงาของตัวเองที่เลือนลางไปทุกทีเพราะดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าเต็มที เขาจับหน้าตัวเองที่เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นเล็กน้อยไม่ซีดเหมือนตอนเเรก ถึงหน้าเขาจะหวานขนาดไหนมันก็ไม่ขนาดนี้นิ!!

 

 

 

'ดาร์ฟ!!!!!!!!'ดาร์กคิดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยอย่างนี้เขาก็กลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวนะสิ!

 

 

'คร้าบบบบ 'เสียงเนือยๆดังเเบบยานคางทำเอาดาร์กคิ้วกระตุกเล็กน้อย

 

 

'เรื่องยานี่หมายความว่าไง!? หรือว่า!!!!'

 

 

'ยานั่นเเหละครับ ฮิฮิ' 

 

 

'เเล้วทำไมผมเป็นอย่างนี้!!"ผมคิดถามอย่างไม่เข้าใจหรือว่าผลข้างเคียงมัน...

 

 

'ก็ตอนเเรกยานั่นมันเเค่มีผลให้ปล่อยฟีโรโมนออกมาล่อตัวผู้เเค่นั้นเอง เเต่เจ้าดันไป'เคี้ยว'มันเลยได้ผลลัพธ์เกินคาดอย่างนี้ ฮิฮิ'เสียงดาร์ฟดัฃขึ้นเเล้วปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะประหลาดๆ ดาร์กถึงกับกุมขมับ 

 

 

'วิธีเเก้?'ดาร์กถามอย่างใจเย็น

 

 

'ไม่มี' 

 

 

'ห้ะ!!?!?!?'

 

 

'ถ้าครบหนึ่งอาทิตย์ก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเเหละ' ดาร์กถอนหายใจอย่างโล่งอกเเล้วเตรียมจะเดินไปหาอาเรส เเต่ก่อนจะได้เดินไปดาร์กก็ชะงักไป

 

 

'ดาร์ฟเรามีเรื่องต้องคุยกัน'เสียงคำรามต่ำของกิลอสดังขึ้นในหัว

 

 

'หืมมมมมม'เสียงยานคางขานรับน้อยๆ

 

 

'เรื่องลิ้นยังเคลียร์กันไม่จบเลยนะเเล้วทำให้ดาร์กน้อนของข้าน่าขย้ำขึ้นอีกต่างหาก%&$@*%%[*]%*'

 

ช่างพวกเขาเถอะ  เเต่ว่าเขายังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยนิ.. พี่ชายสอนมาว่าถ้าจะโกหกต้องโกหกให้เนียนซะด้วยสิ....

 

 

'นี่เจ้าไม่ลองเปิดกล่องเพชรหน่อยรึเผื่อจะได้ชุด จะได้เปลี่ยน' เสียงทุ้มของเอเธนท์ดังขึ้นทำให้เขานึกได้ถึงไอกล่องเจ้าปัญหาที่ทำให้เกิดเรื่องน่าปวดหัวตั้งเเต่เขาเข้าเกมมาครั้งเเรกอย่างนี้

 

 

 

'เเล้วมันเปิดยังไงหรอครับ'ดาร์กคิดถามพลางลองเคาะไอกล่องสี่เหลี่ยมลูกบาศก์สีขาวเงาวิบวับบนมือ

 

 

 

'ก็พูดหรือคิดว่าเปิดหน่ะ'

 

 

 

"ห้ะ!?!?"ดาร์กเผลออุทานออกมาอีกครั้ง ง่ายๆงี้เเล้วที่เขาทำไปทั้งหมดตอนเเรก...ที่เขาโดนไอยักษ์ไล่ฆ่า.. ฮ่วย!!

 

 

 

"เปิด"ดาร์กเลือกพูดขึ้นเบาๆกล่องลูกบาศก์ก็สั่นเล็กน้อยก่อนจะบังเกิดเเสงสว่างเเสบตา

 

 

 

'ยินดีด้วย ท่านผู้เล่นดาร์กได้รับชุดนักฆ่ารัตติกาล ระดับS ค่ะ จะสวมใส่เลยหรือไม่'

 

 

