secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #11 : chapter8[100%]

"เเฮ่กๆ มะ...ไม่ไหวเเล้ว " ร่างในผ้าคลุมที่ไม่อาจเรียกมันว่าผ้าคลุมได้อีกต่อไป เพราะบัดนี้ผ้าคลุมที่ปกติปกปิดร่างทั้งร่างกลับขาดวิ้น ทั้งดิน ทราย เเละฝุ่นก็เต็มตัวไปหมด 

 

 

 

ดาร์กตั้งท่าเตรียมสู้กับไอเสือสีขาวตัวเท่ารถถังย่อมๆกับเขี้ยวที่ยาวเฟื้อยเลยโผล่พ้นปากออกมาให้เห็นถึงอำนาจเเละอิธพลของมัน

 

 

'ดาร์ก....'

 

 

 

กรรรรร

 

 

มันคำรามลั่นเมื่อเห็นศัตรูของมันยังอยู่ดีครบ32มันทำลายได้เพียงผ้าคลุมเท่านั้น  ศัตรูตรงหน้ามันก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร..ไม่สิ..มันเเทบเป็นไปไม่ได้ที่คนเลเวล3อย่างสาวน้อยตรงหน้านั่นจะฆ่ามอนสเตอร์เลเวลสูงกว่าอย่างมันได้

 

 

 

เจ้าพยัคฆ์ขาวเห็นดังนั้นจึงกระโจนใส่ศัตรูของมันทันทีไม่รีรอให้อีกฝ่ายฟื้นตัวก่อนเป็นเเน่เเท้

 

 

ฟิ้ว

 

 

กรงเล็บของมันตัดผ่านอากาศไปทั้งๆที่มันก็เล็งไว้ถูกเเล้วเเท้ๆ นี่คงจะเป็นสิ่งที่ทำให้การต่อสู้ระหว่างมอสเตอร์ที่เลเวลต่างกันขนาดนี้

 

 

ความเร็วของศัตรูมันช่างน่ากลัว....

 

 

 

ในด้านดาร์ก

 

 

 

'ดาร์ฟ....'เสียงดาร์กที่ดูเหนื่อนอ่อนดังขึ้นมาเบาๆขณะที่อยู่บนต้นไม้ต้นใหญ่ห่างจากเจ้าพยัคฆ์ขาวพอสมควร  คงจะถ่วงเวลาได้ซักพัก....ละนะ...

 

 

 

'ว่า'เสียงดาร์ฟดังขึ้นมาเเต่ครั้งนี้กลับจริงจังอย่างหน้าประหลาดใจ

 

 

'พอจะมียาพิษไหม?'ดาร์กถามพลางหลับตาเอาหัวพิงต้นไม้อย่างใช้ความคิด ตอนนี้มีดปลอกผลไม้ก็ใช้ซัดเข้าตาไอเสือนั่นไปเเล้ว ส่วนมีดสั้นนั้นทำดาเมจได้น้อยจนหน้าใจหายเกินไป ถ้าค่อยๆจิ้มมันอย่างนี่ต่อไปเเบบนี้ เขาคงหมดเเรงก่อนที่มันจะตายเเน่ๆ เข็มก็ใช้ถ่วงเวลาตอนเเรกๆไปจนเหชือเพียงครึ่งเดียวเเถมไม่ทะลุหนังมันอีก

 

 

 

'สีเขียวเข้ม ทำให้สลบ สีน้ำตาล ทำให้อาเจียน  สีดำทำให้ไหม้  ส่วนที่เหลือเป็นเเบบเม็ดฤทธิ์จะเบากว่าถ้าจะใช้ฆ่าไม่เเนะนำหล่ะนะ'

 

 

 

'อ่าขอบใจ'ดาร์กค่อยๆลืมตาขึ้นเเล้วโยนขวดยาเพิ่มเลือดขวดสุดท้ายทิ้ง  รีบเปิดหน้าต่างคลังออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงของเสือขาวคำรามใกล้ขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเสียงต้นไม้โค่นใกล้เข้ามา ก่อนที่มือจะหยิบขวดเเก้วที่บรรจุของเหลวสีเขัยวเข้มมา2ขวด สีน้ำตาลอีก2สีดำอีก1  ดาร์กหยิบshortgunสีดำสนิทขึ้นมาพลางตรวจสอบกระสุนดูซึ่งก็เห็นว่ามีอยู่กระบอกละ10นัดเท่านั้น ในเวลาคับขันนี้ไม่มีเวลาดูคุณสมบัติพิเศษของมันเเน่นอน

 

 

 

ปึก!

 

 

กรรรรรร!!!!

 

 

ดาร์กสะบัดเสื้อคลุมไปใส่หน้าของเสือขาวตัวน้นก่อนจะกระโดดลงจากต้นไม้ต้นนั้นไปบนหลังของเสือขาว!! ใครที่เห็นคงคิดว่ามันเป็นวิธีที่โง่ที่สุดเลยก็ว่าได้ เเต่ก็นะคนอย่างดาร์กบางครั้งทำไปตามสัญชาตญานหล่ะนะ 

 

 

 

กรรรรรร!

!!

