secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #12 : chapter9 หลุดพ้น[100%]

เดี๋ยวนะ! ผมนึกถึงตัวอักษรในตารางนั้นที่นั่งจ้องมันทั้งวันจนจำขึ้นใจ...

 

 

 

นับเลข!

 

 

 

ผมฝืนลืมตาก้มลงไปหยิบเเผ่นหินที่ต้องการก่อนจะฝืนเดินไปตรงตารางหินก่อนจะค่อยๆนำหินที่ต้องการใส่ไปในช่องในขณะที่สติก็เลือนรางเข้าไปทุกทีๆ

 

 

 

กึก! 

 

เสียงเเผ่นหินอันสุดท้ายดังขึ้นก่อนจะมีเสียงเหมือนกลไกบางอย่างดังขึ้นก่อนที่ผนังถ้ำที่เคยตันเริ่มขยับ ผมยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยกับผลลัพธ์ตรงหน้า

 

 

สำเร็จเเล้วสินะ....

 

 

 

ตึง!

 

 

ร่างของผมล้มลงนาบไปกับพื้นถ้ำดวงตาใกล้จะปิดเต็มที

 

 

เหนื่อยจัง....

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อออ"ผมค่อยลืนตาขึ้นมาเเล้วพยายามเอามือทั้งสองข้างดันตัวเองให้ขึ้นมานั่ง ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ก่อนจะไปสะดุดกับร่างที่คุ้นตาเป็นอย่างดีกำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่

 

 

 

 

"เห้ย! อ..เอเธนท์!"ผมร้องอย่างตกใจ เขาออกมาจากตัวผมได้ยังไง? เเล้วทำไม? ที่นี้ที่ไหน? เท่าที่ผมจำได้เหมือนผมจะสามารถผ่านตารางนั่นมาได้นิ? เหมือนคนข้างหน้าจะรู้ความสงสัยของผมเจ้าตัวจึงเริ่มอธิบายทันที

 

 

 

 

 

 

"อืม"ผมครางตอบรับเบาๆในลำคอ ว่าเเล้วก็เมื่อไหร่ยาบ้าๆนี่มันจะหมดฤทธิ์ซักทีวะเนี่ย! ผมชักรำคาญเสียงตัวเองมันงุ้งงิ้งจนฟังไม่รู้เรื่องเเบบนี้

 

 

"ถึงเจ้าจะผ่านตารางนั้นมาได้ ก็อย่าเพิ่งได้ใจไปหล่ะ..."อ่า..เรื่องตารางนั่นจะว่ายากมันก็ยากจะว่าง่ายมันก็ง่ายนะครับ งงไหม? ที่ผมนึกออกในวินาทีสุดท้ายมันก็มาจากตอนที่ผมคิดว่า'คิดว่ามันง่ายเหมือนนับหรือยังไง!'มันดันเหมือนนับเลขจริงๆ ช่องเเรกO=one  ต่อไปก็ T=two  T=three F=four เเล้วก็ไปเรื่อยๆยันหมดนารางนั่นเเหละครับ เเต่ใครจะไปคิดหล่ะว่ามันจะง่ายขนาดนี้ จริงไหม?

 

 

 

"มันเป็นคำถามของเด็กอ.3หน่ะ"(จริงๆนะงับไรท์รับรองโจทย์นี้ไรท์ไปเห็นเป็นข้อสอบเด็กอ.3ของญี่ปุ่นงับ//รู้สึกฉลาด<ตรงไหน>)

 

 

 

"อ.3!?" ถ้ามันจะง่ายขนาดนี้นะ...

 

 

 

"ส่วนเรื่องที่ข้าออกมาทำไมเเละยังไง"ผมพยักหน้าตาก่อนจะรอฟังคำตอบ

 

 

"ยังไงข้าคงตอบไม่ได้ส่วนทำไมนั่นเพราะข้าเป็นคนที่เจ้าจะต้องส่งเควสให้ไง"เอเธนท์พูดนิ่งเเล้วปิดหนังสือเล่มใหญ่ในมือลง เเต่ผมก็ยังไม่คลายข้อสงสัยเกี่ยวกับเควสเลยซักนิด

 

 

"..." 

