secret world online (S.W.O) {yaoi}

ลำดับตอนที่ #10 : chapter7 : Joker

 

Chapter  7


-Joker-

'ดาร์กตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ'เสียงทุ้มในหัวรัวขึ้นขัดการนอนอันเเสนสุขของร่างบางบนเตียงนุ่ม 

 

 

 

'อีก5นาทีนะครับ'ดาร์กคิดตอบกลับไปตามความเคยชินเเล้วม้วนตัวเองอยู่ในผ้าห่มหนาจนกลายเป็นก้อนกลมๆเเล้วตั้งท่าจะหลับต่อ

 

 

 

 

'ตื่นเถอะครับดาร์ก อาเรสเขา'ฉุด'ดาร์กมานะ'เสียงนิ่งๆที่ได้ผลต่อดาร์กไม่น้อย ทำให้คนขี้เซา ค่อยๆคิดตาม ..

 

 

 

อืม...เตียงมาจากไหนนะ..เเล้ว..ฉุด..?????

 

 

 

 

"อ่าวดาร์กตื่นเเล้วหรอครับ เมื่อคืนนอนหลับสบายรึเปล่า?"อาเรสเปิดประตูเข้ามาในชุดเสื้อสีขาวคอวีบางๆกับกางเกงขายาวสีน้ำตาลเข้ม ดูสบายๆตามสไตล์ตัวเอง 

 

 

 

 

"เอ่อ..สบายดีครับ..เเล้วที่นี่??"เพราะด้วยอาการเพิ่งตื่นทำให้เจ้าตัวตอบเเละถามออกไปอย่างงงๆ

 

 

 

"โรงเเรมนะครับ"อาเรสตอบเเบบไม่คิดอะไรมาก

เเต่กลับทำให้อีกคนขมวดคิ้วเป็นปม

 

 

 

ฉุด...?โรงเเรม...?สองคน...?หนึ่งห้อง...?หนึ่งเตียง....?ห้ะ!?

 

 

 

"อย่าเพิ่งเข้าใจผิดครับๆเมื่อวานพอนั่งดูดาวอยู่ดีๆดาร์กก็หลับไปหน่ะครับเลยพามาค้างโรงเเรมเเล้วก็ไม่ต้องห่วงผมนอนบนโซฟาข้างนอกนู้น "อาเรสว่าพลางเปิดประตูให้กล้างขึ้นเเล้วชี้ไปยังโซฟาตัวใหญ่ด้านนอก ทำให้ดาร์กถอนหายใจอย่างโล่งอก

 

 

 

นี่เราคิดอะไรเนี่ย....

 

 

'เเล้วเอเธนท์พูดอะไรหน่ะครับ!ที่บอกว่าเขาฉุดผม!'ดาร์กคิดว่าไอคนที่ทำให้เขาเข้าใจผิดไปหมด

 

 

 

'หืม?อะไรหรอ ?ข้าเพิ่งตื่นนะ เจ้าละเมอรึเปล่าดาร์ก'เสียงนิ่งๆเเต่แฝงไปด้วยความกวนเล็กน้อยดังขึ้นมาในหัวอีกรอบ

 

 

 

'เฮ้อ! ช่างเถอะ'

 

 

 

 

"เเล้ววันนี้ดาร์กจะไปทำอะไรต่อหรอครับ?"อาเรสถามเเล้วเดินไปหยิบเเก้วกาแฟที่วางไว้มาดื่มต่อ

 

 

 

 

"อืม..ผมคงจะไปหาเควสทำมั้งครับ"ดาร์กตอบเเล้วลุกออกจากที่นอนคิงไซด์ที่นอนได้สี่คนสบายๆเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

 

"หืม?ให้ผมช่วยเเนะไหม ?"อาเรสพูดเเล้วชูเเก้วกาแฟขึ้นซึ่งดาร์กก็ส่ายหน้าปฏิเสธน้อยๆ

 

 

 

"ไม่เป็นไรครับ ผมอยากลองเล่นเองมากกว่า"ดาร์กตอบซึ่งอาเรสก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

 

 

 

"เอ่อ..ในเกมนี้ต้องอาบน้ำไหมครับ?"ดาร์กถามเพราะเขาไม่มีอาการปวดหนักปวดเบาเพราะเกมคงไม่ใส่อาการพวกนั้นไว้เเน่ๆเเต่ก็ยังมีห้องน้ำในห้องซึ่งถ้าเดาไม่ผิดน่าจะใช้อาบน้ำ...ละมั้ง?

 

 

 

 

"ก็เเล้วเเต่อ่ะนะ..จริงๆเเล้วมันก็ไม่มีกลิ่นตัวหรอกเพียงเเต่บางครั้งมันก็ทำไปเพราะความเคยชินส่วนนึงส่วนอีกส่วนบางครั้งเราไปฆ่ามอน'มามันก็เลอะเลือดเลอะดินเลอะโคลนบ้างเเต่ก็พวกนั้นมันก็มีกลิ่นอ่ะนะวิธีเดียวที่จะกำจัดก็คืออาบน้ำ "อาเรสอธิบายเเล้วโยนผ้าเช็ดตัวมาให้เมื่อเห็นดาร์กทำท่าจะเดินไปยังห้องน้ำ

 

 

 

 

"อ่ะ!ขอบคุณครับ"ดาร์กรับก่อนจะย้ายร่างของตัวเองมาอยู่ในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

ห้องน้ำที่ประกอบด้วยอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่มีเเยกเป็นเเบบฝักบัวที่ล้อมไปด้วยกระจบสีใสกับอ่างล้างหน้าที่มีกระจกเงาเเปะไว้อีกบาน

 

 

 

 

 

ดาร์กค่อยๆถอดเสื้อรัดรูปสีดำออกเผยให้เห็นผิวขาวๆเนียนนุ่มนั่นกับหน้าอกที่ขนาดใหญ่ขึ้นจนเจ้าตัวเองยังไม่ชินกับมันซักกะที ...ถึงเวลาใส่เสื้อผ้ามันกดสวมใส่ได้หรือเวลาจะเปลี่ยนจากอีกชุดเป็นอีกชุดก็เพียงเเค่กดสวมใส่เเต่ดูเหมือนมันจะไม่มีให้กดถอดออกเเหะ....