"สวมใส่"หลังเอ่ยเสื้อสีขาวกับกางเกงสีเดียวกันที่เปียกน้ำก็หายไปแล้วเเทนที่ด้วยเสื้อกับกางเกงรัดรูปสีดำตัดกับผิวขาวที่ดูอมชมพูขึ้น กางเกงขาสั้นที่เผยให้เห็นขาเรียวสวย รองเท้าบูทสีเดียวกันที่ถูกดีไซน์ให้มีหนามสีเงินเเหลมๆออกมาอย่างน่ากลัวเเต่ก็ดูสวยงามไปอีกเเบบ เข็มขัดสีดำ มีที่ให้เสียบอาวุธตลอดทั้งเอว!! ตามขายังมีที่ใส่อาวุธเพิ่มเติม เสื้อเเขนกุดไร้ลวดลายที่ปิดลำคอขาวๆ กับสนับมือสีเดียวกันทั้งชุด! ย้ำ! ทั้งชุด  

 

 

 

'สวย...'เสียงเพ้อๆของใครที่เขาก็ไม่เเน่ใจดังขึ้นมามนหัว เเต่ดาร์กก็ไม่ได้ใสใจนักเมื่อได้สิ่งที่ตนต้องการเเล้วจึงรีบวิ่งไปหาอาเรส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเฮ่กๆ รอนานไหมครับ" ดาร์กที่รีบวิ่งมาหาส่งผลให้หอบเเฮ่กๆอย่างหมดสภาพอยู่หน้าอาเรส จริงๆเเล้วถึงจะวิ่งมาก็ใช้เวลาอย่างน้อยซักนาทีเเต่นี่ดาร์กใช้เเค่15วิ!! ถือว่าเร็วมากเเต่อาเรสก็ไม่ได้ตกใจเรื่องนั้นเเต่อึ้งสภาพของคนข้างหน้าซะมากกว่า..

 

 

 

"อ..เอ่อ.ห้ะ..ม..ไม่นานๆ"ร่างเล็กตรงหน้าเขาซึ่งอยู่ในชุดล่อตาล่อใจ มากยิ่งชุดสีดำที่ตัดกับผิวขาวเนียนนั่น... หน้าที่ขึ้นสีเเดงระเรือเพราะความเหนื่อย ถึงจะไม่ได้ยิ้มหรือเเสดงอารทณ์อะไรเเต่เเค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจหนุ่มๆหลายๆคนสั่นได้เเล้ว

 

 

 

'ดาร์กเจ้าเปลี่ยนชุดเถอะ!!!!'เสียงเกรี้ยวของกิลอสดังขึ้นในหัว

 

 

'มันก็ดีอยู่เเล้วสิครับ รู้สึกเบาดีด้วย..' 

 

 

 

'เเต่....'

 

 

"เอ่อ...ไปกันเลยไหมครับ"ดาร์กเลิกสนใจกิลอสเเล้วหันมาอาเรสพลางเอียงคอนิดๆเป็นเชิงถาม

 

 

 

"อ่า...ครับ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อุ้ย!เเกผู้ชายคนนั้นหล่อจัง อร้ายยยละลาย"

 

 

 

"นั่นดิผู้หญิงก็น่ารัก เเต่ชั้นหมั้นไส้หว่ะ ท่าทางน่าจะหยิ่ง เหอะ!"

 

 

 

"นั่นดิ"

 

 

 

"วี้ดวิ่ว น้องสาวน่ารักจังเลยนะเรา"

 

 

 

"มากับพี่ไหม พี่เลี้ยงดีนะจ๊ะ "

 

 

 

"โอ้!นางฟ้าชัดๆ!!!!"

 

 

 

"หยิ่งว่ะ"

 

 

 

"พี่ชายค่ะ แอดเฟรนด์กับหนูหน่อยได้ไหม"

 

 

 

"พี่ชื่ออะไรค่ะ มีแฟนยัง "

 

 

 

 

เเละอีกมากมายตั้งเเต่ผมก้าวเข้าเมืองมาพออาเรสพาเขาเข้าไปกินข้าวเสร็จ ไม่สิ เลี้ยงต่างหาก ก็เลยอาสาพาเที่ยวเเละมันก็เป็นอย่างที่เห็นละครับ ทั้งตัวผู้เอย ชะนีเอย เพศที่สามเอย มาครบหล่ะครับ เป่าปากเเซวกันเป็นเเถว ผมก็เพิ่งสังเกตว่าอาเรสก็น่าตาดีอยู่เหมือนกัน ผมสีน้ำตาลคาลาเมลตาที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลา รวมๆเเล้วก็ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นดี ตอนเเรกผมไม่ทันสังเกตเพราะผมอาจจะไปเจอมนุษย์น่าตาดีเยอะจนเริ่มรู้สึกชินตาซะมากกว่า จริงๆเเล้วผมหาจังหวะดีๆที่ลับตาคนที่จะได้อยู่สองต่อสองกับเขา อ๊ะๆ อย่าเข้าใจผิดผมไม่ได้มีซัมติงวรองอะไรกับเขาเพียงเเต่จะหาโอกาศเรื่องที่ผมเป็นผู้ชายเนี่ย!! เเต่พอจะพูดก็จะมีคนหรืออะไรบางอย่างมาขัดตลอดๆ ว่าเเล้วก็หงุดหงิดไม่หาย 