 

เสือขาวคำรามอย่างหงุดหงิดเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่หลังมันเเต่ก็ไม่ได้มากนักที่จะทำดาเมจให้มันได้เพราะขนหนาที่คอยปกป้องผิวหนาจากอันตราย 

 

 

ดาร์กไม่ลดละความพยายามถึงเเม้เสือขาวจะพยายามสบัดตัวเเถบปลิวเเต่ด้วยความอึด(?)ของดาร์กทำให้สามารถเกาะอยู่ได้โดยไม่ร่วงได้ 

 

 

 

ปึก!

 

อัก!

 

 

เเต่เสือขาวก็ไม่ยอมเเพ้มันสบัดเอาหลังชนต้นไม้ ดาร์กกระอักเลือดออกมาไม่น้อย เลือดลดหวบลงอย่างหน้าตกใจ 

 

 

ปัง!

 

 

กระสุดนัดที่หนึ่งถูกยิงอัดหลังของเสือขาวตัวนั้น

 

 

โฮกกกก

 

 

ผลลัพธ์ดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเเต่ด้วยเลเวลที่มีความต่างกันมากเกินไป  ถ้าเป็นเเบบนี้ต่อไปเขาคงตายก่อนเเน่นอน

 

 

จึก!

 

 

ดาร์กใช้มีข้างนึงเกาะหลังเสือเอาไว้ในขณะที่มืออีกข้างเอื้อมเอาเข็มที่ปลายสีออกม่วงอมดำจิ้มไว้ที่ข้อขาทั้งสี่ของเสื้อตัวนั้น 

 

 

 

 

โฮกกกกก~!

 

 

มันคำรามขึ้นไม่ใช่เพราะเจ็บเเต่อย่างใดเเต่เป็นเพราะมันหงึดหงิกเสียมากกว่า เข็มที่ถูกดาร์กปักเมื่อกี้พอกระทบกับหนังหนาเข็มระดับต่ำนั้นถึงกับหายเป็นละอองไปในทันที ดาร์กเดาะลิ้นอย่างขัดใจเเละเผลอคลายมืออย่าลืมตัว..

 

 

 

ฟิ้ว...

 

 

ตัวดาร์กลอยอยู่กลางอากาศเมื่อเสือขาวเห็นเหยื่อของมันร่วงลงมาอย่างที่มันต้องการมันรีบวิ่งเข้าใส่ทันทีก่อนจะอ้าปากเผยเขี้ยวเเหลมน่ากลัวนั่นเตรียมตัวงับร่างของดาร์กที่กำลังลอยอยู่บนอากาศ

 

 

 

ปัง!

 

 

ดาร์กหยิบปืนอาวุธสุดท้ายที่เหลืออยู่ก่อนจะยิงสวนออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด ลูกกระสุนสีดำสนิทยิงตรงเข้าไปมนปากของเจ้าเสือตัวนั้นมันถึงชะงักก่อนจะล้มตัวลงได้เเต่มองมาทางดาร์กอย่างเคียกเเค้น

 

 

 

 

รอยยิ้มผู้ชนะปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเด็กหนุ่ฃผมดำอีกครั้ง เเต่ด้วยเเรงดันของปืนตอนยิงในขณะที่ลอยตัวอยู่บนอากาศด้วยความที่ไม่มีเเรงต้านเเรงของปืนทำให้ตัวนั้นขยับไปข้างหลังนิดหน่อยมันจะไม่สร้างความลำบากให้เลยถ้าข้าหลังผมมันไม่ใช่......

 

 

 

 

 

"เหวออออออออออออออออ"

 

 

 

 

 

หน้าผา......


 

. . .25% l o a d i n g. . .

อึก..

 

 

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็รับรู้ถึงความรู้สึกเปียกชื้นเเละระบมไปทั่วทั้งตัว ก่อนจะค่อยๆดันตัวเองขึ้นเเล้วมองไปยังรอบข้าง

 

 

อืม...

 

 

หลังจากดูสถานการณ์ตรงหน้าคร่าวๆเเล้วถ้าคิดไม่ผิดเขาคงตกมาจากหนาผมตรงโน้น ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันตรงไหนเพราะด้านหน้ามันก็มีเเต่หน้าผาเรียงกันไปหมด พอลองเปิดเเผนที่ดูกลับไม่เห็นอะไรเลยเพราะเเผนที่มันละเอียดไม่พอ

 

 

 

"เฮ้อ..."อะไรมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้

 

 

 

'ถอนหายใจบ่อยๆจะเเก่เร็วนะดาร์ก ฮ่าๆ'เสียงของนิ๊อกน๊อกดังขึ้นมาขัดขณะกำลังใช้ความคิดทำเอาดาร์กสะดุ้งน้อยๆ

 

 

นี่ผมลืมไปเเล้วด้วยซ้ำว่ามีพวกเขาอยู่....