 

 

 

 

 

ดาร์กที่กำลังจะถอดชั้นในตัวสุดท้ายเเต่ทำไมรู้สึกตาขวามันกระตุกถี่ๆเเบบนี้นะ

 

 

 

'อึก!'

 

 

 

 

พอได้ยินเสียงของคนกลืนน้ำลายดาร์กก็เข้าใจเเจ่มเเจ้งทันทีเเล้วเผลอเอามือปิดหน้าอกตัวเองอย่างลืมตัว

 

 

 

'พ...พวกคุณ..เห็น..หรอ..ครับ?'เสียงดาร์กที่ติดจะสั่นๆเล็กน้อยคิดถามไป

 

 

 

ทำไมต้องใจสั่นด้วยเนี่ย..พวกนี่ก็เเค่A.I. หน่าดาร์ก....

 

 

 

'ไม่/เห็น'คราวนี้เสียงสองพี่น้อง(?)ที่หายกันไปนานเป็นคนตอบกลับมายิ่งทำให้ดาร์กไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก..

 

 

 

 

 

 

ก็มันตอบกันคนละเเบบนี่หว่า....

 

 

 

 

 

"เฮ้อ!"ดาร์กเดินเข้าไปในอ่างที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นๆ ก่อนจะนอนลงโดยยังเหลือชั้นในตัวจิ๋วอยู่

 

 

 

 

 

เอาเถอะ...กันไว้ดีกว่าเเก้...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมอาบนานไปรึเปล่าครับ"ดาร์กถามเมื่อออกมาจากห้องน้ำในชุดสีดำตัวเดิมพลางใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดหัวตัวเองไปพลาง จมูกขยับน้อยๆเมื่อได้กลิ่นอันหอมหวานของอาหาร

 

 

 

"ไม่นานครับๆ ดาร์กมากินก่อนไปเถอะครับ"อาเรสโผล่หน้าออกมาจากห้องครัว ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับจานอาหารในมือ ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายคนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ

 

 

 

 

 

ท่าทางห้องนี่ราคาคงใช่ย่อยสินะ...

 

 

 

 

"ครับๆ "มีหรือที่ดาร์กจะปฏิเสธรีบย้ายตัวเองไปนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะทานข้าวทันที

 

 

 

 

ก็คนมันหิวนี่หน่า....

 

 

 

 

"ค่อยๆกินก็ได้ครับดาร์ก"อาเรสยิ้มขำๆก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนมานั่งฝั่งตรงข้าม 

 

 

 

 

 

"ไม่กินหรอครับ"ดาร์กหยุดกินเเล้วเงยหน้าไปหาคนที่นั่งยิ้มไม่เลิกเเละยังไม่ลงมือกินข้าวตรงหน้าสักที

 

 

 

 

"อ..อ่อ..กินๆๆๆ"อาเรสเมื่อรู้สึกตัวว่าจ้องอีกฝ่ายมากเกินไปเลยรีบก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารฝีมือตัวเองทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'"ผมไปแล้วนะขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างนะครับ"ดาร์กว่าเรียบๆพลางใส่รองเท้าสีดำคู่เดิม

 

 

 

 

"อ่ะ"

 

 

 

'ผู้เล่น อาเรส ขอเพิ่มคุณเป็นเพื่อน คุณจะรับหรือไม่'

 

 

 

"รับ"ดาร์กตอบอย่างงงๆเพราะเสียงจากระบบดังขึ้นในจังหวะเดียวกับที่ผ้าคลุมผืนใหญ่ถูกโยนมาคลุมหัวเขา เเต่ก็ต้องร้องอ๋อเมื่อเห็นอาเรสทำท่าว่าให้เขาใส่มันไว้ เขาก็ไม่ขัดเพราะเห็นว่ามันเป็นผลดีต่อตัวเอง 

 

 

 

 

"ผมกลัวว่าถ้าออกไปในชุดนั้นมันจะทำให้ดาร์กโดนพวก'เเมงวันเเมงวี่'มันตอมเอาหน่ะนะ"อาเรสว่าเเล้วยิ้มเเบบหวังดีดาร์กก็พยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะตอนเเรกเขากะจะออกไปซื้ออยู่เเล้วอย่างนี้ก็ดีหน่อยไม่เปลืองตัง...

 

 

 

 

"งั้นลาเเล้วนะครับ"ดาร์กพูดเเล้วเดินออกจากห้องทันทีในผ้าคลุมสีเข้มที่มีฮู๊ดปิดใบหน้าจนมิดเเต่ก็พอให้มองทางได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'เอเธนท์ครับ พอจะรู้อะไรเกี่ยวกับเกมนี้บ้างไหม?บอกผมมาให้หมดเลยนะ'ดาร์กคิดถามระหว่างทางเดินไปอาคารภารกิจ 

 

 

 

'อืม...เกมนี้จะเเบ่งเป็น3ทวีปใหญ่ๆซึ่งใน1ทวีปก็จะเเบ่งเป็นเมืองเฉลี่ยประมาณทวีปละ7เมืองได้ เจ้ารุ้ใช่ไหม?'