 

 

 

"อ่า..เจ้ายังคงงงสินะคือเควสมันเกี่ยวข้องกับพลังของพวกเราหน่ะ ถึงเเม้ว่าเลเวลของพวกเราจะดูดจากค่าประสบการณ์ของเจ้าก็ตามทีเถอะ..เเต่ถ้าเป็ทักษะมันจะต่างตรงที่ต้องตามหาเอาหน่ะ"พอเอเธนท์พูดจบผมก็ถึงบางอ้อทันที 

 

 

"เเล้วถ้าคนที่เขาไม่ได้รับเควสมาเจอถ้ำนี้หล่ะ?"ผมถามไปอย่างสงสัย

 

 

"ก็อาจจะเจอคำถามเเบบสุ่มๆเเบบที่เจ้าเจอเเต่ของรางวัลจะเป็นทักษะติดตัวหล่ะนะ...ส่วนคนที่จะมาให้รางวัลพวกนั้นก็บนไหล่เจ้าไง"เอเธนท์เมื่อรู้นิสัยของดาร์กดีจึงอธิบายทีเดียวเพราะรู้ว่าเดี๋ยวดาร์กต้องถามต่ออีกเเน่ๆ

 

 

ไหล่?

 

 

ผมมองไปที่ไหล่ก็พบเเค่งูจิ๋วตัวเดิม มันก็ไม่ได้มีปฏิกริยาอะไรเเปลกไป ผมเลิกคิ้วสงสัยไปให้เอเธนท์อย่างไม่เข้าใจ

 

 

"อ่อ..เเม่มันหน่ะเเต่ตอนนี้คงจำศีลอยู่ ส่วนพวกเราก็ไปได้เเล้วหล่ะ"เอเธนท์บอกพร้อมกับเดินไปอีกด้านของทางที่มาพอดีดนิ้วปุ๊ปก็ปรากฏทางออกทันที ผมเดินตามไปอย่างงงๆ

 

 

 

 

บทจะง่ายก็ง่ายซะงั้น?

 

 

 

 

 

 

 

"เอเธนท์ๆ"ผมเรียกคนที่เดินนำมาซักพักจนเิ่มเห็นเเสงทางออกเเล้ว คนถูกเรียกหยุดเดินเเล้วหันมามองเล็กน้อยก็จะเอ่ยปากถาม

 

 

"มีอะไรรึเปล่า?"เสียงนิ่งๆอันเป็นเอกลักษณ์เสมอตอบกลับมาไม่ดังมากเเต่ก็พอให้มันสะท้อนไปทั่วถ้ำเล็กๆเเบบนี้ได้

 

 

 

"เเล้วงูน้อยนี่จะเอาไงต่อดี"ผมถามพลางมองไปยังงูน้อยซึ่งมันก็ทำการชูคอขึ้นมามองเล็กน้อย คนถูกถามทำหน้าเหมือนจะใช้ความคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถามด้วยประโยคคำถาม

 

 

"นายชอบมันไหมหล่ะ"ผมก้มมองตาโตๆใสๆนั่นอีกรอบผมรู้สึกเหมือนมันก็รอคำตอบจากผมเหมือนกัน

 

 

"ชอบสิครับ"

 

 

"งั้นก็เอาไปเลี้ยง"เอเธนท์พูดง่ายๆก่อนจะหันกลับไปเดินต่อ

 

 

"..."ผมก็ไม่ตอบอะไรกลับไปเดินตามไปเรื่อยๆ

พลางคิดเรื่องโน่นนี่ไปพลาง

 

 

 

 

 

ปึก!