 

 

'ดูอารมณ์ดีกันจังนะครับ...'ผมว่าเสียงนิ่งๆปนเนือยๆเเลดูเหนื่อยๆแบบประชดนิดๆ

 

 

'ก็เเหงสิ!ได้ออกมาจากบ้านนั้นสักที ! จะได้เที่ยวเเล้ว ! เน๊อะ! ดาร์ฟ! เน๊อะ!  กิลอส! เน๊อะ! เอเธนท์!'เสียงใสของนิ๊กน๊อกว่าอย่างอารมณ์ดี หวังว่าดาร์ฟกับกิลอสคงไม่เอาด้วยหรอกนะ

 

 

'ช่ายยยยยย'ดาร์ฟไปหนึ่ง

 

 

'อ่าหะ!'กิลอสอีกคน

 

 

'อืม'หมดกัน.....

 

 

 

"เฮ้อ!" ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างปลงๆ ถ้ารู้งี้ผมไม่น่าหยิบภารกิจบ้าๆนั่นมาเลย ไอเราก็เห็นว่าเป็นภารกิจเก็บเห็ดคิดว่าจะง่ายโดยไม่เอะใจสักนิดว่ามันมาอยู่ตรงระดับS ได้นะ เขาละเกลียดจริงๆกับนิสัยที่ชอบทำอะไรง่ายๆของตัวเองเนี่ย...เเก้ยังไงก็ไม่หายซักที

 

 

 

 

 

อย่างน้อยภารกิจก็เสร็จละวะ.....

 

 

 

ไม่ต้องงงไปครับคือก่อนที่ผมจะเจอไอเสือยักษ์นั่นผมเก็บเห็ดมาเรียบร้อยเเล้วได้มาเเบบราบรื่นไม่มีสะดุดเเต่ผมเด็ดเก็บเท่านั้นเเหละครับกระโจนออกมาจากไหนก็ไม่รู้ ผมเดานะครับถึงเเม้ว่าภารกิจเสร็จเเต่ถ้าตายก็คงต้องทำใหม่อยู่ดี เเต่ตอนนี้ผมว่าผมกำลังสบปัญหาใหญ่เลยหล่ะนะ...

 

 

 

ว่าเเต่ผมจะออกจากป่านี้ยังไงวะครับ?

 

 

 

เเปะ แปะ แปะ

 

 

ผมก้าวก้าวเท้าให้ผ้นน้ำที่สุด เอ้อ!ผมลืมบอกไปที่ผมยังเหลือรอดปลอดภัยมาเล่าอะไรให้ฟังได้ก็เพราะตอนตกลงมาจากหน้าผาข้างล่างมันมีเเม่น้ำเลยทำให้รอดมาได้เเหละนะ เหอะๆ เเต่ก็ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันเเน่ที่ดันมาหลงป่าต่ออีก

 

 

'ดาร์กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!'เสียงของนิ๊กหรือน๊อกก็ไม่เเน่ใจหรือมันรวมร่างกันอยู่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

 

 

 

'มีอะไรครับ...'ผมพูดเนือยๆไอพวกนี้เขาจะพึ่งอะไรได้ไหมเนี่ย

 

 

 

'เข้าไปในถ้ำนั่นดิๆๆๆ'ผมกวาดตามองไปรอบๆอีกครั้งเห็นถ้ำขนาดไม่ใหญ่มากพอให้คน2คนเบียดๆเข้าพร้อมกันได้  ผมลองเดินไปดูใกล้ๆพยายามเพ่งเเล้วเพ่งอีกก็ไม่เห็นอะไรซักอย่างนอกจากความมืดมิด

 

 

 

'เอ่อ..ม..ไม่ดีมั้งครับ' ผมบอกเหงื่อเริ่มผุดออกมาจากไรผม

 

 

'เข้าเถอะหน่าาา นะ นะ นะ'

 

 

 

'เอเธนท์เอาไงดีครับ'ผมเลือกถามคนที่น่าจะไว้ใจได้มากที่สุด

 

 

 

'อืม มันเกี่ยวข้องกับเควสหน่ะ'  เควส..???

 

 

'ลองเปิดดูตรงภารกิจสิ' ห้ะ.???

 

 

ภารกิจ

        - เก็บเห็ด  ระดับS [สำเร็จ]

        -???  ระดับ ??? 

           -รายละเอียด

               -???????

                รางวัล:?????

                ที่ส่งภารกิจ:?????

                เวลา:????

 

 

 

 

 

"-0-" ผมถึงกับหลุดหน้าเหวอๆออกมาชั่วขณะก่อนจะรีบปรับสีหน้ากลับไปเป็นเหมือนเดิมเมื่อรู้ตัว 

 

 

 

ผมไปรับภารกิจเเบบนี้มาจากไหนวะเนี่ยยยยยย!?!?!?

 

 

 

'ไม่ต้องตกใจ '

 

 

 

'แปลว่าคุณรู้!!?'ผมถึงกับชะงักเดิน 

 

 

 

'จะว่างั้นก็ได้...'เอเธนท์บอกนิ่งเเต่มันกลับให้ผมเริ่มเดือดนิดๆ

 

 

 

'เเล้วทำไมไม่บอกผมหน่อยละครับ..'ผมพูดช้าๆเนิบๆเพื่อระงับอารมณ์ตัวเอง ผมรู้ดีผมกำลังพยายามเเก้นิสัยใจร้อนของตัวเองอยู่ตลอด เเต่ประเด็นคือ มันเเก้ไม่หายนี่สิ...