 

 

 

 

'ก็พอรู้อยู่ครับ'

 

 

 

'ส่วนค่าเงินก็จะเป็นซิลเวอร์กับโกวซึ่ง1พันซิลเวอร์จะเท่ากับ1โกว...'เอเธนท์เว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

 

 

 

'เลเวล จะเเบ่งเป็นคลาส กับระดับ พอเก็บระดับครบร้อยเจ้าก็สามารถไปรับภารกิจเลื่อนคลาสได้เเละใน1คลาสเจ้าสามารถมีอาชีพได้3อาชีพ เป็นอาชีพหลัก1กับรองอีก2...'

 

 

 

'อืม..เเล้ววิธีรับภารกิจละครับ'ดาร์กถาม

 

 

 

'ที่อาคารภารกิจหรือพวกnpcหน่ะ'

 

 

 

อืม..npc ..ภารกิจลับสินะ....

 

 

 

 

'เเล้วพวกข้อมูลเกมเอเธนท์รู้หมดเลยหรอครับ??'ดาร์กถามอย่างงงๆเพราะถ้าเอเธนท์รู้เขาก็คงดูโกงน่าดู ว่าไหม?

 

 

 

'ก็ไม่ทั้งหมดหรอกข้าก็มีขอบเขตของข้อมูลไม่งั้นโลกนี้คงเสียสมดุลไปมากโข'

 

 

 

'นั้นสินะครับ...เเล้วผู้เล่นคนอื่นๆเขาจะหาข้อมูลกันยังไง?'

 

 

 

 

'ข้าก็ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกซักพักใหญ่ๆละนะถ้าจำไม่ผิดจะมีสิ่งที่มนุษย์เรียกกันว่า'สำนักข่าว'ละนะหรือไม่ก็ที่บอร์ดข่าวสารตรงเมนูนั่นเเหละ'เอเธนท์ตอบมาในน้ำเสียงนิ่งๆเช่นเคย

 

 

 

 

'อ่า...ขอบคุณมากครับ'ดาร์กบอกขอบคุณสั้นๆเเละเริ่มจดจ่อไปยังทางเดินข้างหน้าที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายยั้ยเยี้ยไปหมด

 

 

 

 

 

ถ้าเดินไปอย่างนี้กี่ปีจะถึงหล่ะเนี่ย....

 

 

 

 

"เฮ้อ!"ดาร์กถอนหายใจกับตัวเองเบาๆก่อนจะค่อยๆไหลหายไปในฝูงชน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ในที่สุดร่างในผ้าคลุมปิดหน้าปิดตาก็มาโผล่ ณ ที่หน้าอาคารทรงยุโรปที่มีป้ายอันเบอเร่อติดไว้ว่า'อาคารภารกิจ' ตามทางที่ได้สอบถามจากเอเธนท์มา 

 

 

 

 

กริ้ง..

 

 

 

เสียงกระดิ่งที่บอกถึงการมาของบุคคลที่เข้ามาซึ่งผู้คนที่อยู่ภายในอาคารนั้นก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรต่างคนต่างตั้งหน้าตั้งตาเลือกภารกิจของตัวเองต่อไป ดาร์กในร่างหญิงสาวเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเดินไปที่บอร์ดที่อัดเเน่นไปด้วยผู้คนมากมายก่อนจะเลือกคนที่หน้าตาดูน่าคบหาที่สุดในการสอบถามเพราะบัดนี้เอเธนท์ได้หายเข้าไปในมิติตัวเองเเล้วพอเขาจะลองถามเจ้าตัวก็ตอบกลับมาในประโยคเดิมๆซ้ำๆว่า'ไม่ว่าง'จนเขาต้องหาตัวช่วยในการทำภารกิจเเรก...ไม่สิ..สอง

 

 

 

 

 

"เอ่อ...พี่ชาย"ดาร์กเรียกคนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดที่ตอนนี้กำลังยืนมองไปที่บอร์ดที่ไม่มีที่ว่างให้ยืนนั่นอย่างสบายๆไม่รีบร้อน เเต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงดาร์กที่เบาอยู่เเล้วเเต่ตอนนี่มันยิ่งเบาลงไปอีกในที่ที่เต็มไปด้วยเสียงจอเเจมากมาย

 

 

 

 

 

"พี่ชายครับ" ดาร์กไม่เรียกเปล่าเอื้อมมือไปกระตุกชายเสื้อนั่นเบาๆ ทำให้อีกคนหันมามองเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปที่เดิมเหมือนมองไม่เห็น นั่นทำให้ดาร์กรู้สึกคิ้วกระตุกเล็กน้อยก่อนจะกระตุกเสื้อนั่นเเรงๆอีกรอบ

 

 

 

 

"มีอะไร"เสียงทุ้มๆติดกวนๆเล็กน้อยเเต่ก็ดูมีอำนาจแปลกๆตอบกลับมาสั้นๆ ร่างสูงนั่นใช่หางตาเหลือบมามองร่างในผ้าคลุมที่กระตุกเสื้อของเขาอยู่

 

 

 

"คือผมเพิ่งเคยมาครั้งเเรก..."ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบ

 

 

"ทอมงั้นหรอ..หึ ฉันไม่ใช่พนักงานที่ต้องคอยบอกทุกคน ที่เป็นผู้เล่น'ใหม่' อย่าเธอหรอกนะ"ประโยคเเรกที่เหมือนรำพึงรำพันกับตัวเองเเต่ดาร์กกลับได้ยินมันอย่างชัดเจนเเต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เเต่ประโยคต่อมากลับรู้สึกเคืองน้อยๆ เเต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรตอบกลับไปเเล้วเดินเข้าไปเบียดคนที่หน้าบอร์ดนั่นก่อนจะสังเกตจากผู้คนตรงนั้นเเทนก็ไดข้อสรุปว่า...

 

 

 

 

ผู้เล่นที่ใส่ชุดผู้เล่นใหม่ จะเลือกกระดาษที่เเปะไว้ในเเถบของ ระดับE-C 

 

 

ส่วนพวกที่ดูมีระดับขึ้นมาหน่อยก็จะเลือกประมาณ ระดับB-A

 

 

ส่วนS-SSกลับล้างผู้คน ทำให้ดาร์กเดินไปตรงนั้นอย่างไม่ลังเล ด้วยเหตุผลง่ายๆว่า

 

 

 

ก็คนมันน้อยดี...