 

 

 

"ข้าต้องกลับเข้าไปเเล้วหล่ะ หมดหน้าที่เเล้ว ส่วนวิธีการกลับเมืองมันจะมีใบวาร์ปอยู่น่ะนะมันเป็นรางวัลจากเควสเเล้วก็..."ทันทีที่ผมเดินชนเข้ากับหลังของเอเธนท์เต็มๆเเต่ยังไม่ทันได้ท้วงอะไรเจ้าตัวก็รัวออกมาเป็นชุดซะก่อน ก่อนที่ประโยคสุดท้ายจะเงียบไปเเล้วก้มหน้าลงมากระซิบที่หูผมเบาๆ

 

 

"ดูเเลตัวเองดีๆด้วยหล่ะ ฟู่ว"มีการปิดท้ายด้วยการเเกล้วเป่าลมเบาๆใส่ท้ายทอยอีกต่างหาก ไอพี่น้องต่างสายพันธ์(?)มันต้องร่วมมือเป็นพันธมิตรกันไปเเล้วเเหงๆ ผมเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากเอเธนท์ซะด้วยก่อนที่ร่างข้างหน้าผมจะหายไป

 

 

 

กลับดีกว่า...

 

 

 

 

 

 

 

เเสงสีขาวสว่างวาบขึ้นใจกลางเมืองเเต่ก็ไม่ทำให้ผู้เล่นมากมายที่ขวักไขว่หันมาสนใจเพราะทุกคนถือว่าเป็นเรื่องปกติไปเสียเเล้ว เเต่การมาครั้งนี้กลับดูเป็นที่ดึงดูดสายตาของทุกๆคนได้อย่างดี

 

 

 

"อูยยย"สาวน้อยร่างบางลูบเเขนตัวเองเบาๆโดยไม่ได้สังเกตสายตารอบข้างที่มองมาทางตน

 

 

"อ๊ะ"เหมือนจะเริ่มรู้สึกตัว ดาร์กเริ่มหันไปมองรอบๆตัว พอพบกับสายตามากมายก็ทำได้เเค่ก้มหน้างุดๆเท่านั้น

 

 

 

ทำไมต้องจ้องกันขนาดนั้นด้วย...

 

 

พอเริ่มทำอะไรไม่ถูกคนรอบๆก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆหยั่งกับดูโชว์อะไรซักอย่าง

 

 

อะไรนักหนาวะเนี่ย.. เเล้วผมจะออกไปจากไทยมุงยังไงดี...

 

 

 

"น้องสาวๆ"ในขณะที่ผมเตรียมจะหนีเเบบเดิมๆเสียงของผู้ชายทุ้มๆก็ดังมาขัดจนเสียจังหวะเกือบล้มไป ผมหันไปตามเสียงก็พบกับผู้ชายตัวสูงผมทองกับผู้หญิงตัวเล็กๆผมชมพูอีกคน ดูจากชุดที่ทั้งสองใส่คงไม่ใช่ผู้เล่นระดับต่ำๆเเน่ๆ 

 

 

"มีอะไรรึเปล่าครับ"ผมตอบกลับไปเเบบยังคงความสุภาพไว้เเต่ก็ไม่ได้เเสดงความเป็นมิตรถ้าอีกฝ่ายเเสดงหรือโจมตีมาหล่ะก็ผมก็พร้อมจะชักปืนได้ตลอดเวลา

 

 

 

"เกรงว่าคุยตรงนี้คงไม่สะดวกนะคะ"ผู้หญิงผมชมพูพูดมาพร้อมกับยิ้มมาให้อย่างร่าเริง เเต่ใครจะไปเชื่อง่ายๆยิ่งผมเป็นพวกที่ไม่เชื่อใครง่ายๆเเล้วหล่ะก็

 

 

 

"งั้นขอตัวนะคร..."ผมกำลังจะหันหลังกลับ เเต่ดันรู้สึกถึงการเคลื่อนที่ของอะไรบางอย่าง

 

 

ร..เร็วมาก!