 

 

 

"นี่ดาร์ก"คนตัวสูงข้างกายเขาสะกิดเขายิกๆเเล้วนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ผมรู้สึกหงุดหงิด เเมร่ง!นอกจากจะหล่อเเล้วยังสูงเกินหน้าเกินตา!!!!

 

 

 

 

"ครับ?"ถึงเเม้ผมจะทั้งเน้นทั้งย้ำคำว่า'ผม'กับ'ครับ'เเล้วก็เถอะ อาเรสก็เหมือนจะทำเมินคำพูดเหล่านั้นไป

 

 

 

"ไปที่อื่นเถอะ ท่าทางเธอจะไม่ชอบที่ๆคนเยอะนะ"อาเรสบอกยิ้มๆเเล้วจับมือดาร์กให้เดินตามเขาไป

 

 

 

'ปล่อยมือดาร์กนะไอหน้าปลาดุก!!!'เสียงกิลอสดังขึ้นในหัว ทำเอาดาร์กชะงักเล็กน้อย

 

 

 

"เอ่อ..คือ..ผม"ในระหว่างที่ดาร์กพยายามหาคำพูดที่ดูดีมีมารยาทที่สุด เเต่อาเรสก็พอเข้าใจในสิ่งที่ร่างบางตรงหน้าจึงปล่อยมือออกจากมือขาวนุ่ม

 

 

 

"อ้ะ!ผมขอโทษนะครับพอดีว่า เผลอไปหน่อย"อาเรสก้มหัวเล็กน้อยเป็นเชิงขอโทษซึ่งจริงๆเเล้วดาร์กก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะยังไงก็ผู้ชายเหมือนกันถึงมันจะดูแปลกๆก็เหอะ เเต่ทำไมเขาต้องไปทำตามเสียงในหัวด้วยวะเนี่ย!

 

 

 

 

"อ่า..ไม่เป็นครับผมว่าเดินต่อไปก็มีเเต่คนมานี่ดีกว่าครับ"ดาร์กมองไปบนท้องถนน ที่เรียกอย่างเต็มปากได้เลยว่า 'ถนนคนเดิน' สภาพมันก็ประมาณนั่นทั้งสองฝั่งมีทั้งร้านที่เป็นตึก ทั้งมาตั้งเเผงลอย เยอะเเยะเต็มไปหมดของบางอย่างก็หาดูในโลกจริงไม่ได้ด้วยซ้ำ ทำให้เขาที่ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านไปไหนมาไหน เกิดอาการที่เรียกว่า 'ตื่นเต้น'เล็กน้อยเเต่ก็ไม่ได้เเสดงอาการออกมาให้เห็น

 

 

 

 

"ไปไหนครับ??"อาเรสถามงงๆจริงๆเเล้วเขาจะพาเข้าร้านอาหารหรือกาแฟที่สามารถเปิดห้องส่วนตัวได้จะได้คุยกับดาร์กได้อย่างสะดวก

 

 

 

"ตามผมมา"คราวนี้ดาร์กเดินนำเบียดผู้คนมากมายจนมาโผล่ที่ตรอกเเห่งหนึ่ง

 

 

 

"เอ่อ ..ดาร์กที่นี่อ่ะนะ?"อาเรสถามอย่างไม่เเน่ใจว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างดาร์กจะชวนเขามาที่ตรอกเปลี่ยวๆเเบบนี้

 

 

 

"ใช่ครับ ตามผมเข้ามา.."ดาร์กพูดเเล้วเดินหายเข้าไปในตรอกอาเรสไม่มีเวลาคิดนานเดินตามเข้าไปทันทีเเต่ก็ไม่พบเเม้เเต่เงาของร่างบางซักนิด

 

 

"เห้! ดาร์กอยู่ไหนหน่ะ!!!!!"อาเรสตะโกนเรียกดาร์กเพราะยังไงเขาก็มั่นใจว่าร่างบางเดินเข้ามาในนี้จริงๆ