 

 

 

'เอเธนท์มารึยัง'เขาเรียกคนที่น่าจะพึ่งได้มากที่สุดในขณะที่สายตาก็ไล่ไปตามกระดาษ(ที่เหมือนโพสอิท)มากมาย เขาลองสังเกตพวกคนข้างๆที่น่าจะเป็นกลุ่มเดียวกัน สักพักพวกเขาก็ดึงภารกิจระดับAไปหนึ่งใบ พอดึงปุ๊ปกระดาษใบนั้นก็สลายหายไปทันที ก่อนที่พวกเขาจะเดินออกไปจากอาคารภารกิจนี่

 

 

 

'ยางงงง'เสียงยานคางของดาร์ฟตอบกลับมาเขาก็ได้เเต่ถอนหายใจอย่างปลงๆ

 

 

'เเล้วคนอื่นหล่ะ นอกจากดาร์ฟเเล้วมีใครอยู่ไหม?'

 

 

'โนววววว'เสียงเนือยๆนั่นตอบกลับมา

 

 

ขนาดกิลอสที่ส่วนมากอยู่ตลอดยังไม่อยู่เลยหรอเนี่ย....

 

 

'ดาร์ฟคิดว่าผมจะทำภารกิจระดับนี้ได้ไหม?'ผมคิดถามพลางชี้ไปยังภารกิจระดับSมากมายบนบอร์ดนี้    

 

 

'ได้อยู่เเล้วววววว ดาร์กซะอย่างงง'

 

 

 

'โอเค ผมจะเชื่อดาร์ฟ'ก่อนจะดึงภารกิจที่ดูง่ายที่สุดออกมา กระดาษนั่นหายไปทันที ก่อนจะมีเสียงดังขึ้นในหัว

 

 

 

'ผู้เล่น ดาร์ก ได้รับภารกิจ เก็บเห็ดหลินจือ ระดับS ค่ะ สามารถดูรายละเอียดที่ข้อมูลภารกิจได้ค่ะ' 

 

 

 

 

"หึ..ระดับนี้จะไหวเหร๊อ? ยกเลิกตอนนี้ยังได้นะ"เสียงยียวนกวนอวัยะวะใชัเดินดังมาไม่ไกลในตอนที่เขากำลังจะเดินออกจากอาคารภารกิจ สิ่งเป็นใครไม่ได้นอกจากชายหนุ่มร่างสูงเมื่อกี้

 

 

 

"..."ดาร์กเลือกที่จะเงียบเเล้วเดินออกจากอาคารภารกิจทันทีเเต่พออกมาจากอาคารภารกิจปุ๊ปเขาก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารมหาสารที่พอให้คนบางคนล้มได้เลยเเต่เขาเคยได้รับจิตสังหารที่เเรงกว่านี้จากกิลอสมาเเล้วในมิตินั่นทำให้เขาหันไปตามสัญชาตญาณ ก่อนจะพบกับชายหนุ่มคนเดิมยิ้มระรื่นมา เเต่เขาสัมผัสได้ว่าจิตสังหารถูกส่งมาจากชายคนนั้นเป็นเเน่เเท้ ดาร์กรีบส่งจิตสังหารของตนออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมจ้องไปยังชายคนนั้นอย่างไม่วางตา

 

 

 

 

"เเปะๆ เก่งนะเนี่ยทนจิตสังหารชั้นได้เเถมยังตอบกลับมาอีกน่ารักจริงๆ หึๆ"ผู้ชายคนนั้นตบมือเบาๆเเบบเล่นๆก่อนจะเอ่ยชมไม่จริงจังนักเเต่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่เบาทำให้ผู้คนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจ เกิดเสียงซุบซิบขึ้นเล็กน้อยเเต่ก็ดังพอที่หูของดาร์กจะได้ยิน

 

 

 

"นั่นๆโจ๊กเกอร์ป่ะวะๆๆ"เสียงกระซิบเบาๆของชายคนนึงดังขึ้นดาร์กเเบ่งสมาธิไปฟังเสียงนั่นเเต่ก็ยังเปิดการรับรู้เผื่อว่าคนตรงหน้าเขาจะโจมตีมา ส่วนที่เขาทำได้ไงก็..

 

 

 

กิลอสสอนมา...

 

 

 

"ใช่ๆเเล้วเขามาทำอะไรที่เมืองเริ่มต้นวะ ไม่ใช่ตอนนี้เขาไปทวีปที่สองเเล้วหรอ"

 

 

 

"ชั้นจะไปรู้เรอะ!ก็อยู่ด้วยกัน"

 

 

 

 

"ทุกคนๆ อย่างเพิ่งตกใจ ผมเเค่มาเที่ยวเเปปๆเดี๋ยวก็ไปล๊า~"เสียงทุ้มกวนๆดังพอที่จะให้ผู้คนที่อยู่ละเเวกนั้นได้ยิน 

 

 

 

"อย่างที่รู้จักกัน ผมคือ โจ๊กเกอร์ ~"สิ้นสุดเสียงนั้นก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมา ดาร์กใช้จังหวะที่โจ๊กเกอร์กำลังมองไปยังคนรอบกาย ปีนขั้นไปบนตึกก่อนจะวิ่งไปทางประตูเมืองอย่างรวดเร็ว

 

 

 

'ทักษะ วินด์วอร์ค เลื่อนเป็นระดับ14..15ค่ะ'

 

 

 

ปึก!