 

 

"อัก!"ยังไม่ทันที่จะหันไปป้องกันตัวก็ถูกคนตัวใหญ่กว่าบิดเเขนเอามือไคว้หลังเเถมใส่กุญเเจมือให้สับเสร็จก็จะเเบกร่างของผมขึ้นบ่าเสมือนไม่มีน้ำหนัก ก่อนจะออกกระโดไปตามตึก เอ๋..มีพวกเดียวกับผมอยู่ด้วยเเหะ..ช่างเรื่องนั้นไปก่อนเถอะ!ผมมองไปทางรอบข้างเเต่ก็มองเห็นเเค่ภาพเบลอๆเท่านั้น

 

 

 

กลัว..

 

 

ความรู้สึกนี่เริ่มเกาะกุมจิตใจถึงจะจับจิตสังหารของคนๆนี่ไม่ได้ก็เถอะ ผมทั้งดิ้นทั้งพยายามเอาเท้าถีบตัวเเต่เเขนเเกร่งนั้นก็ไม่มีท่าทีจะหลุดเลย

 

 

เเค่เเขนข้างเดียวเองนะเว้ย!

 

 

"หยุดดิ้นสักทีสิวะ! "เสียงเข้มตะวาดออกมาจนผมสะดุ้งเพลอหยุดดิ้นตามคำสั่งนั้นว่าง่ายซะงั้น ร่างกายกลับสั่นไปเองเสียดื้อๆ

 

 

"พี่ต้า!อย่าไปดุดเขาอย่างนั้นสิ!เดี๋ยวเขาก็กลัวเราหมดพอดี"เสียงใสๆของผู้หญิงหัวชมพูคนเมื่อกี้ทำให้ผมหันไปมองข้างๆ เเล้วก็ตามขาดเป็นเธอคนนั้นจริงๆ พอเธอหันมาสบตากับผมก็ยิ้มเเบบเดิมมาให้อีกครั้ง

 

 

".."บุคคลที่คาดว่าจะเป็นพี่ของสาวน้อยเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับ

 

 

"เเล้วเรื่องเมื่อกี้ยังไม่ได้เคลียร์กันเลยนะ! ใครบอกให้ใช้กำลังกัน!พี่นี่มัน หึ้ย! ถ้ากลับไปถึงกิลเมื่อไหร่ต้องให้เฟรจัดการอย่างจริงซะเเล้ว"เสียงเเวดๆที่พ่นออกมาก็ไม่ได้ทำให้ผู้เป็นพี่กระเทือนเท่าไหร่เเต่กลับเร่งความเร็วมากขึ้นเพื่อหนีจากเสียงน่ารำคาญนั่น

 

 

"กลัวตายล่ะ"ประโยคสั้นๆที่เขาพูดก่อนจะเร่งความเร็วก่อนจะปล่อยให้ผู้เป็นน้องอารมณ์เสียเเล้วรีบตามมาขนาดอยู่ไกลผมยังได้ยินเสียงเเหลมๆนั่นมาเบาๆเลย

 

 

 

ปึก!

 

 

"โอ๊ย! พี่จะหยุดทำไมเนี่ย!!!"เสียงเเหลมขัดขึ้นเมื่อเธอคนนั้นวิ่งชนหลังพี่ชายของเธอเต็มๆ

 

 

"ถึงเเล้ว"ผู้เป็นพี่พูดสั้นก่อนจะโดดลงไปหน้าตึกก่อนจะพลักประตูเข้าไปทั้งๆที่ยังเเบบผมอยู่เหมือนเดิม เหมือนผมเพิ่งระลึกชาติได้ว่าตัวเองถูกจับมาก็ทำการดิ้นอีกครั้งเเต่ในจังกวะที่ดิ้นดันพอดีกับจังหวะที่ไอถึกนั่นโยนผมลงพอดี

 

 