 

 

 

"อยู่นี้ครับ"เสียงหวานนิ่งๆอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองดังขึ้นเหนือหัว อาเรสเงยหน้าหามองหาเเต่ก็ยังไม่เห็นร่างเล็กๆของดาร์กอยู่ดีมีเเต่ตึกสูงๆ

 

 

 

"ข้างบนครับ โดดขึ้นมาเลย"ดาร์กบอกเมื่อเห็นอาเรสก้มๆเงยๆหันซ้ายหันขวาอยู่นั่นเเหละ 

 

 

 

 

"อ่า ...งั้นรอแปปนะ"อาเรสทึ่งกับดาร์กเล็กน้อยที่โดดขึ้นไปบนตึกสามชั้นได้!! เเต่เขาเลือกที่จะปีนขึ้นไปดีกว่า

 

 

 

 

 

"ฮึบ!"อาเรสปีนขึ้นมาถึงจุดหมายในที่สุดก็พบกับร่างบางที่คุ้นตานั่งชันเข่าขึ้นมาข้างหนึ่ง ผมสีดำปลิวสยายไปตามลม ดวงตากลมสีดำเเพรวพราวจับจ้องไปยามท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่เต็มไปด้วยดวงดาวเล็กๆมามาย

 

 

 

"มาอยู่นี่นี่เอง"อาเรสทักเเล้วเดินไปนั่งข้างๆดาร์ก

 

 

 

"..."ไร้เสียงตอบรับ นัยน์ตาสีดำดั่งท้องฟ้ายามค่ำคืนยังคงจับจ้องไปบนท้องฟ้าเเบบไม่วางตา

 

 

 

"ชอบดูดาวหรอครับ"อาเรสว่าพลางจับจ้องไปยังท้องฟ้าที่มีดาวดวงเล็กๆประดับเต็มไปหมด

 

 

 

"ป่าวหรอกครับ.....เพียงเเต่..."เสียงหวานนุ่มเปล่งออกมาในน้ำเสียงที่ต่างไปจากเดิมเล็กน้อย

 

 

 

"..??"อาเรสหันกลับไปมองหน้าอีกคนตายังคงจับจ้องไปบนท้องฟ้า ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว ทำเอาคนมองอยู่อึ้งเล็กน้อยเเต่เเววตาสีดำกลับดูเศร้าสร้อยแปลกๆ 

 

 

 

"ผมไม่..เคยเห็นดาวจริงๆเเบบนี้เลย....ถึงมันจะเป็นเกมก็เถอะ"ดาร์กหันมาทางอาเรสที่ทำหน้าอึ้งๆอยู่ก่อนเเล้วเลยรีบหุบยิ้มตัวเองลงเมื่อรู้ตัว

ว่าเผลอยิ้มออกไป

 

 

"ถึง..เอ่อ...มันจะเป็นเกมเเต่..เอ่อ..ก็เหมือนจริงนะครับ"อาเรสพยายามหาคำที่ทำให้คนตัวเล็กข้างๆเขารู้สึกดี  ถึงเขาจะชอบรอยยิ้มของคนข้างๆเเต่เขาไม่ชอบเเววตาเศร้าๆนั่นเลย

 

 

 

"เเล้วเรสชอบดูดาวไหมครับ"ดาร์กเอียงคอนิดอย่างที่ทำประจำเวลาต้องการถาม อาเรสหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อดาร์กเอ่ยชื่อเขาเป็นครั้งเเรก

 

 

 

"อื้อ..ชอบสิ..เมื่อก่อนผมชอบมานั่งดูกับน้องสาวหน่ะ"อาเรสพูดยิ้มๆ เเต่ดาร์กสัมผัสได้ว่ามันไม่ใช่ยิ้มที่ดีใจเลยซักนิด

 

 

 

 

"เมื่อก่อน?"ดาร์กขมวดคิ้วน้อยๆเเปลว่าตอนนี้....

 

 

 

 

"เขาไม่อยู่เเล้วหล่ะ"อาเรสพูดยิ้มๆเเล้วหันไปมองบนท้องฟ้าอีกครั้ง

 

 

 

"..."

 

 

 

"..."