 

 

"แอ้ก"ร่างของดาร์กสะดุดกับอะไรบางอย่างทำให้ร่างในผ้าคลุมนั่นกลิ้งไปจนสุดขอบหลังคาในจังหวะที่ร่างกำลังจะล่วงลงไปเบื่องล่างดาร์กเอามือเกาะหลังคาไว้ได้ทันท่วงทีก่อนจะมองไปยังสิ่งที่ทำให้เขาต้องมาห้อยต่องเเต่งอย่างนี้

 

 

 

 

 

ไพ่????

 

 

 

"จะห้อยอีกนานไหม ??" เสียงกวนๆดังขึ้นมาดาร์กมองไปตามเสียงนั้นก็พบกับร่างของชายที่เขาวิ่งหนีมา กำลังยืนมองเขาในขณะที่ไพ่นั้นค่อบๆลอยกลับไปที่มือของชายที่ถูกเรียกว่าโจ๊กเกอร์ ไพ่ใบนั้นลอยไปบนสำรับไพ่ที่มีอยู่เเล้วบนมือของเขาก่อนจะสับเบาๆพลางมองมายังดาร์กด้วยสายตาที่ดาร์กก็มิอาจเข้าใจ

 

 

 

"คุณต้องการอะไร?"ดาร์กถามตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อมเเล้วค่อยๆปีนขึ้นมายืนดีๆอย่างไม่ยากนัก

 

 

 

 

"ป่าว~ เเต่เธอนี่เป็นเด็กไม่ดีเลยนะหนูน้อยผ้าคลุม หึหึ  หนีมาเเบบเนี่ย..."โจ๊กกอร์เก็บสำรับไพ่สีดำขอบทองลงในกระเป๋าตรงเข็มขัดสีดำสนิท

 

 

 

"คุณต้องการอะไร!?"ดาร์กถามย้ำอีกครั้งคนข้างหน้าเขาต้องการอะไรจากเขากันเเน่?เขาทำอะไรให้เขาไม่พอใจ?ยิ่งท่าทีคนข้างหน้ายิ่งทำให้เขาหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์เหมือนกำลังสนุกกับทุกสิ่งอย่างนั่น โจ๊กเกอร์ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆทำท่าจะเอาฮู๊ดที่ปิดหน้าเขาออก ดาร์กรีบกระโดดถอยห่างมาอย่างรวดเร็ว

 

 

 

"แหมๆ ไม่ต้องกลัว เเค่จะถามชื่อหน่ะ? "โจ๊กเกอร์หัวเราะน้อยๆกับท่าทีหวาดระเเวงของคนในผ้าคลุมตรงหน้าเขา

 

 

 

"เพื่อ?"ดาร์กเลิกคิ้วอย่างสงสัยเเม้คนข้างหน้าเขาจะไม่เห็นหน้าเขาก็ตาม

 

 

 

"สนใจ"คำตอบง่ายๆที่ถูกเปล่งออกมาโจ๊กเกอร์ค่อยๆ สับไพ่เล่นอีกครั้งก่อนจะหยิบออกมาใบนึง ใบหน้าเจ้าเล่ห์ค่อยๆเผยรอยยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะชูไพ่นั่นมาทางดาร์ก เขาพิจรนาไพ่นั้นชัดๆ

 

 

 

'พ่อ..'เสียงรำพึงเบาๆดังขึ้นซึ่ง ณ ตอนนี้ดาร์กได้เเต่สนใจภาพบนไพ่ข้างหน้า มันไม่เหมือนไพ่ใบที่เขาสะดุด ใบที่เขาสะดุดมันเป็นเพียงเเค่ไพ่คิงค์ธรรมดาๆเท่านั้นเเต่นี่มันเป็นไพ่รูป ท้องฟ้าสีดำที่มีพายุย่อมๆ มันให้ความรู้สึกที่สงบนิ่งเเต่ก็วุ่นวายเเปลกๆ ดาร์กขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

 

 

 

เอามาให้ผมดูทำไม??

 

 

 

"ในคำทำนายบอกว่าเธอเป็นคนที่น่าสนใจ"มุมปากชายหนุ่มกระตุกยิ้มน้อยๆ 

 

 

 

"..."ดาร์กไม่ตอบอะไรพลางทบทวนอะไรบางอย่าง

 

 

 

บอกไปคงไม่เสียหายอะไร...เพราะถ้าจะสู้เเล้ว..คง..ไม่รอด..

 

 

 

"เเค่ชื่อใช่ไหม?"ดาร์กถามคนที่กำลังยิ้มให้ไพ่ตัวเองเหมือนคนบ้านั่น

 

 

 

"อ่าาาาหะ!"เสียงกวนๆนั่นตอบกลับมาตามสไตล์คนขี้เล่น

 

 

 

"ดาร์ก"

 

 

 

"เเล้วจะรอที่ทวีปอาควอน๊า~ ถ้ารอดจากภารกิจนั่น! รีบๆตามไปนะ...."ร่างของชายหนุ่มนักมายากลก็อันตธารหายไปจากสายตาของดาร์กทันที เขาหันซ้ายหันขวาหาเเต่ก็ไม่พบเเม้เเต่เงาก่อนจะได้เสียงกระซิบที่หูเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ดาร์ก...หึๆ"

 

50% loading. . .

'เอเธนท์เราสามารถหาซื้อแผนที่ได้ไหม?'ดาร์กถามหลังจากที่สถานการณ์วุ่นวาย?น่าตกใจ?ไม่รู้ว่าจะเรียกยังไงดีเลยละนี่...พอไอนักมายากลนั่นหายไปอย่างไร้ร่องรอยเขาเลยลองหาข้อมูลจากบอร์ดข่าวสาร ซึ่งมีรูปตอนทีดาร์กเพชิญหน้าอยู่กับโจ๊กเกอร์ตั้งท่าเหมือนจะสู้  ดีนะที่เขาใส่เสื้อคลุมที่มีคุณสมบัติไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลของผู้สวมใส่ได้ด้วยไม่งั้น...ไม่อยากจะคิดเลย..

