คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ เส้นด้ายสีขาว ] - 2 - [ Past II ]
"อาหมวย เป็นอะไรหน้ามุ่ยเชียว" ลูบหัวเด็กน้อยอย่างเป็นห่วงเป็นใย วันนี้กว่าจะกลับบ้านได้พระอาทิตย์ตกดินไปนานโข แถมคิ้วยังขมวดเป็นโบว์ห่อของขวัญวันปีใหม่แบบนี้ จะดุที่ทำตัวเหลวไหลก็ดุไม่ลง
"กอฟไม่เข้าใจเลยอะ แค่เราไม่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่ แค่ที่บ้านเราขายของ" เด็กน้อยพูดเจื้อแจ้วก่อนจะหยิบผลไม้บนโต๊ะที่เตี่ยปลอกไว้ให้มาจิ้มเข้าปาก "ทำไมต้องมาดูถูกกันก็ ม่ายรู้"
"เตี่ยบอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าไปยุ่งกับคนพวกนั้น" ยืนเท้าสะเอวก่อนขะเขกหัวเด็กน้อยอย่างหมั่นไส้ อุตส่าห์บอกแล้วยังจะไม่เชื่อกันอีก น่าจะซ้ำเติมเสียให้เข็ด
"โธ่เตี่ยก็กอฟสงสัยนี่นา" รีบกลืนสตอเบอรี่ลูกสุดท้ายลงท้องก่อนจะเริ่มเล่าถึงสาวน้อยที่ตัวเองชอบเอามาเล่าให้เตี่ยฟัง "เฮ่อ น่าสงสารฐาอะเตี่ย"
"เลิกห่วงคนอื่นได้แล้วน่ะเรา" แบกลูกสาวไว้บนบ่า ก่อนจะพาเด็กน้อยไปส่งหน้าห้องน้ำ พร้อมกับกำชับให้จัดการตัวเองให้เรียบร้อย "ไปอาบน้ำอาบท่าเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไปโรงเรียนแต่เช้าไม่ใช่หรอ"
เหลือบมองรูปถ่ายที่ซ่อนอยู่ในมุมลึกที่สุดของตู้โชว์ ภาพสีซีเปียจนเกือบเลือนของกลุ่มเพื่อนกอดคอกันอย่างสนิทสนม ใครบางคนใบหน้าคุ้นเสียจนเตี่ยของกอล์ฟต้องจับมันคว่ำหน้าลง
"เฮ่อ. . .ได้แต่สงสารหนูฐา อย่างที่อาหมวยมันบอกจริงๆนั่นแหละ"
"ถ้าวันนึงเด็กคนนั้นได้รู้ความจริงขึ้นมา คงจะเสียใจน่าดู"
"คุณนม ฐาหายไปไหนหรอคะ" แอบขี่จักรยานลักลอบเข้ามายังเขตบ้านหลังใหญ่อีกรอบ ชะเง้อรอใครอีกคนเสียนานจนทนไม่ไหว "กอฟไม่เห็นหลายวันแล้ว"
"น้องฐาถูกส่งไปโรงเรียนประจำแล้วค่ะ" คุณนมกล่าวอย่างเศร้าใจตั้งแต่วันที่คุณหนูพาเด็กน้อยตรงหน้ามากินข้าว ชีวิตก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ทั้งคู่ต่างหาทางที่จะไม่ให้คุณหนูพบกับเด็กน้อยคนนี้ "กว่าจะกลับก็ช่วงปิดเทอมเลย"
เด็กน้อยคิ้วขมวด ยกมือไหว้คุณนมก่อนจะปั่นจักรยานกลับมาอย่างหงุดหงิด ทำไมพ่อแม่ของฐาจะต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยนะ
"เตี่ยยยย กอฟอยากย้ายโรงเรียน"
"จะย้ายตามหนูฐาไปล่ะสิไอแสบ" เตี่ยก้มลงมองเจ้าเด็กน้อย ก่อนจะหันไปรดน้ำต้นไม้ต่ออย่างไม่สนใจ แต่เด็กน้อยกลับรีบวิ่งมาแย่งสายยางออกจากมือ "เตี่ยรู้หรอว่า ฐาย้ายไปไหน"
"รู้สิ อยากย้ายตามไปมั้ยละ" ไม่วายเขกหัวไปทีจนกอล์ฟต้องลูบหัวป้อยๆ สุดท้ายเตี่ยเลยยื้อสายยางมาถือไว้เอง เด็กน้อยมองตามอย่างชั่งใจ โรงเรียนประจำมันแพงไม่ใช่หรอ "แต่มันเปลืองเงินนะเตี่ย"