 

 

 

'ก็มันอยู่ตรงนั้นมาตลอดเลยไม่ใช่หรอ ? นายไม่เคยสังเกตมันเลยใช่ไหมเนี่ย?' 

 

 

 

สรุปผมผิดสินะ... 

 

 

'ครับๆ' ผมตอบกลับไปอย่างจำยอมก่อนจะก้าวเข้าไปในถ้ำนั่น ที่ยอมเข้าไปง่ายๆไม่ใช่อะไรหรอก ตอนนี้ท้องฟ้าก็ใหล้จะมืดเเล้วเท่าที่หาข้อมูลมามอสเตอร์ตอนกลางคืนมันจะโหดขึ้นเข้าไปในถ้ำคงจะปลอดภัยกว่า...

 

 

 

 

เเต่ผมลืมอะไรไปรึเปล่านะ....ช่างมันเถอะ..ข้างนอกก็เริ่มหนาวเเล้วด้วย ยิ่งชุดผมตอนนี้นี่...แทบจะกันอะไรไม่ได้เเล้วด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วืดดด!

 

 

 

 

เสียงของมีคมอะไรบางอย่างตัดผ่านอากาศไปไม่ไกลจากตัวดาร์กนัก..ไม่ใช่ว่าไม่ไกลเรียกว่าอยู่เเบบระยะประชิดเลยดีกว่า 

 

 

 

 

ผมรู้เเล้วหล่ะว่าผมลืมอะไร....

 

 

 

 

ฟ่ออออ

 

 

 

ลืมไปว่าในถ้ำมันก็อาจจะมีมอนสเตอร์ได้เหมือนกัน....



40% loading...

ความเดิมตอนที่เเล้ว....

 

 

 

ฟ่ออออออ!

 

 

ไอตัวที่อยู่ตรงหน้าผมเราทุกคนรู้จักกันดีครับมันคือสิ่งมีชีวิตบนโลกมนุษย์ที่เรียกว่า'งู' ผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันอย่างไม่เกรงกลัวทั้งๆที่มันชูหัวตั้งท่าฉกเต็มที่ขนาดนั่นเหตุผลง่ายๆนะครับ...

 

 

 

 

ตัวมันเล็กกว่าฝ่ามือซะอีก...

 

 

 

 

'ผู้เล่นดาร์ก พบลูกงูเขียวเขี้ยวพิษ ระดับ10 ค่ะ'

 

 

ฟ่อออออ

 

งูจิ๋วสีเขียวเข้มปนน้ำตาลอ่อนๆชูคอแผ่เเม่เบี้ยสีสดขู่ศัตรูของมันที่ตัวใหญ่กว่าถึงเเม้จะกลัวเเต่สัญชาตญาณของสัตว์ถ้าจะตายมันขอสู้ให้ถึงที่สุดเหมือนที่เเม่มันบอกไว้

 

 

"คิกๆ แกมาทำอะไรที่นี่เนี่ยงูน้อย"ดาร์กเผลอหัวเราะออกมาก่อนจะเกินไปนั่งยองๆหน้าไองูตัวจิ๋วนั่น

 

 

 

 

'ด..ดาร์ก...เจ้า..'

 

 

 

ฟ่ออออ

 

 

 

งูน้อยยังไม่หยุดเเพ่เเม่เบี้ยเลื้อยไปเลื้อยมาหาช่องว่างของดาร์ก มันรู้สึกหงุดหงิดที่ศัตรูมันยังยั่งหัวเราะคุยกับมอนสเตอร์อย่างมันเนี่ยนะ???

 

 

 

"หยุดขู่ได้เเล้วหน่า ชั้นไม่ทำอะไรเเกหรอก"ดาร์กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่รู้เป็นอะไรเขาชอบหลุดนิสัยเก่าๆออกมาตอนที่เห็นพวกสัตว์โลกน่ารัก(?)อะไรเเบบนี้ทุกทีเลย ตาโตๆใสๆ โอ๊ย! ผมยอมเเพ้เลย ช่างเถอะ! ยังไงก็ไม่มีใครเห็นอยู่เเล้วนิหน่า...

 

 

 

 

 

เอ่อ...ผมชอบสัตว์ก็จริงเเต่เสือเเบบเมื่อกี้ก็ไม่ไหวนะครับ...

 

 

 

 

ฟ่อออ

 

 

งูน้อยค่อยๆหุบแม่เบี้ยลงพร้อมเอาตากลมใสๆมองมาทางผมมันดูกังวนบวกลังเลนิดก่อนจะค่อยๆเลื้อยมาใกล้ เเล้วค่อยๆเลื้อยขึ้นมาบนไหล่ผม  ผมหันไปดูมันเเบบงงๆว่าขึ้นมาทำไมผมรู้สึกว่ามันพยายามจะบอกอะไรผม เเต่ก็อย่างว่าผมคงจะฟังภาษางูรู้เรื่องอ่ะนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พักก่อนดีกว่าไหม"ผมพูดพร้อมหันไปหาไองูจิ๋วนั่นถึงจะคุยกันไม่รู้เรื่องเเต่ผมรู้สึกเหมือนมันพยายามจะสื่อสารกับผมนะ

 

 

 

งูน้อยเลื้อยไปเลื้อยมาเหมือนพยามจจะตอบรับคำของคนที่มันเกาะอยู่บนไหล่ พอดาร์กนั่งลงพิงกับฝาผนัง มันก็เลื้อยลงมาขดข้างๆ

 

 

 

 

"ราตรีสวัสดิ์นะ งูน้อย"

 

 

 

 

......เช่นกัน......