 

 

 

"นั่นไง"อยู่ๆดาร์กก็ชี้ไปบนท้องฟ้า ดาร์กเข้าใจความหมายที่อาเรสพูดออกมาดี เเต่เขาเป็นคนพูดปลอบใจคนอื่นไม่เป็นซะด้วย

 

 

 

"..??"อาเรสหันไปมองดาร์กที่ชี้ไปบนท้องฟ้าอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

"ผมว่าน้องสาวเรสต้องอยู่บนนั่นเเน่ๆ"ถึงน้ำเสียงจะนิ่งเเต่อาเรสก็ยิ้มออกเมื่อรู้ว่าอีกคนต้องการจะปลอบเขา

 

 

 

"ขอนอนตักหน่อยได้ไหม??"

 

 

 

"อื้อ"ดาร์กขานรับในลำคอ เขาไม่ชอบเวลาคนอื่นเศร้าเลย ถ้าทำอะไรให้คนข้างๆหายเศร้าได้เขาก็ยินดีที่จะทำถึงเเม้จะเจอกันไม่ถึงวันก็เถอะ...

 

 

 

ชายหนุ่มเจ้าของผมสีคาลาเมล ค่อยๆล้มตัวนอนลงกับตักบางของสาวน้อยผมดำ ซึ่งดาร์กก็ไม่ได้ขัดขืนเเต่อย่างใด ดาร์กก้มมองหน้าคนที่อยู่บนตักตัวเองเล็กน้อย จังหวะเดียวกับที่อาเรสเงยขึ้นมามอง สองสายตาประสานกันต่างคนต่างจ้องลึกไปยังดวงตาอีกฝ่าย

 

 

 

"อ้ะ!" ดาร์กเผลออุทานออกมาเบาๆเมื่อมือหนาของอีกฝ่านลูบที่ใบหน้าของเขาเบาๆ

 

 

 

"เอ่อ..ขอโทษครับ..พอเห็นดาร์กทำให้ผมนึกถึงน้องสาวหน่ะ"อาเรสรีบชักมือตัวเองกลับเเทบไม่ทัน เมื่อเผลอไปเเตะเเก้มนุ่มๆนั่นอย่างลืมตัว

 

 

 

"อือ..ไม่เป็นไร..เเต่ผมมีอะไรจะบอกคุณนะ"ดาร์กไม่ถือโทษโกรธอาเรส เเล้วก็นึกถึงจุดประสงค์หลักที่พาอาเรสขึ้นมาบนนี้

 

 

 

"..??"อาเรสเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าดาร์กอย่างสงสัย

 

 

 

"จริงๆเเล้วผมเป็นผู้ชาย...นะครับ"

 

 

 

"..!?!?"

 

 

 

'เยี่ยมมากดาร์กของข้า เเต่ว่า!!!!นี่ข้าหายไปเคลียร์กับดาร์ฟแปปเดียว ทำไมเจ้ากับไอหน้าปลาดุกถึงมาอยู่ในท่านี้ ห๊าาา !!! เเล้วนิ๊กน๊อกพวกเจ้าข้าบอกเเล้วไงว่าดูดาร์กไว้อย่าให้&$@$%#^¥€&$%#%¥€'

75% loading. . .




 

"ห้ะ!? ดาร์กล้อเล่นใช้ไหม!?"อาเรสถึงกับลุกขึ้นมานั่งอย่างตกใจเเลัวจับไหล่บางเขย่าไปมา จ้องตาอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อ

 

 

 

"ผมพูดจริงครับ "ดาร์กพูดอย่างหน่ายๆ 

 

 

 

 

 

เขาคงจะเสียใจที่ผมไม่ใช่ผู้หญิงสินะ. . .

 

 

 

 

 

"เเล้วทำไมถึง....เอ่อ....มาอยู่ในสภาพนี้หล่ะ??"เเต่น่าแปลกที่ดูเหมือนอาเรสจะเชื่อในสิ่งที่ดาร์กพูดเเล้วเลือกที่จะถามเหตุผลเเทน

 

 

 

 

"ผมกินยาบางอย่างเข้าไปหน่ะ เเต่หนึ่งอาทิตย์ก็กลับมาเป็นปกติเเล้ว"ดาร์กอธิบายเรียบๆเเต่ลึกๆเเล้วก็แอบดีใจที่มีคนเชื่อใจเขา

 

 

 

 

"อืม...อย่างนี่เอง...นี่ดาร์กหันหลังให้ผมหน่อยสิ"อาเรสทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ เเล้วบอกให้ดาร์กหันหลังให้เขา ดาร์กก็ทำตามเเต่โดยดีถึงจะงงไม่น้อย

 

 

 

"...??"ดาร์กทำหน้าไม่เข้าใจเเต่ก็ไม่ได้ถามอะไร

 

 

 

"อ่ะ!เสร็จเเล้ว"อาเรสพึมพัมเบาๆ ดาร์กสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างบนหัวเลยลองเอามือคลำๆดู

 

 

 

 

 

ยาง..รัดผม??...เปีย..???