"ถ้ามันทำให้หมวยมีความสุขได้ละก็" นั่งคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างใจดี การที่บ้านเราหลังเล็ก บ้านเราเป็นร้านขายของก็ไม่ได้แปลว่าเราไม่มีปัญญาจะทำอะไรแบบพวกบ้านหลังใหญ่ "เรื่องแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาเลย"
"แค่ตั้งใจเรียนให้เตี่ยก็พอ"
และแล้ววันนั้นที่เฝ้ารอมานานแสนนาน ระยะเวลาหลายปีกับผลการเรียนระดับ 4.00 ก็เป็นบทพิสูจน์ ยิ่งไปกว่านั้นโรงเรียนประจำที่หวังไว้ กอล์ฟก็คว้ามันมาด้วยการสอบเข้าชิงทุนในระดับหัวกะทิ เตี่ยไม่ต้องเหนื่อยเลยสักนิด
"หวัดดีฐา จำเราได้ไหม" เดินเข้าไปหาหญิงสาวในชุดนักเรียนแบบเดียวกันของเด็กมัธยมที่ตอนนี้เติบโตขึ้นจนเขาเองก็เกือบจำไม่ได้ ท่าทางหวาดระแวงยังเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน "เรากอฟไง จำได้ปะ"
"กอล์ฟ!" รีบโผเข้ากอดใครอีกคนด้วยความคิดถึง ตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านไปหลายปี แต่เธอไม่มีวันลืมเพื่อนคนแรกในชีวิต ไม่มีทางแน่นอน "ฐาคิดถึงกอล์ฟมากเลยนะ"
“กอฟรู้ กอฟเลยทำทุกวิถีทางเพื่อมาเจอฐาไง” โอบกอดคนตัวเล็กไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง คิดถึงตัวนุ่มนิ่มที่ไม่ได้สัมผัสมานาน จนเผลอลูบหัวฐาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ไม่สูงขึ้นเลยนะ” เอ่ยออกไปอย่างยิ้มๆ ในขณะที่ใครอีกคนกลับเบ้ปากอย่างหงุดหงิด มันไม่ใช่ความผิดของเธอเสียหน่อยที่ตัวเท่านี้ กอล์ฟต่างหากที่สูงเกินมาตรฐานของเด็กไทย “ตัวแค่ไหล่กอฟเองอะ”
“ฐาก็สูงปกติ กอล์ฟนั่นแหละ” เขยิบออกจากอ้อมกอด ก่อนจะถือโอกาสหยิกแก้มขาวๆนั่นด้วยความหมั่นเขี้ยว “สูงเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะ”
“สูงแบบนี้ กอฟจะได้ปกป้องฐาได้ไง” ย่อตัวลงเล็กน้อยระหว่างจ้องมองสายตาของคนตัวเล็กตรงหน้า คำพูดของเตี่ยยังคงหลอกหลอนเธอจนตอนนี้ รูปถ่ายที่เขาแอบไปหยิบออกมาดูตอนเตี่ยไม่อยู่บ้าน
เขาจำได้ดีว่า ผู้ชายที่อยู่กลางรูปนั้นคือเตี่ยของเขาแน่ๆ ส่วนผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆเตี่ยคือพ่อของฐาแน่นอน แม้ว่าใบหน้าตอนนั้นจะดูหนุ่มแค่ไหน แต่มันก็ยังมีเค้าหลงเหลือจนมาถึงปัจจุบัน
ความลับที่เขาไม่เคยได้รับรู้ และตอนนี้เขาก็โตพอที่จะเริ่มเข้าใจว่า ไม่ใช่แค่เรื่องฐานะแน่ๆที่ผู้ใหญ่สองคนนั้นพยายามดูถูก แววตาแห่งความจงเกลียดจงชังที่แฝงมาในนั้น เขายังจำมันฝังใจ
ภายในห้องประชุมขนาดใหญ่เอกสารมากมายกองพะเนินอยู่บนโต๊ะ แต่แล้วซองสีน้ำตาลถูกประทับตราว่าลับมากก็ถูกโยนลงมา
ทันที่ที่ถูกฉีกออกดู ใบสมัครเข้าเรียนและผลการทดสอบของเด็กสาวคนหนึ่งกำลังดึงดูดความสนใจของชายวัยกลางคนบนโต๊ะ จนถึงกับเผยรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดาออกมาให้ได้เห็น นานแล้วที่ไม่ได้เจอคนที่มีคุณลักษณะเพรียบพร้อมแบบนี้
ณัฐภัสสรา อดุลยาเมธาสิริ
"น่าสนใจมาก จับตามองไว้ดีๆล่ะ"
ความคิดเห็น