 

 

 

--------------

 

 

 

"เจ้ามาอยู่เเถวนี้ได้ยังไง..."เสียงกระซิบเบาๆนั่นทำให้เจ้างูสีเขียวเข้มตัวจิ๋วนั่นพงกหัวขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเลื้อยไปหาบุคคลที่3ที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มันค่อยๆเลื้อยผ่านร่างบางที่กำลังหลับสนิทเเบบช้าๆ

 

 

 

ฟ่ออออ

 

 

งูนั่นส่งเสียงออกมาเบาๆ ให้กับบุคคลนั้น เเต่ครั้งนี้มันกลับไม่เเสดงท่าทางเป็นศัตรูเเต่อย่างใด

 

 

 

"อืมมมม ข้าเข้าใจๆเเล้วเเม่ของเจ้าหล่ะ " บุคคลปริศนาครางในลำคออย่างเข้าใจก่อนจะถามกลับเสมือนสามารถคุยกับงูน้อยนั่นรู้เรื่อง

 

 

ฟ่อออออ

 

 

งูน้อยส่งเสียงในโทนที่เบาเเละต่ำลงดวงตาใสดูเศร้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเเข็งกร้าวเหมือนเดิม

 

 

"งั้นสินะ ขอบใจที่ให้ความร่วมมือ ส่วนเจ้า..."ร่างปริศนาตอบก่อนจะหันไปในทิศที่ร่างบางกำลังหลับอยู่

 

 

 

 

"ว่า!"เเต่กลับไม่เหมือนเดิมคนที่นอนอยู่เมื่อกี้ตอนนี้กลับยืนกอดอกพิงกำเเพงถ้ำไว้ ดวงตากับผมเเปลเปลี่ยนเป็นสีเเดงสด ขับดวงหน้าที่ขาวซีดให้ดูมีสีสันขึ้นเล็กน้อยเเต่การพูดเเละการกระทำของเขานั่นเหมือนคนละคน

 

 

 

"เฮ้อ...เจ้านี่ไม่มีอันตรายอะไรหรอกอาจจะเป็นประโยชน์เเก่คู่พันธะเจ้าก็ได้นะน้องชาย หึหึ"ผู้ชายที่มีผมสีเขียวอ่อนตอบกลับมายิ้มให้สาวผมเเดง

 

 

 

"เหอะ! "สาวผมเเดงนั่นสบถออกมาเบาๆดวงตามองมาที่หนุ่มผมเขียวเเบบหวานหยด...เอ่อ...น่าจะจ้องจะฆ่ากันซะมากกว่านะ

 

 

 

"คู่พันธะเจ้า...ท่าทางจะมีความสุขดีเนอะ"หนุ่มผมเขียวว่าพลางมองตั้งเเต่หัวจรดเท้าของสาวผมเเดง ยิ้มมุมปากนิดๆ

 

 

 

"ก็ดี...ถ้าไม่มีอีก3ตัวมาเป็นก้างละนะ เเล้วเเกหล่ะ ยืมร่างเขามาเเบบนี้เขารู้รึเปล่าฮึ๊?"เสียงใสติดทุ้มหน่อยๆกอดอกเเล้วเดินมามองผู้เป็นพี่ที่อยู่ในร่างของผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่ง

 

 

 

"ไม่รู้หรอกเขายังไม่ผ่านเงื่อนไขหน่ะ"หนุ่มผมเขียวยักไหล่เเบบไม่เเยเเสก่อนจะเดิมเข้ามาใกล้ๆคนที่อยู่ในร่างของหญิงสาว

 

 

 

"ผู้หญิง?"คนเป็นพี่เลิกคิ้วขึ้ยเล็กน้อยเป็นเชิงถาม

 

 

 

"ผู้ชายต่างหาก "สาวผมเเดงตอบกลับไปทันควัน

 

 

"เเล้วทำไมมาอยู่ในสภาพนี้นิ?"

 

 

"ยาของไอดาร์ฟหน่ะ" หนุ่มผมเขียวพยักหน้าเบาๆอย่างเข้าใจก่อนจะหลุดขำเบาๆ 

 

 

"ขำอะไร"คนเป็นน้องพูดเเบบฉุนๆเล็กน้อย

 

 

"ป่าว...อ้ะ! หมดเวลาซะละ ไปละนะน้องชายที่รัก~"ว่าเเล้วร่างของชายคนนั้นก็ค่อยจางหายไป

 

 

"เฮ้อ! " สาวผมเเดงบึดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนที่ล้มตัวลงนอนที่เดิม ผมสีเเดงค่อยๆเเปลเปลี่ยนกลับมาเป็นสีรัตติกาลตามปกติ...