 

 

 

 

'ก็ซื้อผ่านระบบได้เเล้วมันจะโหลดลงในหน้าต่างmap น่ะ'

 

 

'อ่า...ขอบคุณครับ'

 

 

 

 

หลังจากทำการโหลดเเผนที่ของทวีปนี้ ที่ราคามหาศาลทำเอาตอนนี้มีเงินติดตัวอยู่เเค่100ซิลเวอร์เท่านั้นนี้เเค่ระดับD นะเนี่ย....

 

 

 

'นี่ดาร์ฟ' ดาร์กคิดระหว่างโดดไปตามหลังคาตึกต่างๆพลางมองเเผนที่ไปพลางเพื่อที่จะออกไปทำภารกิจที่รับมา

 

 

 

'หืมมมมมม?'

 

 

 

'ดาร์ฟนี่ปรุงยาได้ทุกอย่างเลยหรอครับ?'

 

 

 

'อืมมมม...จริงๆเเต่ก่อนก็เป็นอย่างนั้นเเหละ...'

 

 

 

'เเต่ก่อน?'ดาร์กขมวดคิ้วนิดๆอย่างครุ่นคิดในใต้ผ้าคลุมผืนใหญ่

 

 

'ก็เมื่ออสูรทำพันธะสัญญากับบุคคลใดเเล้วระดับจะเท่ากับคนนั้นหน่ะ เท่ากับว่าตอนนี้ข้ากับพวกมันอยู่เลเวล1อ่ะน่ะ '

 

 

 

'เเสดงว่าเมื่อเลเวลขึ้นทักษะก็จะเพิ่มขึ้นสินะครับ'ดาร์กเดา

 

 

'ถูกต้องเเล้วคร้าบบบ'

 

 

'เเล้วตอนนี้พวกคุณทำอะไรได้มั่งหล่ะครับ?'

 

 

 

'ไม่ได้เลย/ไม่มี'เสียงหลายเสียงประสานกันยกเว้นคนนึงผมเดาว่าน่าจะเป็นหนึ่งในสองแฝดสินะ

 

 

'โอเคๆ ผมจะรีบเก็บเลเวลละกัน ' 

 

 

 

 

"เฮ้อ!..."เขาได้เเต่ถอนหายใจปลงๆกับตัวเอง

 

 

 

 

อย่างนี้เราก็จะเก็ยเลเวลยากกว่าคนอื่นสี่เท่าสินะ....

 

 

 

 

 

 

'เข้าไปเลยยยสิดาร์ก'เสียงยุให้ผมเข้าไปในสถานที่ข้างหน้าให้ได้ทั้งๆที่ผมก็บอกไปเเล้วเเท้ๆ...

 

 

'เราไม่มีอาวุธซักชิ้นเลยนะครับทุกคน...'

 

 

'เอ้าหรอ!/หรอ'นิ๊กน๊อกตอบกลับมาอย่างตกใจ(รึเปล่า)

 

 

'ครับ...'

 

 

'พวกเราสร้างได้นะ!'เสียงของสองแฝดสิงขั้วตอบกลับมาสร้างความดีใจน้อยๆให้กับดาร์ก

 

 

'จริงหรอครับ!!'

 

 

 

'ม่ายอ่ะ/คิกคิก' 

 

 

 

ผมขี้เกียจสันหาคำมาพูดจริงๆ...

 

 

 

'ถึงจะสร้างไม่ได้เเต่ใช่ว่าจะไม่มีนะเออ!'

 

 

 

'งั้นมีอะไรบ้างหรอครับ'ถึงจะถูกสองแฝดเเกล้งนิดหน่อยเเต่ก็นะถ้าไม่มีพวกเขาผมคงจะมาไม่ถึงนี้หล่ะนะ..

 

 

'ดูในคลังสิ/...'

 

 

 

-คลัง 

       -อาวุธ

                -เข็มซัด ระดับB

                -shortgunคู่ ระดับB

                -ดาบคาตานะ  ระดับB

                -มีดสั้น   ระดับB

                -ฯลฯ

 

 

 

พออ่านจบดาร์กเเทบจะเป็นลม รายชื่ออาวุธที่เรียงรายกันมากมายจนตาลาย เเต่สิ่งที่เขาใช้ได้น่าจะเป็นส่วนน้อยนะ... ช่างเหอะ.. เดี๋ยวต้องจัดของใหม่หน่อยเเล้วปนมั่วกันไปหมด  คิดเเล้วดาร์กก็หลังกลับจากป่าที่ร้างผู้คนก่อนจะหันหลังกลับเดินกลับเข้าเมืองอีกครั้ง...

 

 

'โด่ววว/ปอดนี่หว่า'

 

 

เเต่ยังมิวายมีเสียงที่ทำให้ปวดขมับตามมาเช่นเดิม....

 

 

 

 

'ผู้เล่น อาเรส ทำการติดต่อเเบบส่วนตัวคุณต้องการรับหรือไม่?' 

 

 

"รับ"ถึงจะเเปลกใจไม่น้อยว่าทำไมอาเรสถึงติดต่อมาตอนนี้ เเต่เขาก็คงมีเรื่องด่วน..ละมั้ง..

 

 

"ดาร์ก! ยังปลอดภัยใช่ไหม!? "หน้าต่างสีใสเล็กๆโผล่ขึ้นมาข้างหน้าพร้อมกับใบหน้าอันคุ้นเคยในผมสีน้ำตาลคาลาเมลยุ่งๆ

 

 

"อ่า....ครับ..เเล้วทำไมผมต้องไม่ปลอดภัยหล่ะ??"ดาร์กตอบกลับงงๆ เเล้วก็ไม่ต้องห่วงว่าคนอื่นจะได้ยินเพราะถ้าเราอยู่ในการสนทนาส่วนตัวเเล้วทั้งหน้าต่างหรือเสียงคนอื่นก็จะไม่เห็นไม่ได้ยินใดๆทั้งสิ้น

 

 

 

"ก็ตอนนี้รูปที่นายเจอกับ'โจ๊กเกอร์'ว่อนไปเต็มโซเชี่ยวเเล้ว!ตอนนี้เขากำลังตามหาบุคคลเสื้อคลุมอยู่น่ะสิ!"พอฟังเเล้วก็ถึงบางอ้อเลยทีเดียว..