"โอะ"ผมตกใจเล็กน้อยเเต่ก็ดีที่เขายังปราณีโยนผมลงโซฟา เเต่เมื่อกี้หัวเลยโซฟาไปนิดเลยทำให้ปวดคอหน่อยๆ

 

 

"อูย"ผมลุกขึ้นนั่งบนโซฟาอย่างยากลำบากเพราะกุญเเจมือยังอยู่ โว้ะ!เกะกะจริง ผมชักเริ่มหงุดหงิดเเล้ว เเต่ยังไม่ทันได้จัดการกับกุญเเจมือเฮงซวยผมก็จับได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมา 

 

 

 

"น..น่ารักจัง"เสียงผู้หญิงผมขาวคนนึงกำลังเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ดวงตาดูเหม่อๆมันทำใฟ้ดูหน้ากลัวเเปลกๆ ผมค่อยเถิบตูดหนีไปเรื่อยๆก็ดันไปชนกับอะไรนุ่มๆซักอย่าง เเต่ยังไม่ทันหันไปหาก็ถูกมือจากคนข้างหลังกอดเข้าซะก่อน 

 

 

"ของฉันย่ะ"เสียงผู้หญิงข้างหลังดังขึ้นก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดโดยที่ผมไม่สามารถขัดขืนอะไรได้

 

 

 

"หยุดๆๆๆๆ"เสียงเเวดๆที่ผมจำได้ว่าเป็นเสียงของยัยหัวชมพูนั่น ก่อนที่ร่างๆเล็กจะทั้งดันทั้งดึงทั้งสองคนนั้นออกจากตัวผม

 

 

 

"คือ"

 

 

 

"ง่า...ต่ายละก็!"

 

 

 

"คือว่า"

 

 

 

"นี่มันเเขกนะ!!พวกพี่หัดทำตัวน่าเคารพหน่อยได้ไหมคะ!!!"

 

 

"คือว่านะ"

 

 

 

"ก็มันช่วยไม่ได้นิ!!"

 

 

"คือ"

 

 

"นี่หัวหน้าก็เป็นไปกับเขาด้วยหรอคะ!!เเรบบิทไม่ไหวจะเคลียร์อ่อนเพลียจริงๆค่ะ"

 

 

 

 

"โว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!"ผมหมดความอดทนตะโกนออกมาอย่างเหลืออด

 

 

คนพวกนี้นี่จะเอายังไงกันเเน่วะ!?จับผมมาเเต่ดันมานั่งเถียงให้ผมดู จับมาทำอะไรก็ยังไม่รู้ ถึงจะเป็นเกมส์เเต่ผมก็อยากจะไปทำอย่างอื่นนะเห้ย!

 

 

 

"(0.0) (*0*) (><) (- -)"

 

 

"(= =)" ผมส่งสายตาไปให้เเบบปลงกัยชีวิตตัวเองสุดๆ 

 

 

 

"อ้ะ!โทษทีๆจ่ะ พี่ต้าไปไขกุญเเจได้เเล้ว!"สาวหัวชมพูว่าพลางตีหลังไอถึกนั่นดังป๊าบเเต่มันก็ไม่ได้เเสดงสีหน้าอะไรก็เดินมาหาผมอย่างว่าง่าย 

 

 

กริ๊ก!

 

 

"เฮ้อ.."