5 5 % l o a d i n g. . .

อื้ออออ" ดาร์กตื่นขึ้นมาก็พบกับ....พนังถ้ำที่เดิม 

 

 

 

 

ทำไมรู้สึกมึนหัวเเปลกๆ....

 

 

 

ฟ่ออออ

 

 

 

มันทีที่ผมลืมตาขึ้นมาก็พบกัยเจ้างูน้อยตัวเดิมมันส่งเสียงมาให้ฟังดูเหมือนมันดีใจนิดๆ มันเลื้อขึ้นมาพันอยู่ที่เเขนเหมือนเดิม ในช่วงเวลาที่ตัวมันสัมผัสเบาๆกับรอยสักรูปฝันเฟืองก็รู้สึกร้อนวาบๆแปลกๆ ถึงเเม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็เถอะ

 

 

 

"อ่า..เดี๋ยวรอเเปปละกันขอกินข้าวก่อน"ผมบอกเรียบๆ น่าเเปลกที่เหมือนมันจะฟังรู้เรื่อง พอเห็นมันนิ่งไปผมก็เลยรีบหยิบน้ำหยิบข้าวออกมากินให้เรียบร้อย

 

 

 

"ป่ะ" ผมพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืนเตรียมตัวเดินทางต่อ

 

 

เเต่ว่าจะไปไหนต่อดี?

 

 

 

จะออก หรือเข้าไปในถ้ำดีนะ?

 

 

เอาเป็นว่า....

 

 

 

กริ๊ง..

 

 

เสียงโลหะสีเงินกลมๆกระทบหินทำให้เกิดเสียงเเหลมบาดเเก้วหู ดวงตาสีดำสนิทจ้องไปยังวัตถุชิ้นนั้นอย่างไม่วางตา

 

 

กริก...กริก..กริก..กริกๆๆๆ

 

 

จนกระทั่งมันหยุดลงโชว์ด้านที่มีรูปหัวคนออกมา..

 

 

"งั้นไปในถ้ำละกัน" ก็นะวิธีมันง่ายดีผมเป็นคนที่ไม่ชอบตัดสินใจอะไรนานๆด้วย ว่าเเล้วก็ลุกเดินเข้าไปในถ้ำที่ทางข้างหน้าเห็นเพียงความมืดมิดเเทนที่จะหันไปทางออกที่มีเเสงสว่างรอคอยอยู

 

 

 

ผมเป็นคนที่เชื่อเรื่องดวงอ่ะนะ....

 

 

 

 

เเต่....

 

 

 

 

 

 

 

ดาร์กอาจจะลืมไปว่าเหรียญในเกมมันมีรูปหัวคนอยู่ทั้ง2ด้าน....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตรงนี้เเสงเข้าไม่ถึงเเหะ"ผมบ่นเบาๆเมื่อเดินมาเเล้วทางเริ่มเเคบเเละมืดขึ้นเรื่อยๆ ผมตั้งท่าจะเปิดหน้าต่างขึ้นมา เเต่ยังไม่ทันเปิดงูจิ๋วก็ชูคอขึ้นมาก่อนที่ตัวมันจะมีเเสงอ่อนๆปล่อยออกมาพอให้เห็นทางรอบๆได้ ถึงดาร์กจะสงสัยเเต่ก็ไม่ถามอะไรเพราะรู้ว่าถึงถามไปก็ฟังไม่รู้เรื่องอยู่ดี

 

 

 

กึก!

 

 

ผมหยุดเดินเมื่อเห็นว่าตามผนังถ้ำนั่นเปลี่ยนไป บนนยากาศดูชื้นหน่อยๆตามพนังมีทั้งรามีมอสขึ้นพอให้เห็นบ้างประปราย ถ้าเกมนี่มันอิงตามหลักความเป็นจริงมันต้องมีสัตว์หรือมอสเตอร์อยู่เเน่ๆ

 

 

 

บอกไว้เลยว่าดาร์กไม่โง่นะครับ ฮ่าๆ

 

 

 

ตามพนังมีพืชเลื้อยสีเขียวอยู่เต็มไปหมด มันโตได้ไงวะ เเสงก็ไม่มี ก็นะมันคือ เกม นี่หน่า

 

 

 

ตึก!

 

 

ผมเดินไปอีกก้าวก่อนจะหยุดอีกครั้งมือขวากระชับปืนที่เก็บไว้เเน่น เมื่อเห็นว่าเถาวัลย์ตามผนังมันขยับได้ เเต่พอเพ่งดูดีๆก็ไม่เห็นมันจะขยับตรงไหนเลย

 

 

 

 

สงสัยจะเบลอเองเเฮะ....

 

 

 

 

ตึก

 

 

ครืดดด..

 

 

"เห้ย!!!" ผมร้องเสียงหลง เเล้วรีบหันหลังกลับทางเดิมทันที เเต่ก็ไม่ทันเเล้วเพราพตอนนี้เถาวัลย์ที่เกาะอยู่กลางผนังเมื่อกี้มันมารวมกันกลายเป็นกำเเพงกันไม่ให้ผมออกได้

 

 

 

"เฮ้อ!"ผมถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่เเล้วก็ไม่รู้เมื่อเห็นว่าไม่ว่าจะมีด ดาบ กระทะ ไม้หน้าสาม ก็ไม่สามารถทำลายไอกำเเพงต้นไม้นี้ได้เลยตัดสินใจเดินต่อไปเรื่อยๆ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตัน.....