 

 

 

"ผมเห็นดาร์กจับผมตลอดหน่ะเลยคิดว่ารำคาญ"อาเรสคลายความสงสัยให้กับดาร์ก

 

 

 

 

 

นี่เขาสังเกตผมตลอดเลยงั้นหรอ..???

 

 

 

 

"ขอบคุณ..นะครับ" ดาร์กบอกเเล้วหันไปบนฟ้าอีกรอบจากผมยาวสยาย ตอนนี้กลายเป็นเปียหลวมๆที่ถักโดยอาเรส ที่ถักเป็นเพราะทำให้น้องสาวสินะ...

 

 

 

"อือ"

 

 

 

"...."

 

 

 

"...."

 

 

 

"...."

 

 

 

"นี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?"อาเรสพูดขึ้นทำลายความเงียบ ซึ่งดาร์กก็พยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงอนุญาติ

 

 

 

"ดาร์กอยู่มอต้นใช่ไหมครับ??"พอได้ยินคำถามส่งผลให้ดาร์กหันควับไปหาคนถามทันที

 

 

 

 

"ผมขึ้นมอปลายปีสามหน่ะ..เเล้วคุณ..??"ถึงจะรู้สึกชินที่มีคนทักว่าเป็นเด็กมอต้นก็เถอะ เเต่บางครั้งมันก็รู้สึกแปลกๆ(?) เเต่ก็นะ...

 

 

 

ถือว่าเป็นคำชมว่าผมหน้าเด็กละกัน.....

 

 

 

 

"เห? มอปลาย! ปีสามเเล้วด้วย! เอ่อ.. ส่วนผมอยู่มอปลายปีสามเหมือนกันหน่ะ!?"อาเรสพูดอย่างตกใจเเกมตื่นเต้นน้อยๆเมื่อรู้ว่าดาร์กอายุเท่าตนเเต่ก็แอบตกใจอยู่นิดหน่อยอ่ะนะ 

 

 

 

นี่ดาร์กหน้าเด็กหรือเขาหน้าเเก่กันเเน่...??

 

 

 

 

 

"งั้นก็เพื่อนกันสินะครับ...."

 

 

 

 

"อื้อ"อาเรสครางรับในลำคอก่อนจะหันไปดูดาวบนฟ้าอีกรอบตามร่างบางข้างกาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปึก

 

 

"อ่ะ"อาเรสสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อหัวทุยๆของร่างบางข้างกายที่บัดนี้ย้ายมาพิงไหล่เเกร่งของตน ดวงตาสีดำสนิทที่ไม่ค่อยสะท้อนอารมณ์ใดๆออกมากำลังปิดสนิทพริ้มไปกับสายลมเบาๆที่พัดผ่าน ปากเล็กเผยอออกน้อยๆมีเสียงกรนในคอเบาๆเป็นหลักฐานชั้นยอดว่าเจ้าตัวนั้นเข้าสู่ห้วงนิททราไปเรียบร้อยเเล้ว

 

 

 

 

อาเรสเผยยิ้มน้อยๆออกมาเมื่อมองหน้าอีกฝ่ายใกล้ๆกับท่าทางน่ารักๆในยามหลับไหล หัวใจของเขาเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆจนต้องเอามือมาจับบริเวณหน้าอกข้างซ้ายของตนเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นี่มัน...ผู้ชายจริงหรอวะเนี่ย!!!!

------------------------------------------------------
คือ25% ท้ายมันอาจจะสั้นไปนี๊ดดดดด  เเล้วไรท์ก็ขอประทานอภัยที่ไม่ได้มาอัพT^T

ก็ไรท์ก็ลบช่วงไรท์ที่คอยคั่นไปละน๊าาา เพื่อความลื่นไหลในการอ่าน 

ขอบคุณที่เเนะนำด้วยนะเค่อะ! 



เเละสุดท้ายนี้(ถุ้ย!!!)

ไรท์ก็ขอขอบคุณทุกแฟน ทุกวิว ทุกเม้น ที่มาให้ไรท์ได้ชื่นใจเน้ออออออ