 

 

 

"พอจะอธิบายหน่อยได้ไหมครับว่า'โจ๊กเกอร์'นี่คือใครครับ?อาชีพอะไร?มีอธิพลอำนาจในเกมนี้ขนาดไหน? เเล้วเลเวลเท่าไหร่"

 

 

 

"ดาร์กไม่เคยไปดูบอร์ดหรือข้อมูลเกมในอินเตอร์เน็ตเลยใช่ไหมครับเนี่ย..."

 

 

 

"..."

 

 

 

"โจ๊กเกอร์คือปริศนา.."พอเห็นว่าดาร์กไม่ตอบเลยอธิบายให้ฟังทันที

 

 

"??"คิ้มเรียวขมวดเข้าหากันอัตโนมัติ 

 

 

 

"หมายความว่าทั้งหน้าตา ชื่อ อาชีพ หรือเลเวล..."

 

 

 

"ไม่มีใครรู้สินะ..อืม..."ดาร์กตัดขึ้นมาก่อนที่จะค่อยๆเรียบเรียงข้อมูลในสมองน้อยๆของตัวเองอีกครั้ง

 

 

"ครับ..ส่วนชื่อโจ๊กเกอร์เป็นชื่อที่คนอื่นตั้งให้เพระข้อมูลที่รู้อย่างเดียวคืออาวุธของเขา" 

 

 

 

"ไพ่สินะครับ...ฮึบ!" ดาร์กติดก่อนจะโดดขึ้นไปบนหลังคาตึกอย่างคุ้นเคยเมื่อเข้าสู่เขตเมือง

 

 

 

"ใช่ครับ..ดาร์กคงจะเจอเเล้วใช่ไหมครับ งั้นผมไปก่อนนะถึงเวลาออฟ'เเล้ว"

 

 

 

"ครับๆ"

 

 

 

"ถึงเเล้วสินะ" ดาร์กพึมพำกับตัวเองก่อนจะค่อยห้อยตัวลงไปตรงหน้าประตูทางเข้าร้านเสื้อผ้า

 

 

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโจรยังไงก็ไม่รู้เเหะ...

 

 

 

กริ้ง~

 

 

"ยินดีต้อนรับค่าาา" 

 

 

 

"คือผมอยากได้ผ้าคลุมเเบบนี้เเต่ไม่เอาสีนี้หน่ะครับ"ดาร์กรีบๆบอกสิ่งที่ตนเองต้องการเเต่พอจะจ่ายเงิน...

 

 

"ทั้งหมด500ซิลเวอร์ค่ะ"พนักงานสาวคนเดิมตอบพร้อมใบหน้ายิ้มเเย้ม

 

 

 

เวรเเล้วไง! เงินไม่พอ!

 

 

 

"รับ" อยู่ดีๆดาร์กก็พูดขึ้นมาลอยก่อนจะหันหน้า(ถึงพนักงานคนนั้นจะมองไม่เห็น)ไปก้มหัวให้เล็กน้อย ซึ่งพนักงานคนนั้นก็ส่ายหน้าให้นิดๆเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร  ดาร์กชี้ไปข้างนอกเหมือนต้องการออกไปคุยข้างนอกซึ่งพนักงานก็พยักหน้าให้   ตอนนี้เเหละครับ...

 

 

 

 

โกย!!......

 

 

 

 

'ทักษะวินด์วอร์คเลื่อเป็นระดับ 16 ค่ะ'

 

 

 

"เเฮ่กๆ เกือบไป"ดาร์กหยุดนั่งลงบนกิ่งไม้กิ่งหนึ่งที่ดูเเข็งเเรงพอที่จะรับน้ำหนักของตัวเองได้

 

 

'นายนี่เด็กไม่ดีเลยนะดาร์กกก ฮ่าๆ'

 

 

'ยุ่งหน่าครับ!'ดาร์กพูดตัดบทก่อนร่างในผ้าคลุมจะค่อยๆเปิดหน้าต่างขึ้นมาอีกครั้ง เเต่ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรก็มีเสียงนึงดังขึ้นมาก่อน...

 

 

 

โครกก~

 

 

 

บางครั้งเกมมันก็ทำสมจริงไปนะเออ...   

 

 

 

หลังจากนั่งพักเเล้วกินข้าวให้ความล้าเเละความหิวเหลือ0 ดีนะเกมมันไม่สร้างระบบขับถ่ายมาด้วย ไม่งั้นคงยุ่งน่าดู เหอะๆ 

 

 

อืม..ตอนนี้เรามีเงินอยู่เเค่100 ซิล' ยังมีอาหารชเปิดอีก2อัน คัมภีร์จากเเม่มดอีกหนึ่ง ยาหน้าตาประหลาดมากมายที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เดาว่ามาจากดาร์ฟหล่ะนะ.. ไข่หน้าตาประหลาด กับอาวุธมากมายนี่...  อย่างเเรกดูคุณสมบัติชุดก่อนดีกว่า 

 

 

 

-ชุดนักฆ่ารัติกาล ระดับS

 ประเภท: เสื้อผ้า

 

คุณสมบัติ:เบา ความคล่องเเคล่วสูงเมื่อถูกโจมตีทางกายภาพจะได้รับพลังโจมตีลดลง5%

 