 

 

 

 

 

ผมยืนหน้าเอ๋อๆอยู่กับกำเเพงตรงหน้า  อะไรนักหนาวะเนี่ย.. ผมลองเเงะๆไอกำเเพงตรงหน้ากลับไม่ปรากฏผลอะไรดูเเล้วก็เป็นเเค่กำเเพงเรียบๆธรรมดาๆดูไม่มีกลไกเป็นพิเศษ

 

 

 

 

 

 

เเต่เดี๋ยวนะ.....

 

 

 

 

ผมค่อยๆไยืนมือไปปัดเศษดินตรงกำเเพงนั่นเมื่อเห็นบางอย่างที่มันขัดกับอะไรหลายๆอย่างก่อนจะเห็นเป็นตารางสี่เหลี่ยมลางๆด้วยเเสงที่ไม่ค่อยมีมากกับความที่รอยมันก็เลือนลางมากเหลือเกินทำให้ต้องหรี่ตาเพ่งเเล้วเพ่งอีก 

 

 

       |￣￣￣￣￣￣￣|

       | O | T  |  T  |  F   |

       | F  | ㅁ | S  |   ㅁ |

       | ㅁ |  T |  E | ㅁ   |

       ￣￣￣￣￣￣￣

[พยายามดูให้เป็นตารางละกัน555 * ㅁ = ช่องว่าง*]

 

 

 

นอกจากจะมีตัวอักษรภาษาอังกฤษที่คุ้นเคยถูกสลักบนเเผ่นผนังดิน พอลองเอามือลูบๆดูรอยค่อยข้างลึกพอสมควรทำให้ดินที่ดูเหมือนมีคนตั้งใจมาพอกไว้ไม่กลบไว้จนอ่านไม่ออก 

 

 

 

เอ๋........

 

 

มีช่องด้วยเเหะ?...

 

 

พอจังดูจะมีช่องที่ไม่ปรากฏตัวอักษรใดๆเลยเเถมดูจะลึกลงไปเเต่ก็ไม่ได้มากมายเเต่ก็สามารถใส่พวกเเผ่นหินบางๆลงไปได้อยู่

 

 

 

เดินมาก็ไม่มีเเยก พอมาเรื่อยๆก็ตัน จะออกก็ออกไม่ได้อีก...

 

 

คงต้องเเก้โจทย์นี้สินะ??

 

 

"อืม..."ผมครางออกมาน้อยๆอย่างใช้ความคิด

 

 

'เอเธนท์' พอคิดอะไรไม่ออกก็เลยลองเรียกหาคนที่พึ่งได้มากที่สุดในตอนนี้...คิดว่านะ..

 

 

'...'

 

 

'เอเธนท์!'ผมเรียกซ้ำอีกครั้งเมื่อไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

 

 

'ดาร์กตอนนี้เอเธนท์ออกมาไม่ได้น่ะพอดีว่าตอนนี้มันอยู่ในเขตเควส'เสียงต่ำๆอันเป็นเอกลักษณ์ค่อยๆอธิบายช้าๆให้ดาร์กเข้าใจ

 

 

 

"เควส??" อีกเเล้วหรอวะ...ครั้งนี้ผมไม่รอให้ใครบอกรีบเปิดหน้าต่างภารกิจออกมาทันที

 

 

 

ภารกิจ

      - เก็บเห็ด ระดับA [สำเร็จ]

       -ตามหาพลังของ...  ระดับ...

         -ตามหาพลังของ...ให้ครบ

           รางวัล:??

           ระยะเวลา:ไม่มีกำหนด

           สถานที่ส่ง: -

 

 

 

 

ถึงจะงงพอสมควรเเต่ก็...ช่างมันเถอะ รีบๆออกไปจากที่นี้ดีกว่าผมรู้สึกว่ามันอึดอัดเเปลกๆ ทั้งๆที่ผมออกจะชอบความมืดเเบบนี้เเท้ๆ

 

 

เเต่ว่าจะไปหาหินที่ไหนมาใส่ฟร่ะ?

 

 

ตึกๆ

 

 

ผมค่อยๆก้าวไปตามทางยาวของถ้ำพยายาทเพ่งสายตามองรอบๆมากที่สุดเพื่อที่จะหาสิ่งของที่ต้องการ

 

 

 

ฟ่อออออ

 

 

เสียงงูน้อยที่เงียบไปนานดังขึ้นจนผมหยุดเดินหันไปมองตาใมหัวที่มีเเสงเล็ดลอดออกมา มันพยายามหันหัวไปทางด้านล่างเหมือนจะบอกอะไรกับผม ผมหันไปตามตาโตๆนั่นก่อนจะเห็นอะไรบางอย่างเข้า...