 

 

รอดเเล้วตรู...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"สรุปตอนนี้กิลด์ของพวกคุณตกอยู่ในสภาวะวิกฤตสินะ"ดาร์กสรุปออกมาง่ายพลางมองตาคู่สนทนาทั้งหลาย

 

 

"ไม่ใช่ซะหน่อย!"ยัยหัวชมพูหรือ'เเรบบิท'ตอบกลับมาทันควันเเบบไม่ต้องคิด เเต่ก่อนที่จะเถียงอะไรไปมากกว่านี่ก็ถูกคุณหัวฟ้าหรือ'เฟรย่า'นั่นเอามือมาห้ามเอาไว้ซะก่อน

 

 

"ที่คุณพูดมาก็ถูกเเต่ก็ไม่ทั้งหมด"เฟรย่าค่อยๆพูดอย่างใจเย็น จ้องลึกลงไปในนัยน์ตาสีดำสนิทคู่นั้น..ยาก..ยากที่จะเข้าใจ

 

 

 

"งั้นทำไมต้องเป็นผม?"ดาร์กตอบกลับไปเเบบไม่หลบสายตาต่างฝ่ายต่างเปลี่ยนจากการเจรจากลายเป็นสงครามประสาทไปซะเเล้ว

 

 

"เพราะเธอดูเก่งเเล้วระดับก็น่าจะสูงด้วย..."เหตุผลง่ายๆนั่นถูกเอ่ยออกมาจากปากทำเอาดาร์กเเทบจะเบ้หน้าหนี

 

 

"เเค่นั้น?"เเต่ก็ยังคงความเรียบเฉยไว้เเล้วลองถามดู

 

 

"เเล้วก็นายดูน่าสนใจ..."

 

 

 

"..."ผมเงียบอย่างใช้ความคิด ทุกสิ่งรอบข้างเงียบสงบบังเกิดเดดเเอร์ขึ้น เหมือนว่าทุกคนจะจดจ่อกับคำตอบจากการตัดสินใจเป็นอย่างมาก

 

 

จริงๆเเล้วก็ไม่เสียหายอะไรนิหน่า...

 

 

เเต่..

 

 

พวกพ้องหรอ?มันดีเเน่เเล้วหรอ?

 

 

หรือ..

 

 

เราควรมองเขาเป็น'ผู้ก่อเกิดผลประโยชน์'ดีไหมนะ?เผื่อเกิดอะไรขึ้นเราจะได้ไม่...

 

 

 

"ยัยงั่ง!!รีบๆตอบมาเร็ว!คนอื่นเขารอคำตอบจากเธออยู่นะโว้ย!"เสียงดุๆดังขึ้นขัดความคิกทำเอาสะดุ้งเล็กน้อย

 

 

"อ..เอ่อ"เวลาโดนตวาดอย่างนี้ทีไรไปไม่ถูกทุกทีเลยเเฮะ

 

 

"คำตอบเธอก็มีอยู่เเค่เข้าไม่เข้าเท่านั้นเเหละหน่า!จะเลือกเล่นตัวคนเดียวต่อไป..."ผมเงยหน้ามองตาขวางๆนั่นอีกครั้งเเต่ครั้งนี้เหมือนมันจะไม่ได้ดุผมเหมือนทุกทีเหมือนคนปลอบที่ปลอบไม่เป็นไม่มีผิด

 

 

"หรือจะหา'เพื่อน'ดีหล่ะ.."ไอถึกนั่นพูดจบก่อนจะเดินออกจากห้องไปเลย ทำเอาผมงงได้เเต่ยืนทำตาปริบๆอยู่ที่เดิม

 

 

 

 

 

เพื่อนสินะ

 

 

 

 

"ตกลง"

 

 

 

หึ! น่าสนุกดีจังJ








100% success...L O A D I N G   C O M P L E T E !!!

---------------------------------------------------
ช่วงการสารภาพบาปของไรท์เตอร์(???)

ก็ตามสัญญาที่เดียว100% ตอนนี้ไรท์ได้ผ่านมรสุมการสอบมาเเล้วซึ่ง
คาดว่าคงจะได้ไปซ่อมในไม่ช้า-. .- ตอนนี้หยุดยาวเเหละ(ยาวมากถงวันจันทร์= =)
ก็จะปั่นให้เเน่นอนนะครัชชชช


ขอบคุณทุกวิว!ทุกคอมเม้นเน้อ! (เอาอีกๆๆๆ)// อีนี่โลภอีกระ