คุณสมบัติพิเศษ:เมื่ออยู่ในเวลากลางคืนเมื่อต้องการพลางตัวจะสามารถกลมกลืนไปกับธรรมชาติได้1นาที การโจมตีทางกายภาพจะถูกลดลง10% 

 

*หมายเหตุ: การโจมตีโดยเวทย์มนต์จะไม่ถูกลบล้างใดๆทั้งสิ้น , สามารถเก็บอาวุธได้มากที่สุด100ชิ้น(ต้องเป็นประเภทเดียวกันเท่านั้นเเละห้ามเกินระดับC<สามารถอัพเกรดได้>)ตามที่ใส่ตรงเข็มขัดเเละขาเเต่ละช่อง*ยกเว้นช่องเก็บปืน

 

 

ความคงทน:100/100

 

 

 

ความสามารถจริงๆคงอยู่ที่คุณสมบัติพิเศษสินะส่วนอาวุธไม่เกินระดับC ...

 

 

-อาวุธ

        -ระดับC

                 -มีดสั้น    

                  -มีดปลอกผลไม้

                  -หอก

                  -ไม้เบสบอล

                  -ฯลฯ

 

 

พอเเยกออกมาที่พอใช้ได้ก็มี...

 

         -มีดสั้น

         -มีดปลอกผลไม้

         -ธนู

      

 

เอ่อ..กระทะ? จะใช้ได้ไหมนะ? คงจะไม่สินะ...งั้นก็ได้เเค่นี้ พอเเยกของทั้งหมดเส็จก็เอามีดสั้นเก็บไว้ที่เข็มขัดด้านหลัง ข้างๆมีดปลอดผลไม้(?) เเละเอาธนูมาเก็บไว้ในคลังช่อง 'ด่วน'(สำหรับสิ่งทีต้องการเรียกมาใช้ในเวลาคับขันเพื่อจะได้ไม่ต้องหาในคลังอีกที) ซึ่งในช่องนั้นดาร์กก็ทำการย้ายน้ำยาเพิ่มเลือดมาทั้งหมดซึ่งก็เหลือจากที่อาเรสกินไปก็...15 ขวด ยาสมานเเผลอีก 5ขวด เเล้วก็ฟื้นฟู อีก 5ขวด อืม..เเค่นี้ก็คงโอเค..ละมั้ง(?)

 

 

 

เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยเเล้วดาร์กก็จัดการนำกล่องสองอันออกมาซึ่งกล่องนึงเป็นกล่องไม้กับอีกอันเป็นเพชร 

 

 

"เปิด"ดาร์กพูดเบาๆก่อนที่จะเกิดเเสงจ้าขึ้นจนต้องหลับตาหนี

 

 

 

'ผู้เล่นดาร์กได้รับ เข็มเย็บผ้าระดับE 100 เล่มค่ะ'

 

 

'ผู้เล่นดาร์กได้รับ ตั๋วทัวร์นรก 1 ใบ ค่ะ'

 

 

 

 

อ่า..นี่ผมโชคดี...ใช่ไหมครับ??

 

 

 

ดาร์กเก็บตั๋วที่ชื่ออัปมงคลนั่นลงกระเป๋า ก่อนจะเอาเข็มสีเงินที่มีรูเล็กๆเอาไว้ใส่ด้ายนั่นไว้ที่กระเป๋าตรงเข็มขัดเเล้วย้ายมีดปอกผลไม้มาเสียบไว้ตรงต้นขาเเทน

 

 

ร่าเล็กในเสื้อคลุมยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเคลื่อนตัวออกไปตามหลังคาตึกอีกครั้ง...

 

 

 

 

 

 

'ทักษะวินด์วอร์คเลื่อนเป็นระดับ17'

 

 

 

 ในที่สุดร่างในผ้าคลุมสีตุ่นก็หายเข้าไปในป่า แผนที่เเสดงจุดเเดงๆบ่งบอกถึงพิกัดที่อยู่

 

 

 

 

เฮ้อ...ได้เริ่มสักที

 

 

 

'ลุยโลดดดดด!!!'



------------------------------------------------------------------
กราบเรียนรีดเดอร์ที่เคารพรัก. . .
ต้องขอโทดๆจริงๆที่ข้าพเจ้า... หรือไรท์เตอร์นี่ ได้ปล่อยปะละเลยต่อนิยายเรื่องนี้
นับเกือบ3อาทิตย์ได้. . .  
อยากจิอธิบายเเถลงไขเหตุผลที่หายนมนาน....
เนื่องจากสถานการ์ณทางการเมือง(เกี่ยว?)

อ่ะๆ จริงๆเเล้วไรท์เปิดเทอมเเล้วเข้ารร.ใหม่อ่ะ เลยยุ่งๆเรียนก็ไม่รู้เรื่องT T 
เเถมซวยอะไรไม่รู้โน๊ตบุ๊คก็พัง(ปกติลงผ่านโน๊ต')พอจะมาเล่นคอม.....



ลืมจ่ายค่าเน็ตจ้าาาา เรียบร้อย............Y Y


ช่วงนี้ไรท์อาจจะมาอัพซัก2-3วัน หรือ1อาทิตย์ครั้ง(?)พอดีไรท์มีเรียนพิเศษเยอะ(เศร้าเเพพ)เลยไม่ค่อยว่าง  รีดเดอร์จะรอกันได้เปล่า? อย่าเพิ่งหนีไรท์ไปเน้อออT T



*จะให้อัพยังไงดีช่วยออกความเห็นหน่วยย 
      -  อัพบ่อยๆเเต่อาจจะได้เเค่10% 20% 25% ประมาณนี้
หรือ-  อัพไม่บ่อยมากเเต่ทีละ50%-100% อ่ะ



                                                                                               จึงเรียนมาเพื่อทราบ....
                                                                                                ...ด้วยรักเเละคิดถึง...

                                                                                                       kiitos