 

 

 

"อ่ะ! ขอบใจ"ผมก้มลงไปหยิบเเผ่นหินสี่เหลี่ยมที่ถ้าตาไม่ดีจริงนี่มองไม่เห็นจริงๆก่อนจะพูดขอบคุณงูน้อยนั่นเบาๆ

 

 

 

เเต่อย่างนี้ก็เเสดงว่าเเผ่นหินมันอยู่ในทางเดินเเน่ๆ

 

 

 

งั้น..เอาหล่ะ! เรามาเริ่มหากันเลยดีกว่า...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แฮ่กๆ" ผมนั่งหอบอยู่หน้าตารางตรงหน้าหลังจากผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วโมงที่เดินวนไปวนมาในทางเเคบๆมืกๆชื้นๆนี่ ผมเปิดคลังออกมาเเล้วนำเเผ่นหินที่เก็บได้จากทุกซอกทุกมุมมาวางเรียงไว้ข้างหน้า ก่อนจะมองอย่างใช้ความคิดเล็กน้อย

 

 

L    K   O   S    R    E    V    C    Y    I    P    T   N    Z   D   H    M

 

 

17ตัวกับช่องเพียง4ช่องเท่านั้น...

 

 

ถ้าจะให้มั่วคงจะไม่ไหวความเป็นไปได้มันสีหลายกรณีเกินไป เเล้วก็มันคงไม่มีเวลาให้เราคิดทั้งวันเเน่ๆ เพียงเเต่ผมยังไม่เจอเงื่อนไข

 

 

"อืม..."ผมลองเอาตัวอักษรตัวเเรกใส่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นพอตามด้วยตัวที่สามตัวที่สี่ก็ยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง เเล้วยังสามารถเเกะิอกมาใหม่ได้ทุกตัว ลองใส่ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า..ซ้ำเเล้วซ้ำเล่าผลลัพธ์ก็ออกมาเป็นเหมือนเดิม

 

 

 

"โว้ยยย! เวียนหัวเเล้วนะเว้ย!"ผมสบถกับตัวเองอย่างหงุดหงิดปกติผมเองก็ไม่ใช่คนใจเย็นอะไรอยู่เเล้วด้วย ที่เวียนหัวเนี่ยผมพูดจริงนะ สมองผมมันเริ่มขาวโพลนไปหมด อึดอัดยิ่งกว่าตอนเเรกซะอีก หน้าอกก็เริ่มเเน่นขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

 

 

 

ทำไม...

 

 

ทำไม...

 

 

ผมถึงเริ่มหายใจไม่ออกกัน!?

 

 

ผมก็ลืมไปว่าถ้ำนี่เป็นถ้ำปิด..นี่สินะเงื่อนไขของเวลา...

 

 

"อึก"มือผมเริ่มกวัดเกวิ่งไปมาอย่างโหยหาออกซิเจนตามสัญชาตญาณของมนุษย์ ทั้งๆที่มันอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย หนังตาผมเริ่มหย่อนลงเรื่อยๆๆๆจนเเทบจะปิดลง...ถ้าผมตายผมจะออกไปจากที่นี่ได้ใช่ไหมนะ? เอ...เเต่ว่าถ้าเราฟื้นขึ้นมาเเล้วพวกกิลอสไม่อยู่ละ?...ผมควรทำยังไงดีนะ...? ถ้าผมจะตายจริงๆละก็นะ.....

 

 

 

 

 

 

 

ขอผมด่าคนขึ้นโจทย์นี้ก่อนละกัน!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

เเกคิดว่ามันง่ายเหมือนนับ1-10หรือยังไงห๊ะ!!!!

 

 

 

  

100% success...LOADING COMPLETE!!!

 

----------------------

 

ไรท์เตอร์กู๊ดบายสเตจ(?)

 

 

ไรท์ขอโทดดดด รีดอาจจะคิดว่า'อีนี่เเม่งก็บอกอย่างงี้ตลอดอ่ะ'อะไรเเบบนี้ วันนี้ก็ครบ100% เเบบงงๆกันต่อไป ไรท์จะมาบอกเหตุผลที่ดูเหมือนจะไรท์จะถนอม(ดอง)นิยายเรื่องนี้ไว้ ง่ายๆเลยนะ...

.

.

.

.

.

.

.

ไรท์ติดอนิเมะ,ฟิค,รายการ,เกม ฯลฯ//เกิบไผ

 

 

อ่ะๆไรท์ยอมรับเลยว่าเป็นเรื่องจริง!เอาเป็นว่าไรท์จะเเก้ไขตัวเองละกันเเต่ที่มากู๊ดบายสเตจเพราะว่าอีกเพียงอาทิตย์เดียวนรกก็จะมาเยือนเเล้ว(มิดเทอมTT) รับรองว่าเดี๋ยวไรท์คัมเเบคเเน่นอนนนนนนนนนน[เเบบ100%ด้วย สญ. เลย]

 

ขอบคุณทุกวิวทุกเม้นด้วยเน้ออ

{1.0K เเล้วน๊า>~< +50เม้น}เเต่...ไรท์จะเอาอีก! เพราะคนเรามันต้องมีกาีพัฒนาเสมอค่ะรีดเดอร์!!!!//โลภๆ